"The three C's in life: Choice,Chance, Change.
You must make the Choice, to take the Chance, if you want anything in life to Change." - Anonymous
RIAN POV:
Mabigat ang mga mata ko ngunit pinilit kong dumilat. Hindi ko maigalaw ang mga kamay ko at ramdam ko din ang pamamanhid ng katawan ko. Ang huli kong naalala ay kausap ko si Ave and sasamahan ko dapat si Ara na bumili ng makakain sa labas when suddenly I felt electrocated and then everything went black.
When my eyes adjusted, napansin ko na magulo ang lugar at puno ng kalat. Marami ding pinta sa pader. Mukhang nasa isang abandunadong lugar ako. Ang ilaw lang na maron ay nagmumula sa sinag ng araw na tumatagos mula sa bintanang natatakpan ng punit punit na dyaryo.
"Argh!!!" malakas na sigaw ang nagpabalikwas sa akin at duon ko lang napagtanto na nakatali ang mga kamay ko sa pader. Napansin ko din sa kabila ko ang isang babaeng puro pasa at sugat.
Bumukas ang pintuan at inuluwa nito si Ara na magulo ang buhok at mabangis ang mukha. Deredertso ito sa babaeng katabi ko sabay sipa.
"Punyeta!! Napaka walang kwenta mo talaga Ara!!" saad nito sa babae habang sinasaktan niya ito.
"Ara! Stop!" hindi ko napigilang sigaw. Parang nahimasmasan siya na tumingin sakin. Gumuhit ang nakakatakot na ngiti sa kanya at umigkis ang kamay niya kaya naman napapikit ako. Nag antay ako na dumapo ang kamay niya sa mukha ko pero wala akong naramdaman. Nang dumilat ulit ako ay napansin ko na nakangiti siya sakin.
"Ang ganda mo pala ate Rian!" saad niya sakin. Hinaplos pa niya ang mukha ko.
"Ara.. kumalma ka.." bulong ko sa kanya habang hinahaplos niya ang mukha ko.
"Naalala ko sayo si mama.. sana kasing ganda nyo din ako." saad niya sa malungkot na boses. Nagulat ako ng biglang lumapat ang palad niya sa mukha ko. Bumaling ang mukha ko sa lakas ng sampal niya sakin.
"Siguro kaya niya ako ipinamigay dahil hindi niya ako kamukha. Ang panget ko kasi ee. Iniwan nya ako sa impyernong lugar na yun. Sa demonyong Alfredo na yun!! Kasalanan mo lahat ito Ara!!" sigaw niya at muling binalikan ng sampal at sabunot ang babaeng katabi ko.
"T-tama n-na!! hindi ako si Ara!!" pagmamakaawa ng babae sa kanya.
"Ara!! Stop!! Ako nalang ang saktan mo!" nagsisigaw ako at nagpumilit na tanggalin ang pagkakatali sa kamay ko. Binalingan niya ako ng tingin.
"Wag kang magalala, mamaya lang magiging ako, ikaw and atlast magiging maganda nanaman ako hahahaha." saad niya sakin sabay tayo at pagpag sa damit niya. Nabalot ng nakakatakot na tawa ang buong kwarto. Hanggang sa umalis siya ay abot pa din ang tawa niya. Naiwan kaming dalawa sa loob ng silid.
"Ok ka lang ba? Anong pangalan mo?" saad ko ng kumalma sa pag iyak ang dalaga.
"Angelica po." saad niya.
"Ilang araw ka na dito?"
"2 days no po ako nandito." sagot naman niya.
"Wag kang mag alala, pulis ako and alam na din ng mga kasamahan ko ang mga ginawa ni Ara kaya alam ko na hinahanap na nila tayo." pagpapalakas ko ng loob sa kanya.
"A-Ate.."bulong niya sakin. Binigyan ko siya ng isang ngiti at napahikbi siya.
Ave,Eric, Capt. and Yvo bilisan nyo. May kakaiba kay Ara and I think hindi magtatagal ay babalikan nya kami at hindi malabong baka sa pagbalik nya ay duon na din kami matapos.
--------------------------------
YVO POV:
"The reason why Ara kidnapped Angelica two days ago ay dahil sa meeting nila ng manager ng orphanage na si Alfredo. Hindi malabong tinakot din siya ni Alfredo para sa pera and when she refused, sinaktan siya nito kaya wala siyang choice kundi magbigay. After that she feels pathetic and then sakto pa na nakita siya ng mama nya at pinilit pauwiin. She feels more pathetic lalo na nung magkasagutan sila ng papa. Bumalik sa kanya lahat ng nangyari sa orphanage and she feels more betrayed dahil sa ginawa ng mama niya." pagkukuwento ko kay Ara.
"Bakit si Angelica lang ang iba sa mga babaeng kinidnap nya?" tanong ni Ave.
"When she commits her first murder I think the only reason is that she wanted to be beautiful like those girls but because of unexpected meeting sa kanyang abuser, bumalik lahat ng alaala nya and she felt betrayed by her mother and she feels pathetic. She think na walang nagbago sa kanya so when she saw Angelica, a timid and shy employee ng cafe she was reminded of herself." paliwanag ko naman.
