Tulog na silang lahat pero ako ay mulat na mulat pa at iniisip ang mga nangyari kanina. Lumabas ako para magpahangin at magmuni muni tungkol sa mga bagay bagay.
Umupo ako sa isang bench sa labas ng tinutuluyan namin. Nakatingala ako sa langit at binibilang ang mga bituin,nakakarelax.
"H-hi.." Si Harvey na naman. "Hindi ka makatulog?" Dugtong nya.
Hindi ako nagsalita, ang alam ko nag-iiwasan kami nito eh. Buti at pinansin nya ako ngayon.
"S-sorry kung hindi ka komportable kanina." Hinayaan ko lang syang magsalita, nakatingin pa din ako sa langit.
Nang hindi ako magsalita ay tumugtog na lang sya sa kanyang gitara. Natuwa ako na ginagamit nya pa yung pick na regalo ko.
One day when the sky is falling
I'll be standing right next to you..
Right next to you..
Nothing will ever come between us
Coz I'll be standing right next to you.. Right next to you..
Pagkatapos nyang tumugtog ay tumingin sya sa akin sa seryosong mga mata. Ilang beses na ba syang kumanta sa harap ko na kaming dalawa lang? At ilang beses nya akong tititigan ng ganyan na parang sa akin nya inaalay ang kanta.
Tumingala din sya at ginaya ako. Iniangat nya ang kamay nya na animo'y sinusukat ang pagkakalayo ng mga bituin.
"I always wait for the shooting stars at night and wish that my feelings for you will fade away." Sambit nya na nakatingin pa din sa langit.
Napasinghap ako. Pang-ilang beses na din syang nagtapat sa akin pero hanggang ngayon ay hindi ko pa din kayang sabihin sa kanya ang nararamdaman ko.
"Nung unang kita ko pa lang sayo, sabi ko sa sarili ko na gusto talaga kitang makilala. At nung pinakilala ka sa akin ni Nikko, sobrang saya ko.." Tumingin sya sa akin at ako naman ngayon ang nakatitig sa kanya.
"Pero ngayon naisip ko, sana hindi na lang kita nakilala.. Sobrang hirap mong kalimutan." Seryoso nyang sabi at hinawakan ang kamay ko. "Tandaan mo ang araw na to o kahit hindi na dahil hindi naman ako importante sayo.. Dahil simula ngayon, isusuko na kita. Papalayain ko na yung nararamdaman ko sayo para maging masaya din naman ako kahit hindi ikaw yung kasama ko.. Kahit hindi ikaw yung kausap ko.."
"H-harvey.." Seryoso kong tawag ko sa kanya.
Tumayo sya sa harapan ko at binitawan ang gitara nya.
"Gusto ko lang malaman mo na nirerespeto ko yung desisyon mo, na ayaw mo sa akin kaya hindi mo ako kayang bigyan ng chance.." Nasasaktan nyang saad sa akin.
Tumungo sya at hinalikan ang noo ko bago umalis sa harapan ko.
"H-harvey.." Tawag ko sa kanya nung nakailang hakbang na sya palayo.
Tumakbo ako palapit sa kanya at niyakap sya. Tumawa sya pero ramdam ko ang sakit doon.
"S-sorry.." Yun lang ang nasabi ko.
"Hindi mo kailangang mag-sorry, hindi mo kasalanan na magkaiba tayo ng nararamdaman. Hindi ko na ipipilit yung sarili ko sayo." Sabi nya at niyakap pa ako pabalik bago tuluyan ng pumasok sa loob.
Matagal pa akong umiyak ng umiyak sa labas at iniisip kong gaano ako katanga na hindi ko man lang kayang sabihin sa kanya na gusto ko din sya at natatakot ako. Pumasok ako sa kwarto at humiga na, nakatulala lang ako sa kisame hanggang sa makatulog.
Parang kakapikit ko lang pero ginigising na ako ni Selene.
"Girl, ano na? Maaaga ang exercise natin." Paalala nya sa akin.
"Hmm.. Saglit lang." Sabi ko at tinanggal ang unan na nakapatong sa mukha ko.
"Bakit ganyan yung mata mo? Umiyak ka ba? Anong nangyari?" Natatarantang tanong nya.
Hindi na ako sumagot dahil dadami lang ang tanong nya. Naghilamos ako bago lumabas para sa maagang exercise namin. Kasama iyon sa mga activity na ginawa ng mga teacher at magsswimming din bago umuwi mamayang hapon.
"Ang pangit mo.." Salubong sa akin ni Nikko nang matanaw ako.
"Ikaw din." Sagot ko at tinawanan nya lang.
Natanaw ko sa malayo si Almirah at Harvey na sabay na naglalakad.. Napatagal ang tingin ko dun kaya hindi ko namalayan na nasa tabi ko na si Nikko at inakbayan ako.
"Hindi nya nililigawan yan.." Bigla nyang sinabi.
"Hindi ko naman tinatanong." Mataray kong sagot sa kanya.
"Sungit mo! Akala mo hindi ko kayo nakita kagabi ha? Isusumbong kita kay Tita.." Sagot nya.
