Free the real feels (Completed)

Chapter 31

Nakaramdam ako ng basang dumadampi sa leeg ko, I groaned as sunrays starting to get into my closed eyes. Hinila ko ang kumot hanggang sa aking muka pero hindi nito natigil ang kung anong dumadampi sa leeg ko.

Naiinis na ako, kanina pa ako ginigising ni Sawyer. I need to sleep, "I'm tired," ungot ko.

Mas lalo akong nainis na halakhak ang naging tugon sa sinabi ko.

Napapikit ako ng mariin at binaba ang kumot. "Ano ba," walang lakas na reklamo ko at pilit na minumulat ang mata.

Lumakas ba ang aircon at ang lamig ata masyado? Para akong hinihila ng kama, gusto ko lang matulog.

When I successfully opened my eyes, a handsome man with a perfect smile gets into my view.  Kumunot ang noo ko, bakit ang saya niya ngayon? Kahapon lang ay walang emosyon ang mga mata niya nang sunduin niya ako kila kuya.

"Breakfast, wife. Happy anniversary," He greeted with a light and genuine smile.

Bahagyang namilog ang mata ko, right! Anniversary pala namin ngayon! Muntik ko nang makalimutan dahil kahapon—

What the!?

Nalipat ang tingin ko sa kumot at sinilip ang katawan ko.

I am just wearing a white shirt now, walang kahit anong iba. I bit my lip and slowly lifted the blanket, hiding my face.

We did it. Ang naalala ko pang ginigising niya ako ng madaling araw. Kaya wala akong tulog.

Paano ako haharap?

"Come on, wife," ramdam ko ang pagpipigil ng tawa niya sa boses. I felt his movement towards me and remove the cover on my face. He leaned and kiss me, "I know you're hungry."

Ipinilig ko ang ulo ko, how does he manage to act so normal? I can't help but to feel shy all of a sudden. Sinubukan ko namang iangat ang balikat ko, ang lamig.

He tried to help me but abruptly withdrew his hand. Nanghihina ang mga mata kong lumipat sa kanya, agad niyang itinapat ang kamay sa aking leeg na nagpaigtad sa akin kaya hindi ko naiwasang tuluyang buma—

"Aww!" I yelped. Tumakas ang butil ng luha ko sa aking mata, sobrang sakit na nga sa una pati pala kahit pagkatapos.

His thumb quickly slide off my tear, worry is in his eyes now. Dumukwang siya at humalik sa aking noo, "You have a fever too," he guiltily stated. "I'm sorry, baby. You're too irresistable."

Napahinga ako at bahagyang tinulak ang balikat niya, iniiwas pa rin ang namumula kong pisngi sa harap niya.

He pursed his lips and lifted the tray closer to me. "Eat your breakfast, I'll get meds."

I slowly nodded and decided to face him, humawak ako sa braso niya at inilapat ang labi ko sa kanya, "Happy anniversary," mahina at nahihiyang saad ko.

--

Naikagat ko ang loob ng pisngi ko pagkamulat ng mga mata, How long I've been sleeping? I'm thankful to the meds though, effective naman.

Marahan akong bumangon at sinandal ang likod sa headboard ng kama, inilibot ko ang paningin sa kwarto at tumigil iyon sa may lamesa kung saan nakalagay ang bukas na laptop. Since I can't go out, binatayan niya na lang ako rito habang nagtatrabaho siya.

Maya-maya naman ay bumukas ang pinto at niluwa nito ang asawa kong may dala-dala nanaman na tray. Sumimangot ako, I feel like a patient in the hospital.

He arched his brows as soon as he saw me gazing at him, "Dinner, baby. You almost slept the whole day," he chuckled.

Hindi ko na napigilan mapasimangot, "I was tired," I innocently admitted.

But his eyes became amused and lips formed into a playful smirk, "I know so well."

Marahas akong bumuntong hininga at itinago ang mukha sa magkabilang palad, my cheeks heated and shyness is creeping into my system again. I heard him laugh heartily, ang sarap pakinggan. Ang gaan-gaan, he never been in this state at least in front of me. At the same time, naiinis ako dahil magiging ganyan siya kung kailan limitado lang ang galaw ko.

Ang mapungay niya mga mata ay nababahiran ng saya, lumapit siya sa akin na may lamlam na ngiti. My husband is so handsome, why did he choose to love me though?

"Alright," He said as he placed the tray in front of me. "Stop with talking with your thoughts, I'm here wife."

Natigilan ako sa sinambit niya. I blinked my eyes few times while staring at his serious face. Nakadirekta ang mga mata niya sa akin, his eyes are almost pleading.
I bit my lip and tilted my head.

"Why... did you agree marrying me?" biglang tanong ko.

Kumibot ang labi niya at napahinga, "Because I want to marry you," he simply answered.

Saglit ko siyang tinitigan, ganoon din siya. I presses my lips and think for a while, "Hindi naman tayo magkakilala noon, nagkita lang tayo once."

He lifted his brows and nodded in a different sync. Ang atensyon niya ay nasa paghihiwa ng pagkain, he lifted a fork with a chicken. Kinuha ko iyon sa kanya at ako na ang kumain, tinanong ko siya kumain na siya at kinompirma naman niyang tapos na.

He stood up and went to his laptop, sa pagmasid ko sa kanya ay napansin kong pinatay niya na iyon dahil sinara na rin niya ito pagkatapos may pindutin.

Lumapit siya muli sa akin at kinapa ang noo ko, "Where do you want to go tomorrow? Let's have a late anniversary celebration," tanong niya habang pinagmamasdan akong kumain. "Though I enjoyed our celebration," he naughtily added and smiled cockily.

Bigla akong nasamid, iniabot niya sa akin ang tubig na agad kong ininom. Tumawa siya at hindi ko napigilan na itulak ang balikat niya.

"Tigil na," sumimangot ako pero lalo siyang tumawa. "Hinintay mo lang ata ako makapagtapos," hula ko.

He grinned, I can't help but to be surprised to his light and confident expression. Ibang-iba noong mga nakaraang araw. "I waited for years wife," he admitted. "Thank you for the anniversary gift, though." Napahawak ako sa noo ko, he won't stop teasing me. "I love you," he suddenly declared.

Parang bigla ata akong naubusan nang hangin nang maestatwa ako, this still feels surreal kahit narinig ko na kahapon. Itinabi niya ang tray malayo sa kama at tinanggal ang kamay kong nakatakip sa mukha. Hinayaan ko naman siyang gawin iyon. He pulled me for a hug that I gladly give back.

"I love you so much, I don't know what could happen if you'll leave me for real,"

Inialis ko ang sarili ko mula sa yakap niya, "I love you too and I would never ask for it again," I sincerely smiled.

Hindi ko rin alam ang mangyayari kung maituloy. I feel so stupid.

He lower his head and presses his lips to mine, nagsimula niya nanaman ako ihiga nang pigilan ko siya.

He chuckled, "We'll just cuddle," he said. "For now," and winked at me.