Unicode
တီးလုံးသံစဉ်တွေကြားမှာမြော၀င်ကခုန်နေတဲ့ေကျာ့ရှင်းခန္ဓာကိုယ်လေး,တီးလုံးအကူးအပြောင်းမှာဝိုင်ခွက်လေးကိုဝေ့လိုက်တဲ့လက်သွယ်သွယ်လေးတွေ,ဝိုင်စက်ပေါင်းများစွာစီး၀င်နေတဲ့နှင်းဆီရောင်နှုတ်ခမ်းပါး မြင်သူတကာငေးမောရစေတဲ့ လှသထက်လှပါ၏ဆိုတဲ့အရာအားလုံးကသူ့ထံမှာပဲစုဝေးနေသလား..ထင်ရလောက်အောင်လှပနေသည့်ထိုလူသား အများတကာငေးမောရတဲ့ထိုလူသားဟာ မိန်းကလေးတစ်ဦးမဟုတ်ပဲ ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ဆိုရင်အံ့ဩစရာများဖြစ်နေလေမလား...
"Hey baby.. အဖော်မပါရင် ကိုယ်နဲ့အတူသောက်မလား?"
ကြားနေကြစကားကိုထပ်ကြားရတဲ့လူတယောက်လိုသူစုတ်တချက်သတ်မိတယ်... သူ့နားကပ်တဲ့ထိုအနှီးလူသားအိမ်ကိုခေါင်းမပါပဲပြန်သွားရနိုင်တယ်ဆိုတာကိုမသိရှာတဲ့ပုံပါပဲ.. သူလက်ထဲကဖန်ခွက်ကိုချလိုက်ရင်း...
"ဘာလို့အတူသောက်ချင်တာလဲ?"
ထွက်လာတဲ့ ချိုမြမြအသံကရုပ်ရည်နဲ့လိုက်ဖက်စွာပင်.. သူစီမှာရှိတဲ့အရာအားလုံးကထိုကဲ့သို့ပင်ယစ်မူးစေနိုင်သည်..
"မင်းက အရမ်း~လှ~လို့.. မင်းရဲ့နာမည်လေးသိခွင့်ရှိမလား??"
သူရဲ့မျက်နှာကိုပွတ်သပ်လာတဲ့ထိုသူရဲ့လက်တွေကိုပုတ်ချလိုက်ရင်း..နောက်ဆုံးနေနဲ့စကားတစ်ခွန်းတော့လက်ဆောင်ပါးပေးလိုက်ပါတယ်.....
"တို့ရဲ့နာမည်ကို သေသည်အထိမှတ်သွားလိုက်..တို့ရဲ့နာမည်က...Kim~ Seok~ Jin..."
သူကတော့နောက်ကျောပေးထွက်ခွာလာခဲ့ပေမဲ့ နောက်မှာကျန်ခဲ့တဲ့ထိုသူကတော့ အံ့ဩခြင်းပေါင်းများစွာနဲ့ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်နေလေရဲ့... မကြာလိုက်ပါဘူး ထိုသူ့ကိုအနက်ရောင်လူတစ်စုကဖမ်းစီးခေါ်ဆောင်သွားကြတယ်လေ. အဲဒီနေ့ကထိုသူရဲ့လူ့ဘ၀မှာနောက်ဆုံးနေထိုင်ရတဲ့နေ့တနေ့ဖြစ်ခဲ့လေရဲ့.. ထိုသူ့ရဲ့တခုတည်းသောသေစေလောက်တဲ့အမှားကတော့ တစ်ခုတည်းပဲ..အဲဒါကတော့Kim Seok Jin ဆိုတဲ့လူသားကိုပတ်သတ်မိခြင်းပါပဲ...
.
.
.
.
.
ခမ်းနားကြီးကျယ်လှတဲ့ Kimအိမ်တော်ရဲ့ဧည့်ခန်းထဲမှာ ထိုင်ရင်းကော်ဖီသောက်နေတဲ့လူတယောက်.. ထိုသူ့လက်ထဲကကော်ဖီဟာပူနေသလို ထိုသူရဲ့ခံစားချက်တွေဟာလည်းပူလောင်နေတယ်ဆိုတာ မြင်ရသူတိုင်းသတိထားမိလောက်စရာပါပဲ..
"ဆရာ အဲဒီတယောက်ကို ရှင်းလိုက်ပါပီ"
ထိုဧည့်ခန်းထဲကိုနောက်ထပ်၀င်လာတဲ့လူတယောက် သူဟာအနီရောင်စွန်းနေတဲ့ အနက်ရောင်၀တ်စုံကို၀တ်ဆင်ထားလေရဲ့..
"သူပြန်ရောက်ပီလား ဂျီမင်??"
ပြောလိုက်တဲ့ထိုသူ့ရဲ့စကားသံဟာ ကြားရသူဖို့ အရည်ပျော်ကျသွားနိုင်လောက်အောင်ပင်ဩဇာ အာဏာသက်ရောက်လွန်းနေလေသည်..
.
.
.
.
.
'လူတွေကပြောကြတယ် လှပတဲ့နှင်းဆီတွေမှာ ဆူးရှိတယ်တဲ့လေ.. သူကလည်းပြောဘူးတယ် ကျွန်တော်ကနှင်းဆီနဲ့တူတယ်တဲ့.. ကျွန်တော်ကနှင်းဆီဆိုရင် သူကဆူး... ကျွန်တော့ရင်မှာစိုက်၀င်နေတဲ့အမုန်းဆူး.. '
'ဧည့်ခန်းထဲကို၀င်၀င်ချင်းမြင်လိုက်ရတဲ့မျက်နှာကြောင့်
စိတ်ညစ်သွားမိသည်.. ထိုသူနဲ့မတွေ့ချင်လို့ဆုတောင်းခဲ့သမျှအလကားပင်.. ဟုတ်ပါတယ်လေ.. ဒီနေ့လိုကိစ္စဖြစ်ပီးတာတောင် ကျွန်တော့်ကိုကိုယ်တိုင်ထွက်လာမတွေ့ရင် သူဘယ်ပီသပါတော့မလဲ.. သူ့ကိုမျက်ကွယ်ပြုရင်း အပေါ်ထက်ကိုတက်ဖို့ပြင်မိတော့ ကြားလိုက်ရတဲ့ခပ်ရှရှအသံ...'
"Kim Seok Jin!!"
'ကျွန်တော်နောက်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်.. တချို့ကတော့ပြောကြတယ်... ထိုသူ့ရဲ့အသံကအရမ်းကိုဩဇာရှိတယ်တဲ့လေ.. ကျွန်တော့အတွက်တော့ခွေးအူနေသလို ကျက်သရေမရှိတဲ့အသံမျိုးပင်.. အဲ့ဒီသူ့ရဲ့ဩရှရှအသံကကျွန်တော်မုန်းတဲ့သူ့ရဲ့ တစိတ်တဒေသပင်..'
