Selam güzel okurlarım, nasılsınız tekrar görüşmek güzel 🥰💝❤
Keyifli okumalar.
Yorum sınırı bu bölüm olmasın ya yeni kavuştuk, gelecek bölüm koyarım. ;)
Konakta daha taziye vardı yakın akrabalar bu günde gitmemişti, bize destek oluyordu.
"Beyaz kızım bir bak hele?"
Hizo Babanın sesi ile elimdeki yemeği yanımdaki birine verip konağın avlusuna çıktım.
Babam çardakta erkeklerin içinde oturuyordu, Kara, Cihangir abi,Mirto ,Bora, Kartal içlerinden seçebildiklerim bunlardı.
"Efendim Baba?"
"Kartal, Güle söyle getirsin. "
"Tamam Baba."
Kartal içeri girdi. Ben anlamayan bakışlar ile Kara'ya baktım. Onun da bir şey bilmediği halinden belliydi.
Kartal kucağında Meriç'in oğlu ile geldi, bebeği Hizo babama verdi. Hizo babam ayağa kalkıp ,bebeği benim kucağıma verdi.
Ben şok gözler ile bir babama bir Kara'ya baktım.
"Al çocuğunu büyüt kızım. "
Babamın sözleri bana ikinci şoku yaşattı.
"Burda bulunanlar bu şahitlik etsin Meriç oğlum ve Yasemin kızımın emaneti bundan sonra abisi Kara ve Yengesi Beyaz'ın çocuğu olarak büyüyecek. "
Kara bana şaşkın gözler ile baktı ben kucağımdaki sabiye.
Bizim buralarda vardı da böyle olaylar kimse bu durumu yadırgamamıştı.
Ama ben ve Kara bu duruma şaşırmıştık.
****
Arabada giderken çıt çıkmıyorken kucağımdaki miniğe bakışlarımı çevirdim.
Çok küçük, çok minikti kollarımın arasında tutarken bile elimden kayıp düşecekmiş korkusu yer edinmişti yüreğimde.
Ah garibim benim, ilerde gerçekleri öğrenince nasıl üzülecek onunda yüreği yanacaktı..
Gözlerimin dolması ile dudaklarımı onun alnına bastırdım.
"Sana söz vermiyorum bebek, onlar gibi olamayız ama seni hiç yanlız
bırakmayacağız..Senin hep yanında olacağız güzel bebek."
Tekrar bakışlarımı bebekten çekerek dışarıya baktım.
Ağlamamak için bir kaçıştı bu belki.
****
Eve yaklaşırken gözlerim tekrar miniğe kaydı.
Dudaklarımda sebebsiz bir gülümse yerleşti.
Bakışlarımı minikten çekerek karşımda oturan Kara'ya kaydı. Ayak ayak üstünde eliyle sakallarını karıştırırken bakışları bendeydi.
Hafifçe ona tebessüm ettim. Ben senin yanındayım üzme kendini anlamında gözleri'nin en derinine baktım.
Yüzünde derin bir düşünme hali vardı.
Yüreğime giren ağrı ile bakışlarımı ondan çektim.
Acaba neyi düşünüyordu?
Bu yüzünde ki düşünme hâli; Kardeşine mi, kucağımdaki yeğenine mi, yoksa keşke bizim bir evladımız olsa mı diye düşünüyordu?
Keşke Meriç ve Yasemin ölmeseydi, keşke bu sabi anne babasının kucağında büyüseydi..
Kısır olmasaydım keşke..Keşke geri dönebilsem yaptığım hataları düzeltirdim.
"Biz şimdi ne yapacağız?"
Sesim ortamda fısıltı gibi döküldü dudaklarımdan.
"Bilmiyorum Harirem..Ağalığı bırakmamam için aşiret büyükleri ve babam böyle bir şey yaptılar, hemde çocuğumuzun olmaması..Onu bizim büyütmemiz gerek .
Kardeşim görseydi ya da bilseydi oğlunun beni elimde büyüyeceğini inan bu onu daha çok kahrederdi. Mezarına gittiğimiz zaman sakın söyleme bunu ona olur mu?.."
