I’m so freaking nervous today, maliban kasi sa ngayong araw na to yung Christmas program ng school, ito rin yung last day ng school para sa taong ito. Next thing we’ll know eh Christmas break na. Which only left me with one conclusion,
Today is the day...
I don’t know yet kung paano ko sasabihin, alam naman nating lahat na ayaw ni Li na ipinangangalandakan yung personal na buhay nya sa maraming tao kaya gusto kong respetuhin yun. Hindi ko rin magawang magtanong ng advice kay Geni kasi nga gusto ko naman na mula sa sariling effort ko itong espesyal na bagay na ito, isa pa, kung may isang tao mang dapat na unang makaalam ng gagawin ko ngayong araw na to, si Li na yun at walang iba.
Since she’s the project head, busy talaga sya bago pa man magstart lahat. Tawag dito, tawag dyan. Tinry ko ngang lumapit sa kanya kanina kaso lang naharang naman ako at nautusan na ayusin yung upuan ng mga guest namin.
One last resort na naisip ko para masabi ko na sa kanya, ipinakiusapan ko si Geni at Ems na magtake over dun sa trabaho ni Li. Nung una ayaw pa ngang ibigay ni Li sa kanila, pero nung sinabi ni Geni na may problema raw kasing nangyayari sa classroom kahit na wala namang tao dun, eh pumayag na rin si Li. I’m thankful lang nga na mabilis ang pick up ni Geni sa mga ganitong sitwasyon.
“anong gulo ba yung tinutukoy ni Geni?” sabi nya sakin habang nagmamadali syang pumunta sa classroom namin
“chill, joke nya lang yun. Para lang ibigay mo sa kanila yung trabaho mo. Hindi ka na nagpapahinga eh”
“really? This time nyo pa naisip na magjoke! Ayos rin kayo ha” iritado na sya nun tapos naglakad naman sya pabalik sa stage.
“hey wait” napahawak naman ako sa kamay nya pagpigil ko sa kanya pero inalis naman nya agad.
“ano?”
“ang totoo kasi nyan, ang hirap mong kausapin kapag marami kang ginagawa. Eh may sasabihin lang naman kasi akong importante sayo”
“hindi ba pwedeng mamaya nalang kasi sobrang dami pa talagang kailangang ayusin sa backstage”
“eh kasi kapag pinospone mo pa ngayon, baka hindi ko na masabi eh” lumunok naman ako ng laway nun. Mas lalo tuloy syang nagtaka sakin.
“eh ano ba kasi yang importanteng bagay na yan? Sabihin mo na ng matapos na!”
“sasabihin ko pero kapag sinabi ko, hindi naman matatapos yun agad, feeling ko nga lalala pa eh”
“eh ano nga kasi yun?”
“diba sabi ko sayo nung birthday mo na to follow nalang yung gift ko kasi baka hindi ka pa ready sa kung anuman yun?”
“magbibigay ka lang ba ng regalo? Okay nang walang speech—“
“akala ko ba gusto mo nang mabilis? Eh bakit ka sumisingit?” napatigil naman sya. EH kinakabahan na nga ako eh tapos mapuputol pa?
“okay, go.go”
“kailangan ng speech dito, makinig ka nalang pwede? Sabi ko nga baka hindi ka pa ready pero naisip ko naman, bakit ko pa hihintayin yung time na yun? Eh Pasko naman na and this is the season of giving nga diba?”
“oo na”
“shhh! Sabi nang—“
“ako ba pinagtataasan mo ng boses?” nakapameywang pa sya. Woops.
“sorry. Ehem.” Tapos tinuloy ko na yung speech ko “hindi man nakabalot sa mamahaling wrapper to, wala mang Christmas card na nakasabit na nagsasabing para sayo to mula sakin, sana tanggapin mo yung andito sa loob ng dibdib ko” tinuro ko naman yung puso ko. Napakunot-noo lang sya na para bang hindi nya ako maintindihan pero sumenyas lang ako na patapusin nya muna kasi ako
“Kahit pa buksan mo to, pangalan mo yung nakaukit sa center. Pero syempre katabi mo yung name ni God.” Natawa naman sya dun sa follow up ko.
“pero bago mo ako tuluyang bugbugin, sasabihin ko lang na talagang hindi ko to sinadya, ni hindi ko nga pinlano eh, nangyari nalang. Bigla nalang isang araw eh nagsimulang magtugstugs yung puso ko tapos pangalan mo yung lyrics na banggit. Pero gusto ko ring malaman mo na hindi ako nagsisisi, at hindi rin ako hihingi ng patawad sayo. Sabi nga diba, you shouldn’t be sorry for loving someone. I shouldn’t feel sorry for loving you this much.”
Tinignan ko naman kung anong magiging reaction nya pero poker face lang sya na nakatingin sakin.
“uy. Ano? Nanginginig pa itong kamay ko tapos halos mamanhid na sa sobrang kaba, tapos ikaw no reaction lang?”