"ကျစ်* လူကိုနာမည်ခေါ်ပီး ဒီအတိုင်းထိုင်ကြည့်နေမှာတော့ မဟုတ်ပါဘူးနော်.."
'ရွဲသလိုပြောလိုက်တဲ့ကျွန်ေတာ့အသံကကြားတဲ့သူတိုင်းဖနှောင့်နဲ့တက်ပေါက်ချင်လောက်အောင်ကိုမြင်ပြင်းကတ်စရာကောင်းလိမ့်မည်ဆိုတာအသေအချာပင်.. ဒါပေမဲ့ဒီလိုစကားမျိုးကို ဒေါသကြီးလှပါတယ်ဆိုတဲ့သူက သည်းခံလာခဲ့တာ တစ်ရက်နှစ်ရက်မှမကတော့ပဲ.. '
"ဟုတ်တယ်ဆိုရင်ကော..."
'ပြုံးလိုက်တဲ့သူ့ရဲ့မျက်နှာနဲ့အတူ ပါးပေါ်မှာပေါ်လာတဲ့ ပါးချိုင့်နှစ်ဖက်.. ကျွန်တော်မုန်းတဲ့ထဲမှာသူ့ရဲ့ပါးချိုင့်တွေလဲပါတယ်.. ဖြစ်နိုင်ရင်လေ ပြုံးနေတဲ့သူ့ရဲ့မျက်နှာကြီးကို လမ်းဘေးကမြောင်းထဲပစ်ချလိုက်ချင်မိတယ်..'
"ဒါဆိုလည်း ဆက်ကြည့်နေပေါ့.. ကျွန်တော်ကတော့ ခင်များလိုအားအားယားယားဟုတ်မနေလို့ ခွင့်ပြုပါဦး.."
"ခဏ!!"
"ပြော.. မြန်မြန်...အချိန်မရှိဘူး"
"အဟက်!! အချိန်မရှိဘူးပေါ့ ဟုတ်လား"
'ပြုံးပြန်ပီ အဲဒီအပြုံးတွေ.. ဒါပေမဲ့ဒီတခါကတော့ စိတ်ထဲကပါတဲ့အပြုံးဟုတ်မနေဘူးဆိုတာသေချာတယ်...'
"မင်းအချိန်မရှိရအောင် မင်းမှာဘာကြီးကြီးကျယ်ကျယ်လုပ်စရာတွေများရှိနေလို့လဲ.."
"အိုးဟိုး.. အဲဒါခင်များကြီးလုပ်ခဲ့တဲ့အရာမဟုတ်လား.. ကျွန်တော့ကို ငွေနဲ့အပိုင်သိမ်ပီး ကျွန်တော့်ရည်မှန်းချက်တွေ ကျွန်တော့အနာဂတ်တွေကိုဖျက်စီးပစ်ခဲ့တာမဟုတ်လား.. ပြောလေ.. ခင်များကြီးပြောလေ.. အတိတ်မေ့သွားပီလား? အခုမှ ကျွန်တော်ကပဲဘာအလုပ်မှမလုပ်ပဲ.. ခင်များလုပ်စာထိုင်စားနေသလိုလာမပြောနဲ့.."
"တောက်!!"
'သူ့ရဲ့တောက်ခေါက်သံက Kimအိမ်တော်တခုလုံး တုန်ခါသွားသကဲ့သို့ပင်.. ဒါပေမဲ့အဲတာကိုလန့်ရအောင် ကျွန်တော်ကငကြောက်တယောက်ဟုတ်မနေခဲ့ဖူးလေ...'
"တောက်တွေဘာတွေခေါက်လို့ပါလား?"
"မင်း တော်တော့!!"
"မတော်တော့ဘာလုပ်ချင်လို့လဲ"
"မင်း!!"
'အဟက် ခင်များ ကျွန်တော့ကိုဘာမှမလုပ်ရဲပါဘူး ဟင့်အင် မလုပ်ရက်ပါဘူး ဘာလို့ဆို ကျွန်တော့်က သူနဲ့တူနေလို့မလား သူနဲ့တူနေတဲ့ကျွန်တော့ကိုယ်ကျွန်တော်ကိုဒီတခါတော့ကျေးဇူးတင်ရတော့မလိုပဲ...ဒါနဲ့ကျွန်တော်တခုတော့သိချင်မိပါတယ်.. ကျွန်တော့ကသူနဲ့ဆင်လို့ခင်များကျွန်တော့ကိုအပိုင်သိမ်းခဲ့တာဆိုရင် သူနဲ့လုံး၀ချွတ်စွတ်တူနေတဲ့ပတ်ဂျီမင်ကိုတော့ ဘာကိစ္စနဲ့ဒီအတိုင်းထားထားရတာလဲ... ဧကန္တ သူရဲ့မျက်နှာကခွဲစိတ်ထားတာကြောင့်လား..'
"မင်း ဒီနေ့ကစပီး အိမ်အပြင်မထွက်ရဘူး!!"
"ဘာ!!"
"ဟုတ်တယ်.. မင်း၀ိုင်သောက်ချင်ရင် အိမ်မှာဝိုင်ဘားလုပ်ပေးထားတယ်ကြိုက်သလောက်သောက်.."
"ခင်များ!!!!...ရတယ်လေ ခင်များလုပ်ထားတဲ့ ဝိုင်ဘားကြည့်ကြည့်ရသေးတာပေါ့"
"စာကြည့်ခန်းရဲ့ ဘေးအခန်းမှာ မင်းအတွက်ဝိုင်ဘားပြင်ထားတယ် ကိုယ့်ဘာသာသွားကြည့်လိုက်.."
.
.
.
.
"ခွမ်း!!!"
ကျကွဲသံတခုကြောင့် အောက်ထပ်မှာထိုင်နေတဲ့ထိုသူအပါအ၀င် သက်တော်စောင့်တချို့အပေါ်ထပ်ကိုပြေးတက်လာကြတယ်... ဒါပေမဲ့သူတို့မြင်တွေ့ရတဲ့မြင်ကွင်းကတော့ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာကျကွဲနေတဲ့ဝိုင်ပုလင်းတွေနဲ့အတူ မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ ဆော့ဂျင်...
"မင်း ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ?"
"ဒီဝိုင်တွေကိုကျွန်တော်မကြိုက်လို့ ဝဲပစ်လိုက်တာ"
"ဘာ!!!"
'ခင်များဒေါသတွေထွက်နေတယ်မလား.. ထွက်လိုက်စမ်းပါအဲဒီဒေါသတွေ ဘာလို့ဆိုကျွန်တောကခင်များကိုဒီထက်ပိုပီးဒေါသထွက်အောင်လုပ်ပေးဦးမှာမို့လို့..'