"Bence çok mutlu olurdu, Meriç sana karşı hisseleri hep başkaydı, senin ismin gibi abisi olduğu için çok şanslıydı. Sadece o senin kötü biri olmadığını o da biliyordu ama bir türlü beyaz tarafını göstermediğin için sana karşı kızgındı.."
"Bilmediğin o kadar çok şey var ki Harirem.."
"Bana ne bilmediklerimden. Ben seni bildikten sonra, başkalarının düşüncesi benim için önemsiz."
*****
"Fatma abla şimdi bize neler lazım olur Cenk'e söyleyelim alsın."
"Kızım işte bu sabi anne sütü içemiyeceğine göre mama, biberon bez, ıslak mendil eğer annesi hazırlık yaptıysa orda vardır bunlar kıyafet falan şimdilik bunlar lazım. "
Fatma abla ile yatağın üzerindeki uyuyan güzellikten gözlerimizi çekmeden sessizce konuşuyorduk.
"Fatma abla şimdi konak çok kalabalık. Ben bu dediklerini dışardan aldırayım. Sonra konak sakinleşince annesinin aldığı şeyler ile büyüsün."
Fatma abla bana bakıp buruk bir teşebbüs etti, kafası ile beni onayladı.
"Doğru dersin kızım."
Kara'nın yatak odasına girmesi ile Fatma abla yataktan kalktı.
"Kızım bir ihtiyacın olursa seslen."
"Tamam Fatma abla, ben birazdan Cenk'e iner söylerim."
"Tamam kızım."
Fatma abla odadan çıkınca Kara elindeki iki poşeti yatağın kenarına bıraktı. Pencerenin kenarındaki kanepeye geçerek oturdu.
Yanıma bıraktığı poşetleri fark edince kaşlarım havada ona bakarak poşetleri gösterdim.
"Bunlar ne Hayatım?"
Gözlerini yeğenine değdiremeye korkar gibi bir hâli vardı. Kafasının içinde ne vardı bilmiyorum ama üzgündü.
Kollarını diz kapaklarına koyarak öne doğru eğildi, elinde ilk kez dikkatimi çeken asil ama ağır bir tespihin boncukları ile uğraşmaya başladı.
"Annem salmış, bebeğin eşyalarıymış."
"Ya bizde şimdi Fatma abla ile onu konuşuyorduk ,Cenk'e eksikliklerini söyleyeyim diye."
Yanımdaki poşeti aldım içindekileri tek tek çıkarıp baktım. Her çıkardığım pakette yüreğimi bir hüzün kapladı.
Paketleri tekrar kenara koydum, yataktan uyuyan meleğe bakarak sesizce kalkıp Kara'nın yanına doğru yürüdüm.
Ellerini tutarak dizlerinin önünde yere oturdum.
"Yapma böyle seni böyle görünce benim aldığım nefes bile ciğerlerime haram oluyor çatma kaşlarını, ben yanındayken derlenip dalıp gitme uzaklara..Söyle, konuş benimle, ağzımı açmadan dinlerim seni ama yeterki atma içine.."
Beni yerden kaldırıp dizlerine otutturdu.
Kollarımı boynuna doladım. Yanağıma Bir buse kondurdu, kömür karası gözlerinde ki hüzünlü almak istedim.
"Katil bir babası olacak, belki büyüdükçe benden nefret edecek.."
"Sen katil değilsin."
"Ama sen bile gerçekleri öğrenene kadar beni Katil bilmedin mi? Ben Ağalığa devam ettiğim sürece bu konakta aşiret büyükleri ile çok infaz kararı çıkar, tamam sen bir kaçına şahit bile oldun ama öğrendin niye sonra öldüklerini."
"EVET öğrendim hatta seninle daha çok gurur duydum. Kardeşine, çocuğa tecavüz eden, hırsızlık yapan ,arayı karıştıran laf taşıyan, senin bilgilerini dışarıya sızdıran pisliklerin bu topraklarda yeri yok mantığına aşık oldum saygı duydum."
