~178k+ reads.
Chapter 34: The Suspect
Klaio Satara's POV
"Find her or I'll kill you?" napailing na lang ako kay Fuschia at sa kausap nitong mga tauhan niya.
It's been a week since the Traditional Ball and one week na ring hindi nagpapakita si Hera sa Empire High while si Jeena ay nawawala din which happens na siya ang suspect sa gunshot na nangyari noon sa Ball. Based on Lexine and the investigator ay nagtugma ang sinabi ni Lexine at ang finger prints sa baril na natagpuan sa basurahan sa tabi ng Hall na pinag-ganapan.
Naalala ko bigla ang nangyari noong araw pagkatapos ng ball.
"Wala pa bang report?" tanong sa amin ni Fuschia. At halos lahat ngayon ng nasa office niya ay tila lahat mga maaamong tuta na pinapagalitan ng amo nila. It's been hours at hanggang ngayon ay walang report and worst, walang CCTV kaya sobrang nagalit si Fuschia which kinampihan naman siya ng ibang guests. At sa pagkakaalam ko ay handang magsampa ng kaso ang lahat ng guests sa may-ari ng Hall na ginanapan kapag hindi nahanap kung sino ang nagtangkang pumatay.
"Ms. Empress." napalingon naman kaming lahat bigla sa secretary niya na biglang kumatok sa pinto. Her face is a bit pathetic. Halatang kinakabahan.
"I have the report of the investigator." saad niya pagpasok sa office at ipinakita ang hawak niyang envelope.
Ako na lang rin ang kumuha ng envelope dahil sa tingin ko pa lang ay wala nang balak pang tumayo ni Fuschia sa kanyang upuan dahil for sure may malalagot na mga tauhan sa kanya. I know her.
Kinuha naman niya ang envelope at binuksan ng walang alinlangan. Walang mababakas na emosyon sa kanyang mukha matapos niya itong basahin pero ang makaramdam ng aura niya ngayon ang hindi ko matanggap. She somehow creeps me.
"Find Jeena Nathalie." malamig niyang saad at agad na umalis ang lahat ng tauhan niya leaving the four of us. Pagkalabas ng mga ito ay itinapon sa aming direksyon nina Lexine ang hawak niyang envelope.
Binuksan din namin iyon at ewan ko na lang kung ano ang dapat kong i-react. This is ridiculous.
"Uhmm. Fuschia?" napalingon kami bigla kay Lexine nang bigla siyang nagsalita.
"Spill it." malamig na sagot ni Fuschia kay Lexine. Her stares, parang may gustong sabihin kay Lexine.
"I saw Jeena that time. After the gunshot nahagilap ng mata ko ang simpleng pagtago niya ng baril." saad ni Lexine na parang kinakabahan sa tingin ni Fuschia. Sino bang hindi? ramdam na ramdam ko ang aura niya. Nakakapagtaka lang, after niyang bumalik sa ball ng magisa ay naging seryoso na siya.
"I know." iyon lang ang isinagot sa amin ni Fuschia at naupo na muli sa kanyang upuan. Her reaction, parang in-expect na niya ang sasabihin ni Lexine. And the smile on her face, ngiting may itinatago.
It's also Saturday kaya naman wala kaming ginagawa kundi magstay sa office ni Fuschia. And wala kaming ginagawa kundi ang pagmasdan ang mga sarili namin.
Fuschia is in her chair at tila may iniisip na malalim. Blairre na parang may inaalala din. Lexine holding her phone at tila nakatitig sa kawalan. And me, observing their every actions.
"Let's go to the Mall?" napataas ang kilay namin kay Blairre nang bigla siyang magsalita.
"Stop staring girls.Alam ko kung anong iniisip niyo and my answer? No disguise just us." napa-roll eyes na lang ako sa kaartehan niya. Blairre is such a bad ass brat pero fragile. Dinaig pa niya si Lexine dahil siya ang itinuturing na bunso ng grupo but still matured.
Wala namang sumagot sa kanya kahit isa sa amin pero tumayo kaming lahat at nagayos ng gamit. No choice.