ဆော့ဂျင် မဲ့ပြုံးတစ်ချက်ပြုံးလိုက်ရင်း ပေါ်ကဈေးအကြီးစားဝိုင်တစ်ပုလင်းကိုယူလိုက်တယ် ပီးတော့ဖြေးညှင်းစွာပဲဝိုင်ပုလင်းအဖုံးလေးကိုဖွင့်ပီးအနံ့ကိုဖြေးဖြေးချင်းခံစားလိုက်တယ် ဒါပေမဲ့ပျက်ယွင်းသွားတဲ့ဆော့ဂျင်မျက်နှာနဲ့အတူ ဝိုင်ပုလင်းလေးဟာလည်း ကြမ်းပြင်းပေါ်သို့ကျရောက်သွားလေရဲ့
"ခွမ်း!!!"
"ဒီတစ်ခုက အနံ့တော်တော်ပြင်းတာပဲ"
ဆော့ဂျင် ဗီရိုထဲကနောက်ထပ်ဝိုင်ပုလင်းကိုထုတ်လိုက်ပီး
"ဒီတခုကိုလည်းသဘောမကျဘူး.."
"ခွမ်း!!!"
"ဒီတစ်ခုက အရသာမကောင်ဘူး.."
"ခွမ်း!!!"
"ပီးတော့ ဒီဟာ ဒီဟာ အကုန်ဘာတွေလဲ သုံးစားလို့ကိုမရဘူး.."
"ခွမ်း!!!"
အပြစ်မဲ့တဲ့ တန်ဖိုးကြီးဝိုင်ပုလင်းများစွာကတော့ ကြမ်းပြင်တွေမှာ တန်ဖိုးမဲ့စွာ၀တ်တွားခယနေကြလေရဲ့...
"မင်း တော်သင့်ပီ.."
"ဘာလဲ ဒေါသထွက်ေနတာလားKim Namjoon shi.."
'ဟုတ်ပါတယ်.. ထိုသူ့နာမည်က Kim Namjoon ကျွန်တော့ရဲ့တရား၀င်လူသိရှင်ကြားယူထားတဲ့ယောက်ျားကြီးပေါ့.. ချမ်းသာပီးအရာရာကိုငွေနဲ့၀ယ်လို့ရတယ်လို့ထင်နေတဲ့သူ.. သူရဲ့ငွေနဲ့၀ယ်ခဲ့တဲ့ပိုင်ဆိုင်မှုတွေထဲမှာကျွန်တော်ကလဲအပါအ၀င်ပဲလေ..'
"ငါမင်းနဲ့ စကားမများချင်တော့ဘူး ပီးတော့..."
"ခန ဘယ်သူကတော့ခင်များနဲ့စကားများချင်နေလို့လဲ.. ကျွန်တော်ကခင်များနဲ့စကားတောင်ပြောချင်တာမဟုတ်ဖူးနော်..က
ိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်အထင်တွေစွတ်ကြီးမနေနဲ့"
"ငါသိပါတယ် မင်းငါ့ကိုဘယ်လိုသဘောထားတယ်ဆိုတာ"
"သိရင်ပီးတာပဲ"
"ဒါပေမဲ့..ငါကမင်းနဲ့တရား၀င်လက်ထပ်ထားတဲ့ယောက်ျားဆိုတာ.. မင်းမမေ့ထားနဲ့"
'စာချုပ်ထဲမှာ လတ်မှတ်ထိုးထားလို့သာသက်ဆိုင်နေရတဲ့ သက်ဆိုင်မှုကို ထပ်ဆွဲထည့်နေပြန်ပီနော်.. ကမ်နမ်ဂျွန်း ခင်များဘယ်နှခါများကျွန်တော့အသားကိုထိခွင့်ရဖူးလို့လဲ.. အဟက်
ရီစရာတွေလာပြောနေတယ်'
"နောက်အပတ်ထဲ ငါ့ညီ ဒီနိုင်ငံကိုပြန်လာဖို့ရှိတယ်.."
'ညီ ခင်များကြီးမှာညီရှိတယ်လို့ ကျွန်တော်ဒီ3နှစ်အတွင်းတခါမှမကြားဖူးပါဘူး.. အခုမှဘယ်ကဘလို ညီ ပေါ်လာတာလဲ..'
"အဲဒီတော့ ကျွန်တော်ကဘာလုပ်ရမှာလဲ?"
"မင်းသတိထားနေဖို့ ပြောတာ သူကငါတို့နဲ့အတူလာနေမှာမဟုတ်ဖူး.. ပီးတော့သူအခုထောင်ထားတဲ့ companyက ငါ့ companyနဲ့ပြိုင်ဘက်တွေပဲ.."
"ကျစ်* ခင်များရဲ့စီးပွားရေးကိစ္စတွေကိုကျုပ်သိလည်းမသိချင်ဘူး.. သိလည်းသိစရာမလိုဘူးထင်တယ်.."
"ဟုတ်ပါတယ် ဒါပေမဲ့ သူကမင်းကိုတခုခုဒုက္ခပေးနိုင်တယ်.. ငါ့ရဲ့အားနည်းချက်ကမင်း မဖြစ်စေချင်ဘူး"
'ဪ ခင်များကတော်တော်သနားစရာကောင်းတဲ့လူပဲ.. မိသားစုဖြစ်တဲ့ ညီဖြစ်သူနဲ့တောင်ပြိုင်ဘက်တွေဖြစ်နေရတယ်လို့.. အဟက် ဒါပေမဲ့ ခင်များကို ကျွန်တော်ကတော့လုံး၀မသနားနိုင်ဘူး..'
"ကောင်းပီလေ ခင်များပြောချင်တာ ဒါပဲမလား.. ကျွန်တော်သွားတော့မယ်.. အိမ်မက်ဆိုးတွေမက်ပါစေလို့ကျွန်တော်ဆုတောင်းပေးနေတယ်နော်"
ဆော့ဂျင်ရဲ့ခြေထောက်ဟာ ကြကွဲခဲ့တဲ့ ဝိုင်ပုလင်းရဲ့ဖန်ကွဲစတွေကြောင့် သွေးချင်းချင်းနီသွားခဲ့တယ် ဒါပေမဲ့ကမ်ဆော့ဂျင်ဆိုတဲ့သူရဲ့မျက်နှာမှာတော့ မဲ့ပြုံးတခုကထင်ဟပ်နေလေရဲ့..
