Αριστέας ποβ...
Ήρθε η τελευταία μέρα των πανελλαδικών εξετάσεων και τα παιδιά έδιναν μαθηματικά...
Ξεχωριστή μέρα σήμερα απλό πολλές απόψεις...
Αρχικά τελευταία μέρα σχολείου, δεύτερων δίνουν τα παιδιά μαθηματικά, τρίτων επιτέλους θα φυγω... Έχω κλείσει εισιτήριο και σε 3 μέρες είναι η πτήση μου για Νότια Κορέα
Φόρεσα ένα κοντομάνικο πουκάμισο μαύρο και ένα μαύρο πουκάμισο... Έβαλα δαχτυλίδια, κολόνια πήρα κλειδιά και ξεκίνησα με το αμάξι
Για άλλη μια φορά πήγαινα να πάρω την Dahyun... Έτσι κι αλλιώς ήταν η τελευταία μέρα για φέτος ...
Πήρα την Dahyun και ξεκινήσαμε για το σχολείο...
"τελευταία μέρα Dah" είπα ανακουφισμενη...
"επιτέλους..." είπε κλείνοντας τα μάτια της...
"τελικά τι θα κάνεις?" είπε..
"θα γυρίσω πίσω Κορέα.... Για να την πάρω μαζί μου μια και καλή... Την θέλω εδώ μαζί μου..." είπα χωρίς να πάρω τα μάτια μου από τον δρόμο...
"καλά θα κάνεις... Είναι το άλλο σου μισό Έρση... Δεν γίνεται εσεις οι 2 να μην είστε μαζί... "
Δεν απάντησα καθώς είχαμε φτάσει στο σχολείο...
Βγήκα από το αμάξι, κλείδωσα και πήγα μέσα στο προαύλιο...
Τελευταία μέρα...
Σύντομα χτύπησε το κουδούνι και πήγαμε μέσα στις αίθουσες....
Μοίρασα τα θέματα και άρχισαν να τα λύνουν...
Ελπίζω να έχω κάνει καλή δουλειά ως καθηγήτρια... Έτσι φαινόταν όμως αφού έγραφαν όλοι...
Κοίταξα τα πίσω θρανία και είδα την Μαριανθη και την Max...
Η Μαριανθη ήταν δεξιόχειρας ενώ η Max αροστεροχειρας... Έτσι κράταγαν τα χέρια του κατά την διάρκεια των πανελληνίων...
Χαίρομαι που βρήκαν η μία την άλλη... Είναι η μία το άλλο μισό της άλλης...
Θα γίνουν καταπληκτικες καθηγήτριες... Και οι 2... Και ξέρω ότι δεν θα χωρίσουν ποτέ...
Είχα κάτσει στην έδρα και θυμήθηκα το όνειρο της Dahyun...
Τι μπορεί να σημαίνει μια δολοφονία σε ένα όνειρο...
Άνοιξα το κινητό μου και το κοίταξα στο Google...
Έλεγε πως ήταν επιτυχία... Χαχ... Αστείο έτσι?...
Επιτηρουσα τους μαθητές μου...
Όλοι απόλυτα αφοσιωμένοι στα γραπτά τους...
Πέρασαν οι 3 ώρες της εξετάσεις και μάζευα γραπτά...
Πριν φύγουν όμως ήθελα να τους μιλήσω...
"λοιπόν παιδιά... Το ταξίδι σας στο λύκειο τελείωσε... Σας εύχομαι καλή ζωή και να πετύχετε τους στόχους σας... Ελπίζω να μην με ξεχάσετε... Εγώ πάντως θα σας έχω όλους μέσα στην καρδιά μου... Καλή ζωή παιδιά μου..." είπα... Είχα βουρκωσει και για αυτό έσκυψα το κεφάλι μου για να μην φανεί...
Έφυγαν από την τάξη φωνάζοντας καλό καλοκαίρι και τέτοια...
Είχα μείνει μόνη μου... Η αλήθεια είναι πως θα μου λείψουν...
Βγήκα από την τάξη και πήγα στο γραφείο των καθηγητών...
Άφησα τα γραπτά στον διευθυντή...
"καλό καλοκαίρι Αριστέα μου..." είπε
Ήταν συμπαθητικός άνθρωπος...
"καλό καλοκαίρι Μιχάλη..."
Και έφευγα πλέον από το προαύλιο μαζί με την Dahyun... Είχε πολύ ζέστη και όλα φαινοντουσαν λίγο κίτρινα...
Κάποιος ήρθε από πίσω της και την πήρε αγκαλιά...
Η Rosie...
Και μαζί και οι άλλες δύο ...
"μωρό μου" είπε η Dahyun και την πήρε αγκαλιά...
Ήμουν πολύ χαρούμενη που αγαπούσαν η μία την άλλη...
"Αριστέα" είπαν τα κορίτσια
"ναι κορίτσια μου"
"τι θα κάνεις το καλοκαίρι?"
"θα πάω Κορέα... Και μετά θα έρθω πάλι εδώ..."