"Annoying fans." naibulong ko na lang pagkatapos naming makapasok sa loob ng mall. Hanggang ngayon rinig na rinig namin ang tilian ng fans kaya naman no choice kami kundi pumunta sa isang department store at kumuha ng jacket and sunglass sa amin. Talk about disguise.
"Girls let's eat first." saad bigla ni Fuschia nang makalabas na kami ng clothline na iyon.
Tumango na lang rin naman ako at dumiretso na kami sa daan papunta sa isang VIP class na restaurant.
"Letse" Naibulong ko na lang ngayon habang tumatakbo ako. Good thing at nakaflat shoes lang ako kaya madali akong nakakatakbo.
"Girls?" naitanong ko sa sarili ko nang mapansing magisa na lang ako na tumatakbo. Just a minute ago ay hindi namin alam kung anong nangyari, nagulat na lang kami ng tumatakbo na ang mga fans papunta sa amin so tumakbo din kami but this happened at nagkahiwa-hiwalay kami.
I just ran fast nang maisip ko nang maglakad na lang. Running away from them is such a stupidity.
"Watch out miss" Napataas ang kilay ko nang mabunggo ako sa katawan ng isang lalaki. Base on it, he have a masculine body.
I sighed on my thought na parang lumalabas na pinagnanasaan ko ang isang lalaking nakabunggo ko.
Inayos ko muna ang aking salamin before ako tumunghay and to my surprised, its Rex. What a small word. Crap.
Blairre's POV
"Salad and grape juice would be fine." saad ko sa lalaking kaharap ko nang tanungin niya ang aking gusto. Nagpapaka-gentleman siya pero kung alam ko lang, he's just pretending lalo na at ang daming mga taong nakatingin sa amin outside from this restaurant.
Speaking of people, sa kinamalas malasan ay nagkahiwa-hiwalay kami nina Fuschia nang dahil sa mga taong ito. And fortunately, habang nagtatago ako ay nakita ko si Lexine with these two guys. I can call Fuschia pero sa situation niya, silang dalawa lang ni Klaio ang hindi masyado gumagamit. I have no choice na rin naman so I decided to go with them, but back of my mind ay parang isang malaking kamalian ang sumama sa mga ito.
"I want lasagna and a milkshake, SS." I rolled my eyes after hearing Lexine. That endearment sucks.
Obviously ay kasama ko ngayon ang lalaking pinakakainisan ko, non other than Claude. And kasama ko ngayon ang kinaiirita kong couple.
Lexine is my closest friend sa aming gang so alam ko naman ang tungkol sa ginagawa nila ni Drake. But seeing them like this ay hindi ko alam kung laro o malalim na ang kahulugan.
It's good dahil hindi na siya masyado pumupunta sa bar after the Ball but based on my investigator na hinire ko para sundan siya ay lagi silang magkasama ng lalaking ito after that. So I think there's something going on between them.
"We'll just go and talk to the manager." Nagnod na lang kami ni Lexine sa dalawang lalaking ito pagkatapos nilang magpaalam. They're gonna talk with the manager, iyon ang sabi ng secretary so hinayaan na namin.
"Speak Lexine." I commanded Lexine nang kaming dalawa na lang ang nasa table.
"What?" she asked me na parang inosente at hindi alam ang nangyayari.
"Tell me, are you falling with him?" I directly asked her. Walang mababakas na emosyon sa kanya but seeing her now na bumuntong hininga ay isang sign na mahirap ang tanong. So am I right?
"Loving is a risk." she just answered at tila kunwari nagtingin tingin sa paligid. We're together for how many years kaya kilala ko siya. I know na siya ang natalo.
"Yes or No lang ang hinihingi ko." sagot ko sa kanya at bahadyang umiling iling na pinantalasan naman niya ng tingin. Tinatakot niya ba ako? I'm not even afraid on her.
"Stop it Blairre." saad niya sa akin ng medyo inis na. I just raised my two hands na sign ng sumusuko na but I ended talking with her playfully.
"Loving is a choice, Lexine." I said with confidence habang nakatitig sa mata niya which obviously avoiding my gaze. In denial.
"I don't love him but I think I like him. Is that enough?" mataray niyang sagot na nagpangiti naman sa akin. Finally, she admitted it. But this is not right.