"မင်းတို့ ဒါတွေကိုအမြန်ရှင်းပစ်လိုက် ပီးတော့သူ့တွက် ဆေးထည့်ဖို့ဆေးတွေအသင့်အပြင်ထုတ်ပေးထားလိုက်"
"ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ"
နမ်ဂျွန်း အစောင့်တွေကိုမှာပီး ထိုအခန်းထဲကနေအမြန်ထွက်လာခဲ့တယ်.. ပီးတော့ အပြာရောင်တွေခြယ်ထားတဲ့အခန်းတခန်းထဲကို ၀င်လာခဲ့တယ်.. ထိုအခန်းကတော့သက်ရှိလူတဦးတယောက်မှမနေပေမဲ့ သက်ရှိလူတစ်ဦးတယောက်အတွက်ရည်ရွယ်ထားရှိတဲ့နေရာ.. ထိုအခန်းထဲမှာထိုလူရဲ့ဓာတ်ပုံတွေဟာအပြည့်ပင်.. ထိုဓာတ်ပုံထဲကကောင်လေးကတော့ ကမ်ဆော့ဂျင်နဲ့ ဆင်တူသယောင်ရှိသလို ကမ်နမ်ဂျွန်းရဲ့အတွင်းရေးမှူးဖြစ်တဲ့ပတ်ဂျီမင်နေလဲတထေရာထဲတူနေလေရဲ့..
.
.
.
.
ဆော့ဂျင် အခန်းတံခါးကိုအမြန်ပိတ်လိုက်ပီး ကြမ်းပြင်ပေါ်ကိုခြေပစ်လက်ပစ်ထိုင်ချလိုက်တယ်.. သူတကယ်ပင်ပန်းနေပီ... တကယ်ပဲဒေါသထွက်ရလွန်စလို့ မုန်းတီးရလွန်းလို့သူပင်ပန်းနေလေပီ.. ထောက်ကနာကျင်မှုတွေကိုတောင်မမှုနိုင်ရလောက်အောင် ရင်တွေနာကျင်ရလွန်းလို့ပင်ပန်းနေလေပီ... မျက်လုံးမှာဝေ့သီလာတဲ့မျကရည်တွေကိုသူအမြန်ပုတ်ထုတ်ပစ်လိုက်တယ်.. သူဆိုတဲ့ကမ်ဆော့ဂျင်ဟာ အားနွဲ့တဲ့သူတစ်ဦးမှမဟုတ်ပဲ..သူအံဆွဲထဲကစာရွက်လေးတစ်ရွက်ကိုဆွဲထုတ်လိုက်တယ်...အဲဒီစာရွက်လေးဟာနှစ်တွေကြာနေပီဆိုတာသက်သေပြုသည့်အလား အနည်းငယ်မှုန်ဝါးနေလေသည်.. ထိုစာရွက်လေးပေါ်မှာရှိတဲ့ပုံတူပန်းချီလေးဟာလည်း ထိုနည်းအတူဝေဝါးနေလေသည်.. ဒါပေမဲ့ ထိုဝေဝါးနေတဲ့ပုံတူပန်းချီကားလေးဟာ သူဆိုတဲ့ကမ်ဆော့ဂျင်ရဲ့ပကာသနမပါတဲ့ ဖြူစင်တဲ့အပြုံးလေးကိုဖန်တီးပေးနိုင်စွမ်းရှိသည်.. ထိုပန်းချီကားလေးဟာ သူ့ရဲ့ရင်ထဲကအပူမီးတွေကိုငြီမ်းသက်ပေးလိုက်သလိုပင် ထိုပန်းချီကားလေးနဲ့အတူအတွေးအာရုံထဲကို၀င်လာတဲ့ အုန်းသီးခေါင်းလေးနဲ့လူတယောက်ရဲ့ပုံရိပ်ကိုလည်းသူတသက်မေ့ရနိုင်မှာမဟုတ်တော့ပါဘူး.. ထိုပုံတူပန်းချီလေးရဲ့အောက်ခြေစွန်းမှာတော့ ပုံဆွဲသူရဲ့သက်ေတဖြစ်တဲ့ စာလုံးလေးနှစ်လုံးဟာလှပစွာနေရာယူထားေလသည်..အဲဒီစာလုံးလေးကတော့...
*JK*
.
.
.
.
News Zealand,Wellington
"လေယာဉ်လတ်မှတ်တွေအကုန်စီစဉ်ပီးပါပီ.. boss"
ဆုံလည်ထိုင်ခုံပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့ ထိုသူဟာရုပ်ရည်ချောမေးပြေပြစ်ရုံတင်မကပဲ ဩဇာအာဏာကြီးသူမှန်းသိသာလွန်းလှသည်.. သူ့ရဲ့နက်မှောင်ပီးအနည်းငယ်ရှည်လျားကောက်ကွေ့နေသည့် ဆံကေသာများက သူရဲ့ချောမောတည်တံ့မှုကိုအပြည့်အ၀ပံ့ပိုးပေးထားသည်.. လက်မောင်းသားတွေမှာပေါလွင်နေသည့် သွေးကြောစိမ်းများနှင့်တက်တူးမျိုးစုံတို့ဟာ ပုံမှန်ထက်ကိုသာလွန်စွာ လိုက်ဖက်စွာပင်တည်ရှိနေသလိုပင်.. ထိုသူရဲ့လက်ထက်မှာကိုင်ထားတဲ့ စုတ်တံနဲ့အတူရေးဆွဲပီးသားပန်းချီကားချပ်လေးဟာလည်းရုပ်လုံးပေါ်နေလေသည်.. ထိုပန်းချီကားထဲမှာတော့ 'မီးတွေလောင်မြိုက်နေတဲ့ အနီရဲရဲနှင်းဆီတစ်ပွင့်....'
.
.
.
.
To be continued...
.....Namjin.....x.......Jinkook......
AN:
ဒီficလေးကိုရေးမယ်ရေးမယ်နဲ့ သာသာမအားလို့မရေးဖြစ်နိုင်ခဲ့ပါဘူး အချိန်ကြာသွားတဲ့အတွက်တောင်းပန်ပါတယ် စောင့်ပေးတဲ့သူတဦးတယောက်ချင်းစီကိုလည်းကျေးဇူးတင်ရှိပါတယ်
သာသာဒီတခေါ်စိတ်နှစ်ပီးသေချာရေးထားပါတယ် အရှည်ကြီးလဲရေးပေးထားပါတယ် ကောင်းမကန်းလေးကိုသည်းခံပီးဖတ်ပေးကြပါဦးနော်
.....................................................................
Zawgyi
တီးလုံးသံစဥ္ေတြၾကားမွာေျမာ၀င္ကခုန္ေနတဲ့ေက်ာ့႐ွင္းခႏၶာကိုယ္ေလး,တီးလုံးအကူးအေျပာင္းမွာဝိုင္ခြက္ေလးကိုေဝ့လိုက္တဲ့လက္သြယ္သြယ္ေလးေတြ,ဝိုင္စက္ေပါင္းမ်ားစြာစီး၀င္ေနတဲ့ႏွင္းဆီေရာင္ႏႈတ္ခမ္းပါး ျမင္သူတကာေငးေမာရေစတဲ့ လွသထက္လွပါ၏ဆိုတဲ့အရာအားလုံးကသူ႕ထံမွာပဲစုေဝးေနသလား..ထင္ရေလာက္ေအာင္လွပေနသည့္ထိုလူသား အမ်ားတကာေငးေမာရတဲ့ထိုလူသားဟာ မိန္းကေလးတစ္ဦးမဟုတ္ပဲ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္ဆိုရင္အံ့ဩစရာမ်ားျဖစ္ေနေလမလား...
