"Dad?" I called.
"Yes, sweetheart?" he said.
"Ano po nangyayari? bakit nandito sila tito Lexus?" bulong ko sakanya.
He looked at me seriously.
Kinakabahan ako. Masama ang kutob ko sa rason kung bakit kami nandito.
"Kasi anak, napagkasunduan namin ng Tito Lex mo na magfamily dinner para na rin makapag catch up since hindi kami nakapag usap ng maayos nung birthday niya. He also suggested na kung pwede ay i reto kita kay Lukas". mahabang litanya ni dad.
Napakunot agad ang aking kilay.
"I'm sorry I didn't tell you sweetie. Pero kase, I thought na okay lang ipakilala ka sa anak ni Lex. Wala ka namang boyfriend diba?" he said.
"And besides, Lex told me that you and Lukas already know each other. So I thought it will be okay" he added.
Wow. I can't believe this.
"Dad, I never thought na gagawin mo 'to sakin. Ano? i re-reto mo ako? alam mo naman na ayoko ng ganon" sabi ko.
I tried to remain calm.
I hate this. Sa lahat ba naman ng ayaw ko ito pa ang ginawa nila. Akala ko di aabot si dad sa puntong ito.
Napailing ako at tinignan si mom.
"I'm sorry sweetheart akala namin magiging okay lang sayo" dagdag ni mom.
"What pati ba naman ikaw mom?" hindi makapaniwalang tanong ko.
"I'm sorry sweetheart" ramdam na siguro nila na nagagalit na ako.
Tito Lexus and his family is quiet. Alam nilang hindi sila dapat sumali sa pag uusap namin.
"I'm sorry mom but i'm really disappointed. Please excuse me" sabi ko.
Lumingon ako kina tita at tito ag nagpaalam.
"Tito, tita i'm really sorry. I need to go now ayoko pong mauwi sa away 'to. I hope you understand"
They nodded and smiled.
"It's okay hija, we understand" sabi ni tita.
I quickly get my things then walk away.
The cold wind welcomed me as I walked out of the restaurant. This is insane. I'm disappointed. I don't want to be mad kase alam kong concern lang sila. Pero bakit naman kailangan pang i-reto?
"Punyeta naman oh" bulong ko.
"Bakit naman punyeta?" a voice said.
"Ay shet! mukhang palaka!" sigaw ko habang humahawak sa dibdib ko.
"Do I look like a frog?" tanong nya.
"Oo, bakit? may angal ka? tsaka bakit ka ba nanggugulat ha?" sabi ko at tinaasan siya ng kilay.
"I'm sorry" saad nya.
Nagulat naman ako at tumingin sa kanyang mata habang patuloy na namamangha.
"Wow. Marunong ka na pala mag sorry? eh sa pagkaka alam ko parang labag sa loob mo sabihin ang salitang 'yan" sabi ko.
Inirapan niya ako.
Ay shet bakla ba 'to? May pa irap irap pang nalalaman.
"Teka nga muna" pag iiba ko sa usapan.
"Alam mo bang magkikita tayo ngayon?" tanong ko sakanya.
"Yes, my dad told me about it the other day" he said casually.
"Okay lang sayo yon?" tanong ko ulit.
"Yes, tsaka madalas naman na mangyari to. I don't have a choice" he answered.
Sumimangot nalang ako.
"Bakit ka nga pala lumabas?" tanong ko.
"Wala naman na akong ibang gagawin kasi umalis ka na. Yun lang naman ang pinunta ko" sagot niya.
Pa fall 'yan? amp wag naman ganon.
Lumilinga linga ako, nagbabakasakali na makita si manong Ramil kaso hindi ko siya mahagilap.
Napansin yata ni Lukas dahil kinausap niya ako.
"Uuwi ka na ba?" tanong niya.
"Hindi pa gusto ko muna mapag- isa, i'm still disappointed about what happened" I sighed.