This is a big mistake.
Fuschia's POV
"Phone call?" he asked me kaya naman napatingin ako sa kanya. I'm not stupid para hindi iyon maisip kanina but how can I even call the girls kung hindi ko dala ang cellphone ko and worst, I don't know their numbers.
This must be the unlucky day. Hanggang ngayon ay naiinis ako kay Lexine, she had the answer pero mali pa rin siya sa sinabi niya. Add also the scenario a while ago, pinagkaguluhan kami ng fans kaya nagkahiwa hiwalay kami so I ended up on him.
"Shut up." I said coldly on him. Kanina pa siya nagsu-suggests at hindi ko alam kung minamaliit niya kami o hindi. He's suggesting the cases of a typical teenager kapag nangyayari na magkahiwalay sila ng kanyang mga kaibigan. And those suggestions are hitting my nerves. Peste.
"Then let's just have a date." putol niya sa katahimikan but that shocked me inside. This guy is really an idiot.
Parang noong isang linggo lang ay pinaghihinalaan niya ako but now, heto at siya pa ang nakabunggo ko pagkatapos kong mahiwalay kayna Satara. They'll gonna pay for this.
Until now, nakatingin lang ako sa lalaking ito without expression at ngayon pa lang ay gusto ko na siyang patayin. He's now smirking at me na parang sinasabi na wala akong choice. And besides, hindi ako makakalabas dahil isa lang ang main exit and entrance nito which means ay may mga nakabantay na fans doon. Pesteng mall. That Blairre will gonna pay me, big time.
"So? Let's go?" he asked me again kaya napatintin ako muli sa kanya at wala na akong nagawa pa kundi mauna nang maglakad with my hoodie and sun glass on habang siya naman ay nakajacket and cap lang din.
"You moron" I whispered on air nang maramdaman kong hinabol na niya ako sa paglalakad. A day with him today is totally a mess.
Third Person's POV
"Don't call me Empress." malamig na saad ni Fuschia sa lalaking kasama niya na kanina pa siyang tinatawag sa pangalan niya.
"Empress is your name. But I can call you in other name if you want. Will be 'My Empress' is fine?" asar na pagtatanong ng lalaki sa kanya kaya napatigil ito sa paglalakad at tumingin sa lalaking nakasunod sa kanyang likuran.
"We're not close. And call me by my name again, I'll make you shut up by my way." malamig niyang saad sa lalaki kasabay ng pagtalikod niya muli rito at naglakad ng mabilis.
"How? You'll kiss me?" tanong ng lalaki nang ito ay makasabay sa paglalakad ng babae.
Tumingin lang saglit ang babae at saka naglakad na muli.
Naglakad ito hangga't makarating sila sa arcade area nang may biglang humawak sa binti ng lalaking kasama niya.
"Kuya."
Armour's POV
Nasa mall kami kasama sina Rex kanina. Nakajacket kaming lahat at naka-cup. Humiwalay lang ako sa kanila saglit para bumili ng ilang Cds. Having no rules sa Empire High ay nakabawas ng sakal sa amin. Pero mistulang misteryoso pa rin ito sa amin.
"Oh damn" napatingin ako sa babaeng nasa labas ng Cd store na ito.
Her body is familiar. Likod pa lang niya ay halatang maganda na siya. Her skin is smooth and white. Tingin ko pa lang ay alam ko nang maganda ang babaeng nakajacket na iyon.
Nangunot na lang din ang noo ko nang mapansing nakahood pala ito.
"Damn. Nasaan na sila?" rinig kong bulong niya habang lumilinga siya sa paligid.
Nakita ko din na nakasalamin siya at familiar ang itsura niya. Lumapit ako ng bahagya para pagmasdan siya nang bigla itong napatingin sa akin. Pagkatapos nitong lumingon sa akin ay nagmadali na agad itong maglakad. She's weird.
Simundan ko siya hanggang makarating siya sa isang sulok. And I'm surprised nang makita kong tinanggal nito ang kanyang salamin. It's Empress Morrigan.