"Hey baby.. အေဖာ္မပါရင္ ကိုယ္နဲ႔အတူေသာက္မလား?"
ၾကားေနၾကစကားကိုထပ္ၾကားရတဲ့လူတေယာက္လိုသူစုတ္တခ်က္သတ္မိတယ္... သူ႕နားကပ္တဲ့ထိုအႏွီးလူသားအိမ္ကိုေခါင္းမပါပဲျပန္သြားရႏိုင္တယ္ဆိုတာကိုမသိ႐ွာတဲ့ပုံပါပဲ.. သူလက္ထဲကဖန္ခြက္ကိုခ်လိုက္ရင္း...
"ဘာလို႔အတူေသာက္ခ်င္တာလဲ?"
ထြက္လာတဲ့ ခ်ိဳျမျမအသံက႐ုပ္ရည္နဲ႔လိုက္ဖက္စြာပင္.. သူစီမွာ႐ွိတဲ့အရာအားလုံးကထိုကဲ့သို႔ပင္ယစ္မူးေစႏိုင္သည္..
"မင္းက အရမ္း~လွ~လို႔.. မင္းရဲ႕နာမည္ေလးသိခြင့္႐ွိမလား??"
သူရဲ႕မ်က္ႏွာကိုပြတ္သပ္လာတဲ့ထိုသူရဲ႕လက္ေတြကိုပုတ္ခ်လိုက္ရင္း..ေနာက္ဆုံးေနနဲ႔စကားတစ္ခြန္းေတာ့လက္ေဆာင္ပါးေပးလိုက္ပါတယ္.....
"တို႔ရဲ႕နာမည္ကို ေသသည္အထိမွတ္သြားလိုက္..တို႔ရဲ႕နာမည္က...Kim~ Seok~ Jin..."
သူကေတာ့ေနာက္ေက်ာေပးထြက္ခြာလာခဲ့ေပမဲ့ ေနာက္မွာက်န္ခဲ့တဲ့ထိုသူကေတာ့ အံ့ဩျခင္းေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္ေနေလရဲ႕... မၾကာလိုက္ပါဘူး ထိုသူ႕ကိုအနက္ေရာင္လူတစ္စုကဖမ္းစီးေခၚေဆာင္သြားၾကတယ္ေလ. အဲဒီေန႔ကထိုသူရဲ႕လူ႕ဘ၀မွာေနာက္ဆုံးေနထိုင္ရတဲ့ေန႔တေန႔ျဖစ္ခဲ့ေလရဲ႕.. ထိုသူ႕ရဲ႕တခုတည္းေသာေသေစေလာက္တဲ့အမွားကေတာ့ တစ္ခုတည္းပဲ..အဲဒါကေတာ့Kim Seok Jin ဆိုတဲ့လူသားကိုပတ္သတ္မိျခင္းပါပဲ...
.
.
.
.
ခမ္းနားႀကီးက်ယ္လွတဲ့ Kimအိမ္ေတာ္ရဲ႕ဧည့္ခန္းထဲမွာ ထိုင္ရင္းေကာ္ဖီေသာက္ေနတဲ့လူတေယာက္.. ထိုသူ႕လက္ထဲကေကာ္ဖီဟာပူေနသလို ထိုသူရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြဟာလည္းပူေလာင္ေနတယ္ဆိုတာ ျမင္ရသူတိုင္းသတိထားမိေလာက္စရာပါပဲ..
"ဆရာ အဲဒီတေယာက္ကို ႐ွင္းလိုက္ပါပီ"
ထိုဧည့္ခန္းထဲကိုေနာက္ထပ္၀င္လာတဲ့လူတေယာက္ သူဟာအနီေရာင္စြန္းေနတဲ့ အနက္ေရာင္၀တ္စုံကို၀တ္ဆင္ထားေလရဲ႕..
"သူျပန္ေရာက္ပီလား ဂ်ီမင္??"
ေျပာလိုက္တဲ့ထိုသူ႕ရဲ႕စကားသံဟာ ၾကားရသူဖို႔ အရည္ေပ်ာ္က်သြားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ဩဇာ အာဏာသက္ေရာက္လြန္းေနေလသည္..
.
.
.
.
'လူေတြကေျပာၾကတယ္ လွပတဲ့ႏွင္းဆီေတြမွာ ဆူး႐ွိတယ္တဲ့ေလ.. သူကလည္းေျပာဘူးတယ္ ကြၽန္ေတာ္ကႏွင္းဆီနဲ႔တူတယ္တဲ့.. ကြၽန္ေတာ္ကႏွင္းဆီဆိုရင္ သူကဆူး... ကြၽန္ေတာ့ရင္မွာစိုက္၀င္ေနတဲ့အမုန္းဆူး.. '
'ဧည့္ခန္းထဲကို၀င္၀င္ခ်င္းျမင္လိုက္ရတဲ့မ်က္ႏွာေၾကာင့္
စိတ္ညစ္သြားမိသည္.. ထိုသူနဲ႔မေတြ႕ခ်င္လို႔ဆုေတာင္းခဲ့သမွ်အလကားပင္.. ဟုတ္ပါတယ္ေလ.. ဒီေန႔လိုကိစၥျဖစ္ပီးတာေတာင္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုကိုယ္တိုင္ထြက္လာမေတြ႕ရင္ သူဘယ္ပီသပါေတာ့မလဲ.. သူ႕ကိုမ်က္ကြယ္ျပဳရင္း အေပၚထက္ကိုတက္ဖို႔ျပင္မိေတာ့ ၾကားလိုက္ရတဲ့ခပ္႐ွ႐ွအသံ...'
"Kim Seok Jin!!"
'ကြၽန္ေတာ္ေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္.. တခ်ိဳ႕ကေတာ့ေျပာၾကတယ္... ထိုသူ႕ရဲ႕အသံကအရမ္းကိုဩဇာ႐ွိတယ္တဲ့ေလ.. ကြၽန္ေတာ့အတြက္ေတာ့ေခြးအူေနသလို က်က္သေရမ႐ွိတဲ့အသံမ်ိဳးပင္.. အဲ့ဒီသူ႕ရဲ႕ဩ႐ွ႐ွအသံကကြၽန္ေတာ္မုန္းတဲ့သူ႕ရဲ႕ တစိတ္တေဒသပင္..'
"က်စ္* လူကိုနာမည္ေခၚပီး ဒီအတိုင္းထိုင္ၾကည့္ေနမွာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္.."