"Ang babaw.." saad ni Ave.
"Walang mababaw o malalim pagdating sa ating pag iisip Ave. 'Every battle starts in our mind' that's what I believe." saad ko.
"Still, I think na hindi iyon rason para pumatay ka ng ibang tao." saad niya.
"Wala naman talagang valid reason to kill Ave. It just that people always seek ways to protect themselves." paliwanag ko naman sa kanya.
Sakto naman na dumating na kami sa dating orphanage. Agad kaming bumababa ni Ave at inilabas namin ang calbre 45. Sumenyas si Ave na sundan siya. Dumaan kami sa bintana sa likod na parte ng orphanage. Pag kababa namin ay rinig namin ang kalabog na nang gagaling sa second floor ganun din ang marahang hikbi at iyak na sa tingin namin ay nang gagaling sa mga biktima.
"ARGHHHH!!" napapitlag kami sa isang malakas na sigaw. Nalukot ang mukha ni Ave ng marealize niya na kay Rian nagmula ang sigaw. Akmang tatakbo siya ng pigilan ko siya.
"Wag kang magpadalos dalos." saad ko habang pinanlalakihan siya ng mata.
"Si Rian yun..." asik na bulong niya sakin.
"Kumalma ka! paniguradong armado si Ara and according to my observation, mentally unstable si Ara kaya hindi natin alam kung ano ang kaya niyang gawin sa mga babaeng hawak niya." paliwanag ko sa kanya.
Kumalma nama si Ave sa rinig niya. Humugot siya ng isang malalim na hinga and then we proceed to our destination. Nang makarating kami sa second floor, mas lumakas pa ang hikbi at hiyaw.
"Tumahimik ka!! Walang magagawa ang iyak mo Ara!" sigaw ni Ara kay Angelica.
From the looks of it, Ara is reliving her memories of her abuse, but in this case, she thinks that Angelica is herself and she is her abuser. Reliving is common for people who are suffering from Post Traumatic Stress Disorder (PTSD).
"She's having hallucination." saad ko.
"Oo nga, mukhang wala sya sa saril nya." saad naman ni Ave sakin.
"Araaaa!!! Magusap tayo please!" napabalikwas kami ni Ave ng muli naming marinig si Rian.
Nakita namin na may hawak na kutsilyo si Ara at nakaumang ito kay Rian.
"Papalitan ko lang yang damit mo." saad niya. Itinaas niya ang kutsilyo kaya na alarma kami ni Ave pero nagulat ako ng biglang tumalon si Ave.
"Stop!! Pulis ito." saad ni Ave sabay tapat ng calibre 45 kay Ara. Wala akong choice kundi lumabas na din.
"Ave! Yvo!" sigaw ni Rian. Agad akong dumalo sa kanya. inumpisahan ko ng tanggalin ang pagkakatali sa kanya at hinubad ko din ang T-shirt ko para masuot nya.
"A-ate.." may bumulong sa gilid namin at duon ko lang napansin si Angelica na puno ng pasa at sugat. Agad kaming tmakbo si Rian sa tabi niya para mapakawalan siya.
"Pakeelamero kayo!!" sigaw ni Ara samin.
"Itigil mo na ito Ara. Wala ka nang mapupuntahan pa." saad ni Ave sa kanya. Lumikot ang mata niya na para bang may sinusundan siya. Isa sa mga sign ng mga taong nagsusuffer from visual hallucination.
"Hindi! Walang titigil.." saad niya samin. "Hindi pa ako tapos!" sigaw niya. Napahawak siya sa ulo nya at napasandal sa lamesang naroon. Mabilis ang kamay nya na dinampot ang mga cosmetic na naroon sabay hagis kay Ave. Kumalat ang pulbo na mula sa cosmetic at napapikit si Ave. Ginamit naman itong opportunity ni Ara para sugurin ng saksak si Ave at hablutin si Angelica samin.
"Ave!! Angelica!!" sabay naming sigaw ni Rian. Nabitawan ni Ave ang baril niya at napahawak sa sugat niya.
"Sige! subukan nyong kumilos! kung hindi.." saad niya habang nakatapat sa leeg ni Angelica ang kutsilyo.
"Ara.. kumalma ka.. mag usap tayo." saad ko habang ibinababa ang hawak kong baril.
"Tumahimik ka!! Walang nagbago satin!" saad niya kay Angelica. "Tutulungan kitang magbago, di mo ba nakikita yun?" inis niyang wika kay Angelica sabay yugyog sa dalaga.
"Hindi totoo yan, you can still change, I'll help you." wika ko sa kanya. Nakita ko ang paglambot ng expression niya.
"Di ko maintindihan kung anong dapat kong gawin? Kelangan kong maging maganda katulad nila mama para matanggap nya ako. Siguro tama si Sir Alfredo, walang may gusto sakin dahil sa itsura ko." wala sa sarili niyang turan.
