"Congratulations!"
Sumimangot ako, isang linggo na ang nakalipas simula noong grumaduate ako at ngayon talaga sila nagbalak na surpresahin ako.
"Hey, you don't frown! Nag-effort kami here!" Walang iba kundi si Zallistine. Hawak-hawak niya ang cake, I'm sure she baked it though. The cake is pink, hindi man lang iniayon sa akin ang pagdesign.
Tumango ako at ngumiti na lamang, ayoko talaga ng ganito pero ayos na rin dahil anim lang naman silang naririto siguro ay busy ang iba. They just called me to go here, sa Greenhouse sa tabi ng bahay ni Chain rito sa farm.
Tumikhim ako, "Thank you, hindi naman kailangan ng ganito." I genuinely said.
"Kain na tayo mga babae!" Si Chain. Nagsitanguhan kami at gumiya na sa lamesa.
Sari-saring usapan patungkol sa mga plano lang ngayong bakasyon ang pinag-uusapan namin. Si Bea, Niña at Noemi ang kasama namin, kasing edad ko si Bea pero limang taon ang kurso niya kaya ako lang ang grumaduate sa amin ngayon.
"Maghahanap ka na ba ng trabaho agad?" Noemi asked, last year siya grumaduate pero ang alam ko nagtetraining pa lang siya hanggang ngayon sa bagong kompanya.
Umiling ako.
Hindi pa ako nag-asikaso ng internship kaya 'yun muna ang kailangan ko. Kung saan ay hindi ako sigurado.
"Babalik ka na ba?" Ariha softly asked.
Parang pumait yata ang pasta na kinakain ko dahil sa tanong ni Ariha. It was an innocent question, lahat naman basta galing sa kanya pero hindi ko alam kung anong isasagot ko. Do I need to go back? I mean of course, I need but is this the right time to do so?
Nagkibit-balikat ako. "I don't know," pag-amin ko. Part of me wanted to say yes because I miss him.
Nagsalin ako ng juice sa baso ko saka ininom, hindi na nag-abalang lingunin ang nagtatakang tingin ng iba.
"But you have balak right? Tell us ha, so we'll prepare ourselves naman!" ani ni Zallistine habang naitaas pa ang tinidor mula sa pagkain ng cake. "I did good in this cake, you try!"
"Lagi mo namang sinasabi 'yan, babae. Don't need to inform us," singit ni Chain, kumakain ng vegetable salad na siya naman ang may gawa.
"Because it's true!" asik nito.
"Whatever sister-in-law," sagot pa uli ng pinsan ko.
I was quick to bit my lip para mapigilan ang matawa, ganoorin si Ariha at iniiwas ang ulo sa direksyon ni Zallistine. Samantalang ang nasa harap namin ay naiiling na lang, sanay na sila.
Napalobo ng pisngi si Zallistine, containing her patience. "Hey, can you make tigil on saying that? You're being paasa." Humalukipkip siya. Napataas kami ng kilay sa tinuran niya. "I like him but he like other woman! Don't make me kilig for a false thing," paliwanag niya pa bago umirap.
Saglit na nagkaroon ng katahimikan sa lamesa, she's always been this honest it's just that it doesn't fail to amaze us. Kahit may gusto kaming itama sa sinabi niya, it's not really advisable dahil hindi naman kami ang nasa sitwasyon.
"Pft, sige lang continue with your painful thoughts." Nagkibit-balikat si Chain at nagpatuloy na lang kami sa pagkain.
It's just a normal happening, anyway.
--
I got a small pack of napkin from the shelves at kumuha na rin ako ng ilang chocolate bago dumeretso sa counter at nagbayad. Hindi pala ako nakabili noong nakaraan ngayon ko lang naalala dahil dinatnan na uli ako.
I got out of the convenience store na narito lang sa baba ng building, hindi ko pa rin naman kailangan mag-grocery kaya dito lang muna ako bumili. Dumeretso lang ako rito pagkagaling sa barangay, may kinuha lang akong requirement para sa org.
I made my way out of the elevator and walk straight towards my door. My heart suddenly beats wildly nang madatnan kong hindi nakalock ang pinto ng unit... pero sigurado akong hindi ko nakalimutan iyon. Imposible namang buksan ito ng pinsan ko dahil wala naman siyang susi.