'႐ြဲသလိုေျပာလိုက္တဲ့ကြၽေန္တာ့အသံကၾကားတဲ့သူတိုင္းဖေႏွာင့္နဲ႔တက္ေပါက္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ကိုျမင္ျပင္းကတ္စရာေကာင္းလိမ့္မည္ဆိုတာအေသအခ်ာပင္.. ဒါေပမဲ့ဒီလိုစကားမ်ိဳးကို ေဒါသႀကီးလွပါတယ္ဆိုတဲ့သူက သည္းခံလာခဲ့တာ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္မွမကေတာ့ပဲ.. '
"ဟုတ္တယ္ဆိုရင္ေကာ..."
'ျပဳံးလိုက္တဲ့သူ႕ရဲ႕မ်က္ႏွာနဲ႔အတူ ပါးေပၚမွာေပၚလာတဲ့ ပါးခ်ိဳင့္ႏွစ္ဖက္.. ကြၽန္ေတာ္မုန္းတဲ့ထဲမွာသူ႕ရဲ႕ပါးခ်ိဳင့္ေတြလဲပါတယ္.. ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေလ ျပဳံးေနတဲ့သူ႕ရဲ႕မ်က္ႏွာႀကီးကို လမ္းေဘးကေျမာင္းထဲပစ္ခ်လိုက္ခ်င္မိတယ္..'
"ဒါဆိုလည္း ဆက္ၾကည့္ေနေပါ့.. ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ခင္မ်ားလိုအားအားယားယားဟုတ္မေနလို႔ ခြင့္ျပဳပါဦး.."
"ခဏ!!"
"ေျပာ.. ျမန္ျမန္...အခ်ိန္မ႐ွိဘူး"
"အဟက္!! အခ်ိန္မ႐ွိဘူးေပါ့ ဟုတ္လား"
'ျပဳံးျပန္ပီ အဲဒီအျပဳံးေတြ.. ဒါေပမဲ့ဒီတခါကေတာ့ စိတ္ထဲကပါတဲ့အျပဳံးဟုတ္မေနဘူးဆိုတာေသခ်ာတယ္...'
"မင္းအခ်ိန္မ႐ွိရေအာင္ မင္းမွာဘာႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္လုပ္စရာေတြမ်ား႐ွိေနလို႔လဲ.."
"အိုးဟိုး.. အဲဒါခင္မ်ားႀကီးလုပ္ခဲ့တဲ့အရာမဟုတ္လား.. ကြၽန္ေတာ့ကို ေငြနဲ႔အပိုင္သိမ္ပီး ကြၽန္ေတာ့္ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ကြၽန္ေတာ့အနာဂတ္ေတြကိုဖ်က္စီးပစ္ခဲ့တာမဟုတ္လား.. ေျပာေလ.. ခင္မ်ားႀကီးေျပာေလ.. အတိတ္ေမ့သြားပီလား? အခုမွ ကြၽန္ေတာ္ကပဲဘာအလုပ္မွမလုပ္ပဲ.. ခင္မ်ားလုပ္စာထိုင္စားေနသလိုလာမေျပာနဲ႔.."
"ေတာက္!!"
'သူ႕ရဲ႕ေတာက္ေခါက္သံက Kimအိမ္ေတာ္တခုလုံး တုန္ခါသြားသကဲ့သို႔ပင္.. ဒါေပမဲ့အဲတာကိုလန္႔ရေအာင္ ကြၽန္ေတာ္ကငေၾကာက္တေယာက္ဟုတ္မေနခဲ့ဖူးေလ...'
"ေတာက္ေတြဘာေတြေခါက္လို႔ပါလား?"
"မင္း ေတာ္ေတာ့!!"
"မေတာ္ေတာ့ဘာလုပ္ခ်င္လို႔လဲ"
"မင္း!!"
'အဟက္ ခင္မ်ား ကြၽန္ေတာ့ကိုဘာမွမလုပ္ရဲပါဘူး ဟင့္အင္ မလုပ္ရက္ပါဘူး ဘာလို႔ဆို ကြၽန္ေတာ့္က သူနဲ႔တူေနလို႔မလား သူနဲ႔တူေနတဲ့ကြၽန္ေတာ့ကိုယ္ကြၽန္ေတာ္ကိုဒီတခါေတာ့ေက်းဇူးတင္ရေတာ့မလိုပဲ...ဒါနဲ႔ကြၽန္ေတာ္တခုေတာ့သိခ်င္မိပါတယ္.. ကြၽန္ေတာ့ကသူနဲ႔ဆင္လို႔ခင္မ်ားကြၽန္ေတာ့ကိုအပိုင္သိမ္းခဲ့တာဆိုရင္ သူနဲ႔လုံး၀ခြၽတ္စြတ္တူေနတဲ့ပတ္ဂ်ီမင္ကိုေတာ့ ဘာကိစၥနဲ႔ဒီအတိုင္းထားထားရတာလဲ... ဧကႏၲ သူရဲ႕မ်က္ႏွာကခြဲစိတ္ထားတာေၾကာင့္လား..'
"မင္း ဒီေန႔ကစပီး အိမ္အျပင္မထြက္ရဘူး!!"
"ဘာ!!"
"ဟုတ္တယ္.. မင္းဝိုင္ေသာက္ခ်င္ရင္ အိမ္မွာဝိုင္ဘားလုပ္ေပးထားတယ္ႀကိဳက္သေလာက္ေသာက္.."
"ခင္မ်ား!!!!...ရတယ္ေလ ခင္မ်ားလုပ္ထားတဲ့ ဝိုင္ဘားၾကည့္ၾကည့္ရေသးတာေပါ့"
"စာၾကည့္ခန္းရဲ႕ ေဘးအခန္းမွာ မင္းအတြက္ဝိုင္ဘားျပင္ထားတယ္ ကိုယ့္ဘာသာသြားၾကည့္လိုက္.."
.
.
.
.
"ခြမ္း!!!"
က်ကြဲသံတခုေၾကာင့္ ေအာက္ထပ္မွာထိုင္ေနတဲ့ထိုသူအပါအ၀င္ သက္ေတာ္ေစာင့္တခ်ိဳ႕အေပၚထပ္ကိုေျပးတက္လာၾကတယ္... ဒါေပမဲ့သူတို႔ျမင္ေတြ႕ရတဲ့ျမင္ကြင္းကေတာ့ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာက်ကြဲေနတဲ့ဝိုင္ပုလင္းေတြနဲ႔အတူ မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့ ေဆာ့ဂ်င္...
"မင္း ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ?"
"ဒီဝိုင္ေတြကိုကြၽန္ေတာ္မႀကိဳက္လို႔ ဝဲပစ္လိုက္တာ"
"ဘာ!!!"
'ခင္မ်ားေဒါသေတြထြက္ေနတယ္မလား.. ထြက္လိုက္စမ္းပါအဲဒီေဒါသေတြ ဘာလို႔ဆိုကြၽန္ေတာကခင္မ်ားကိုဒီထက္ပိုပီးေဒါသထြက္ေအာင္လုပ္ေပးဦးမွာမို႔လို႔..'
