Medya: Onur - Mavi - Ateş
Rüzgarda devam:
-A abi
Diye meleğimin sesini duyunca hızla başımı ona çevirdim.
-Burdayım güzelim. Burdayım.
Hâlâ kendinde değildi.
-Geldin.
Dedi. Bunu diyince gözlerim doldu. Çok içten söylemişti.
-Geldim tabi bebeğim. Geldim
Diyip saçına bir öpücük kondurdum. Zar zor o minik elini kaldırıp benim koca elimden bir parmağımı tuttu sıkıca. Zaten küçücük eli vardı. Sanki bıraksa gidermişim gibi tutuyordu. Ardından o kurban olduğum mavileri geri kapandı. Tahmin ettiğim gibi gözleri kıpkırmızıydı. Birkez daha içim acıdı. Ahh bebeğim o elini sen istemesen de bırakmam ki ben artık. Kokundan ayrı kaldığım her saniye zehirken bana nasıl seni kendime mahküm etmem. Kucağımdaki küçük kızıma acıyla baktım. Engelleyemedim zarar görmesini. Neler yaşadığını deli gibi merak etsem de onun psikolojisi daha önce geliyor merakımdan. Sonunda bir hastanenin önüne gelince zaten kucağımda olan meleğimle inip içeri koşmaya başladım. Bir yandan da deli gibi
-SEDYE GETİRİN. BEBEĞİM İYİ DEĞİL. SEDYEE.
Diye bağırıyordum. Hemen yanımıza sedyeyle koşturmaya başladılar. Kızımı sedyeye yatırdılar. Bebeğim hala parmağımı sıkı sıkı tutuyordu. Ben de o elini bırakmadan sedyenin yanında koşmaya başladım. Ardından bir kapının önüne gelince hemşire bana dönüp
-Burdan sonrasına siz giremezsiniz. Ayrılmanız lazım.
Dedi. Ama ben bırakamazdım ki kızımı. Korkardı o bensiz. Hem elimi böyle sıkı sıkı tutmuşken nasıl bırakırdım.
-Olmaz. Bırakmam kızımı. Korkar bensiz o. Bende geliyorum
Dedim. Dedim ama pek etki etmedi. Elimizi zorla ayırıp
-Kızınızın sağlığı için beyfendi
Diyip kızımla birlikte kapının arkasında kayboldular. Sinirle duvara bir kaç yumruk atmaya başladım. Arkadan kardeşlerim de gelmiş olmalıydı ki beni engellemeye çalışan eller vardı. Deniz gelip bana sarılıp
-Kızın iyi olacak abi. Babasına kıyamaz o unuttun mu. Senin için çabuk iyileşecektir
Dedi. Bunun üstüne duvara vurmayı kesip yere çöktüm. Ve hıçkırarak ağlamaya başladım. Ben Rüzgar Öztürk bugün kızı için tüm duvarlarını yıkmıştı. Ben içli içli ağlarken birden çevremi kollar sardı. Kardeşlerimin hepsi de benle birlikte ağlayarak bana sarılıyorlardı.
-Elimi zorla bıraktırdılar lan. O küçücük eliyle sıkı sıkı korkarak tutuyordu oysa parmağımı. Korkar lan şimdi o. Çok korkar benim kızım.
Dedim zar zor ağlayarak. İçim yanıyordu be. Kızımı öyle görmek beni mahvetmişti işte. Kardeşlerim bir şey söylemeyip daha sıkı sardılar beni. Biraz böyle durmuştuk. Hepimiz sakinleşmiştik az da olsa. Birden iki burun çekme sesi geldi. Oraya dönüp baktığımızda ise gülmeden edemedik. Bizim iki şebek birbirine sarılıp ağlıyordu. Bir yandan da konuşuyorlardı. Konuşmalarını duyunca kahkaha atmadan edemedik.
Onur
-Hay amınakoyim durmuyor lan bu burun. Beynim önüme aktı.
Eren ağlamaklı sesle
-Olmayan şey akamaz kanka
Diyince gülmemek için dilimi ısırdım. Onur erene sertçe bakıp başını salladı.
-Oğlum seni şurada döverdim ama mavi kekim de sana zarar verdiğim için beni döver.
