P.o.v Danny
Ik lig hier op mijn rug naar de muur te staren. Ook al kwam hij geloofwaardig over ik geloof hem gewoon niet helemaal. Ze zitten gewoon een ziek spelletje met me te spelen. Ja dat is het, ze zijn ontsnapt uit een inrichting en pakken het eetste meisje wat ze zien. Ik hoor gerommel aan het slot dit is mijn kans. Ik duw degene aan de kant die bij de deur staat en rem snel de gangen door. Ik hoor voetstappen achter me. Voordat degene ook maar wat kan doen schiet er en pijnlijke steek door mijn maag. Ik struikel over mijn voeten en val dan hard op de grond. "Oh man ik moet echt aan mijn conditie werken." Ik ren snel verder, dan zie ik een deur. Hij staat open en ik zie gras. Ik ren er heen maar voordat ik het bereik word ik getackeld. De jongen draait me om en ik zie een verdrietige Matthew. "Laat me los!! Jullie zijn gek!" Ik probeer me uit zijn greep te rukken maar het lukt niet. Hij drukt me stevig neer. "Danniella Rosely Valerie Benaú kalmeer pap wil ons zo ontmoeten." Zegt hij voordat hij opstaat, en wegloopt. Ik ben zo in de war. Ik druk mijn hoofd tegen de muur en begin zachtjes te huilen.
Ik rek me uit. Ik was blijkbaar in slaap gevallen. Ik kijk om me heen en zie dat ik weer in het bed lig en Matthew naar mij aan het kijken is. Ik druk me bang tegen de achterkant van het bed. "Hoi." Zeg ik schor. Ik zie dat hij gekwetst is. "Jullie gaan me toch niet vermoorden?" Vraag ik onzeker. "ZEG WAT VERDOMME!" Gil ik terwijl ik een kussen tegen zijn hoofd gooi. Hij glimlacht. "Weet je Danny ik heb altijd geleefd met het idee dat je ergens was, bang alleen mishandelt. Dat idee maakte me ziek. Maar weet je dit is erger, je herinnerd je ons niet. Je denkt dat die dingen je ouders waren. Je had een "leuk" leven en je wilt niet met ons zijn." Ik kijk met open mond naar hem. "Weet je? Jij denkt dat ik een perfect leven had he? Nou mooi niet! Ik heb voor alles moeten werken. Ik heb alles wat ik tot nu toe heb bereikt echt verdiend! Dus." Nu is het zijn beurt om met open mond naar mij te kijken. Ik glimlach zelfvoldaan.
P.o.v President Jack Benaú
Ik rek me uit. Ik pak mijn vrouw bij de hand. We willen zo snel mogelijk naar Danniela toe, na bijna 14 jaar is ze eindelijk terug bij ons veilig. Ik laat de auto extra hard rijden. Dat is een van de vele voordelen van president zijn. Ik kan doen wat ik wil. Als we eindelijk bij het witte huis zijn stap ik uit de auto. Ik glimlach. Opeens vliegt er een bank uit het raam. Mijn ogen worden groot en ik begin snel te rennen. Als ik de deur open heb zie ik Matthew en een meisje, waarschijnlijk Danny in gevecht met twee mannen. Danny pakt een stoel en mept een van de mannen daarmee buiten bewustzijn. De andere pakt een geweer. Mijn ogen worden groot en ik wil kijk uit roepen. Danny maakt een flik flak en ontwijkt alle kogels. Matthew grijpt de man van achter en slaat hem ook buiten bewustzijn. Danny leunt tegen een muur en zakt dan opzij, Matthew valt ook neer.