“ang dami mong sinabi, hindi ko nagets”
KILL ME NOW. Do I have to start again? This girl, kung di ko lang to mahal…
“geez. Oo nga pala, ayaw mo ng mahahabang speeches. Kaso lang nasabi ko naman na, nakikinig k aba talaga o hindi? Ang tagal ko pa man ding pinag isipan yun. Sa buong buhay ko, first time kong ginawa yun. Eh hindi naman valid yung kay Angel dati kasi nga inunahan mo naman ako, kaya ngayon sana nakikinig ka na kasi sasabihin ko na talaga” sabi ko naman ng walang hinga-hinga tapos nung makarecover na ako…
Li, Mahal kita.” Nanlaki lang yung mata nya bigla na para bang saka lang nagregister sa isip nya yung mga sinabi ko kanina. Bigla syang nanigas nun tapos nung lalapit sana ako para tanungin kung okay lang sya, pinigilan nya naman ako.
“a-anong sabi mo? Cedie, akala ko ba regalo yung ibibigay mo sakin?”
“regalo nga. Kasi I believe that you deserve something great. At sabi nga diba sa kanta, ‘no greater gift is there than love’?”
“why now?” nung sasagot na sana ako, bigla namang dumating si Adrian.
“Hey, Kate! Andito ka lang pala, I’ve been looking for you everywhere, may sasabihin sana ako sayo”
“o sige pala, aalis muna ako”
“teka lang, Cedie” sabi naman ni Li habang nakatingin sya sakin.
“Mamaya nalang yun, di naman importante, mag-usap muna kayo ni Adrian”
“Actually, bro sandali lang naman to eh, you could just stay there.” Sabi naman ni Adrian kaya nagstay naman ako.
“bakit mo na nga ulit ako hinahanap?”
“okay, remember few years ago, when we broke up?” bigla nalang parang may pako na bumaon sa dibdib ko. Is this the one he’s telling me? ito na ba yun?
“not that, please”
“no, there’s something you have to know. I broke up with you kasi diba sabi ko pagod na ako sa ating dalawa, I mean, yung spark wala na”
“you don’t have to remind me of that, Dree”
“I’ll be honest, that’s the biggest lie I told to someone in my entire life. And I hated that that someone was you. Sobrang sakit sakin nung break up na yun, I swear. I even hoped I could take it back but it’s too late to do that. Pero narealize ko na, if I can’t take it back, at least I could fix it, I could tell you the truth”
“the truth about what? Alam mo, pagod na pagod na ako sa mga nangyayari ngayon araw na to, I have no time for guessing”
“the real reason why I broke up with you.” Bigla namang napaatras si Li nun. “It’s not because I don’t love you anymore, or I loved you less than before, but it was because I had to go abroad and study there. Hindi ko masabi sayo yung totoo kasi alam kong hindi ka papayag na makipaghiwalay if ever. At ayaw kitang mahirapan sa long distance relationship”
“then why are you still here?” medyo namumula naman na si Li nun at naiiyak na rin.
“I didn’t go”
“why?”
“because of you”
“that’s crap. You broke up with me because you had to go, and then you stayed after?”
“I’m sorry”
“Adrian, was it fun all along to see me suffer?”
“of course not! It was never. At hindi ko naman sinadya yun eh”
“bakit ngayon mo lang sinabi to?”
“kasi alam kong dapat mo nang malaman”
“even if it’s on the other side of the world, you should’ve stayed, Adrian. Because if I were to run to somebody, that would be you. I needed you the most, alam mo ba yun? But you chose to leave. Ang hiningi ko lang naman sayo noon yung wag kang bumitiw diba, kasi nga kailangan kita. Pero bakit hindi mo naibigay?” umiiyak na sya nun ng todo at wala naman akong magawa kundi tumayo lang dun at panoorin silang dalawa. Ang sakit makita na nagkakaganun yung taong mahal mo tapos hindi mo man lang magawang yakapin sya. Ang masaklap pa, ibang tao yung may yakap sa kanya.
“I could spend all the time I have just to prove how sorry I am, and how much I still love you, if you would give me another chance?” bumitiw naman sa pagkakayakap si Li. Halata mong gulat sya dun sa narinig nya
“what?”
“I’m willing to start all over again, kung gusto mo. Kate, mahal na mahal kita, and if you may, I want to court you, again” saka naman na napatingin sakin si Li nun. Alangan pa yung mukha nya habang pinilit ko nalang na ngumiti. Tumingin din sakin si Adrian tapos nginitian din ako. The next thing I did was the dumbest of all.
“good luck” and I walked away.
_________________________________________
Hi guys!! Happy happy Christmas everyone! I really hope that you're having a great Christmas celebration with your loved ones... as I do.
I know I promised 5 chapters to be updated the next time I am able to connect to the internet, but I guess it's better off to cut the updates with the 44th chapter since the 45th is on a new setting already. But I still hope you guys will have a great time reading those.
Again, I am planning to finish this story before 2013 so please please be more patient. Konting tiis nalang, guys :) I am doing my best to give nice updates even though I am kind of rushing myself (OMG! 5 daysssss) :) Nevertheless, I will promise that the ending would be worth it naman :)
Happy Holidays again and again everyone! It's the season to be chubby :)) hahaha! Happy birthday, Jesus :D
Loving from the bottom of my heart,
mynameismissing :)