Ring Ring Ring
"Hello. . .မေမေပြောပါရှင့်"
"မီးရေ. . .မြင့်မိုရ်. . .ရဲရင့်... ရန်ဖြစ်လို့တဲ့. . .ခုစမ်းချောင်းရဲစခန်းကဖုန်းဆက်တာ. ..မေမေတော့ ရဲရင့်ကြောင့်စိတ်ညစ်တာပဲ. . .မီးအလုပ်များနေလား. . .မေနဲ့လိုက်ခဲ့နိင်မလား"
"အို. . .မေမေ. . .ဒီကောင်လေးခက်တော့တာပဲ. . .
မြင့်မိုရ်ကအစည်းအဝေးရှိတယ်. . .မေမေ"
"မိုးဦးရော. . .မိုးဦးလဲပါမှာလား"
"မိုးဦးပါမယ်မေမေ. . .နေအုံး. . .မြင့်မိုရ်...မိုးဦးကိုအကူအညီတောင်းကြည့်မယ်. . .ယောကျားလေးဆိုတော့ရဲစခန်းမှာ ပြောရဆိုရ... ပိုအဆင်ပြေမလားလို့"
"အင်း. . .မီး... ဖုံးပြန်ဆက်ပေးနော်. . .မေမေစောင့်နေမယ်"
တစ်ဦးတည်းသောမောင်. . အရှုပ်ထုတ်. . .ပြသနာခဲ
အစ်မနဲ့အမေအပေါ်ဆိုးတယ်ဆိုပေမဲ့ ရုံးရောက်ဂတ်ရောက်ကတော့ဒါပထမဆုံးပင်။
မေမေဆိုရင် ရဲရင့်ကိုဆုံးမတိုင်း မိုးဦးကနမူနာ...
မိုးဦးနဲ့လဲခင်ရှာပါတယ်။ ခက်တာက လူကြီးတွေပြောလိုက်ရင်အကုန်ခေါင်းညိမ့်ပြီးကွယ်မှ လုပ်ချင်ရာလုပ်တာ။
ခုလဲ. . .ကြည့်... ရဲစခန်းရောက်နေသတဲ့။
မြင့်မိုရ်မိုးဦးကိုဖုန်းခေါ်မည်လုပ်ပြီးမှ. . .
မဖြစ်ပါဘူး. . .ကိုယ်တိုင်အကူအညီသွားတောင်းမှပါ။
မိုးဦးရှိရာအထပ်ကို မြင့်မိုရ်ဆင်းလာခဲ့တော့သည်။
"ဆရာမိုးဦး... အခန်းထဲမှာရှိလား ညီမတို့"
"ဟုတ်. . .မမ. . .အစည်းအဝေးအတွက်ပြင်ဆင်နေတယ်"
ရုံးမှာအလုပ်ကိုယ်စီနဲ့မို့ မြင့်မိုရ်အောက်ထပ်သိပ်မဆင်းဖြစ်ပါ။ မိုးဦးနှင့်လဲမတွေ့ဖြစ်တာနှစ်ရက်ရှိပြီ။ ရုံးဆင်းလိုက်ပို့မလို့ဆိုရင်ဘယ်သောအခါမှ လက်မခံပါ။ စာရွက်စာတမ်းပို့စရာရှိလျှင်သူ့ကလေးများသာလွှတ်ပြီးပို့တတ်သည်။
သူကတော့. . .လိုအပ်မှသာ မြင့်မိုရ်အခန်းလာတတ်သူ။ ဒါကြောင့် ကိစ္စရှိမှ တွေ့ခွင့်ရတဲ့ မိုးဦးပါ။
ဒီနေ့တော့မိုးဦးနှင့် အစည်းအဝေးလုပ်ရင်တွေ့ရမှာပဲပေါ့။ အိမ်ပြန်လိုက်ပို့ရင်းစကားလေးဘာလေးပြောမလို့ဟာကို ပြသနာခဲကိစ္စကပေါ်လာရတယ်။
ဒေါက်. . .ဒေါက်. . .
"မိုးဦး. . .မြင့်မိုရ်ပါ"
"ဝင်ခဲ့လေ မြင့်မိုရ်. . .အစည်းအဝေးလာခေါ်တာလား. . .ကိုယ်လာတော့မလို့ပဲ. . .ဖုန်းဆက်လဲရတဲ့ဟာကို. . .အားနာလိုက်တာ"
"အားမနာနဲ့. . .မြင့်မိုရ်က.. မိုးဦးကို...အကူအညီတောင်းရတော့မှာ"
"ဟင်... ဘာများလဲ"
"အကူအညီတောင်းမလို့က. . .ရဲရင့်လေ ...ရဲစခန်းရောက်နေတယ်. . .ရန်ဖြစ်လို့တဲ့. . .အဲ့ဒါ. . ."
"ဟာ. . .ဘယ်လိုဖြစ်တာပါလိမ့်. . .အခြေအနေဆိုးနေလို့လား"
"မေမေဖုံးဆက်တာ. . .ဆိုးပုံမရပါဘူး. . .မေမေကရဲစခန်းသွားကြဖို့ပဲပြောတာဆိုတော့. . ."
"ကိုယ်သွားပေးမယ်. . .အစည်းအဝေးအတွက်က ကိုယ်အကုန်ပြင်ဆင်ပေးပြီးသား. . .လိုအပ်တာရှိရင်ကိုယ့်ကလေးတွေပြောလိုက်လို့ရတယ်"
"ကျေးဇူးပါ မိုးဦး. . .ကားယူသွားလေ. . ."
