【 Zawgyi 】
(188)
ငါ တစ္ဖက္သတ္ယံုၾကည္ထားတယ္။
ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔က ငါ့လိုအရူးနဲ႔တြဲမိတာကို
ေနာင္တရလိမ့္မယ္လို႔။ အခု သူက ငါနဲ႔ျပတ္စဲဖို႔
နည္းလမ္းေတြႀကံဆေနတာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။
ဒါေပမယ့္ ငါက စိတ္အေျခအေနသိပ္မေကာင္း
ေတာ့၊ ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔က စိုးရိမ္တာျဖစ္လိမ့္
မယ္။ငါ သူ႔ကိုလမ္းခြဲမေပးမွာ၊ ဒါမွမဟုတ္ ငါ
တိုက္ခိုက္မွာကိုေပါ့။ အကယ္၍ ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔
ကို ထိခိုက္ေအာင္လုပ္ၿပီးမွ၊ တရားရံုးေရာက္ေတာ့
ငါ အရူးတစ္ေယာက္ပါလို႔ေျပာလိုက္ရင္၊
ငါ့ကို ဥပေဒအရ အေရးယူဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ေပဘူး!
ဒါေၾကာင့္ ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔က ငါ့ကို အရင္ဆံုး
ျဖတ္ခ်င္တာ! သူ ေၾကးစားသမားေတြကိုငွားၿပီး
ငါ့ကို လုပ္ႀကံႏိုင္တယ္! ဒီသေဘာတရားမွာ
ဟာကြက္မရိွဘူး!
(189)
ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔ အတိတ္ဘဝတုန္းက
ဘာမေကာင္းမႈကိုလုပ္ခဲ့လို႔...ငါ့လိုရည္းစားမ်ိဳးနဲ႔ဆံုစည္းပါလိမ့္။
(190)
ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔က ငါ့ကို အဲ့လိုနာက်င္ေစမွာ
မဟုတ္ဘူး၊ ဒါက ငါ့ေခါင္းထဲမွာ တစ္ခ်ိန္လံုး
ရိွေနတဲ့အရာ။
ဆိုေပမယ့္ ငါ စိုးရိမ္ေနတုန္းပဲ( ဒီအတိုင္း
ေၾကာက္ေနမိရံု )
ဒါေၾကာင့္ ငါ ဒီကိစၥကို အေလးအနက္ေတြးကာ
သူ႔ကို သဲလြန္စေတြေပးဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
တကယ္လို႔ ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔က ငါ့ကိုလမ္းခြဲရင္
ေတာင္၊ ငါ သူ႔ကို ေသခ်ာေပါက္ အေနွာင့္အယွက္
ေပးမွာမဟုတ္ဘူးလို႔။ ဒါေၾကာင့္ ေက်းဇူးျပဳျပီး
ငါ့ကို မထိုးႀကိတ္ပါနဲ႔။ ငါ စိတ္ရင္းနဲ႔ေတာင္းပန္တဲ့
အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔ကို
အာဟာရျဖစ္ေစမယ့္ အစားအစာေတြနဲ႔
က်န္းမာေရးအေထာက္အကူျပဳပစၥည္းေတြဝယ္ဖို႔
ပိုက္ဆံနည္းနည္းေပးႏိုင္ေသးတယ္ေနာ္။
ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔က ငါ့ကို ဖုန္းျပန္ေခၚတယ္။
"ဒီႏွစ္ရက္မွာ၊ ငါ-ငါ နည္းနည္း အလုပ္ရႈပ္ေနလို႔၊
ဒီညေတာ့ ငါ အိမ္ျပန္လာျဖစ္မယ္၊ ဒါ-ဒါေၾကာင့္
ကိစၥေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး၊ အ-အေတြးမလြန္နဲ႔"
"ေဆာရီး"
"အ-အလုပ္မ်ားေနတဲ့သူက ငါေလ၊ ငါလည္း
ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ က်န္းခြၽမ္ရဲ့ကိစၥေတြကို
ေျဖ-ေျဖရွင္းေနတုန္းပဲ၊ မၾကာခင္ ၿပီးလိမ့္မယ္"
ငါ 'ေဆာရီး'လို႔ထပ္ေျပာၿပီး ဖုန္းခ်လိုက္တယ္။
ငါ့လိုလူမ်ိဳးနဲ႔ ပတ္သက္ခိုင္းမိတဲ့အတြက္
ေတာင္းပန္ပါတယ္ ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔။
ငါ ဆက္လက္ရပ္တည္ေနထိုင္တာက တန္ဖိုး
သိပ္မရိွသလိုပဲလို႔ ထင္ရတယ္။ ငါ့ညီေလးနဲ႔
ညီမေလးအတြက္ ေက်ာင္းလခကို ေထာက္ပံ့ေပးတာကလြဲရင္ ငါ အျခားဘယ္သူ႔ကိုမွ အက်ိဳးမျဖစ္ေစဘူးေလ။ ဒါ့အျပင္ အကယ္၍ ငါ ဒီမွာမရိွခဲ့ရင္
ညီေလးနဲ႔ညီမေလးက အဘိုးနဲ႔အတူေနၿပီး
ခ်မ္းသာတဲ့ဘဝကို စံစားႏိုင္မွာ။
(191)
ငါ အလုပ္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္ထိ စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့ကာ
မစုစည္းႏိုင္ျဖစ္ေနခဲ့တာ။ ငါ ကားမွတ္တိုင္ကို
မေရာက္ခင္၊ ကားတစ္စီးက ငါ့ေဘးမွာ ကြၽီခနဲ
ဆြဲရပ္သြားတယ္။ ကားထဲမွလူက ျပတင္းမွန္ကို
ခ်ကာ အားပါးတရၿပံဳးျပၿပီး၊ ကားတံခါးဖြင့္ရင္း
ဆိုလိုက္တယ္။
"ဟယ္လို၊ ငါက က်ံဳးယြီပါ"
က်ံဳးယြီက ဘယ္သူတံုး။
အာ ဟုတ္သားပဲ...
ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔ရဲ့ရည္းစားေဟာင္းေလ။
ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔ကေတာ့ ဒီလူအေၾကာင္းကို
ဝန္ခံခ်င္မွာမဟုတ္ဘူး။
ငါ ေျခလွမ္းအနည္းငယ္ဆုတ္ကာ ေနာက္လွည့္ၿပီး
ထြက္ေျပးေတာ့တယ္။
က်ံဳးယြီက ငါ့လက္တစ္ဖက္ကိုလွမ္းဆြဲရင္း
ေျပာလိုက္တယ္။
"ငါတို႔ စကားခဏေျပာရံုတင္၊ စိတ္မပူပါနဲ႔၊
ငါတို႔အားလံုးက လူေကာင္းေတြပဲကို"
ငါ အရင္ကတည္းက ႀကိဳေျပာၿပီးသားေနာ္!
ငါ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ၫွဥ္းပန္းမိတဲ့ အေၾကာက္လြန္စိတ္ေရာဂါရိွေနရံု၊ အျပည့္အဝရူးသြပ္ေနတာ
မဟုတ္ဘူး!!!
ဒါေပမယ့္ ဒီလူ႔ကိုၾကည့္ရတာ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာပံု။
ေဘာ္ဒီဂတ္ေတြကို ေခၚလာႏိုင္တယ္ဆိုေတာ့
ေဘာ့စ္ေပါ့။
ငါ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာေနခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္ကို
ျပန္စဥ္းစားမိတယ္...အဲဒီတုန္းကဆိုရင္ ငါ့မွာ
ေဘာ္ဒီဂတ္ရိွဖို႔မေျပာနဲ႔၊ ကိုယ္ပိုင္ဒရိုင္ဘာကိုပဲ
ခန္႔ထားခဲ့တာ။ ဒါ့ျပင္ ထိုဒရိုင္ဘာက လာဘ္စား
ၿပီး၊ ငါ့ကိုျပန္ေပးဆြဲတဲ့လူေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းႀကံစည္
ခဲ့ေသးတယ္။
ဟဟ၊ despacito ကိုပဲ ဖြင့္ထားလိုက္ေတာ့။
ဒါက ၾသဇာလံုလံုေလာက္ေလာက္မျပည့္စံုျခင္း