"You want to come with me?" biglang tanong niya.
Ano daw? Come? Come with me?
Teka ambilis naman yata!
"What do you mean? No. bata pa tayo ano ba!" I said habang nanlalaki ang mata.
He laughed.
Lord, bakit ang gwapo naman?
"What the hell are you talking about, I want to invite you to a place. I'm sure you can relax there" he said while still laughing.
"Hey! kumpletuhin mo naman kasi ang sinasabi mo" namumula na ako sa hiya. Shet naman oh.
He stopped laughing and looked at me.
"So, what do you think?"
"Well, it's not a bad idea naman" kibit balikat ko.
He led the way to his car. Wow infairness may taste naman pala. It's a blue Bugatti Chiron!
"Nice car huh" I said.
"Of course bagay sa ka gwapuhan ko" he chuckled.
"Kapal ng mukha mo" I rolled my eyes.
He started the engine and we immediately leave the place.
The whole ride was silent yet comforting.
He stopped the car. I looked outside the mirror and saw the sea. Wow it's beautiful.
Lumabas siya sa sasakyan at binuksan ang katabi kong pintuan. Nilahad niya pa ang kaniyang kamay.
"You're improving" I smirked.
Nagkibit balikat lang siya at giniya ako palapit sa dagat.
"This place is beautiful" sabi ko habang patuloy na namamangha sa tanawin.
"I know right. This is my comfort place. Dito ako pumupunta pag may problema" he said.
So may problema din pala ang mga asungot na tulad niya.
Tumango na lamang ako at umupo sa buhangin. It is indeed the right place for me to calm down.
Patuloy lamang kami sa pagtanaw sa mga alon. The moon above is beautiful. This scene is too perfect. I love this place.
The sound of the waves comforted me.
Nagulat ako nang naramdaman kong may jacket na nakapatong sa balikat ko.
Lumingon ako sa katabi ko at tumango lamang ito.
"I know you're cold" sabi niya at tumingin ulit sa dagat.
I stared at him. Ngayon ko lang napansin ang matangos niyang ilong at mahahabang pilik mata. Ang kanyang makapal na kilay na bumagay sa kanyang mata.
"I know i'm handsome, pero wag mo 'kong titigan. Sige ka matutunaw ako" nagulat ako ng lumingon siya.
Namula naman agad ako hinampas ko siya.
"Hoy kupal baka nakakalimutan mong may atraso ka sa'ken!" singhal ko sakanya.
Patuloy pa rin siya sa pagtawa.
"I'm sorry, okay? Wala lang talaga ako sa mood nung panahon na 'yon" he said sincerely.
"Tsk. pasalamat ka mabait ako ngayon. You're forgiven" sabi ko habang iniiwas ang aking mata.
May sasabihin sana ako pero may bigla akong naalala.
I looked at my watch, lumaki ang mata ko nang makita kung anong oras na. Shit! maaga pa kaming aalis bukas.
"Lukas" tawag ko sakanya.
"Yes? do you need anything?" tanong niya.
"Ano kase, I need to go home na. It's already 10 pm and I have a trip tomorrow so I need to wake up early" paliwanag ko sakanya.
"Right, I also need to go home early pala may trip din kami bukas ng mga kaibigan ko" sabi niya.
After chit chatting we decided to go home.
"Saan ba kayo nakatira?" tanong niya.
"Mayhem Subdivision, Block 1* Lot 1*" I answered.
"Okay" he said then continued driving.
The ride was silent. again.
"Lukas, dito na ako" I said.
"Wait, park ko lang ang sasakyan" sabi niya.
"Thank you nga pala for the ride and thank you for accompanying me. I really appreciate it" I smiled sweetly.
"No problem. Tsaka chill ako lang 'to Avi" pagyayabang pa niya.
Napairap na lang ako at bumaba sa sasakyan. I waved goodbye and entered the house.
I quickly took a shower then go to bed to sleep.