"ယူသွားလိုက်မယ်လေ. . .ရဲရင့်ကိုအိမ်ပြန်ပို့ပေးလိုက်မယ်"
"မပို့နဲ့ မိုးဦး. . .မေမေနဲ့မဖြစ်သေးဘူး. . .စခန်းကိစ္စရှင်းပြီးရင် မိုးဦးခဏခေါ်သွားပေးလို့ရလား. . .မြင့်မိုရ်ရုံးဆင်းရင်... လိုက်ခဲ့မယ်လေ"
"ရတယ်. . .ရတယ်. . .ကိုယ်ခေါ်သွားမယ်"
"ဟို. . .မိုးဥွီး. . .တစ်ဖက်ကမကျေနပ်ရင်အကျယ်အကျယ်မဖြစ်အောင်. . . ကျေနပ်တဲ့အထိလုပ်ပေးလိုက်ပါနော်"
"အင်းပါ. . .ကိုယ်ပြေလည်အောင်လုပ်ခဲ့ပါ့မယ်"
မိုးဦး မြင့်မိုရ်ဆီမှ ကားသော့ကိုယူကာ စမ်းချောင်းရဲစခန်းရှိရာ အမြန်ဆုံးသွားရသည်။
. . . . . . . . .
ရဲရင့်က. . .မြင့်မိုရ်နှင့်မတူသောအချက်မှာ. . .ကုမ္ပဏီကိစ္စစိတ်မဝင်စား. . .လူငယ်ပီပီလွတ်လွတ်လပ်လပ်သာနေချင်သူ။ တစ်ခါတစ်လေ ညဘက်အိမ်ပြန်နောက်ကျရင်တောင် မေမေကမကြိုက်ချင်။
မမကမှတော်သေး. . .ကပ်ချွဲတာနှင့်အကုန်ရသည်။
မေမေက. . .စာအုပ်ကြီးလိုလုပ်ချင်သည်။ ရဲရင့်လဲ မေမေ့စာအုပ်ကြီးကိုမကြ်ုက်။ အဆိုးဆုံးက ရဲရင့်အပေါင်းအသင်းများကိုဆို သူ့အသိုင်းအဝိုင်းမှမဟုတ်လျှင် သိသိသာသာမလိုလားမှုကိုပြသည်။ ရဲရင့်မကြိုက်တာအဲ့ဒါအဆိုးဆုံး။
ခုလဲ စခန်းကမေမေ့ကိုဖုံးဆက်ပြီးပြီ။
ခုပြန်ထုတ်ပေးရမှာက. . .ကိုယ်တစ်ယောက်ထဲမဟုတ်။
ကိုယ့်ကောင်တွေရှိသေးသည်။
နန္ဒကကိစ္စမရှိ. . .ငယ်ငယ်ထဲကပေါင်းလာတာ. . . မေမေသိသည်။
တပါတည်းထုတ်ပေးသွားမည့်သူဆိုတာ သေချာသည်။
ခက်နေတာ. . .အေးချမ်း....
မေမေက အေးချမ်းကို အကြောင်းမဲ့မကြည်။ အေးချမ်းအလုပ်ကြောင့် ဖြစ်မည်ထင်ပါသည်။
နန္ဒနှင့်မိမိကိစ္စမှာမဆီမဆိုင်ဝင်ပါလာရသူက အေးချမ်း
ပြီးရင်မေမေက အေးချမ်းကိုပဲအပြစ်ပုံမှာ....သိသည်။
"ဟူးးးးးး"
.ဘေးမှရဲရင့်သက်ပြင်းချသံကြောင့် အေးချမ်းနှင့် နန္ဒ လှည့်ကြည့်သည်။
"ရဲရင့်. . .ငါ့အတွက်မပူနဲ့. . .ငါအဆင်ပြေတယ်"
အေးချမ်းအသံထွက်လာသည်။
"မင်းကိုပါထုတ်မပေးရင် ငါလဲမထွက်ဘူး"
"ရပါတယ်ဆို. . .မင်းကလဲ"
"ငါတို့ကြောင့်ဖြစ်တဲ့ကိစ္စ. . .မင်းကဝင်ပါရတာ. . .ဟာ. . .ဟေ့ကောင်. . .မင်းအလုပ်လဲပြုတ်မလားမသိဘူးနော်. . .ငါ. . .ကွာ"
"ပြုတ်လဲ. . .နောက်တစ်ခုရှာမှာပေါ့ကွာ. . .ငါ့သူဌေးက ငါ့ကိုသဘောကျပါတယ်ကွ. . .မဖြုတ်လောက်ပါဘူး"
အေးချမ်းကတော့အေးဆေးစွာပြောနေတာပင်။
နာမည်ကသာအေးချမ်း. . .လူကဖြင့်အေးချမ်းမည်ကြံရင်မုန်တိုင်းတောင်မဟုတ်. . .ဆိုင်ကလုန်းနှင့်ဆူနာမီပေါင်းမွှေသလိုမွှေခံရတာ။
ဒုက္ခကိုအသားတောင်ကျနေပြီ။
ကိုယ့်ခြေထောက်ပေါ်ကိုယ်ရပ်ဖို့. . .