ရလဒ္ပဲ။ ၾကည့္ရတာ ငါ့မွာ အဓိကဇာတ္ေကာင္ရဲ့
ဘဝမ်ိဳးရိွပံုမေပၚဘူး။
ဒီဇာတ္လမ္းမွာ ငါ့အစ္ကိုႀကီးက တကယ္ေတာ့
အဓိကဇာတ္ေကာင္ျဖစ္ေနမလားလို႔ ငါ သံသယရိွ
မိတယ္။ အစ္ကိုႀကီးက အဲဒီဇာတ္ေကာင္ေနရာနဲ႔
အလိုက္ဖက္ဆံုးပဲ။ ၾကည့္ေလ။ ငါ့အစ္ကိုက
အရပ္ရွည္၊ေယာက္်ားပီသကာ ခ်မ္းသာတဲ့အျပင္
ေရခဲလိုေအးစက္စက္နဲ႔ လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္တဲ့
CEO type ႀကီး။ ဒါ့ျပင္ အစ္ကိုႀကီး ငယ္စဥ္ကတည္းက မိသားစုေနာက္ခံမွာ ဒုကၡမ်ားခဲ့တယ္။
ၿပီးေတာ့ လက္စားေခ်ဖို႔ နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္း
မွတ္သားခဲ့ရၿပီး တိတ္တိတ္ေလးႀကံစည္ရင္း၊ ကုမၸဏီကိုသိမ္းပိုက္ကာ ထိပ္တန္းမွာ အားလံုးအဆံုးသတ္ႏိုင္ခဲ့တာ။ ဘယ္လိုေတာင္ ေက်နပ္အားရစရာေကာင္းတဲ့ဇာတ္လမ္းလဲ။ ဒါ့အျပင္
အစ္ကိုႀကီးက ငါ့လိုမေကာင္းဆိုးဝါးကို
ၾကင္နာသက္ၫွာခဲ့ေသးတယ္။ အခု အားလံုးထဲမွာ
တစ္ခုတည္းေသာက်န္ရိွေနတာက အစ္ကိုႀကီးရဲ့
လက္တြဲေဖာ္ ထြက္ေပၚလာဖို႔ပါပဲ။
(192)
က်ံဳးယြီက ငါနဲ႔စကားေျပာဖို႔ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္
'အလိုရိွ'ေနတယ္။
ငါကေတာ့ အတူစကားေျပာဖို႔အတြက္
လူအမ်ားႀကီးထူထပ္တဲ့ေနရာကို အသည္းအသန္
လိုအပ္ေနၿပီ။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္သား
fast food ေရာင္းတဲ့စားေသာက္ဆိုင္ကိုသြားၿပီး ၾကက္ေၾကာ္စားျဖစ္ၾကတယ္။
အဲ..တကယ္ေတာ့ ငါပဲ အမ်ားဆံုးစားတာပါ။
လတ္တေလာမွာ ငါ သိပ္မစားႏိုင္ခဲ့ဘူးေလ။
ဒါ့ျပင္ ကယ္လိုရီမ်ားၿပီး တအားအရသာရိွတဲ့
အသင့္အစားအစာမ်ိဳးကို ငါ မက္ေမာေတာင့္တ
ေနခဲ့တာ။ ငါ ညလယ္ေခါင္ႀကီးႏိုးလာတတ္ကာ
လမ္းေဘးမွာေရာင္းတဲ့ တုတ္ထိုးအသားကင္
ဆိုင္ဆီ သြားစားဖို႔အႀကိမ္ႀကိမ္ဆႏၵရိွမိတယ္။
ေနာက္ၿပီး ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔က ငါ့ကို အၿမဲလိုလိုဖမ္းဆြဲရင္း lecture ရိုက္ေတာ့တာပဲ။ ေရရွည္က်န္းမာေရးအတြက္ ကိုယ္တိုင္ဂရုစိုက္သင့္တဲ့အခ်က္ေတြကို ဆင္ျခင္ႏိႈင္းဆဖို႔ေပါ့။
ငါ မၾကာခင္ ေသေတာ့မလိုခံစားရတယ္။ ဘဝက
ငါ့မ်က္စိေရ႔ွမွာပဲ ျပက္ခနဲျဖစ္ႏွင့္ၿပီေလ။
(193)
က်ံဳးယြီက fast food ကိုႀကိဳက္မယ့္ပံုမဟုတ္တာ
သိသာတယ္။ သူက ငါစားတာကိုပဲ ၾကည့္ေနတာ။
ၿပီးေနာက္ စာအိတ္တစ္အိတ္ကို ငါ့ဆီ
ကမ္းေပးတယ္။
ငါ ေတာ္ေတာ္ေလးသတိထားၿပီး ေမးလိုက္တယ္။
"လူႀကီးမင္း၊ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေငြေပးဖို႔မလိုပါဘူး၊
လူႀကီးမင္းနဲ႔ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔တို႔ၾကားမွာ
