Nakakapagod ang araw araw na practice. Nakaka stress ang init ng araw pero mas nakaka stress pag lagi kong nakikitang naglalambingan sina Chance at Vane tuwing free time.
Hanggang ngayon iniisip ko pa din ang sinabi ni Chance. Malapit ng matapos ang one week niyang binigay pero hindi pa din nagbabago ang desisyon ko. Magalit na ang lahat dahil nasasaktan ko si Chance pero hindi ako maka sarili. Buhay ng bata at kinabukasan nito ang nakataya kaya hindi ko pwedeng.kuhain iyon. Bakit? Si Chance lang ba ang nasasaktan? Mas doble nga yung nararamdaman kong sakit kasi nakikita ko siyang may iba na.
Kami lang ng tropa ang nakaka alam sa pagbubuntis ni Vane,hindi na din sila nagko-komento pa tungkol dun.
"San kayo mag college?" ani Aiko. Kakatapos lang ng practice at nandito kami sa harap ng Gymnasium.
"Hindi ko pa alam." sagot ko naman at iniwasan kong tingnan sina Chance at Vane na kasama din namin.
"Kukuha ako ng entrance exam sa PUP o FEU." ani Khaim. Hay iba talaga pag mapera.
"Ako baka sa infotech lang." ani Teban at bumaling sa akin. "Diba dun nag aaral si Ohm? Ano ng balita sa kanya Kiji?"
"Huh?" napatingin sa amin si Chance. At hindi ko alam kung bakit bigla akong na rattle. "Hindi ko alam. Wala na akong balita sa kanya."
"Kiji. What if binalikan ka ni Ohm? I mean single ka at mahal na mahal ka niya. Would you give him a second chance?" ani Karissa na nagpahirap sa aking hininga.
"Hindi. Hanggang kaibigan lang ang kaya ko ng ibigay sa kanya. Alam niyo naman kung bakit?" ang mahina kong sabi.
"Sus! Ihahanap na lang kita kung ayaw mo na kay Ohm!" ani Teban kaya tiningnan siya ng masama ni Chance. "Oh bakit? Nako pareng Chance move on na. Magiging tatay ka na nga eh."
"Nagbigay ako ng one week na palugit kay Kiji para maayos.namin ang lahat. Huwag niyo siyang pangunahan." ang hindi.nakatiis na sabi ni Chance. Ako ang nahiya para kay Vane kasi napayuko na lang ito. Napaka rude talaga ng gagong Chance na to.
"Nakakahiya naman kay Vane ang sinabi mo Chance? Nandyan siya o katabi mo?! Respeto naman!" inis na sabi ni Aiko.
"Its okay." ani Vane at payak.na ngumiti.
"Tss! Huwag niyo kasi akong.inisin." ani Chance at tumayo. Sakto at lumapit si Maam sa amin.
"Class,punta tayo sa room. I have something to discuss."
"See you later." ani Vane at hinalikan si Chance. Nag iwas na lang ako ng tingin. Ayokong magmukhang kawawa eh.
Pagdating sa classroom ay tahimik kaming magkatabi ni Chance. Napakagat labi ako dahil para akong maiiyak,naalala ko lahat ng mga ginawa namin sa classroom na ito.
"Gusto kong hingin ang opinyon.niyo Class. Mag goodbye party.pa ba tayo o deretso kuhaan na ng class card?" ani Maam. Nag ingay na ang lahat pero iisa lang naman ang sinasabi. Ang magkaroon ng goodbye party.
"Sa isang araw ko hihintayin ang desisyon mo Kiji. Hanggat maaga pa. Hanggat kaya pa nating ayusin." ang bulong ni Chance sa akin.
Himinga ako ng malal. Ang hirap ng ganito,pero dahil nga ginusto ko ay dapat kong panindigan.
"Pumunta ka sa bahay sa isang araw. Ibibigay ko.ang desisyon ko at sana tanggapin mo kung anong kakalabasan." pabulong ko ding sagot.
"Nahihirapan na ako Kiji."
"Ako din Chance. Pero hintayin mo ang desisyon ko."
Nang makauwi ay wala pa ding tao kaya naisipan kong maglakad lakad muna papuntang One Mercedez Plaza ng makita ko si Adz. Napangiti ako,sobrang tagal na naming hindi nagkikita at nakakapag usap.