တစ်ကောင်ကြွက် တစ်မျက်နှာနဲ့ လမ်းမပေါ်ဂျင်ခြေလည်ခဲ့တာ ကြာပြီပဲလေ။
အလုပ်ပေါင်းစုံ....နေရာပေါင်းစုံ။
အပြင်ပန်းကသာ. . .အေးချမ်းကရန်ဖြစ်တဲ့နေရာဆရာကြီးဖြစ်နေတာ. . .
ရင်ထဲမှာက. . .
အင်းးးးး
ရင်ထဲကဝေဒနါဆိုတာလည်း ဒဏ်ရာအစိမ်းလိုက်ကို ချုပ်လိုက်သလိုအမာရွတ်သာကျန်ခဲ့တာ. . .
ခံစားချက်ဟူသမျှထုံပေပေဖြစ်ခဲ့တာကြာပြီ။
လောကကြီးကိုအရွဲ့တိုက်လိုခြင်းကြောင့်ဆိုးသွမ်းခဲ့ရတာတော့မဟုတ်။
အပြင်ပန်းအသားတွေနာနေရင်. . .ရင်ထဲကနာတာ သက်သာသလိုပဲမို့. . . အေးချမ်းက အပြင်ပန်းနာကျင်စရာတွေကြား အသားကျသွားခဲ့ရသူပါ။
နာကျင်မှုကို. . .ရှာဖွေရင်း. . .ရှာဖွေရင်း... ရင်ထဲကဒဏ်ရာ သက်သာသလိုမို့။
.
.
.
မိုးဦး ရဲစခန်းရှေ့အရောက် ကားရပ်ပြီးစခန်းထဲဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။
"ဘာကိစ္စလဲခင်ဗျ"
စခန်းမှတာဝန်ကျရဲသားမှမေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
"ရဲရင့်ငြိမ်း... အိမ်ကပါဗျ"
"ရဲရင့်ငြိမ်း. . .အိမ်ကလာပြီဆရာ. . .အစ်ကို. . .ဟိုကိုသွားလိုက်"
ခုံတန်းလျားတစ်ခုပေါ်တွင် လူငယ်တစ်ချို့ထိုင်နေကြသည်။
ရဲရင့်
နန္ဒ
နောက်တစ်ယောက်က. . .ခေါင်းငုံ့လျက်
ခပ်ခွာခွာနေရာတွင် နောက်ထပ်လူငယ်လေးယောက်
အန်တီကြီးနှစ်ယောက်
မြင်တာနှင့်အန်တီကြီးက မျက်စောင်းလှမ်းထိုးသည်။
ကိုယ့်ကိုပါဒေါသထွက်ချင်နေသည့်ပုံ။
တော်သေးသည်။ မြင့်မိုရ်ရောအန်တီပါခေါ်မလာမိ၍။
ပြေလည်အောင်ဖြေရှင်းရမည်မှာမိမိတာဝန်။
.
.
ကြားလိုက်ရသောခြေသံ. . .မကြာဘူး. . ခေါင်းငုံ့ကာထိုင်နေသော မိမိမျက်စိရှေ့ကို ရောက်လာသော ခြေအစုံ. . .ထိုခြေဖမိုးပေါ်မှ မှည့်နက်လေး.... ဟင်......အေးချမ်းထိုခြေအစုံကို စိုက်ကာကြည့်ရင်း ရင်တွေတုန်လာသည်။
ခြေဖမိုးဖြူလွလွပေါ်မှ မှဲ့နက်လေးကထင်းလို့ပါပဲ။
ခြေချောင်းသွယ်လေးတွေက ရှင်းသန့်လို့။
အေးချမ်း သိဖူး မြင်ဖူး ခိုးငေးခဲ့ဖူးသော ခြေအစုံနှင့်တူလွန်းလှပါသည်။
ပြီးတော့ နီးကပ်လာတဲ့အခါ ရလိုက်တဲ့ ကိုယ်သင်းနံ့။
ထို.... လူသည်....မိမိသိကျွမ်းဖူးသောလူများလား။
ဘာလို့များ ရင်တွေတဒိတ်ဒိတ်လဲ...ရင်တုန်ရလွန်းလို့ ခေါင်းကပိုငုံ့ကျသွားပြီး လက်တွေကို ဆုပ်ကာချေကာ စိတ်လှုပ်ရှားမှုကို ဖုံးဖိလို့မရ။ မဟုတ်ပါစေနဲ့လို့စိတ်ထဲမှ အကြိမ်ကြိမ်ဆုတောင်းမိပါတယ်။
အေးချမ်း. . .မျက်လုံးစုံမှိတ်ချလိုက်မိသည်။ ငါ. . .အိုးးးး. . .မဟုတ်ပါစေနဲ့. . .ငါ. . .မှားတာဖြစ်ပါစေ. . . ကြာပြီပဲလေ. . .ငါမှတ်မိတာမှားတာပဲဖြစ်ပါစေ. . . .ဒီတစ်သက်ပြန်တွေ့မယ်တောင်မထင်မိတော့တဲ့သူ. . .အို. . .ဒီခြေအစုံ. . .ဒီကိုယ်သင်းနံ့က ငါ့ကိုဗြောင်းဆန်အောင်လုပ်နေပြီလေ. ...ဒီလို. . .ငါ့ကိုလုပ်နိုင်တာ. . .ဒီကမ္ဘာမှာ. . .သူတစ်ယောက်ပဲရှိတာပါ။
"ရဲရင့်ငြိမ်း အိမ်ကပါဗျ"
အသံကရော. . .ဟားးးးး. . .အသံကရော. . .မဖြစ်ပါစေနဲ့. . .လုံးဝမဖြစ်ပါစေနဲ့.တုန်ရီလှိုက်မောစွာဆုတေင်းဆဲ။
"ကျွန်တော်. . .မိုးဦးကြည်သာပါဗျ"
သွားပြီ. . .သွားပြီ. . .ထွက်ပြေးလိုက်ချင်ပါသည်။
အေးချမ်းသော်. . .ဤနေရာမှအငွေ့ပြန်ပျောက်ဆုံးသွားချင်မိပါသည်။
"ဟုတ်. . .ထိုင်ပါ"
"ဒီဘက်က ရဲရင့်ငြိမ်းတို့နဲ့ရန်ဖြစ်တဲ့ကလေးတွေပါ. . .မိဘလဲရောက်ပါပြီ. . .ညက. . .. . . . . . . ."