ဘာကိစၥပဲရိွပါေစ၊ ကြၽန္ေတာ္ ဝင္စြက္ဖက္မွာ
မဟုတ္ဘူး"
က်ံဳးယြီက ၿပံဳးၿပီး ဆိုလိုက္တယ္။
"ဒါ ေငြမဟုတ္ဘူး၊ ဓာတ္ပံုေတြ"
(194)
လ်ွပ္တစ္ျပက္အတြင္း ငါ ဘဝတစ္ခုလံုးကို
စိတ္ကူးနဲ႔ ျပန္ရွင္သန္ၾကည့္ၿပီးေနာက္၊ တကယ္ ေသခ်ာေပါက္ႀကံဳေတြ့လိုက္ရတယ္။ မေသခင္
လက္ရိွအခ်ိန္မွာ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ပိစိေလး
သက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္လိုက္တာကိုေပါ့။
ဟုတ္တယ္မလား? ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ငါ
ၾကက္ေၾကာ္တစ္တံုးကိုက္ရင္း နင္ၿပီး ေသမလို
ျဖစ္ေနၿပီေလ။
(195)
ငါ ၾကက္ေၾကာ္ကို ျပန္ခ်ထားကာ အလြန္
တည္ၿငိမ္စြာ ေမးလိုက္တယ္။
"ဘာဓာတ္ပံုေတြလဲ"
"မင္း တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ တန္းသိမွာပါ"
ငါ စာအိတ္ကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ အထဲမွာ
ရိွေနတာက ငါ့ညီေလးနဲ႔ညီမေလးရဲ့ဓာတ္ပံုေတြပဲ။
က်ံဳးယြီက ၿပံဳးၿပီးေနာက္ ေမးလိုက္တယ္။
"အခုမွ စိတ္သက္သာရာရၿပီး သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ၿပီ
မလား?"
ငါ ေျပာလိုက္တယ္။
"ဘာကိုဆိုလိုခ်င္တာလဲ ကြၽန္ေတာ္မသိဘူး၊
လူႀကီးေတြရဲ့ဆက္ဆံေရးျပႆနာအရႈပ္အရွင္းက
ကြၽန္ေတာ့္ညီေလး၊ညီမေလးေတြနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ..
တကယ္ေတာ့ ဒီကိစၥက ကြၽန္ေတာ္နဲ႔လည္း
မပတ္သက္ဘူး၊ ကြၽန္ေတာ့္ကိုၿခိမ္းေျခာက္ဖို႔
ညီေလးနဲ႔ညီမေလးကို အသံုးခ်တာမ်ိဳးမလုပ္တာ
အေကာင္းဆံုးပဲ၊ လူႀကီးမင္း ဒီလိုႀကံစည္ေနတယ္
ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ထပ္ေျပာစရာအေၾကာင္းမရိွ
ေတာ့ဘူး"
AHHHHHHHHHHH!
အမွန္ေတာ့ ငါ တကယ္ကို ေသေလာက္ေအာင္
ေၾကာက္ရြံ႔တုန္လႈပ္ေနမိၿပီ။ အားးးးးးးး
မင္းတို႔ ငါ့ညီေလးနဲ႔ညီမေလးကို ဒီအတိုင္း
ေနခြင့္ေပးလို႔မရဘူးလား?! သူတို႔က အခုမွ
ကေလးအရြယ္ပဲရိွေသးတာ!!!
က်ံဳးယြီက ထပ္ၿပံဳးတယ္။
"မင္း အထင္လြဲေနပါၿပီ၊ ငါတို႔အားလံုးက
သိကၡာရိွတဲ့လူႀကီးလူေကာင္းေတြလို႔ ေျပာၿပီးသား
မဟုတ္လား"
"ဒါဆို လူႀကီးမင္း ဘာကိုဆိုလိုခ်င္ေနတာလဲ"
က်ံဳးယြီက ေျပာတယ္။
"ဘာကိုမွ ထူးထူးျခားျခားမဆိုလိုပါဘူး၊ ငါတို႔ စကားေျပာဖို႔အတြက္ အေၾကာင္းျပခ်က္ရွာရံုတင္၊
ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔က ေျပာတယ္၊ မင္းက သိပ္ကို
စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတဲ့လူဆိုပဲ၊ ဒါေၾကာင့္
ငါကိုယ္တိုင္ လာၿပီးၾကည့္ၾကည့္တာ၊ ဆိုေပမယ့္...