I am double thinking kung papasok ako o hindi, mahigpit din naman ang security dito sa condo. Hindi iyon ipagsasawalang bahala ni Chain lalo na at siya ang namamahala rito.
I mustered all my doubts aside at marahang pumasok, wala namang nabago sa mga gamit. Ibinaba ko muna ang paper bag na hawak ko at kinuha ang pads doon.
Dumeretso ako sa kwarto nang makitang bukas iyon, halos malalag ang panga ko sa saktong pagbukas ng cr at lumabas si Sawyer.
Why is he here?
His lower body was just covered with a towel, may mga tubig pa na tumutulo sa katawan niya. Kailan ko ba huling nakita abs I mean ung katawan niya? Noong nagkasakit siya... right.
"Enjoying the view, wife?" sambit niya, tumingin pa siya hawak ko kaya agad kong naitago ang napkin sa likod ko.
Napaiwas ako ng pagmamasid sa kanya. From the side of my eyes, may kinuha siyang susi sa ibabaw ng cabinet at binuksan iyong katabi ng closet ko. My mouth went agape when I saw it's filled with man's clothes
Noong tumira ako rito ang sabi lang sa akin ni Chain, gamitin ko lang ang mga bukas na. I never tried to open that, hindi naman ako nacurious. Nagtitiwala naman ako sa pinsan ko at ngayon parang mali pa na hindi man lang ako nagtaka dyan.
Mabilis akong lumabas ng kwarto nang sisimulan niya na ang pagbibihis, I sat at the sofa at itinago ang mukha sa dalawang palad.
Ahhhhhhh! I silently yelled.
This is not the situation I am expecting in seeing my husband again. Hindi naman ako nagrereklamo na makita siya pero...
I wasn't prepared of this.
Even so, lahat ng mga naiisip ko noon at kung ano ay parang biglang naglaho. All I am thinking about now is he is here with me...
I bit my lip when I remember his face, why did he became more handsome now?
Umiling-iling ako at nagpunta sa kusina para ipagluto siya, in my head I was already raining Zallistine with gratitude. I can finally do it fine now, okay naman magturo si manang sadyang inuunahan ng isip ko ang pagkilos ko kaya hindi ko matama but Zallistine's attitude help though.
Nagtataka ako ng hindi siya agad lumabas pero hinanda ko na ang hapag-kainan, this feels nostalgic... ang kabihan lang ako na ang naghahanda. I smiled, I've always wondered doing this for him. Iba pa rin sa pakiramdam.
"You cooked?"
Napaigtad ako sa biglang pagbalot ng braso niya sa bewang ko. His huge arm still envelops my small frame perfectly.
I nodded, I can't speak. The warmth is too comforting that I never realized that this is how much I missed this.
Humiwalay rin siya sa akin at nagsimula kami kumain ng tahimik. He praise my acquired skill that made me blush. The silence between us is dominating again, it isn't akward, it's actually soothing na parang matagal ko nang hinanap.
I can't help but to glance at him while we're eating. Wala naman gaano nagbago sa kanya.
I cleared my throat when I remembered something, "Paano... ka nakapasok rito?"
And why are you here?
He lifted his eyes on me, nagkaroon ng kaunting ngisi sa labi niya. "It's mine, baby. Of course, I have keys."
I blinked my eyes few times.
Ipinilig ko ang ulo ko, checking if I heard it right. Ilang sandali akong hindi umimik ng maalala ko ang mga damit niya sa kwarto.
I think I need to change my favorite cousin, I can't believe he betrayed me.
Naitikom ko ang bibig ko. No words left to say, I mean marami pa pero hindi ko alam kung paano o kung kailangan ba...
Nang matapos kami kumain ay hindi ko na siya hinayaan magkaroon ng pagkakataon na tulungan ako. I sighed, no wonder I get to like this condo in an instant. I admit noong una ay akala ko kay Chain ito bago maiayos ang penthouse niya, I should have asked.
Bago dumeretso si Sawyer sa kwarto ay nagbitaw pa siya ng mga salita na hindi ko inaasahang ngayong araw ko maririnig.
"We're leaving later baby, uuwi ka na sakin." He announced with finality in his voice.