ဖြစ်စဥ်အား မိုးဦး အစအဆုံးနားထောင်ရသည်။
ရဲရင့်က ရန်ပွဲတွေဘာတွေဖြစ်တတ်ပေမဲ့ အဲ့လိုမဖြစ်တော့တာလဲ ကြာပြီ။ ဒီလိုအကျယ်အကျယ်မငြိမ်းဖွယ်မဖြစ်တတ်။ ပြီးတော့ ဟိုတစ်ယောက်ကိုမိုးဦးမမြင်ဖူး။ သူကလဲရောက်ကတည်းကခေါင်းငုံ့နေတာမော့ကိုမလာ။
တစ်ဖက်ကမိဘများကိုလဲ မိုးဦးတောင်းပန်ရသည်။
စခန်းမှူးရှင်းပြတဲ့အထဲမှာလူငယ်ချင်း ဖြစ်ကြတဲ့ပြသနာ နှစ်ဖက်လုံးအမှားသာ။ ဒီနေရာမှာတင် ပြေလည်အောင်ဖြေရှင်းဖို့နားချတာကြောင့် ဟိုဘက်မှလဲ ဒဏ်ရာများတာဝန်ယူကုသပေးပါမည်ဟူသောကတိစကားနှင့်ကျေနပ်လိုက်သည်။
တော်သေးတာပေါ့. . .စိတ်ဆိုးနေပေမဲ့. . .ပြောရမခက်ကြလို့။ မိုးဦး တောင်းပန်တာကြောင့်လဲပါသည်လေ။
ကုမ္ပဏီနာမည်ပါပြောပြီးလိုအပ်တာ လုပ်ပေးပါမည်ဟု တောင်းပန်ရသည်။
ပြသနာတော့အေးပြီ။
"ကိုမိုးဦးကြည်သာ. . .အကို့ကလေးတွေအတွက်ခံဝန်လေးထိုးပေးခဲ့ပါအုံး. . .သုံးယောက်လုံးပြန်ခေါ်သွားမှာလား"
သုံးယောက်. . .ဟုတ်သား. . .
ငါ့ကလေးက သုံးယောက်ပဲ။ ရဲစခန်းမှ အာမခံနှင့်ထုတ်ပေးရမှာ သုံးယောက်။
မိုးဦး ခုထိမော့မလာသူကိုကြည့်ပြန်သည်။
ငုံ့နေဆဲ. . .ခေါင်းလေး....
"ဟုတ်. . .သုံးယောက်လုံးခေါ်သွားပါ့မယ်"
ထိုအခါမှ ဆတ်ကနဲ့မော့လာသောခေါင်း
မိုးဦး. . .လှည့်အကြည့်. . .လက်ထဲကလက်မှတ်ထိုးဖို့ကိုင်ထားသော ဘောပင်. . .လွတ်ကျသွားသည်အထိ အံ့သြရတော့သည်။
မယုံကြည်နိုင်ခြင်းများစွာနှင့်မျက်ဝန်းအစုံ. . .ဆုံတွေ့မိကြသည်။
သူ့ကိုငေးရင်းစိုစွတ်စပြုလာသော. . .မျက်ဝန်းအစုံကို ကပျာကသီလွှဲရင်း. . .သေချာအောင်. . .စာရွက်ပေါ်မှနာမည်များကို ဖတ်ကြည့်လိုက်သည်။
အေးချမ်းသော်. . .တဲ့
မိုးဦးအသံတိုးတိတ်တုန်ရီစွာထွက်သွားသည်။
ယခုထိသူ့ကိုငေးနေဆဲဖြစ်သော. . .သူကို တိုးတိုးခေါ်မိသည်။
"သော်"
.
.
.
ဆက်ရန်. . . .
Zawgyi
Ring Ring Ring
"Hello. . .ေမေမေျပာပါ႐ွင့္"
"မီးေရ. . .ျမင့္မိုရ္. . .ရဲရင့္... ရန္ျဖစ္လို႔တဲ့. . .ခုစမ္းေခ်ာင္းရဲစခန္းကဖုန္းဆက္တာ. ..ေမေမေတာ့ ရဲရင့္ေၾကာင့္စိတ္ညစ္တာပဲ. . .မီးအလုပ္မ်ားေနလား. . .ေမနဲ႔လိုက္ခဲ့နိင္မလား"
"အို. . .ေမေမ. . .ဒီေကာင္ေလးခက္ေတာ့တာပဲ. . .