ဒီလိုေျပာတာ ရိုင္းသြားရင္လည္း ခြင့္လႊတ္ပါ၊
မင္းက လံုးဝ စိတ္ဝင္စားဖို႔မေကာင္းဘူးေနာ္"
ဒီလူ ရည္ၫႊန္းတဲ့ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတယ္
ဆိုတာကို မေကာင္းဆိုးဝါးပဲ သိလိမ့္မယ္။
က်ံဳးယြီက ဆိုတယ္။
"ငါၾကားတာေတာ့..မင္း စကားေျပာတဲ့အခါ
တကယ္ရယ္စရာေကာင္းၿပီး တစ္မူထူးတယ္ဆို? ဒါက ေတာ္ေတာ္ေလးကို ရယ္ရတဲ့အတြက္
မသိရင္ crosstalk သရုပ္ျပေနတဲ့အတိုင္းပဲတဲ့"
[ crosstalk = ဟာသဥာဏ္ရႊင္ေသာ
စကားဆိုနည္း၊ ခ်က္က်လက္က်ေျပာဆိုျခင္း ]
ငါ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
"အာ...ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔က တျခားတစ္ေယာက္နဲ႔
ေရာသြားပံုေပၚတယ္၊ ငါ တကယ္ကို crosstalk
ၾကည့္ရတာ မႀကိဳက္ဘူး"
က်ံဳးယြီက ေျပာတယ္။
"ငါ့ကို ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး၊
မင္းကိုသိတဲ့တျခားလူတစ္ေယာက္ဆီကေန
ၾကားထားတာ၊ တကယ္ပါပဲ၊ မင္း ငါ့ကို လံုးဝ
မမွတ္မိဘူးကိုး၊ ငါက မင္းအစ္ကိုႀကီးရဲ့
အတန္းေဖာ္ေလ"
ငါ : "............."
ဒါ ပံုမွန္ဇာတ္ၫႊန္းအတိုင္းသြားမယ္ဆိုရင္
က်ံဳးယြီက ငါ့အစ္ကိုႀကီးကို crush တာျဖစ္ရမွာ!
(196)
က်ံဳးယြီက သူ႔ေနာက္ေၾကာင္းကို ေဖာ္ေကာင္လုပ္ဖို႔
အလြန္အမင္း စိတ္အားထက္သန္ေနပံုေပၚတယ္။
အေၾကာင္းေရေရရာရာမရိွဘဲ က်ံဳးယြီက
သူနဲ႔ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔ရဲ့အတိတ္အေၾကာင္းကို
တစ္ခုမက်န္၊ အကုန္အစင္ေျပာပါေလေရာ။
အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ အတိတ္ကာလမွာ
ငါနဲ႔ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔တို႔ တစ္တြဲတြဲခဲ့ၿပီး
ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔ကို ငါ့အိမ္ဆီေခၚလာတုန္းက
စတင္အေျခခံတာပဲ။ ထိုစဥ္က စမ္းသပ္ခ်က္
တစ္ခုခုလုပ္ဖို႔၊ မဟုတ္ရင္ ရီပို႔တင္ဖို႔အတြက္
အစ္ကိုႀကီးက က်ံဳးယြီအပါအဝင္ သူ႔အတန္းေဖာ္တစ္သိုက္ကို အိမ္ေခၚလာခဲ့တယ္။ အဲဒါမွာ ငါတို႔နဲ႔ မေတာ္တဆတိုက္ဆိုင္စြာ ေတြ့ဆံုခဲ့တာပဲ။
အဲဒီေနာက္ လူတိုင္းက တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ
ထြက္သြားဖို႔လုပ္ၾကတာမို႔၊ က်ံဳးယြီ ဆံုးျဖတ္ခဲ့
တယ္။ ကိုယ္ပိုင္ဒရိုင္ဘာဆီကေန ထြက္ေျပးၿပီး
အေစာပိုင္း relationship ကို စတင္ဖို႔ေပါ့။
ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ က်ံဳးယြီက ဆိုးသြမ္းတဲ့လူငယ္ေတြနဲ႔ပဲ ႀကံဳႀကိဳက္ေတာ့တယ္။
