ABİLERİMLE DÜNYAM "TAMAMLANDI"

24.Bölüm

Sabah gözümü açtığımda bir süre kendime gelmeyi bekledim. Birden yanımdan ses gelince sıçradım.

-Günaydın kızım.

Kızım diyen ağzına sıçayım senin. Gelmiş yanıma yatmış bir de. Sinirle yataktan kalkıp

- Sen ne hakla benimle uyursun

Diye tısladım. Gerçekten sinirlenmiştim. Abilerim dışında benimle kimse yatamazdı. Bu hareket sadece abilerime özeldi. Dediklerimi duyduktan sonra o da sinirle kalktı. Karşıma geçip sertçe bileğimden tuttu. Ama bir sıkıntı vardı o da dün morartmış olduğu kolumu tutmasıydı. Acıyla inleyip kolumu kurtarmaya çalıştım ama gücüm yetmiyordu. Dişlerinin arasından

-Babanım lan ben senin. Benden başka kimse yanında yatamaz. DUYDUN MU BENİİ

Sona doğru öyle çok bağırmıştı ki korkudan zıpladım. Hâlâ kolumu bırakmamıştı. Sinirle

-Benimle bir tek abilerim uyuyabilir tamam mı.

Dediklerimi duyduktan sonra gözleri kızarmıştı resmen.

-KES SESİNİİ. ONLARI BİR DAHA ANAMAZSIN DEMEDİM Mİ BEN SANA.

Diye bağırınca korkmuştum ama asla veri adım atmadım.

- Ne bekliyorsun ki. Onlar benim ailem. İçinde senin ve o kadının olmadığı bir aile. Onlarla kendini bir tutamazsın. Sen benim hicbir şeyim değilsin.

Dedim. Dedim ama sonrasında yüzümde bir acı hissettim. Sonrasında ise dizlerimde. Ardından bileğimde. Gözlerim dolmuştu resmen acıdan. Tokat atmıştı bana. Öyle sert vurmuştu ki dudağım patlamıştı. Ardından da o hızla yere dizlerimin üzerine sertçe düşüp kanamasına sebep olmuştum. Elimle kafamı vurmamak için de pozisyon alınca morarmış olan bileğim acıdan gözlerimin dolmasını sağlamıştı. Kesin bileğime bir şey olmuştu. Ben acıdan kendime gelmeyi beklerken sertçe beni yerden kaldırıp bir yere sürüklemeye başladı. Elimi kurtarmaya çalışıyordum ondan ama işe yaramıyordu. Aniden beni karanlık ve pis bir odaya atıp başımda dikildi. Sertçe yüzüme bakıp

-Cezayı hak ettin artık küçük hanım. Söz veriyorum cezan bitince yaralarınla ben ilgileneceğim. Ama ilk önce cezanı çekmelisin

Diyince dondum kaldım. Piskopattı bu adam resmen. Hızla arkadan bir sandalyeyi odanın ortasına çekince korkuyla ona baktım. Hızla beni zorla o sandalyeye otutturup nerden bulduğunu bilmediğim bir iple beni zorla bağladı. Bu sırada da gözümden yaş akmasına engel olamıyordum. Resmen öz babam beni bodrum katında bir sandalyeye bağlamıştı. Bir de sevmekten bahsediyordu. Karşıma geçip

-Üzgünüm bebeğim ama akıllanman lazımdı. Şimdi tüm gün buradasın. Yarın sabah çıkarıcam seni. Sonra da senle ben ilgileneceğim söz veriyorum.

Diyip anlımdan öpüp gitti. Kapıyı kapattığı an karanlık oda daha da karanlık olmuştu sanki. Ve soğuk. Morarmış elimin üzerini bağlamıştı bir de. Canım çok yanıyordu. Bir de ben ilgileneceğim diyor ya manyak herif. Etrafa şöyle bir göz atınca ağlamaya başladım. Nasıl bir piskopat kızına bunları yapardı ki. Abi lütfen beni çabuk bul. Gözünü seveyim daha fazla dayanamıyorum. İkizim duy sesimi. Canım yanıyor hissediyor musun. Yardım edin lütfen. Ben artık dayanamıyorum.

Poyrazdan Devam:

Salonda oturmuş hepimiz umutsuzca etrafa bakıyoruz. O manyak herif ikizimle birlikte sanki yok olmuştu. Birden kalbimde bir acı hissettim. Elim orama giderken istemsizce inledim. Herkesin bakışı bana dönerken benim sadece tek düşündüğüm maviydi. Bu acı bana ait değildi. Fısıltı şeklinde ağzımdan