ျမင့္မိုရ္ကအစည္းအေဝး႐ွိတယ္. . .ေမေမ"
"မိုးဦးေရာ. . .မိုးဦးလဲပါမွာလား"
"မိုးဦးပါမယ္ေမေမ. . .ေနအုံး. . .ျမင့္မိုရ္...မိုးဦးကိုအကူအညီေတာင္းၾကည့္မယ္. . .ေယာက်ားေလးဆိုေတာ့ရဲစခန္းမွာ ေျပာရဆိုရ... ပိုအဆင္ေျပမလားလို႔"
"အင္း. . .မီး... ဖုံးျပန္ဆက္ေပးေနာ္. . .ေမေမေစာင့္ေနမယ္"
တစ္ဦးတည္းေသာေမာင္. . အ႐ႈပ္ထုတ္. . .ျပသနာခဲ
အစ္မနဲ႔အေမအေပၚဆိုးတယ္ဆိုေပမဲ့ ႐ုံးေရာက္ဂတ္ေရာက္ကေတာ့ဒါပထမဆုံးပင္။
ေမေမဆိုရင္ ရဲရင့္ကိုဆုံးမတိုင္း မိုးဦးကနမူနာ...
မိုးဦးနဲ႔လဲခင္႐ွာပါတယ္။ ခက္တာက လူႀကီးေတြေျပာလိုက္ရင္အကုန္ေခါင္းညိမ့္ၿပီးကြယ္မွ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္တာ။
ခုလဲ. . .ၾကည့္... ရဲစခန္းေရာက္ေနသတဲ့။
ျမင့္မိုရ္မိုးဦးကိုဖုန္းေခၚမည္လုပ္ၿပီးမွ. . .
မျဖစ္ပါဘူး. . .ကိုယ္တိုင္အကူအညီသြားေတာင္းမွပါ။
မိုးဦး႐ွိရာအထပ္ကို ျမင့္မိုရ္ဆင္းလာခဲ့ေတာ့သည္။
"ဆရာမိုးဦး... အခန္းထဲမွာ႐ွိလား ညီမတို႔"
"ဟုတ္. . .မမ. . .အစည္းအေဝးအတြက္ျပင္ဆင္ေနတယ္"
႐ုံးမွာအလုပ္ကိုယ္စီနဲ႔မို႔ ျမင့္မိုရ္ေအာက္ထပ္သိပ္မဆင္းျဖစ္ပါ။ မိုးဦးႏွင့္လဲမေတြ႕ျဖစ္တာႏွစ္ရက္႐ွိၿပီ။ ႐ုံးဆင္းလိုက္ပို႔မလို႔ဆိုရင္ဘယ္ေသာအခါမွ လက္မခံပါ။ စာ႐ြက္စာတမ္းပို႔စရာ႐ွိလွ်င္သူ႕ကေလးမ်ားသာလႊတ္ၿပီးပို႔တတ္သည္။
သူကေတာ့. . .လိုအပ္မွသာ ျမင့္မိုရ္အခန္းလာတတ္သူ။ ဒါေၾကာင့္ ကိစၥ႐ွိမွ ေတြ႕ခြင့္ရတဲ့ မိုးဦးပါ။
ဒီေန႔ေတာ့မိုးဦးႏွင့္ အစည္းအေဝးလုပ္ရင္ေတြ႕ရမွာပဲေပါ့။ အိမ္ျပန္လိုက္ပို႔ရင္းစကားေလးဘာေလးေျပာမလို႔ဟာကို ျပသနာခဲကိစၥကေပၚလာရတယ္။
ေဒါက္. . .ေဒါက္. . .
"မိုးဦး. . .ျမင့္မိုရ္ပါ"
"ဝင္ခဲ့ေလ ျမင့္မိုရ္. . .အစည္းအေဝးလာေခၚတာလား. . .ကိုယ္လာေတာ့မလို႔ပဲ. . .ဖုန္းဆက္လဲရတဲ့ဟာကို. . .အားနာလိုက္တာ"
"အားမနာနဲ႔. . .ျမင့္မိုရ္က.. မိုးဦးကို...အကူအညီေတာင္းရေတာ့မွာ"
"ဟင္... ဘာမ်ားလဲ"
"အကူအညီေတာင္းမလို႔က. . .ရဲရင့္ေလ ...ရဲစခန္းေရာက္ေနတယ္. . .ရန္ျဖစ္လို႔တဲ့. . .အဲ့ဒါ. . ."
"ဟာ. . .ဘယ္လိုျဖစ္တာပါလိမ့္. . .အေျခအေနဆိုးေနလို႔လား"
"ေမေမဖုံးဆက္တာ. . .ဆိုးပုံမရပါဘူး. . .ေမေမကရဲစခန္းသြားၾကဖို႔ပဲေျပာတာဆိုေတာ့. . ."
"ကိုယ္သြားေပးမယ္. . .အစည္းအေဝးအတြက္က ကိုယ္အကုန္ျပင္ဆင္ေပးၿပီးသား. . .လိုအပ္တာ႐ွိရင္ကိုယ့္ကေလးေတြေျပာလိုက္လို႔ရတယ္"
"ေက်းဇူးပါ မိုးဦး. . .ကားယူသြားေလ. . ."