ေဆာ့ဂ်င္ မဲ့ျပဳံးတစ္ခ်က္ျပဳံးလိုက္ရင္း ေပၚကေဈးအႀကီးစားဝိုင္တစ္ပုလင္းကိုယူလိုက္တယ္ ပီးေတာ့ေျဖးညႇင္းစြာပဲဝိုင္ပုလင္းအဖုံးေလးကိုဖြင့္ပီးအနံ႔ကိုေျဖးေျဖးခ်င္းခံစားလိုက္တယ္ ဒါေပမဲ့ပ်က္ယြင္းသြားတဲ့ေဆာ့ဂ်င္မ်က္ႏွာနဲ႔အတူ ဝိုင္ပုလင္းေလးဟာလည္း ၾကမ္းျပင္းေပၚသို႔က်ေရာက္သြားေလရဲ႕
"ခြမ္း!!!"
"ဒီတစ္ခုက အနံ႔ေတာ္ေတာ္ျပင္းတာပဲ"
ေဆာ့ဂ်င္ ဗီ႐ိုထဲကေနာက္ထပ္ဝိုင္ပုလင္းကိုထုတ္လိုက္ပီး
"ဒီတခုကိုလည္းသေဘာမက်ဘူး.."
"ခြမ္း!!!"
"ဒီတစ္ခုက အရသာမေကာင္ဘူး.."
"ခြမ္း!!!"
"ပီးေတာ့ ဒီဟာ ဒီဟာ အကုန္ဘာေတြလဲ သုံးစားလို႔ကိုမရဘူး.."
"ခြမ္း!!!"
အျပစ္မဲ့တဲ့ တန္ဖိုးႀကီးဝိုင္ပုလင္းမ်ားစြာကေတာ့ ၾကမ္းျပင္ေတြမွာ တန္ဖိုးမဲ့စြာ၀တ္တြားခယေနၾကေလရဲ႕...
"မင္း ေတာ္သင့္ပီ.."
"ဘာလဲ ေဒါသထြက္ေနတာလားKim Namjoon shi.."
'ဟုတ္ပါတယ္.. ထိုသူ႕နာမည္က Kim Namjoon ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕တရား၀င္လူသိ႐ွင္ၾကားယူထားတဲ့ေယာက်္ားႀကီးေပါ့.. ခ်မ္းသာပီးအရာရာကိုေငြနဲ႔၀ယ္လို႔ရတယ္လို႔ထင္ေနတဲ့သူ.. သူရဲ႕ေငြနဲ႔၀ယ္ခဲ့တဲ့ပိုင္ဆိုင္မႈေတြထဲမွာကြၽန္ေတာ္ကလဲအပါအ၀င္ပဲေလ..'
"ငါမင္းနဲ႔ စကားမမ်ားခ်င္ေတာ့ဘူး ပီးေတာ့..."
"ခန ဘယ္သူကေတာ့ခင္မ်ားနဲ႔စကားမ်ားခ်င္ေနလို႔လဲ.. ကြၽန္ေတာ္ကခင္မ်ားနဲ႔စကားေတာင္ေျပာခ်င္တာမဟုတ္ဖူးေနာ္..က
ိဳယ့္ကိုယ္ကိုယ္အထင္ေတြစြတ္ႀကီးမေနနဲ႔"
"ငါသိပါတယ္ မင္းငါ့ကိုဘယ္လိုသေဘာထားတယ္ဆိုတာ"
"သိရင္ပီးတာပဲ"
"ဒါေပမဲ့..ငါကမင္းနဲ႔တရား၀င္လက္ထပ္ထားတဲ့ေယာက်္ားဆိုတာ.. မင္းမေမ့ထားနဲ႔"
'စာခ်ဳပ္ထဲမွာ လတ္မွတ္ထိုးထားလို႔သာသက္ဆိုင္ေနရတဲ့ သက္ဆိုင္မႈကို ထပ္ဆြဲထည့္ေနျပန္ပီေနာ္.. ကမ္နမ္ဂြၽန္း ခင္မ်ားဘယ္ႏွခါမ်ားကြၽန္ေတာ့အသားကိုထိခြင့္ရဖူးလို႔လဲ.. အဟက္
ရီစရာေတြလာေျပာေနတယ္'
"ေနာက္အပတ္ထဲ ငါ့ညီ ဒီႏိုင္ငံကိုျပန္လာဖို႔႐ွိတယ္.."
'ညီ ခင္မ်ားႀကီးမွာညီ႐ွိတယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ဒီ3ႏွစ္အတြင္းတခါမွမၾကားဖူးပါဘူး.. အခုမွဘယ္ကဘလို ညီ ေပၚလာတာလဲ..'
"အဲဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ကဘာလုပ္ရမွာလဲ?"
"မင္းသတိထားေနဖို႔ ေျပာတာ သူကငါတို႔နဲ႔အတူလာေနမွာမဟုတ္ဖူး.. ပီးေတာ့သူအခုေထာင္ထားတဲ့ companyက ငါ့ companyနဲ႔ၿပိဳင္ဘက္ေတြပဲ.."
"က်စ္* ခင္မ်ားရဲ႕စီးပြားေရးကိစၥေတြကိုက်ဳပ္သိလည္းမသိခ်င္ဘူး.. သိလည္းသိစရာမလိုဘူးထင္တယ္.."
"ဟုတ္ပါတယ္ ဒါေပမဲ့ သူကမင္းကိုတခုခုဒုကၡေပးႏိုင္တယ္.. ငါ့ရဲ႕အားနည္းခ်က္ကမင္း မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး"
'ဪ ခင္မ်ားကေတာ္ေတာ္သနားစရာေကာင္းတဲ့လူပဲ.. မိသားစုျဖစ္တဲ့ ညီျဖစ္သူနဲ႔ေတာင္ၿပိဳင္ဘက္ေတြျဖစ္ေနရတယ္လို႔.. အဟက္ ဒါေပမဲ့ ခင္မ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့လုံး၀မသနားႏိုင္ဘူး..'
"ေကာင္းပီေလ ခင္မ်ားေျပာခ်င္တာ ဒါပဲမလား.. ကြၽန္ေတာ္သြားေတာ့မယ္.. အိမ္မက္ဆိုးေတြမက္ပါေစလို႔ကြၽန္ေတာ္ဆုေတာင္းေပးေနတယ္ေနာ္"
ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕ေျခေထာက္ဟာ ၾကကြဲခဲ့တဲ့ ဝိုင္ပုလင္းရဲ႕ဖန္ကြဲစေတြေၾကာင့္ ေသြးခ်င္းခ်င္းနီသြားခဲ့တယ္ ဒါေပမဲ့ကမ္ေဆာ့ဂ်င္ဆိုတဲ့သူရဲ႕မ်က္ႏွာမွာေတာ့ မဲ့ျပဳံးတခုကထင္ဟပ္ေနေလရဲ႕..