က်ံဳးယြီက မင္းသမီးေလးလိုအက်င့္စရိုက္မ်ိဳး
နည္းနည္းရိွတာမို႔၊ ဆိုးသြမ္းလူငယ္ေတြ
ေငြၫွစ္တဲ့အခါ သူ လြယ္လြယ္မေပးခ်င္တာ
အထင္အရွားပဲ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒါက
သူ႔ဂုဏ္သိကၡာကို အလြန္ထိခိုက္ပ်က္ျပားေစႏိုင္တယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ က်ံဳးယြီတစ္ေယာက္
အဲဒီဆိုးသြမ္းလူငယ္ေတြဆီမွာ အရိုက္ခံရဖို႔ပဲ
ရိွေတာ့တယ္။
ထိုအခိုက္အတန္႔မွာ ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔က
prince charming လိုမ်ိဳး ေရာက္လာၿပီး
က်ံဳးယြီကို ကယ္တင္ခဲ့တယ္။
[ prince charming = ဒီေနရာမွာ သံုးထားတဲ့
အဓိပၸါယ္ကေတာ့ 'အလွေလးကို ကယ္တင္မယ့္
သူရဲေကာင္း' ]
ဇာတ္လမ္းေလးက ဒါပါပဲ။
အိုး..အဲဒီမွာ အဆက္ရိွေသးတယ္။
ထိုေနာက္ပိုင္း က်ံဳးယြီက သူ႔အေဖကိုေျပာၿပီး
ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔တကၠသိုလ္တက္ဖို႔၊ လုပ္ငန္း
လုပ္ဖို႔အတြက္ အေထာက္အပံ့ေပးခဲ့တယ္။ ဒီလို
စပြန္ဆာေပးရင္း၊ေပးရင္း...ဆက္ဆံေရးက
ေျပာင္းလဲသြားၿပီး ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔နဲ႔က်ံဳးယြီက
တြဲျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒါ့ျပင္ က်ံဳးယြီရဲ့အေဖက
နဂိုကတည္းက ကိုယ့္အေျခအေနကိုယ္
ေတာ္ေတာ္ဖ်က္ဆီးတတ္ပံုေပၚရဲ့။ အမွန္လည္း သားျဖစ္သူက်ံဳးယြီက ေကာင္ေလးေတြကိုပဲ
ရည္းစားထားေလ့ရိွေတာ့၊ ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔နဲ႔
တြဲတာကို ဘာေၾကာင့္ ခြင့္မျပဳရမွာလဲေနာ္? အနည္းဆံုးေတာ့ ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔က တကယ္ယံုၾကည္အားထားခ်င္စရာေကာင္းၿပီး တည္ၿငိမ္ေသးတယ္။
အဲဒီေနာက္ ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔က ငါနဲ႔အတူ
ထြက္ေျပးသြားတယ္ေလ။
(197)
တကယ့္အမွန္တရားကို ငါ ေသခ်ာမသိဘူး။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔က
ေျပာမွာမဟုတ္လို႔။ ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔ေျပာဖူး
တာေတာ့..က်ံဳးယြီက ရူးေနတာဆိုပဲ။ ဒါေၾကာင့္
ငါ က်ံဳးယြီကို အာရံုစိုက္စရာမလိုဘူးတဲ့။
(198)
က်ံဳးယြီက စကားေျပာလို႔လည္း ၿပီးေရာ၊
ငါ့ကိုစိုက္ၾကည့္ရင္း ေၾကာ့ေၾကာ့ေမာ့ေမာ့
ၿပံဳးျပတယ္။
ဆိုေတာ့ အခုခ်က္ခ်င္း ငါ ဘာလုပ္သင့္သလဲ?