"ယူသြားလိုက္မယ္ေလ. . .ရဲရင့္ကိုအိမ္ျပန္ပို႔ေပးလိုက္မယ္"
"မပို႔နဲ႔ မိုးဦး. . .ေမေမနဲ႔မျဖစ္ေသးဘူး. . .စခန္းကိစၥ႐ွင္းၿပီးရင္ မိုးဦးခဏေခၚသြားေပးလို႔ရလား. . .ျမင့္မိုရ္႐ုံးဆင္းရင္... လိုက္ခဲ့မယ္ေလ"
"ရတယ္. . .ရတယ္. . .ကိုယ္ေခၚသြားမယ္"
"ဟို. . .မိုးၪြီး. . .တစ္ဖက္ကမေက်နပ္ရင္အက်ယ္အက်ယ္မျဖစ္ေအာင္. . . ေက်နပ္တဲ့အထိလုပ္ေပးလိုက္ပါေနာ္"
"အင္းပါ. . .ကိုယ္ေျပလည္ေအာင္လုပ္ခဲ့ပါ့မယ္"
မိုးဦး ျမင့္မိုရ္ဆီမွ ကားေသာ့ကိုယူကာ စမ္းေခ်ာင္းရဲစခန္း႐ွိရာ အျမန္ဆုံးသြားရသည္။
. . . . . . . . .
ရဲရင့္က. . .ျမင့္မိုရ္ႏွင့္မတူေသာအခ်က္မွာ. . .ကုမၸဏီကိစၥစိတ္မဝင္စား. . .လူငယ္ပီပီလြတ္လြတ္လပ္လပ္သာေနခ်င္သူ။ တစ္ခါတစ္ေလ ညဘက္အိမ္ျပန္ေနာက္က်ရင္ေတာင္ ေမေမကမႀကိဳက္ခ်င္။
မမကမွေတာ္ေသး. . .ကပ္ခြၽဲတာႏွင့္အကုန္ရသည္။
ေမေမက. . .စာအုပ္ႀကီးလိုလုပ္ခ်င္သည္။ ရဲရင့္လဲ ေမေမ့စာအုပ္ႀကီးကိုမၾက္ဳက္။ အဆိုးဆုံးက ရဲရင့္အေပါင္းအသင္းမ်ားကိုဆို သူ႕အသိုင္းအဝိုင္းမွမဟုတ္လွ်င္ သိသိသာသာမလိုလားမႈကိုျပသည္။ ရဲရင့္မႀကိဳက္တာအဲ့ဒါအဆိုးဆုံး။
ခုလဲ စခန္းကေမေမ့ကိုဖုံးဆက္ၿပီးၿပီ။
ခုျပန္ထုတ္ေပးရမွာက. . .ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲမဟုတ္။
ကိုယ့္ေကာင္ေတြ႐ွိေသးသည္။
နႏၵကကိစၥမ႐ွိ. . .ငယ္ငယ္ထဲကေပါင္းလာတာ. . . ေမေမသိသည္။
တပါတည္းထုတ္ေပးသြားမည့္သူဆိုတာ ေသခ်ာသည္။
ခက္ေနတာ. . .ေအးခ်မ္း....
ေမေမက ေအးခ်မ္းကို အေၾကာင္းမဲ့မၾကည္။ ေအးခ်မ္းအလုပ္ေၾကာင့္ ျဖစ္မည္ထင္ပါသည္။
နႏၵႏွင့္မိမိကိစၥမွာမဆီမဆိုင္ဝင္ပါလာရသူက ေအးခ်မ္း
ၿပီးရင္ေမေမက ေအးခ်မ္းကိုပဲအျပစ္ပုံမွာ....သိသည္။
"ဟူးးးးးး"
.ေဘးမွရဲရင့္သက္ျပင္းခ်သံေၾကာင့္ ေအးခ်မ္းႏွင့္ နႏၵ လွည့္ၾကည့္သည္။
"ရဲရင့္. . .ငါ့အတြက္မပူနဲ႔. . .ငါအဆင္ေျပတယ္"
ေအးခ်မ္းအသံထြက္လာသည္။
"မင္းကိုပါထုတ္မေပးရင္ ငါလဲမထြက္ဘူး"
"ရပါတယ္ဆို. . .မင္းကလဲ"
"ငါတို႔ေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ကိစၥ. . .မင္းကဝင္ပါရတာ. . .ဟာ. . .ေဟ့ေကာင္. . .မင္းအလုပ္လဲျပဳတ္မလားမသိဘူးေနာ္. . .ငါ. . .ကြာ"
"ျပဳတ္လဲ. . .ေနာက္တစ္ခု႐ွာမွာေပါ့ကြာ. . .ငါ့သူေဌးက ငါ့ကိုသေဘာက်ပါတယ္ကြ. . .မျဖဳတ္ေလာက္ပါဘူး"
ေအးခ်မ္းကေတာ့ေအးေဆးစြာေျပာေနတာပင္။
နာမည္ကသာေအးခ်မ္း. . .လူကျဖင့္ေအးခ်မ္းမည္ၾကံရင္မုန္တိုင္းေတာင္မဟုတ္. . .ဆိုင္ကလုန္းႏွင့္ဆူနာမီေပါင္းေမႊသလိုေမႊခံရတာ။
ဒုကၡကိုအသားေတာင္က်ေနၿပီ။
ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္ဖို႔. . .
