KARA AĞA |Mardin SERİSİ 1,2| TAMAMLANDI

60.BÖLÜM 𝓑 ꧁♡❤♡꧂𝓚

"Kara ağam", diyen Devrim ile arkamı döndüm. Devrim elleri cebinde konağın kapısından içeri girip kapıyı kapattı. Arkasında duran Cenk'e elimle sen çık dedim.

"Ooo paşamız sen nerelerdesin ya?", dedim adım atacağım sıra elimi tutan Harirem ile omuzumun üstünden ona doğru dönüp baktım.

"Lütfen sakin ol. Evde çocuk.", dedi sözlerine güldüm. Bakışlarımı ellerimize çevirdim. Sıkıca Hariremin  elini tutarak Devrim' doğru döndüm.

"Babamdan öğrenmişsindir.", dedi rahat bir üslup ile onun bu tavrına düğer boşta ki elimi yumruk yaptım.

"Hanımağam geçmiş olsun, iyileştiniz artık Kara ağamın gözü aydın mı desem ki.", dedi gülerek. Şerefsiz bu adamın her sözü, her nefes alış verişi bana batıyordu.

"Tabi ki öyle diyeceksin Devri başka bir söz söylemeye haddin mi var? Senin karşında ağan duruyor. Unuttuysa ben hatırlatayım duruşunu düzelt.", dedi Harirem. Onun sözlerine şaşıran tek kişi Devrim değildi. Dişi aslanımdan istediğim dik duruş işte bu. Devrim bozulan yüzünü düzeltmeye çalışsa da pek başarılı olamadı. Heeey oğlum senin karşında Beyaz Hanımağan vardı. Konağın kapısı açıldı Kartal içeri girdi. Devrim'i görünce kaşlarını çattı. 

Hızlıca yanımıza geldi, arkasından Cenk'in tutması ile Devrim'in üstüne atlamasını engellemiştik. Cenk el kıvraklığı ile Kartal'ın belinde ki silahını aldı. Ama Cenk'in unuttuğu bir şey vardı kolları arasında tutmaya çalıştığı boğa Kartaldı. Dün geceki olanları hatırlayınca onun oğlunu kaçırıp göz dağı veren adam karşısındayken onu kimse tutmazdı. Kartal'ın iki hassas ve ince çizgisi vardı. Biri Gül diğeri çocuklarıydı. Kartal da Cenk'in belinde ki diğer silahı alarak Devrim'e doğrulttu. Cenk'in gözleri bana döndü. Ne olduğunu oda anlamamıştı. Kafamı iki yana salladım. Harirem ortamın gerilimi ile sessizce fısıldadı.

"Ağam burada benim borum ötmez. Bir el mi atsan, Kaan Kara yukarıda mışıl mışıl uyurken.", dedi oğlumun ismini duymam ile kafamı salladım.

"Sen hangi yürekle benim oğlumu kaçırıp bizi göz dağı vermeye kalkarsın. Bak Devrim o piç kardeşini öldürdüğüm gibi senide vururum. Acımam! Benim olana el uzatanın elini kırmam. Ona cesaret etmeyi düşünen beynini vücudundan uçururum. Seni öldürürüm anladın mı beni?", dedi Kartal yüksek çıkan sesi ile bağırdı.

Devrim hala aynı rahat tavırda Kartal'dan gözlerini çekere konuştu.

"Cık anlamadım. Göstersene, sana yıllardır dedim amam kardeşimi vurdun gel yüreğin varsa bende vur. Yoksa ben seni vurmak için her an ortamı kollayacağım demiştim değil mi? Dört sene geçse de içimde ki yangın geçmedi benim. Aynı acının daha beterini sen yaşayacaksın. Ya da dur Gül o işi hallediyordur, baksana sevdiği adam ölmesine rağmen oğluna onun adını koydu. Geri kalan hesabı ben kapatacağım.", dedi Devrim gülerek. Kartal silahın emniyetini açarak Devrime tuttu.

"Kartal indir o silahı.", dedim. Kartal gözlerini çevirip bana baktı.

"Abi.", dedi izin ver der gibi bakışlarından gözlerimi çektim. Devrim'e doğru döndüm. Ağızımı açıp konuşacağım sıra Devran koşarak konaktan çıktı. Koşarak beklemediğimiz hatta hiç ummadığımız kişiye sarıldı. Devrim'e !

Devrim, Devran'ı kucağına alarak Kartala bakarak konuştu.

"Eşşek sıpası nasılsın bakalım?", dedi burada eşşek lafını Kartal'a sokuyordu. Kartal hangi ara beline oyduğunu anlamadığım silahı ortadan kaldırmıştı.

"O eşşek seni bir güzel tepecek, sen o zaman gör birde eşşeği.", dedi Kartal kısık sesiyle.

"İyiyim. Dün beni kurtardığın için teşekkür ederim. Söz verdiğin gibi dayım geldi.", dedi Devran yavaş yavaş konuşarak kaşarımı çatarak Devrim'e döndüm. Ne yani Devran'ı o kaçırmamış mıydı? Kartal bana doğru döndü.