I manage to ask Sawyer if we can leave tomorrow instead, he agreed kaya naman ngayon ay narito na kami sa farm. I don't have all the time para magpaalam na umalis kaya naman nagtext na lang ako sa iba. I informed them that I need to leave, wala si Chain sa penthouse niya kay isasadya ko na lang 'yung kinuha ko kahapon dito.
Nauuna ako maglakad kay Sawyer, his built is a bit out place with the small souvenir shops around. He's currently wearing a white polo long sleeve na itinupi hanggang siko, tucked in a smart pants. While I was wearing a knitted plain round neck longsleeve and a high-waist jeans.
Lumingon ako sa likod para silipin siya saglit, his hands are already inside his pocket directly looking at me kaya agad kong ibinalik ang tingin sa harap.
Kanina ko pa siya hindi makausap ng maayos, I'm still shy with what I did earlier.
Since there's only one bedroom, tabi kami natulog... I find it awkward at first dahil kahit naman ilang beses na kami nagtabi noon tuwing umiiyak ako o nagkasakit lang naman kasi siya noon; ngayon iba na lalo at matagal din kaming hindi nagkita but when he was waking me up earlier I was unconsciously hugging him like a koala.
I tilted my head, stop thinking about it Reese.
Nakaaninag ako ng pamilyar na pigura ng babae sa di kalayuan, it's Kash. I called her, kaya malawak ang ngiting tumakbo siya papalapit sa akin.
I smiled, she's really pretty bagay sa kanya ang kulot niyang buhok at suot niyang bistida. She just joined our org a month ago but I was about to give her a slightly big task.
"Ate Reese!" masayang bati niya. Sumulyap siya saglit sa nasa likod ko. "Sino siya ate?" she curiously asked.
Narinig siguro ni Sawyer iyon kaya lumapit ito at ipinulupot ang braso sa akin.
Nanlaki ng bahagya ang mata ni Kash at pumalakpak,"Boyfriend mo ate!" anunsyo niya, tila sigurado sa napagtanto.
Marahan akong umiling sa kanya, "Uh... Kash, he's my husband." Bumilog ang bibig nito. "Sawyer, she's Kash..."
Tumango ang katabi ko sa kanya.
Tumikhim ako," And, by the way... ito pala 'yung kailangan para sa next event. I need to leave, I know you can be the secretary instead," sabi ko saka pinaliwanag saglit ang mga gagawin at kung saan nakalagay ang ilang mga files na ginagamit at sinulatan ko.
Gulat ang rumehistro sa mukha niya pero maya-maya ay tumango-tango siya at ngumiti. Napangiti rin ako, alam kong maiinis si Chain pero bahala na siya. Kash may be the youngest but she has determination in learning new things.
"Thank you, Kash. We need to go," paalam ko.
"Salamat din po! Kaya pala magkaiba kayo ng apelyido ni Chain ate," turan niya at natutuwang kumaway sa amin papaalis.
--
Sawyer glanced at me for I don't know how many. Nagsimula na kaming umalis pero katulad ko hindi pa rin siya nagsasalita, deretso lang ang tingin ko sa harap. I told him yesterday that we'll exchange driving para hindi masyadong nakakapagod, he assured me no need.
I decided to face him.
Hinimas niya ang ibabaw ng kanyang bibig, his jaw moved. "You didn't tell them?" He asked with eyes straight on the road.
Napataas ako ng dalawang kilay sa tanong niya, "Ang alin?" pagtataka ko.
Saglit siyang sumilip sa kamay ko bago bumuntong hininga.
Umiling siya saglit, "They knew you are married, right?" He carefully asked, tinatansya na hindi naman siya nagkamali sa pagkakaalam.
Bumalik ang atensyon ko sa bintana, "Oo..." sagot ko. "Kash just joined kaya hindi niya alam..." I added.
Hindi ko kasi gustong magpaliwanag kaya hindi ako nag-abalang bigyan ng sagot ang pagtataka ni Kash. I was not feeling talking about our situation that day.
Ilang oras ang nakalipas nang magpasya kaming kumain sa nadaanang restaurant, he just asked me few things about my study na para bang hindi lumipas ang taon bago kami nagkita ulit.
Hindi ko namalayan na nakatulog ako saktong paggising ko ay pinapark na niya ang sasakyan. I yawned and fixed myself, bago ko pa mabuksan ang pinto ng sasakyan nakababa na siya para gawin iyon. Nasanay na kasi akong walang ganito simula ng umalis ako.