တစ္ေကာင္ႂကြက္ တစ္မ်က္ႏွာနဲ႔ လမ္းမေပၚဂ်င္ေျခလည္ခဲ့တာ ၾကာၿပီပဲေလ။
အလုပ္ေပါင္းစုံ....ေနရာေပါင္းစုံ။
အျပင္ပန္းကသာ. . .ေအးခ်မ္းကရန္ျဖစ္တဲ့ေနရာဆရာႀကီးျဖစ္ေနတာ. . .
ရင္ထဲမွာက. . .
အင္းးးးး
ရင္ထဲကေဝဒနါဆိုတာလည္း ဒဏ္ရာအစိမ္းလိုက္ကို ခ်ဳပ္လိုက္သလိုအမာ႐ြတ္သာက်န္ခဲ့တာ. . .
ခံစားခ်က္ဟူသမွ်ထုံေပေပျဖစ္ခဲ့တာၾကာၿပီ။
ေလာကႀကီးကိုအ႐ြဲ႕တိုက္လိုျခင္းေၾကာင့္ဆိုးသြမ္းခဲ့ရတာေတာ့မဟုတ္။
အျပင္ပန္းအသားေတြနာေနရင္. . .ရင္ထဲကနာတာ သက္သာသလိုပဲမို႔. . . ေအးခ်မ္းက အျပင္ပန္းနာက်င္စရာေတြၾကား အသားက်သြားခဲ့ရသူပါ။
နာက်င္မႈကို. . .႐ွာေဖြရင္း. . .႐ွာေဖြရင္း... ရင္ထဲကဒဏ္ရာ သက္သာသလိုမို႔။
.
.
.
မိုးဦး ရဲစခန္းေ႐ွ႕အေရာက္ ကားရပ္ၿပီးစခန္းထဲဝင္လာခဲ့လိုက္သည္။
"ဘာကိစၥလဲခင္ဗ်"
စခန္းမွတာဝန္က်ရဲသားမွေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
"ရဲရင့္ၿငိမ္း... အိမ္ကပါဗ်"
"ရဲရင့္ၿငိမ္း. . .အိမ္ကလာၿပီဆရာ. . .အစ္ကို. . .ဟိုကိုသြားလိုက္"
ခုံတန္းလ်ားတစ္ခုေပၚတြင္ လူငယ္တစ္ခ်ိဳ႕ထိုင္ေနၾကသည္။
ရဲရင့္
နႏၵ
ေနာက္တစ္ေယာက္က. . .ေခါင္းငုံ႔လ်က္
ခပ္ခြာခြာေနရာတြင္ ေနာက္ထပ္လူငယ္ေလးေယာက္
အန္တီႀကီးႏွစ္ေယာက္
ျမင္တာႏွင့္အန္တီႀကီးက မ်က္ေစာင္းလွမ္းထိုးသည္။
ကိုယ့္ကိုပါေဒါသထြက္ခ်င္ေနသည့္ပုံ။
ေတာ္ေသးသည္။ ျမင့္မိုရ္ေရာအန္တီပါေခၚမလာမိ၍။
ေျပလည္ေအာင္ေျဖ႐ွင္းရမည္မွာမိမိတာဝန္။
.
.
ၾကားလိုက္ရေသာေျခသံ. . .မၾကာဘူး. . ေခါင္းငုံ႔ကာထိုင္ေနေသာ မိမိမ်က္စိေ႐ွ႕ကို ေရာက္လာေသာ ေျခအစုံ. . .ထိုေျခဖမိုးေပၚမွ မွည့္နက္ေလး.... ဟင္......ေအးခ်မ္းထိုေျခအစုံကို စိုက္ကာၾကည့္ရင္း ရင္ေတြတုန္လာသည္။
ေျခဖမိုးျဖဴလြလြေပၚမွ မွဲ႔နက္ေလးကထင္းလို႔ပါပဲ။
ေျခေခ်ာင္းသြယ္ေလးေတြက ႐ွင္းသန္႔လို႔။
ေအးခ်မ္း သိဖူး ျမင္ဖူး ခိုးေငးခဲ့ဖူးေသာ ေျခအစုံႏွင့္တူလြန္းလွပါသည္။
ၿပီးေတာ့ နီးကပ္လာတဲ့အခါ ရလိုက္တဲ့ ကိုယ္သင္းနံ႔။
ထို.... လူသည္....မိမိသိကြၽမ္းဖူးေသာလူမ်ားလား။
ဘာလို႔မ်ား ရင္ေတြတဒိတ္ဒိတ္လဲ...ရင္တုန္ရလြန္းလို႔ ေခါင္းကပိုငုံ႔က်သြားၿပီး လက္ေတြကို ဆုပ္ကာေခ်ကာ စိတ္လႈပ္႐ွားမႈကို ဖုံးဖိလို႔မရ။ မဟုတ္ပါေစနဲ႔လို႔စိတ္ထဲမွ အႀကိမ္ႀကိမ္ဆုေတာင္းမိပါတယ္။
ေအးခ်မ္း. . .မ်က္လုံးစုံမွိတ္ခ်လိုက္မိသည္။ ငါ. . .အိုးးးး. . .မဟုတ္ပါေစနဲ႔. . .ငါ. . .မွားတာျဖစ္ပါေစ. . . ၾကာၿပီပဲေလ. . .ငါမွတ္မိတာမွားတာပဲျဖစ္ပါေစ. . . .ဒီတစ္သက္ျပန္ေတြ႕မယ္ေတာင္မထင္မိေတာ့တဲ့သူ. . .အို. . .ဒီေျခအစုံ. . .ဒီကိုယ္သင္းနံ႔က ငါ့ကိုေျဗာင္းဆန္ေအာင္လုပ္ေနၿပီေလ. ...ဒီလို. . .ငါ့ကိုလုပ္ႏိုင္တာ. . .ဒီကမ႓ာမွာ. . .သူတစ္ေယာက္ပဲ႐ွိတာပါ။
"ရဲရင့္ၿငိမ္း အိမ္ကပါဗ်"
အသံကေရာ. . .ဟားးးးး. . .အသံကေရာ. . .မျဖစ္ပါေစနဲ႔. . .လုံးဝမျဖစ္ပါေစနဲ႔.တုန္ရီလိႈက္ေမာစြာဆုေတင္းဆဲ။
"ကြၽန္ေတာ္. . .မိုးဦးၾကည္သာပါဗ်"
သြားၿပီ. . .သြားၿပီ. . .ထြက္ေျပးလိုက္ခ်င္ပါသည္။
ေအးခ်မ္းေသာ္. . .ဤေနရာမွအေငြ႕ျပန္ေပ်ာက္ဆုံးသြားခ်င္မိပါသည္။
"ဟုတ္. . .ထိုင္ပါ"
"ဒီဘက္က ရဲရင့္ၿငိမ္းတို႔နဲ႔ရန္ျဖစ္တဲ့ကေလးေတြပါ. . .မိဘလဲေရာက္ပါၿပီ. . .ညက. . .. . . . . . . ."