"αα ωραία... "
" είμαι πολύ χαρούμενη για εσάς τις 2 και ειλικρινά εύχομαι να ζήσετε τις ζωές σας μαζί... Δεν αξίζει να χωρίσετε... Να θυμάστε τα λόγια μου " είπα
" δεν προκειτε να ξεχάσουμε τα λόγια σου... Όπως δεν θα ξεχάσουμε και εσένα... "
" καλή ζωή κορίτσια... Την αξίζετε "είπα και τις πήρα και τις 3 μια αγκαλιά...
Έφυγα όμως... Σχεδόν αμέσως...
Έχω και μερικές βαλίτσες να ετοιμάσω!
Άφησα την Dahyun σπίτι και πήγα κια εγώ στο δικό μου.
Μπήκα μέσα και πέταξα τα κλειδιά στο τραπεζάκι του σαλονιού και ξάπλωσα για λίγο στον καναπέ...
Επιτέλους καλοκαίρι...
Με τον άνθρωπο της ζωής μου ελπίζω...
Κάθισα έτσι για λίγο... Μέχρι που σηκώθηκα για να φτιάξω βαλίτσες
Μάλλον μια τσάντα θα επαιρνα αφού μόνο για να πείσω κάποια να έρθει μαζί μου πήγαινα...
Πήγα στο δωμάτιο μου, τα έβαλα όλα μέσα στην τσάντα και βγήκα πάλι έξω....
Το θέμα ήταν τι θα έκανα αυτές τις 2 μέρες μέχρι να φύγω...
Μάλλον θα εβγαινα καμία βόλτα με την Dahyun και την Ελισάβετ...
Και έτσι εκανα...
Βγήκα βολτες με τα κορίτσια και έφτασε η μέρα που έφευγα...
Θα με πήγαινε για άλλη μια φορά η Ελισάβετ...
Και βρισκόμουν στο αεροδρόμιο αποχαιρετοντας τις αγαπημένες μου φίλες...
Έκαναν σαν να με έχαναν...
Μπήκα μέσα στο αεροπλάνο και κάθισα στην θέση μου...
Ήταν παράθυρο οπότε είχα την ευκαιρία να χαζέψω με τα ακουστικά μου τα φώτα των χωρών την νύχτα από ψηλά...
Φόρεσα τα ακουστικά μου και έβαλα το the truth untold των BTS...
But I still want you~
Ταυτιζομουν με αυτούς τους στίχους απόλυτα...
Ήταν υπέροχο το συναίσθημα...
Οι χώρες από κάτω... Η μουσική.. Το γεγονός ότι πήγαινα να κάνω κάτι πολύ μεγάλο...
Μετά από 9 ώρες ταξίδι κατέβαινα από το αεροπλάνο και πάταγα το έδαφος της Σεούλ
Επιτέλους...
Θα πήγαινα κατευθείαν σπίτι... Να ενημερώσω τα παιδιά ότι έφτασα και πως αύριο έπρεπε να έχουν έτοιμη την έκπληξη...
Πήρα ταξί και σε λίγα λεπτά ανέβαινα τα σκαλιά για να μπω στο σπίτι μου...
Ξεκλείδωσα την πόρτα και μπήκα μέσα...
Κλείδωσα πίσω μου και άφησα τα κλειδιά στο τραπεζάκι πάλι...
Αξίζει άραγε?
Όλα αξίζουν για το άλλο σου μισό...
Πήγα μέσα στο δωμάτιο μου και ξεράθηκα στον ύπνο...
-----
Το πρωί ξύπνησα από το κουδούνι...
Σηκωθηκα να ανοίξω...
Αμέσως έπεσαν πάνω μου οι κολλητοι μου...
Καθίσαμε στον καναπέ και συζητάγαμε...
"τι ώρα το βράδυ?" ρώτησε ο Yoongi...
"στις 9... Εκεί που συναντήθηκαμε για πρώτη φορά.." είπα...
Καθισαν λίγο ακόμα και μετά έφυγαν για να ετοιμαστώ και εγώ...
Πήγα μέσα στο δωμάτιο για να ελέγξω αν έχω το μονόπετρο...
Που το είχα...
Γρήγορα πέρασαν οι ώρες και ήταν 8... Αρχισα να ετοιμάζομαι...
Εβαλα ένα μαύρο παντελόνι... Μπλε σκούρο πουκάμισο και άσπρες τιράντες... Έβαλα μαύρα παπούτσια και έβαλα το μονόπετρο στην τσέπη μου...
Αξίζει αυτό που κάνω για το κορίτσι που αγαπάω...
Πήρα τα κλειδιά μου και άρχισα να τρέχω στις σκάλες της πολυκατοικίας...
Η ώρα 9 πάρα τέταρτο...
Ήμασταν όλοι συνενοημενοι να πάμε στον λόφο έξω από την πόλη...
Θα την έφερναν εκεί...
Δεν πήρα ταξί καθώς δεν ανέβαινε το ταξί εκεί πάνω... Οπότε άρχισα να τρέχω και ευτυχώς έφτασα εγκαίρως...