He walk closer to me, inilagay niya ang ilang buhok ko sa tenga."Continue your sleep inside, mom set-up a dinner for later." He casually informed me before giving me a kiss on the forehead.
Wala sa sariling tumango na lang ako dahil sa kagigising pa lang na utak ko. As I entered our house, the ambience suddenly enveloped a familiar feeling. I miss this so much.
Pumunta muna akong kusina para uminom ng tubig, lumapit ako sa may laundry area nang maaninag si Manang doon. Napangiti ako, namiss ko rin pala si Manang.
"Iha! Nandito ka na pala, aba'y mas lalo kang gumandang bata ka." Yumakap ako kay manang at bahagyang natawa. Saglit pa kaming nagkamustahan at kung ano bago ko napagpasyahan tumaas.
I twisted the doorknob of my bedroom but it's locked. Hindi ko alam kung nasaan ang susi dahil hindi ko naman dinala iyon, lumakad ako patungo sa kwarto ni Sawyer. Hindi iyon nakalock kaya akala ko ay narito na siya but I was wrong.
Instead, my things are already here. My luggage from earlier is here too.
So, I don't have my own bedroom anymore? We'll be sharing already.
una pa lang naman dapat na
Alam ko, it's just that we're not a normal couple. I shook my head, bakit ko ba kinakausap parati ang sarili ko. Napabuntong-hininga na lang ako at saglit na inilibot ang paningin sa kwarto niya, it's still the same nagkaroon lang ng beige accents because of some of my things were moved here.
I wonder kung kailan inilipat? He really is into neutral colors, formal and secretive ang dating. Siya rin kaya? Well, If I were to guess parang hindi naman. Napansin ko ring wala na rito ung malaking portrait namin noong kasal instead our photos are inside the small frames were put in the right places.
Naglakad ako patungo sa bagahe ko, hindi naman ako nagdala ng marami pati pala ang wedding photo namin iniwan ko na roon; tutal ay sa kanya naman pala iyon.
Speaking of, Chain texted.
I can already sense his irritation, hindi ko alam kung bakit bata siya ng bata kay Kash. She's just the youngest but not a little girl na hindi makakaintindi. If I know, naiinis lang siya kay Kash dahil sa pagiging bubbly nito. I don't have a problem with that though, naging kaibigan ko nga si Zallistine, si Kash pa kaya.
I decided to call him instead.
"Aba tumawag kang magaling na babae," agad na hirit niya.
Umismid ako. "You didn't tell me that was Sawyer's," pag-iiba ko ng usapan. Imbis na ma-guilty ay humalakhak ito sa kabilang linya.
"Sige tawa, hindi ko babayaran pinang-aral mo sa akin." I tried to threathen but instead of stopping, he laugh more. Masyadong masaya itong baklang 'to, parang kanina ay naiinis pa.
"Who told you I was supporting you?" He responded.
Kumunot ang noo ko, he isn't? But he was the one who enrolled me kaya akala ko ay tuloy-tuloy niya ng binayaran iyon.
"Cat got your tongue eh?" Hindi ako umimik sa sinabi niya. "Well, couz. I did help you enroll but your husband wouldn't let me pay anything so... good news! Wala akong sisingilin sa'yo," natatawang aniya.
Tila nahigit ang hininga ko sa pagbibigay ng kompirmasyon sa akin. I thought I was just missing him too much kaya ako nakakapag-isip ng ganon? Or maybe I'm just too dense to even validate myself for thinking it!
Hinintay ko ang pagtapos ng tawa sa kabilang linya bago ako nagsalita, "Nevermind, you're not my favorite cousin anymore." I stated.
"No problemo! I'm still your mom's favorite, bye couz! " sagot niya bago ibinaba ang tawag. Ako talaga ang binabaan niya.
Hays.
What should I do now?
The information was overwhelming, but it wasn't surprising.
Ganoon naman talaga siya, as long as it's my needs. He's ready to take care of it.
Lalong nagpapatibay sa dahilan ng magulang ko kung bakit ako pinakasal sa kanya.
And I always feel it, I always feel something beyond what he offers. It was never because he has a lot of money to give.
I always feel more...
It was never about— what he gives...
It's always...why he does...
I'll be lying if I say I wasn't hoping, but remembering why I left him made me think I was selfish... and that... I wasn't deserving of him.
But I wanted to try... I want to.