Eren ona genişçe sırıtıp
-Döver tabi lan
Dedi. Sonra birden gözleri dolup ağlamaya başladı
-Döver dimi lan. Uyanıp döver dimi.
Diye ağlayıp burnunu çekiyordu. Bunun üstüne onurun da tekrar gözleri dolup ağlamaya başladı. Hemen ereni kendine çekip sarılmaya başladı ve
-Döver tabi amınakoyim. Ebemi bile beller o kız benim. Şimdi ölmüş gibi yapma lan o iyi sadece uf oldu.
Eren
-Öpsem geçer mi ufları
Diye sorunca onur
- Sen öpsen geçmez belki ama ben öpsem geçer
Diyince poyraz hızla yanımızdan kalkıp iki şebeğin kulağına yapıştı. Galiba bizim kerata kıskanmıştı bizim kızı. Onlara gülüp göz devirdim. Poyraz bunların kulağını kıvırırken bizim şebekler bağırıyordu.
Poyraz
-Kim kimi öpüyor lan. Siz kimin ikizini öpüyorsunuz oğlum. Sikerim sizi
Onur
-Hay sikeyim ya kim kimi öpüyormuş oğlum. Valla ben bir şey duymadım.
Diye anlamamazlıktan gelen onurun kulağını daha fazla çekince onur küfür edip yalvarmaya başladı.
-Siktir. Kulağım sündü oğlum bırak gözünü seveyim.
Eren de araya girip
-Aynen amınakoyim karizma falan kalmadı sayende. Yerlerde sürünüyor.
Poyraz
-Kesin lan sesinizi. Akıllı olun alırım ayağımın altına
Diyip bıraktı. Biz onlara gülerken kapıdan doktorun çıkmasıyla hemen onun yanına koştuk.
-Kızım nasıl doktor.
Doktor
-Hastamız şimdi iyi. Görebilirsiniz onu. Yanlız sadece biraz daha geç gelseydiniz durumlar çok daha kötü olurmuş. Yani tam zamanında gelmiş ateşi çok yüksekti. Yaralarına pansuman yaptım ama ne yazık ki kolunu alçıya almak zorunda kaldık. Kolu 2 hafta alçıda kalıcak. Şimdi hastamızın yanına gidebilirsiniz. 5dk ya uyanacaktır.
Diyip gitti. Biz de en önde ben olmak üzere hızla odaya girdik. Yatakta melek gibi uyuyan kızımı görünce derin nefes verdim. Hemen yanına gidip sağlam elini sıkıca tuttum. Geriye sabırla beklemek kaldı. Herkes bir yere dağılıp maviyi izlemeye başladı. Hepimiz gözünü kırpmadan kızımı izliyorduk. Derken gözleri hareket etmeye başlayınca hepimiz başına toplandık. Onur heyecanla
-Uyanıyor mavi kekim
Diyip toprağa sarıldı. Derken açtı o kurban olduğum mavilerini.
Maviden Devam:
Gözümü açtığımda ilk nerede olduğumu anlayamadım. Bir kaç kez gözümü açıp kapadım. Sonra hemen tepemde dikilen bizimkileri görüp korkudan yataktan düşüyordum ki sıkıca tuttu beni rüzgar abim.
-Dikkat et kızım düşücektin az daha
Diyen yumuşak sesini duyunca huzurla gülümsedim ve
-Napayım abi başımda azrail gibi dikiliyordunuz. Korktum ben de.
Abim beni dinleyip sonra kafasını bizimkilere dikip
-Kızımı korkutunuz lan. Az çekilin
Diye konuşunca kimse abimi takmadan bana döndüler hızla geri. Toprak abim yanıma gelip dudağımın kenarından öpüp
-İyi mısın güzelim. Çok korktuk allahıma.
Diyince ona gülümseyip
-İyiyim abi. Korkma.
Ardından ayaz abim beni öpüp sıkıca sarıldı bana. Tam ben de kolumu ona sarmak için kaldıracaktım ki kolumun alçıda olduğunu gördüm. Görmemle gözlerim doldu. Hemen kafamı abimin boynuna gömdüm. Hatırlamak istemiyordum. Abilerim yanımdaydı işte. Hatırlamak istemiyordum. Abim bir şeylerin ters gittiğini görünce kafamı boynundan kaldırdı. Abim ve diğerleri dolu gözlerimi görünce kaşlarını çattılar. Ayaz abim telaşla
-Bir yerini mi acıttım güzelim.