ေျပာၾကည့္ပါၪီး၊ လူႀကီးမင္းရဲ့ဇာတ္လမ္းက
တကယ္စိတ္ထိခိုက္စရာေကာင္းလြန္းလို႔
ငါ့ဘက္ကေနစၿပီး relationship ကိုျပတ္စဲဖို႔
ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔က
သူ႔ေျခေထာက္သူပိုင္တာမို႔၊ ငါ သူ႔အျပဳအမူကိုထိန္းခ်ဳပ္မရခဲ့ရင္ ေက်းဇူးျပဳျပီး လူႀကီးမင္းက
သူ႔ကို တာဝန္ယူေပးပါ။ ဒီနည္းက သိပ္ကို
ရန္ၿငိဳးထားခံရႏိုင္တာ။ ငါ အရိုက္ခံရမွာကိုေတာ့
ေၾကာက္တယ္ေနာ္။
ဆိုေပမယ့္ ဘာမွမေျပာဘဲေနရင္၊ ဒါမွမဟုတ္
တစ္ခုမွမေဖာ္ျပရင္လည္း ဆိုးရြားတယ္လို႔
ထင္ရႏိုင္တာ။
ငါ သတိထားလ်က္ ေမးလိုက္တယ္။
"ဆိုေတာ့ လူႀကီးမင္းက ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘာကိုရည္ၫႊန္းခ်င္တာလဲ"
က်ံဳးယြီက ျပန္ေျဖတယ္။
"ငါ ဘာကိုမွမရည္ၫႊန္းဘူး၊ မင္းကို ေျပာျပခ်င္ရံု၊
ဒါအကုန္ပါပဲ"
ဟုတ္ၿပီ။ /bullshit/
(199)
ထိုအခိုက္မွာ ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔က ငါ့ကို ဖုန္းေခၚ
လာတယ္။
"မင္း-မင္း က်ံဳးယြီနဲ႔၊ အ-အတူရိွေနတာ၊
ဟုတ္တယ္မလား"
ငါ သူ႔ကိုေမးလိုက္တယ္။
"မင္း ဘယ္လိုသိတာလဲ"
ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔က ဆိုတယ္။
"ဘယ္ကိုမွ မသြားနဲ႔ၪီး၊ ငါ-ငါ မင္းကို၊
လာေခၚလိုက္မယ္"
Ohhhhhh....အခ်စ္ၿပိဳင္ဘက္ေတြၾကားက
တိုက္ပြဲလာေတာ့မွာေပါ့!
ေၾကာက္စရာႀကီး။ သိပ္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္။
ငါ ေၾကာက္တယ္၊ ငါ စိုးရိမ္တယ္။ ငါ အိမ္ျပန္ခ်င္လာၿပီ။
ငါ ေျပာလိုက္တယ္။
"မလိုဘူး ေက်းဇူးပဲ"
ငါ့မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာထိုင္ေနတဲ့ က်ံဳးယြီက
ၿပံဳးၿပီး ေျပာလာတယ္။
"ရႊယ္ေယာင္က်ူ႔ကို ဒီေနရာဆီ လာခိုင္းလိုက္ပါ၊
အျပင္မွာ ေမွာင္ေနၿပီေလ၊ မင္းတစ္ေယာက္တည္း
ျပန္ရင္ လံုၿခံဳမွာမဟုတ္ဘူး"
ဒါက ပိုၿပီးေတာင္ ၾကက္သီးထဖို႔ေကာင္းတယ္။
အစ္ကိုႀကီးေရ...
ကြၽန္ေတာ့္ကို လာကယ္ပါၪီး။ ahhhhhhhh! အစ္ကိုႀကီးေျပာတာကို ယံုပါၿပီ!
ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္သူ႔ကိုမွမတြဲခ်င္ေတာ့ဘူး!
ကြၽန္ေတာ္ ဘုန္းႀကီးဝတ္ပစ္လိုက္မယ္!
ဘုန္းႀကီးရဲ့ေနာက္ကို ဘယ္သူမွမလိုက္ေလာက္
ပါဘူး၊ ဟုတ္တယ္ဟုတ္?!
(200)
အဲ...ဒါေပမယ့္ ငါ တကၠသိုလ္ကေန ဘြဲ႔မရေသး
ဘူးေလ။ အခုေခတ္မွာ ဘုန္းႀကီးဝတ္ဖို႔ဆိုရင္ ႀကိဳတင္လိုအပ္တဲ့အရာရိွတယ္လို႔ ေျပာၾကတာ။ မဟာဘြဲ႔ရၿပီးသားလူကိုပဲ ဘုန္းႀကီးဝတ္ခြင့္ေပး
မွာတဲ့။
ငါ့ကိုေျပာစမ္း၊ ငါ ဆက္ၿပီးအသက္ရွင္ေနလို႔
ဘာတန္ဖိုးရိွႏိုင္ၪီးမလဲ?!
✧✧✧✧✧✧✧✧✧✧✧✧✧✧✧✧✧✧✧✧