Dakota's POV.
Rinig na rinig ko ang malakas na paghampas ng alon sa pampang at kahit papano ay iyon ang nagpapakalma sa utak ko lately.
Tinanaw ko ang dagat na para bang makikita ko ang dulo nun, na para bang masasagot nito ang lahat ng katanungan sa isip ko.
Huminga ako ng malalim, trying to relax myself, trying to revert back from remembering everything that had happened.
"Doktora!" napalingon ako sa tumatawag sakin at humahangos habang papalapit ako.
"Nurse Yien, anong problema?"
"Dok, may emergency surgery daw po kayo, kailangan na kayo sa hospital"
Binigyan ko ng isang tingin pa ang malakas na alon, tila may paparating na bagyo.
I bit my lip.
Bagyo.
Natatakot ako sa sariling bagyong tinakasan ko.
Sya mismo, ang bagyo.
"Tara na" sabi ko rito.
Mabilis kong hinubad ang mask ko pagkalabas ko ng operating room, dumaan ako sa scrub area at nagpalit ng damit, nag disinfect na rin.
"Ang tagal ng operation na iyon doktora, apat na oras tayong nakatayo, mabuti na lang at successful" sumabay sa paglalakad ko si Nurse Joy, habang nag-uunat-unat pa.
"Nasabihan na ang pamilya na ililipat muna sya sa ICU, for close monitoring, hindi pa tayo pwedeng makasiguro hangga't hindi gumigising ang pasyente"
"Nasabihan naman po Dra. D"
"Mabuti, kakain na muna ako"
"Dra, di mo ba isasabay si Doc Leo? Sabay kayong pumasok dito pero lately parang nag iiwasan kayo, hindi ba at boyfriend mo sya?"
Napahinto ako dahil sa sinabi nya.
"Sino namang nagsabi sayo nyan?" tanong ko.
"Chismis dok, pasensya na, bagay na bagay kasi kayo ni Doc Leo, kaya- pasensya na dok"
I tried to smile before leaving her, nauna na ako dahil hindi ako komportable sa conversation.
I sat down quietly, putting my shoulder bag on the chair beside me, ibinaba nya naman ang hawak na menu at nakangiting tumingin sakin.
"My favorite girl" masaya nitong bati sakin, he is smiling yet hindi na ito umaabot sa mata nya.
"Leo" I called him and tried to smile back.
"I already ordered something for you, yung favorite mo, gambas"
Napahinto ako dahil sa sinabi nya and I chuckled a bit bago dahan-dahang umiling.
"Leo" I called him, inosente naman nya akong nginitian. "Hindi ko paborito ang gambas, I am allergic sa shrimp"
"Oh shoot, I forgot, sorry!"
"It is not my favorite, paborito sya ni Gabriella"
Kusa nyang naibaba ang hawak na wine at diretsong tumingin sakin.
"Dakota"
"How long should we continue being like this Leo?"
"I do not understand what you are saying"
"Isang taon na ang nakalipas Leo, when I agreed to run with you and you brought me to this island, to this people so I can find myself, so we can see if we will really work out"
"Dakota-
"Isang taon na nating niloloko ang sarili natin na we are working out, that you and I are happy with each other, na patuloy nating paninindigan ang pagpili sa isa't-isa, na kalimutan ang mga bagay at taong iniwan natin, we didn't work out Leo, ni hindi nga natin alam kung ano tayo, kung bakit tayo nandito, all we know is we took the risk, kasi ayaw nating mabuhay sa what if, pero Leo, my what-ifs are coming back, same as yours, umaandar na rin sa utak ko, what if I chose to stay that night?"
Isang taon na ang nakalipas, when Leo asked me to run away with him, hindi ako nag-isip, I took the risk, dahil hindi ko alam kung ano ba ang tunay na nararamdaman ko sa kanya, hindi ako sigurado pero ayoko lang pagsisihan na binitawan ko sya ng gabing iyon.
Mabilis akong umuwi, I packed up my clothes, naabutan ko si Tita Luna, akala ko si Mommy Akira ang susundo kay Archer pero na traffic daw.
I talked to my son, sinabi ko kay Archer, what I wanted to do, I told him, we are gonna go somewhere with Leo pero hanggang ngayon umaandar pa rin sa utak ko ang huling sinabi ng anak ko.
"Go on mom, go to Tito Leo if he will make you happy, you can leave me here"
"Anak-
"Hindi ako nagpapaiwan dahil galit ako sayo mom, I know you'll come back for me but I cannot go"
"Why?"