Nilapitan ko ito at mistulan siyang nagulat pero nawala din agad ang emosyon niya tulad lang noong nangyari sa pictorial. Ang mga tingin niya na nagpapa-alala sa akin sa isang nerd. Kaya hindi ko maiwasang tanungin siya noon sa Ball kung siya iyon. And her answers that time ay hindi ko inaasahan.
That was the reason kung bakit ko siya kasama ngayon. That date I'm was talking about ay panloloko lang. I want to know her secrets. But I admit, natutuwa ako sa kanya tuwing halatang napipikon siya.
"Kuya" nakatigil kaming dalawa nang makarating sa arcade area nang may batang babae na humawak sa aking binti.
Lumuhod ako sa harapan niya para pantayan siya. Her eyes. Halatang kagagaling lang sa iyak.
"I can't find my mother" I chuckled sa sinabi niya. Anak na ang naghahanap imbes magulang. And by her age ay may naalala ako.
"Come" biglang sabat ni Empress at inilahad ang kamay niya sa bata na tinanggap nito. I stared on them. She looks good.
"I want to eat in Jollibee" saad ng kasama naming bata kay Empress. Kanina pa din kaming paikot ikot sa loob ng arcade para laruin ang mga larong gusto ng bata. Good thing, walang nakakapansin sa amin.
"You order." napatingin ako kay Empress nang makaupo na kami sa fast food chain na ito. Fck it. Inuutusan niya ba ako?
"Order her." she added coldly. I don't know kung matutuwa ba ako sa mga kasama ko. Isang yelo at isang bata na isip matanda.
Tumayo ako at umorder na. I used to order here back then. Pero simula noong mawala siya ay hindi na muli ako napabalik dito. But now, natutuwa na din ako dahil sa mga kasama ko.
"Thanks Sir." I nod sa cashier nang iabot niya sa akin ang tray.
Pumunta ako sa table at hindi ko naiwasang ngumiti nang makitang kandong na ni Empress ang bata. So mahilig siya sa bata? That's good.
"Daddy. Mommy." halos malunok ang kinakain ko nang marinig ko ang tawag ng batang iyon sa amin.
"The hell?" bulong ko na ikinatingin nilang dalawa sa akin.
"Shut up." napatahimik ako nang bigla niya akong tingnan ng masama at sabihan noon. Fck. Nagulat lang talaga ako sa batang iyon.
"My real parents share their own foods. So Daddy, subuan mo si Mommy." Shock was written on our face. Hindi alam ng bata ang sinasabi niya and she looks cute on her innocence.
Imbes na magalit ako ay napangiti na lang ako sa bata. She makes me remember my little sister.
Fuschia's POV
Until now ay hindi sa akin magprocess ang nangyari ngayong araw. Nahiwalay ako kayna Satara. Nakasama ko ang lalaking ito. And then, nakilala namin ang bata.
The scene a while ago just absolutely sucks. Hindi na rin naman kami nagpaliwanag sa kanya nang dumating na rin ang nanay ng bata at kinuha siya. An explain saver, I guess.
"I'll go." saad ko sa lalaking ito. Hindi ko na rin siya hinintay sumagot at dumiretso na ako papalabas ng mall.
I can feel the stare he's giving pero may hindi napalampas ng aking mata. The pretended suspect is here.
"Jeena." I called her name nang makapasok ito sa rest room ng mall. Lumingon din naman siya agad sa akin plastering her fright and shock.
Tiningnan ko ang suot niya. She's also wearing a jacket and shades. A sign na nagtatago rin tulad ng grupo namin ni Armour.
What could I say? Mahirap hanapin ang mga taong nagtatago. But, hindi niya ginalingan so she ended up on her predator.
"What do you want?" saad niya ng matapang sa akin. But a smirk form on my lips nang makita sa mata niya ang takot.
"Someone told me na ang pinakamagandang ibigay sa tao ay oras." I said emphasizing the word 'tao' at kasunod nito ay ang paghakbang ko papalapit sa katayuan niya.
"So what do you mean?" takang tanong niya sa mga sinasabi ko.
"In short, give me time. A time para magisip kung papatayin kita." I whispered on her ears and base on her aura, I know takot siya. She should be.
"But I guess, I'm more than a human. I'm devil kaya ngayon, iniisip ko kung paano kita papatayin."
Edited.