Hani bahar gelir ve canlanır ya doğa,
İşte kalbimdeki yerin tam da bu aslında.
Kışın kasvetinden çıkıpta parlayınca güneş,
İçimdeki tüm sıkıntılardan kurtulurum.
Sarılırım sana uçurumun kenarından atlamaktan vazgeçip umuda sarılır gibi,
Gözlerinde başka bir hayat bulurum sonra.
Geleceği çağırır çünkü gözlerin,
Nasıl görmezden gelirim düşlerime ışıklar saçtığını?
Ellerini tutarım sonra hayat vermesi için ruhuma,
Sıcacıktır ya avuç içlerin, beni benden alır götürür başka diyarlara.
Nefesini teneffüs ettiğim her dakika şanlı sayarım kendimi,
Huzuruna yakalanmış yok oluşlarım var çünkü.
Kimsesiz duygularımı ararken bulurum benliğinde,
Öylesine saf bir duygu ki kalbinin kıpırtılarında yuvalanmak...
Sadece ben bilirken tüm bu duyguları ve öylesine içimde yaşarken seni,
Derinliklerinde saklanmak istiyorum kimse bulamasın beni...