Sumimangot ako. Naaalala ko na naman ang nangyari kagabi at hindi naiwasang malungkot. Sumuko na sya sa akin, tanggap ko naman na iyon pero hindi ko pa din maiwasang maging malungkot. Ginulo nya ang buhok bago ako yayain sa pila para sa exercise namin.
Pagkatapos ng exercise ay nagyaya nang magswimming ang iba naming kaklase. Sumama na agad ako sa kanila para hindi na ako mag-isip masyado. Nacoconsume na masyado ni Harvey ang utak ko, tama nang yung puso ko lang ang nakuha nya.
Natapos ang camping na pagod at masaya ang lahat. Pag-uwi ko sa bahay ay naligo lang at nakatulog din agad. Ginising lang ako ni Mama nung kakain na ng hapunan.
Days went on normally, nakalimutan ko pa na sembreak na dahil napaaga pa ako ng gising. Sa bahay lang ako buong sembreak dahil wala naman din akong ibang pupuntuhan. Naglilinis lang at nagluluto kapag wala sina Mama.
"Ate, tawag ka ni Kuya Nikko." Sigaw ni Adrian sa labas ng kwarto.
Nagtaka man ay bumaba na lang ako.
"Nagpaganda ka pa talaga para sa akin." Sabi nya agad pagbaba ko.
Inirapan ko lang sya. "Bakit ka nandito?"
"Sama ka sa amin ni Adrian, maglalaro kami sa court." Anyaya nya.
"Hindi ako marunong magbasketball." Sabi ko at tumawa sya ng tumawa.
Pumunta ako sa kusina para uminom ng tubig pero nakabalik na ako ay tumatawa pa din sya.
"Alam mo, joker ka din minsan noh?" Tumatawa nya pa ding sambit.
"Ayokong sumama.. Anong gagawin ko dun? Magchecheer sa inyo? Di na 'uy!"
"Sige na Ate, papayagan lang ako kapag sumama ka eh!" Nagmamakaawang sabi ni Adrian.
"Sige na, sige na. Basta uuwi tayo agad ha?" Sabi ko na lang.
"Yown! Bilis kausap.." Sambit ni Nikko na inirapan ko ulit.
Nagpalit lang ako ng damit bago umalis ng bahay. Niloloko pa ako ni Nikko at sinabi na kahit hindi na ako magpalit dahil maganda na daw ako.
"Crush mo ako noh?" Baling ko sa kanya.
Tinitigan nya lang ako at lumapit pa sa akin.
"Alam mo, kadiri ka! Hindi ako pumapatol sa kaibigan."
"Ah, kaya pala hindi mo kinakaibigan si Selene kasi gusto mong jowain." Pang-aasar ko sa kanya.
"Hard pass ako dyan! Di na ko pinapansin nun." Seryoso na nyang sinabi.
"Arte mo kasi!" Sabi ko at binatukan ko sya.
"Nakakahiya naman sayo."
Asaran lang kami ng asaran hanggang sa makarating kami sa court. Nanood lang ako ng laro nila, pustahan kasi kaya seryoso sila sa laban. Akala mo naman ang lalakas!
Doon lang umikot ang araw ko sa buong sembreak. Nang malapit na ang pasukan ay nagbasa basa na ulit ako ng mga pinag-aralan namin. Naiisip ko pa din si Harvey pero mas maayos siguro na hindi kami nagkita kahit minsan nitong sembreak dahil baka kapag nakita ko sya ay hindi na naman sya mawala sa isip ko at ang mga pinag-usapan namin.
Pagpasok ko sa school ay normal naman ang nangyari, nagdiscuss lang ang mga teacher. Nagpasalamat ang ibang mga kaklase ko at wala pang maraming assignments.
"Ysabel, kain na tayo!" Tawag ni Selene sa akin.
Naglalakad na kami papunta sa canteen nang matanaw namin si Harvey, kasama na naman si Almirah.
Siguro nga ay hindi sya ganoon kaseryoso sa akin dahil sa mga nagdaang linggo ay iba't ibang babae naman ang kasama nya. Siguro hindi ko na din dapat i-entertain yung nararamdaman ko. Kasama siguro ito sa pagdadalaga na kailangan kong pagdaanan.
"Hoy! Tulala? Tara na.." Hila sa akin ni Selene.
Hindi ko na sinabi sa kanya ang nangyari nung gabi sa camping dahil hindi naman sya nagtatanong at ayaw ko din naman magkwento.
"Bumili ka na, sa room na lang tayo kumain. Hihintayin na lang kita sa labas ng canteen." Sabi ko kay Selene na agad naman sumunod.
Habang naghihintay ay nakita kong papalapit na sina Harvey sa banda ko kaya umalis ako at dumiretso na sa room. Magpapaliwanag na lang ako kay Selene mamaya.
Hindi nga nagtagal ay dumating na sya.
"Napakagaling mong babae ka! Bakit mo ako iniwan?" Naiinis nyang tanong.
"W-wala.. Sorry!" Sagot ko na lang at umirap lang sya.