ျဖစ္စဥ္အား မိုးဦး အစအဆုံးနားေထာင္ရသည္။
ရဲရင့္က ရန္ပြဲေတြဘာေတြျဖစ္တတ္ေပမဲ့ အဲ့လိုမျဖစ္ေတာ့တာလဲ ၾကာၿပီ။ ဒီလိုအက်ယ္အက်ယ္မၿငိမ္းဖြယ္မျဖစ္တတ္။ ၿပီးေတာ့ ဟိုတစ္ေယာက္ကိုမိုးဦးမျမင္ဖူး။ သူကလဲေရာက္ကတည္းကေခါင္းငုံ႔ေနတာေမာ့ကိုမလာ။
တစ္ဖက္ကမိဘမ်ားကိုလဲ မိုးဦးေတာင္းပန္ရသည္။
စခန္းမႉး႐ွင္းျပတဲ့အထဲမွာလူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ၾကတဲ့ျပသနာ ႏွစ္ဖက္လုံးအမွားသာ။ ဒီေနရာမွာတင္ ေျပလည္ေအာင္ေျဖ႐ွင္းဖို႔နားခ်တာေၾကာင့္ ဟိုဘက္မွလဲ ဒဏ္ရာမ်ားတာဝန္ယူကုသေပးပါမည္ဟူေသာကတိစကားႏွင့္ေက်နပ္လိုက္သည္။
ေတာ္ေသးတာေပါ့. . .စိတ္ဆိုးေနေပမဲ့. . .ေျပာရမခက္ၾကလို႔။ မိုးဦး ေတာင္းပန္တာေၾကာင့္လဲပါသည္ေလ။
ကုမၸဏီနာမည္ပါေျပာၿပီးလိုအပ္တာ လုပ္ေပးပါမည္ဟု ေတာင္းပန္ရသည္။
ျပသနာေတာ့ေအးၿပီ။
"ကိုမိုးဦးၾကည္သာ. . .အကို႔ကေလးေတြအတြက္ခံဝန္ေလးထိုးေပးခဲ့ပါအုံး. . .သုံးေယာက္လုံးျပန္ေခၚသြားမွာလား"
သုံးေယာက္. . .ဟုတ္သား. . .
ငါ့ကေလးက သုံးေယာက္ပဲ။ ရဲစခန္းမွ အာမခံႏွင့္ထုတ္ေပးရမွာ သုံးေယာက္။
မိုးဦး ခုထိေမာ့မလာသူကိုၾကည့္ျပန္သည္။
ငုံ႔ေနဆဲ. . .ေခါင္းေလး....
"ဟုတ္. . .သုံးေယာက္လုံးေခၚသြားပါ့မယ္"
ထိုအခါမွ ဆတ္ကနဲ႔ေမာ့လာေသာေခါင္း
မိုးဦး. . .လွည့္အၾကည့္. . .လက္ထဲကလက္မွတ္ထိုးဖို႔ကိုင္ထားေသာ ေဘာပင္. . .လြတ္က်သြားသည္အထိ အံ့ၾသရေတာ့သည္။
မယုံၾကည္ႏိုင္ျခင္းမ်ားစြာႏွင့္မ်က္ဝန္းအစုံ. . .ဆုံေတြ႕မိၾကသည္။
သူ႕ကိုေငးရင္းစိုစြတ္စျပဳလာေသာ. . .မ်က္ဝန္းအစုံကို ကပ်ာကသီလႊဲရင္း. . .ေသခ်ာေအာင္. . .စာ႐ြက္ေပၚမွနာမည္မ်ားကို ဖတ္ၾကည့္လိုက္သည္။
ေအးခ်မ္းေသာ္. . .တဲ့
မိုးဦးအသံတိုးတိတ္တုန္ရီစြာထြက္သြားသည္။
ယခုထိသူ႕ကိုေငးေနဆဲျဖစ္ေသာ. . .သူကို တိုးတိုးေခၚမိသည္။
"ေသာ္"
.
.
.
ဆက္ရန္. . . .