"Ama o büyüyüp bu gerçekleri öğrenene kadar beni sevmeyecek, hakkında ama Meriç hayatta olsaydı oğlunu daha iyi büyütürdü..Meriç bu sene lisede öğretmenliğe başlayacaktı biliyorsun..Ölmeseydi..Babası üniversite edebiyat bölümü okusun ben ben ona iyi bir örnek bile değilim Harirem..Acaba Cihangir, Selim ya da Mirto mu büyütse ben ona iyi bir baba olamam..."
Yüzünü avucumun içine aldım. Yüzünün her yerine ufak, minik öpücükler bıraktım.
"Tamam Meriç edebiyat bölümü mezunu olabilir ama sende işletme mezunusun, sana bi şey söyleyim mi baba olmak diploma istemiyor kocaman bir yürek ister." Dediklerim ile kafasını bana çevirdi elimi göğsüne koydum.
"Ve bu sende var. Eğer olmasaydı üç senedir hasta ve kısır olan bir eşinle yaşamaya devam etmez .O durumda eşine yüklenilmesin diye kısır olduğumu kimseye söylemedin beni bırakmadın iyi günde kötü günde sözünü, sadakatini gösterdin, çevreye değil bana..Ve bunun için sana çok teşekkür ederim, ben senden razıyım Allah'ta razı olsun senden. İyiki çıktın karşıma iyiki sevdin beni, iyiki sevdim seni..Bunları gün gelecek."Bakışlarımı yatakta uyuyan miniğe çevirdim.
"Oda söyleyecek senin için, ben biliyorum. Nerden biliyorsun deme o benim kadar aptal olmaz emin ol."
Son sözlerimde kıkırdarken onun dudaklarıda yukarı doğru kıvrıldı.
Dudaklarıma doğru yaklaşırken miniğin
aglama sesi odayı doldurdu. Bu ana kahkahalar ile güldük.
"Eee hazır mısın Baba olmaya, böyle anlarımıza oğlun bazen limon sıkacak bizde onu mıncıracağız."
"Hahah şimdi kardeşlerimi anladım."
****
"Ee Harirem neden ağlıyor?"
"Bilmiyorum..Altı temiz, üstü başıda."
Fatma abla kapıya tıklayarak içeri girdi.
Elinde bir bardak su ve kutu ile yanıma geldi.
"O ne Fatma abla?"
"Cenk oğluma Nizo hanımağam söylemiş bebeğe mama alması için biberonda Kara Ağamın getirdiği poşette varmış."
Biz Kara ile göz göze gelerek şu halimize hem utanmış hemde gülmüştük.
"Evet Beyazda bana git mama al gel diyordu, tam zamanında getirdin Fatma abla."
****
Beyaz, gece bahçede oturan Kara'nın yanına doğru paytak paytak yürüdü.
Kara?"
Kara sandalyeye yaslanmış ,kafasını gök yüzüne doğru kaldırmış yumulu gözleri ile Beyaz'a cevap verdi.
"Hım.."
Beyaz yavaşça Kara'nın dizlerine oturup kafasını artık evi olan boyun girintisine koyarak konuştu.
"Ağlıyor?"
Kara ellerini Beyaz'ın beline koyarak onu kendine doğru biraz daha çekerek sarıldı.
"Kim?"
"Bebek."
"E git baksana Harirem çocuğa. "
Beyaz dudaklarını Kara'nın boynundan başlayarak minik minik buseler bıraktı Kara'nın dudaklarına kısa ama etkili bir bise bırakıp cilveli sesi ile konuştu.
"Sende gelsene?"
Kara bir gözü açık bir gözü kapalı Beyaza baktı.
"Ciddi misin sen bu konuda?!"
Beyaz hevesle kafasını salladı. Kara'nın dakikalar önce ağladığını gördüğü için onu bu gece yanlız bırakmak istememişti.
Kara'nın ellerinden tutarak odaya doğru süzüle süzüle çıktılar.
*******
Oy ve yorum yapmayı unutmayın lütfen satır arası yorumlarınızı bekliyorum.
Bölüm nasıldı?
Haftaya bugün tekrar yeni bölüm ile görüşmek üzere Allah'a emanet ol ♥️♥️