Kafamı hemen iki yana salladım. Rüzgar abim ayaz abimi geri çekip kendisi yatağıma oturdu. Ben de hemen başımı göğsüne gömüp tek elle sardım. Abim saçlarımı okşayıp
-Noldu kızım. O kuban olduğum mavilerin neden sulandı.
Abimin böyle konuşmasıyla içim gitti. Titrek sesimle
-A abi kolum
Abim durumu anlayıp sıkıca sardı kollarıyla beni.
-Şşt güzelim sakin ol. Sadece bir süre kalıcak kolunda o kadar.
İstemsiz göz yaşlarım dökülmeye başladı. Abime daha fazla yanaşıp
-O o yaptı a abi. O kolumu bu hale getirdi.
Diye konuşunca abimin kasıldığını hissettim. Diğerleri de arkadan benim duymadığımı sanıp küfür ediyorlardı.
Bulut abim
-Siktiğimin orospu çocugu
Ateş
-Siktiğimin herifine beyni süs diye vermişler
Onlar öyle kendi arasında küfüre devam ederken abim başımı okşayıp
-Artik sana zarar veremez bebeğim. Benim kollarımdasın artık. Güvendesin kızım.
Arkadan deniz abim çıkıp saçıma bir öpücük kondurdu. Ve
-Bebegim burada seni korumak için hazırda bir sürü kişi var bak. Artik kimse kılına bile zarar veremez tamam mı.
Başımı abimin göğsünden kaldırıp abimin dudağının kenarından öpüp gülümsedim. Artık biraz daha iyi hissediyordum kendimi. Sonra gözüm poyraza kaydı gözleri dolu dolu beni izliyordu. Onu öyle görünce içim gitti. Abimden tamamıyla uzaklaşıp ona kollarımı açtım.
-Gelsene ikizim. Diğer yarına sarılmak yok mu
Diye sorduğumda gözleri parlayarak yanıma koşup sıkıca sarıldı bana. Sanki bırakırsa yine kaybolmamdan korkuyor gibiydi. Kulağıma eğilip
-Teşekkür ederim
Diye fısıldayinca kaşlarımı çatıp ayrıldım. O da ne olduğunu anlamaz şekilde bana bakınca ifademi düzeltip dudağının kenarından öpüp gülümsedim ve
-Ben teşekkür ederim ikizim. Beni bu kadar çok sevdiğin için
Diyince bana büyülenmiş gibi baktı. Onun bu halini çok sevimli bulup yanaklarını mıncırmaya başladım hemen. Ben onun yanaklarına bir oyun hamuru gibi davranırken herkes bize gülüyordu. Garibim poyrazda şok olmuş şekilde bana bakıyordu. Onun bu hâli bizi daha da güldürdü. Ama ortamı rüzgar abimin sıkıntılı sesi bozdu. Bana yaklaşıp elimi sıkıca tutup
-Bebeğim biliyorum şuan bu konulara girmemi istemezsin ama bize orada neler oldu da bu hale geldin anlatman lazım. Anlat ki biz de gerekeni yapalım bebeğim
Diyip saçlarımı öptü. Gerilmiştim ister istemez. Anlatmak istemiyordum. Bunu da belli etmiş olmalıyım ki bulut abim yanıma gelip
-Biz buradayız bebeğim. Hadi anlat bize.
Diyince derin nefes verdim. Ve anlatmaya başladım.
.
.
.
Evet bir bölüm sonu daha. Nasıldı?
Kızımız sonunda abilerine kavuştu ha? Sonunda dediğinizi duyar gibiyim.
Mutlu günleri özleyenler burada mı?
Rüzgâr aşkıma üzülen kimlerdi?
Peki şuan bu bölümü nereden okudunuz bakalım? Ben iskenderundan yazıyorum bu bölümü ;)
Bir dahaki bölüm görüşmek üzere canlarım...
Oy vermeyi unutmayın bebeklerim.
Sizi seviyorum...
.
.
.
.
.
.