"မင္းတို႔ ဒါေတြကိုအျမန္႐ွင္းပစ္လိုက္ ပီးေတာ့သူ႕တြက္ ေဆးထည့္ဖို႔ေဆးေတြအသင့္အျပင္ထုတ္ေပးထားလိုက္"
"ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ"
နမ္ဂြၽန္း အေစာင့္ေတြကိုမွာပီး ထိုအခန္းထဲကေနအျမန္ထြက္လာခဲ့တယ္.. ပီးေတာ့ အျပာေရာင္ေတြျခယ္ထားတဲ့အခန္းတခန္းထဲကို ၀င္လာခဲ့တယ္.. ထိုအခန္းကေတာ့သက္႐ွိလူတဦးတေယာက္မွမေနေပမဲ့ သက္႐ွိလူတစ္ဦးတေယာက္အတြက္ရည္႐ြယ္ထား႐ွိတဲ့ေနရာ.. ထိုအခန္းထဲမွာထိုလူရဲ႕ဓာတ္ပုံေတြဟာအျပည့္ပင္ ထိုဓာတ္ပုံထဲကေကာင္ေလးကေတာ့ ကမ္ေဆာ့ဂ်င္နဲ႔ ဆင္တူသေယာင္႐ွိသလိုကမ္နမ္ဂြၽန္းရဲ႕အတြင္းေရးမႉးျဖစ္တဲ့ ပတ္ဂ်ီမင္ေနလဲတေထရာထဲတူေနေလရဲ႕..
.
.
.
.
ေဆာ့ဂ်င္ အခန္းတံခါးကိုအျမန္ပိတ္လိုက္ပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚကိုေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ခ်လိုက္တယ္.. သူတကယ္ပင္ပန္းေနပီ... တကယ္ပဲေဒါသထြက္ရလြန္စလို႔ မုန္းတီးရလြန္းလို႔သူပင္ပန္းေနေလပီ.. ေထာက္ကနာက်င္မႈေတြကိုေတာင္မမႈႏိုင္ရေလာက္ေအာင္ ရင္ေတြနာက်င္ရလြန္းလို႔ပင္ပန္းေနေလပီ... မ်က္လုံးမွာေဝ့သီလာတဲ့မ်ကရည္ေတြကိုသူအျမန္ပုတ္ထုတ္ပစ္လိုက္တယ္.. သူဆိုတဲ့ကမ္ေဆာ့ဂ်င္ဟာ အားႏြဲ႕တဲ့သူတစ္ဦးမွမဟုတ္ပဲ..သူအံဆြဲထဲကစာ႐ြက္ေလးတစ္႐ြက္ကိုဆြဲထုတ္လိုက္တယ္...အဲဒီစာ႐ြက္ေလးဟာႏွစ္ေတြၾကာေနပီဆိုတာသက္ေသျပဳသည့္အလား အနည္းငယ္မႈန္ဝါးေနေလသည္.. ထိုစာ႐ြက္ေလးေပၚမွာ႐ွိတဲ့ပုံတူပန္းခ်ီေလးဟာလည္း ထိုနည္းအတူေဝဝါးေနေလသည္.. ဒါေပမဲ့ ထိုေဝဝါးေနတဲ့ပုံတူပန္းခ်ီကားေလးဟာ သူဆိုတဲ့ကမ္ေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕ပကာသနမပါတဲ့ ျဖဴစင္တဲ့အျပဳံးေလးကိုဖန္တီးေပးႏိုင္စြမ္း႐ွိသည္.. ထိုပန္းခ်ီကားေလးဟာ သူ႕ရဲ႕ရင္ထဲကအပူမီးေတြကိုၿငီမ္းသက္ေပးလိုက္သလိုပင္ ထိုပန္းခ်ီကားေလးနဲ႔အတူအေတြးအာ႐ုံထဲကို၀င္လာတဲ့ အုန္းသီးေခါင္းေလးနဲ႔လူတေယာက္ရဲ႕ပုံရိပ္ကိုလည္းသူတသက္ေမ့ရႏိုင္မွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး.. ထိုပုံတူပန္းခ်ီေလးရဲ႕ေအာက္ေျခစြန္းမွာေတာ့ ပုံဆြဲသူရဲ႕သေက္တျဖစ္တဲ့ စာလုံးေလးႏွစ္လုံးဟာလွပစြာေနရာယူထားေလသည္..အဲဒီစာလုံးေလးကေတာ့...
*JK*
.
.
.
.
News Zealand,Wellington
"ေလယာဥ္လတ္မွတ္ေတြအကုန္စီစဥ္ပီးပါပီ.. boss"
ဆုံလည္ထိုင္ခုံေပၚမွာထိုင္ေနတဲ့ ထိုသူဟာ႐ုပ္ရည္ေခ်ာေမးေျပျပစ္႐ုံတင္မကပဲ ဩဇာအာဏာႀကီးသူမွန္းသိသာလြန္းလွသည္.. သူ႕ရဲ႕နက္ေမွာင္ပီးအနည္းငယ္႐ွည္လ်ားေကာက္ေကြ႕ေနသည့္ ဆံေကသာမ်ားက သူရဲ႕ေခ်ာေမာတည္တံ့မႈကိုအျပည့္အ၀ပံ့ပိုးေပးထားသည္.. လက္ေမာင္းသားေတြမွာေပါလြင္ေနသည့္ ေသြးေၾကာစိမ္းမ်ားႏွင့္တက္တူးမ်ိဳးစုံတို႔ဟာ ပုံမွန္ထက္ကိုသာလြန္စြာ လိုက္ဖက္စြာပင္တည္႐ွိေနသလိုပင္.. ထိုသူရဲ႕လက္ထက္မွာကိုင္ထားတဲ့ စုတ္တံနဲ႔အတူေရးဆြဲပီးသားပန္းခ်ီကားခ်ပ္ေလးဟာလည္း႐ုပ္လုံးေပၚေနေလသည္.. ထိုပန္းခ်ီကားထဲမွာေတာ့ 'မီးေတြေလာင္ၿမိဳက္ေနတဲ့ အနီရဲရဲႏွင္းဆီတစ္ပြင့္....'
.
.
To be continued...
....Namjin.....x......Jinkook......
AN:
ဒီficေလးကိုေရးမယ္ေရးမယ္နဲ႔ သာသာမအားလို႔မေရးျဖစ္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး အခ်ိန္ၾကာသြားတဲ့အတြက္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေစာင့္ေပးတဲ့သူတဦးတေယာက္ခ်င္းစီကိုလည္းေက်းဇူးတင္႐ွိပါတယ္
သာသာဒီတေခၚစိတ္ႏွစ္ပီးေသခ်ာေရးထားပါတယ္ အ႐ွည္ႀကီးလဲေရးေပးထားပါတယ္ ေကာင္းမကန္းေလးကိုသည္းခံပီးဖတ္ေပးၾကပါဦးေနာ္
.....................................................................