Στον δρόμο σκεφτόμουν τι πήγαινα να κάνω...
Αξίζει Αριστέα... Για την αγάπη αξίζει... Σκεφτόμουν
Η ώρα 9 ακριβώς και τους έβλεπα να πλησιάζουν...
Νομίζω με αναγνώρισε από μακριά... Γιατί άρχισε να τρέχει καταπάνω μου...
Μέχρι που είχε φτάσει δίπλα μου...
"Αριστέα..." είπε με την γλυκιά φωνή της...
"Jennie..." είπα και χάθηκα σε αυτά τα μάτια...
"τι κάνεις εδώ?" ρώτησε
"ήρθα να πάρω το άλλο μου μισό μαζί μου στην Ελλάδα..." απάντησα...
"δηλαδή? Ποιος είναι αυτός?" ρώτησε απορημένη...
"εσύ χαζούλα μου... Ολον αυτόν τον καιρό κατάλαβα πως είσαι το άλλο μου μισό... Και δεν με νοιάζει αν δεν μας θέλουν μαζί.... Σε αγαπάω πιο πολύ και από την ζωή μου και δεν θέλω να μην είμαστε μαζί... Αγαπάμε η μία την άλλη πάρα πολύ και πιστεύω ειλικρινά πως είμαστε αδερφές ψυχές... "είπα και έκανα μια παύση για να βγάλω το κουτάκι από την τσέπη μου...
Κοίταξα τα μάτια της που είχαν βουρκωσει...
" Jennie Kim... Λάβε αυτό το δαχτυλίδι ως αρραβώνα... Θέλω να φύγουμε μαζί μακριά από όλους κι από όλα... Κανένας δεν θέλω να μας ξαναχωρησει... Ανήκεις σε εμένα και ανήκω σε εσένα για μια ζωή... Δέχεσαι αυτό το δαχτυλίδι και να με ακολουθήσεις στην Ελλάδα? " ρώτησα και είχα βουρκωσει και εγω...
" ναι... Δέχομαι... "είπε και με αγκάλιασε σφιχτά
" σε αγαπάω! "είπα καθώς ήταν μέσα στην αγκαλιά μου...
" και εγώ σε αγαπάω... Για μια ζωή και μια αιωνιότητα... " απάντησε...
Βγήκε από την αγκαλιά μου και την φίλησα στα χείλη καθώς περναγα το μονόπετρο στα λεπτεπιλεπτα δάχτυλα της...
Χειροκρότηματα ακούστηκα και είδαμε τους κολλητούς μας να μας κοιτάμε συγκινημένοι...
Κοιταχτηκαμε με την Jennie...
" σε 20 λεπτά στο αεροδρόμιο" είπαμε και αρχίσαμε να τρέχουμε προς διαφορετικές κατευθύνσεις...
Θα μάζευε κάποια πράγματα και θα συναντιομασταν στο αεροδρόμιο...
Είχα κλείσει ήδη εισιτήριο για αυτήν...
Έφτασα στο σπίτι, μάζεψα τα πράγματα μου, κλείδωσα την πόρτα και έτρεξα κάτω τις σκάλες...
Πριν φύγω για το αεροδρόμιο κοίταξα πίσω την πολυκατοικία μου...
"δεν θα αργήσω να ξαναέρθω" φώναξα...
Άρχισα να τρέχω προς το αεροδρόμιο... Δεν ήταν πολύ μακριά...
Έφτασα και την είδα στην εισοδο να με περιμένει με μια τσάντα στην πλάτη
"έτοιμη για μια ζωή μαζί μου?" είπα και την κοίταξα στα μάτια
"πανέτοιμη " απάντησε και τρέξαμε στο αεροπλάνο μας...
Καθίσαμε στις θέσεις μας.
"σε αγαπάω" είπε
"και εγώ σε αγαπάω... Για μια αιωνιότητα"
Τέλος
Χει παιδιάααααααααααα... Τελείωσε... Δεν μπορώ ούτε εγώ να το πιστέψω... Τελικά τελείωσε σε ένα κεφάλαιο... Λοιπόν θέλω να πω πως δέθηκα με αυτή την ιστορια όπως δέθηκα και με την προηγούμενη... Επίσης... Θα υπάρξει μπόνους και σε αυτή την ιστορία και στην πρώτη...
Αυτί που θέλω να πω είναι πως τα κορίτσια επιτέλους είναι με το άλλο τους μισό και είναι ευτυχισμένες...
Έχω και μια μικρή ανακοίνωση!
Θα υπάρξει καινούρια ιστορια! Μόνο που δεν θα είναι teacherxstudent αλλά κάτι άλλο διαφορετικό... Θέλω να μου πείτε στα σχόλια αν σας άρεσε η ιστορία και αν θέλετε να γράψω άλλη ιστορια... Τα λέμε σύντομα παιδιά... Μέχρι τότε.... Για να μην ξεχνιόμαστε... Φιλακιαααααα