"No! that's not true. Ikaw lang ang nagiisip niya! Pwede pa natin tong ayusin Ara. Pakawalan mo lang si Angelica and we can talk."pagbumnsi ko.
"Hindi wala ng magbabago! Papatayinko tong babaeng ito and then susunod na ako." sigaw naman niya. Itinaas niya ang patalim kaya naman napasinghap kami.
"Walang nagbago kasi di mo piniling magbago!!!" sigaw ni Ave. Nahinto si Ara sa gagawin niya at napatingin siya kay Ave. "Nanatili ka kung nasaan ka noong bata ka even though na inalis ka na ng mama mo sa impyernong lugar na ito pero 3 months ago, bumalik ka pa din dito. You cannot heal in the same environment where you got sick Ara." dagdag pa niya.
"Anong ibig mong sabihin?" inis na wika ni Ara.
"10 years ago, inalis ka ng mama mo dito sa lugar na ito. Binigyan ka nya ng pagkakataon na alisin ang sarili mo sa mga alaalang sumisira sayo pero anong ginawa mo? Pinili mo pa ding bumalik dito hindi ba? Three months ago." paliwanag ni Ave. Realization hits her face pero agad din iyon napalitan ng galit.
"N-no... no.. NOOO!! I DID NOT!!" sigaw niya. She's in denial. "Si mama ang naglagay sakin dito at sya din ang nagbalik sakin dito kaya naman ako na ang tatapos ng lahat!" saad niya at akmang sasaksakin muli si Angeli. Napasigaw ang dalaga.
"Ara... anak!" napatigil ang lahat sa malakas na sigaw ni Aling Cely na nagmumula sa pintuan. Sa likuran niya ay sina Capta kasama si Eric and yung mga back up.
"Maaa!!"
"Anak! patawarin mo si mama.. kasalanan ko lahat ito." abot ang iyak ni Aling Cely. Sobra ang hagulgol niya habang paulit ulit na sinasabi na kasalanan niya ang lahat.
"Ara.. sumama ka na samin, umuwi na tayo." naluluha luhang saad ni Anton. Unti-unting lumambot ang mukha ni Ara ng marinig ang ama at ina niya.
"Ara, we can still fix this. Sumama ka na sa pamilya mo." saad ko. Nang ilahad ni Aling Cely ang kamay niya ay unti-unting ibinigay ni Ara ang patalim sa ina at napahagulgol na siya.
Agad naman nagsipasok sina Capt. at inaresto na si Ara at tinulungan si Angelica.
"She's just a broken soul." biglang komento ni Rian.
"Delusional pain hurts just as much as pain from actual trauma but the truth is that it's all in our head." saad ko nalang.
Tinulungan ni Capt at Eric si Rian samantalang si Ave at ako ay humabol sa patrol car kung saan dinala si Ara. Bago sila umalis ay nagkaroon kami ng pagkakataon na kausapin si Ara.
"Isa lang naman ang naging problema sa lahat ee.. Acceptance. You cannot accept the situation that you are in, you did not accept yourself and you did not accept the possibility to change." saad ko sa kanya. Tumulo ang luha niya sa narinig at napahagulgol siyang muli.
Naiwan kami ni Ave na nakatayo habang pinagmamasdan ang papalayong patrol car.
"Ang cool mo don.." asar niya sakin. "You cannot accept you accept so you must accept.." pag gagaya pa nya sakin. Napakamot ako ng ulo sa mga pinagsasabi niya.
"Kung ano anong pinagsasabi mo.." inis na wika ko sa kanya. Napansin ko ang duguan niyang braso at hindi ko na pigilang itanong kung okay lang ba siya. Umasim naman ang mukha niya.
"Ikaw kaya sasakin tingnan natin kung ok ka lang.." sarkastiko niyang turan.
"If you have enough energy to be sarcastic then ibig sabihin ay okay ka lang.." saad ko nalang at hinablot na siya papuntang ambulansya kung saan may mga paramedics na angaassist.
Naabutan namin roon si Eric kasama si Rian na ginagamot din ng paramedics. Pagkakita ni Ave kay Rian agad siyang tumakbo sabay yakap kay Rian.
"Baby ko!! Ang galing mo kanina.." saad nito kay Rian sabay halik sa pisngi nito.
"Manahimik ka nga Ave Maria!! Maupo ka dyan para magamot na din yang sugat mo." inis na wika ni Rian. Umasim naman ang mukha ni Ave ng marinig ang buong pangalan niya.
"It's Ave baby.. ang baho ng Ave Maria." inis na wika niya pero sumunod din kay Rian.
"Ave, yari ka mamaya kay Capt. di ka nanaman sumunod sa utos nya." biglang wika ni Eric. Sakto naman na dumating si Capt bago pa man maka hirit si Ave.
"Ave Maria Luwalhati! maguusap tayo mamaya. For the mean time, good work everyone." saad niya samin sabay ngiti.
"Captain Gil, narito na po ang media kaya po kailangan na namin kayo." saad ng isang officer kaya naman agad ding tumalima si Capt.
It's been a long day and I'm glad that it is finally over.
-----------------------
Good mornyt na hahaha :D