"Adz!" ang tawag ko dito. Agad naman itong lumingon,at ng makita ako ay ngumiti. Siya pa mismo ang lumapit sa akin.
"Uy! Kiji! Long time no see ah? Tara Icecream tayo!" ang agad na bungad nito ng makalapit.
"Icecream? Sige! San ba?" ang excited kong sabi. Gusto kong magsaya,ayoko na lagi na lang akong malungkot.
"Tara sa 7/11 kapasigan." aya niya kaya agad din kaming sumakay ng trycicle.
"Kamusta na?" ani ko ng nasa 7/11 na kami at kumakain ng Fundae.
"Ayos na ayos naman. Ikaw? Kamusta na kayo ni Chance. Gagong yon,naging kayo lang nakalimot na." natatawa pang sabi ni Adz.
"Wala na kami."
"Ha? Ano? Teka. Bakit?"
"Nabuntis niya si Vane. Nabuo yung mga milagro nila dati." ang simple kong sagot.
"What the? Teka,pwede namang masolusyunan yan ah? Panagutan niya ang bata pero kayo pa din. Gagong iyon,apo at diploma ang ibibigay kina Tito at Tita." ani Adz na parang hindi makapaniwala.
"Ganon talaga. Hindi na kami pwede Adz. Alam na ng mga magulang niya at uuwi ang mga ito bago mag graduation. Ang saya nga daw ng mga ito ng malamang magkaka apo na sila." ang sabi ko naman. Hindi na ako iiyak,kailangan ko ng magpakatatag. Sooner or later ay masasanay din ako. Pag nagtagal ay hindi ko na mararamdaman ang sakit.
"Shit naman ni Chance. Anong plano mo?"
"Plano? Wala. Tuloy ang buhay. May mga bagay talagang ganon Adz. Kahit gaano natin kamahal ay kailangan nating bitawan."
Natahimik na si Adz at iniba na lamang ang usapan. Maging ako ay ayaw ko ng pag usapan pa ang sa amin ni Chance. Para kasing mapapadali ang buhay ko eh.
Matapos namin sa 7/11 ay nag ikot ikot muna kami sa Kapasigan. Panay ang hiling ko na sana ay huwag naming makita si Chance. Pero mukhang hindi dininig ang hiling ko. Nakita namin si Chance na kakalabas lang sa isang Computer Shop at tinawag agad ito ni Adz.
"Chance!" tawag ni Adz. Mukhang hindi pa kami namukhaan ni Chance dahil ang layo ng agwat namin kaya lumapit pa ito.
"Adz!" ani Chance at napatingin sa akin. "Kiji? Anong ginagawa mo dito?"
"Ipinapasyal at nilibre ko si Kiji. Broken hearted pala. Gago ka talaga. Nasan future fiance mo?" nakangising sagot naman ni Adz.
"Huh? Nasa bahay." sagot ni Chance na sa akin nakatingin. Sobrang miss ko na siya.
"Uhm,Adz. Uuwi na ako. Salamat sa Fundae!" sabi ko at agad ng tumakbo.
Sa bahay na pala ni Chance tumutuloy si Vane. Dati sa amin lagi si Chance. Totoo nga ang sabi nila. Nasa huli ang pagsisisi,pero sa sitwasyon ko magsisi man ako ay hindi na pwede.
Kaya pag uwi ay dumiretso ako sa kwarto. Hinablot ko si Chaji at Chaki saka niyakap ng mahigpit. Sinubsob ko ang ulo ko sa unan na ginagamit ni Chance,naiwan ang amoy niya.
Kaya hindi ko na naman napigilan ang sarili ko at iniiyak ko na ang nararamdaman ko.
Dumating ang araw.na ibibigay ko na ang desisyon ko. Kaya nandito ako sa sala at hindi mapakali. Hindi ko alam kung paano ko sisimulan,natatakot akong makita sa mga mata ni Chance na nasaktan ko na naman siya.
Halos mapatalon ako ng bumukas ang pinto. Diretso ang pasok ni Chance,at ng makita ako ay agad na lumapit at siniil ako.ng halik.
Sa gulat ko ay hindi agad ako nakakilos. Napakapit ako sa batok niya dahil parang biglang nawalan ng lakas ang mga tuhod ko. At ang puso ko nagwawala na,alam niyang si Chance ang umaangkin sa aking labi.
