Nog 10 dagen en we zijn weer op school. 10 dagen...
Liefs Fraser.
Ik zit in de auto op weg naar huis. Eindelijk, terug thuis. Eindelijk ben ik terug in het saaiste dorpje binnen Canada's Vancouver. Ik kijk naar buiten met een glimlach. "waarom lig je zo te lachen?" zegt Trudy. Ik negeer haar en zink verder in gedachten. "Amai, ze is echt weg" zegt ze al lachend tegen rijdende Tom. "Ze zal aan het na genieten zijn van onze geweldige reis, dat doe ik ook!". Ze lachen allebei te vrolijk om waar te zijn.
Zouden er brieven liggen van Rocko? Of zou er 1 brief zijn? En zouden ze op de deur mat liggen of vastzitten in de brievenbus? Zonder dat ik het besef , merk ik de door scouts gemarkeerde bomen van thuis. Ik zie dezelfde kleine huisjes en dezelfde lantaarnpalen zoals thuis. We zijn eindelijk bijna thuis. Tom maakt een paar bochten en een paar stopjes. En eindelijk herken ik terug het kleine lege pastel gele huisje in het midden van een lange weg. Ik stap als eerste uit en kijk rondom mij. Gemarkeerde bomen, check. Een veel te lange straat met een klein bushokje in het midden, check. De bloemen in de voortuin, check. Oef! Alles is nog hetzelfde. Terwijl Tom en Trudy alles uitladen, loop ik naar de deur om te zien of er brieven liggen. Maar niks. Ik loop naar de brievenbus maar ook die is leeg... Zou hij nog aan mij denken? Of zou er nog een brief onderweg zijn naar Merritt? "Fae, wil je helpen in plaats van daar te staan koekeloeren?". "Ik kom al!". Pff, nog 10 dagen en ik ben weer op school. Nog 10 dagen...