Hindi ko na namalayang napahiga na ako sa sofa at nasa ibabaw ko siya. Nakaka lasing ang halik ni Chance,nakaka adik.at tuluyan na akong nakalimot.
Sa huling pagkakataon ay gusto kong pagbigyan ang sarili ko. Last na ito,gusto ko lang iparamdam sa kanya na kahit anong mangyari ay mahal na mahal ko siya.
Hinubaran na ako ni Chance kaya hinubaran ko na din siya. Walang nagsasalita sa amin,ang mga puso lang namin ang nag uusap. Pareho kaming sabik sa isa't isa.
Nang pareho na kaming walang saplot at himasin ni Chance ang butas ko ay nakipagtitigan ako sa kanya. Gusto kong itatak sa isipan ko ang napaka gwapo niyang mukha.
Iniangat ni Chance ang mga paa ko. Inihanda ko na ang sarili ko,at nang pasukin niya ako ay hinablot ko siya at niyakap.
Para akong mababaliw sa sensasyon. Ganito ba talaga pag alam mong huli na?
Hanggang sa ang bawat pag ulos ni Chance ay sinasalubong ko.na. Puro ungol at halinghing lang namin ang naririnig ko. Hindi din namin tinantanan ang labi ng bawat isa. Para kaming naglakbay sa disyerto at ng makakita ng tubig ay hindi na ito tinantanan dahil sa sobrang pagka uhaw.
Nang mas ibaon ni Chance ang kanya at sumabog siya sa loob ko ay sumabog na din ako. Kapwa kami bumulusok sa isang paraiso na kami lang ang gumawa.
Parehas kaming habol hininga. Nakapatong pa din siya sa akin at dahan dahan pa ding gumagalaw sa loob ko.
"Chance. Tama na,mag usap na tayo." ani ko sa kanya.
"Parang ayaw ko ng mag usap tayo. Natatakot ako sa desisyon mo." ani Chance na medyo bumibilis na ang pag galaw habang naka subsob siya sa dibdib ko. Napapakagat labi tuloy ako at nakakalimutan ko ang sasabihin ko.
"Chance please..ugh!" bumilis na ang pag indayog ni Chance at tinitigan ako.
"Please kiji. Lets stay like this. Alam kong hindi na ito mauulit."
"Chance,mag usap tayo--shit aaahhh!"
"Mahal na mahal kita Kiji." at muli ng sumabog si Chance sa loob ko. Tinulak ko siya na ikinagulat niya. Agad akong tumayo at nagbihis at ganon din ang ginawa niya.
"Umuwi ka na Chance. Alam mo na siguro ang desisyon ko. Hindi ko maaatim na walang kagigisnang pamilya ang bata." sabi ko at tinalikuran siya.
"Yan na ba talaga? Hindi na ba magbabago Kiji?" nag crack.na ang boses ni Chance. Napasinghap ako,ayoko siyang lingunin. Ayokong makita siyang umiiyak at nasasaktan dahil sa akin. "Salamat sa lahat."
Kinagat ko ang labi ko at pumikit ako.
"Oo Chance. Pareho natin itong hindi gusto pero kailangan natin mag sakripisyo kahit gaano natin kamahal ang isa't isa. Hindi dahil sumusuko ako sayo kundi dahil ito ang hinihingi.ng sitwasyon." may kung anong bumara na sa lalamunan ko at para ng hinihiwa ang puso ko.
"Sana lang alam mo talaga ang sinasabi mo Jiko."
Jiko. Ngayon ko lang ulit nadinig na tinawag niya ako ng ganon.
"Yun na desisyon ko Chance."
Nadini ko ang pag buntong hininga niya saka siya muling nagsalita.
"Salamat sa lahat. Mahal na mahal kita."
Kasunod nun ay ang pagbukas sara ng pinto.
Napa upo ako at napahagulhol. Hinayaan kong pagbigyan ang sarili ko na ilabas ang sakit na nararamdaman ko.
- DONT MAKE PROMISES THAT YOU CANT KEEP :) MADAMI.NAG PROMISE SA AKIN,UMASA AKO NG SOBRA PERO WALANG NATUPAD :)