"I'm all that is left to Dad, mommy, ako na lang ang meron sya, hindi ko sya pwedeng iwan"
When I was about to go outside, carrying my bag.
Seryoso akong nilingon ni Tita Luna.
"I won't stop you nor my son, sa tingin ko ganoon din ang mga Montenegro, pero let me tell you this, what if you're turning your back on the wrong person? Will you and my son be strong enough to go on and live torturing each other?" she gave me a slight smile and held my face.
We moved into an island, hindi gaya ng iniisip nyo, Leo and I did not live in the same house, same area kami, it was nerve-wracking and fun at first, masayang kasama si Leo, I feel so special, but we can't give label to ourselves. He volunteered to help in the small county hospital, hanggang sa ginuide nya ulit ako sa passion ko sa medisina at nakabalik ako sa pagiging doktor.
From: Storm
You didn't made it love, sorry I know, you really can't make it. Happy Anniversary Dakota.
That was the last text message I received from Storm, hindi ako nagpalit ng number pero hindi na ako nag open pa ng phone dahil wala rin namang signal dito.
Storm and I officially annulled our marriage, seven months ago. Dahil siguro sa pera at koneksyon, kahit hindi pa ako nag appear sa korte ay nag push through iyon.
I get letters from Archer from time to time, dahil bumibisita sakin si Kristine pero wala na akong narinig na balita pa kay Storm, hindi nagku kwento si Kristine at hindi ko magawang magtanong.
We broke up, we are done.
"There are nights that I wake up in darkness, natatakot ako, alam kong mag-isa ako yet I call his name, na para bang dadating sya at tunay na papayapain kung anong gumagambala sa isip ko" pagpapatuloy ko.
"Are you saying na we wasted a year in here-
"Hindi yun ang ibig kong sabihin Leo, you helped me, nahanap ko ang sarili ko, bumalik ako sa pagiging doktor, pero we have to admit to ourselves na hindi pagmamahal sa isa't isa ang nahanap natin, what we found is the truth that we had is never love, maybe somehow we got infatuated, we thought that it was enough to leave the people who really matters to us, don't lie, dahil halos mapag confuse mo kami ni Gabriella"
Lumunok sya at uminom muli ng wine.
"Do you think we can just go back like that? Akala mo ba hindi ko naisip, how impulsive I am that night, akala mo ha hindi ko naririnig at the back of my head, yung pag-iyak ni Gabby? How she wanted me to stay but she decided to let me go, dahil akala nya, dahil akala ko din, you will be my happiness?"
"Hindi ko sinasabing bumalik tayo but atleast let's free ourselves from the burden, from the lies that we keep from each other, so kahit papano, you and I can live while being killed by our regrets"
Saglit na naging emosyonal ang mata nya and in a split of second, tears started dropping from his eyes.
"I missed her, I missed her so much"
I bit my lip, stopping myself from crying.
"I know, alam ko cause that's what I feel everytime, sa tuwing tinitingnan ko ang dagat, iniisip ko baka nasa dulo nun si Storm, that he is patiently waiting for me"
Pinunasan nya ang luha nya.
"Basta kay Gabriella, ang lambot ko" tumawa pa sya ng mahina. "I really thought ikaw na yung babaeng pinaka minahal ko"
"Not until you met her, I know" tumawa pa ko.
"And you thought you love me, nakokonsensya ka lang pala, you can never love someone else, aside from my cousin Dakota"
Nahinto ako sa sinabi nya.
I atleast hope he knows that.
"Naka move on na kaya sila satin?" pabiro nitong tanong.
"Maybe, siguro, hindi ko alam, ayokong malaman"
"Naka move on man sya or hindi, I will do my best to get her, gagawin ko ang lahat"
"Of course you will"
Leo's smile became genuine, he really did fall for Gabby.
Bumalik sakin ang seryosong mukha ni Storm, noong gabing hinatid nya kami sa bahay pagkatapos mamili.
"Uwi na kayo" he bit his lip, maybe stopping his emotions. "Uwi na kayo sakin"
Kung uuwi ba ako, tatanggapin mo pa din ba ako? Makakakaya ba kitang harapin?
"Na sanitize na ba ang mga dapat i sanitize? Maayos na ba ang lahat" our head doctor, Dr. Samantha Nieves.
"Yes dok" sagot ng ilan sa mga nurses namin.
May papunta kasing guest ngayon na mag iikot sa ospital to see if ano ang kailangan ng hospital para ma expand at masigurado ang maayos na kalingang medikal ng mga tao rito.
They will support and invest on it. Whoever they are, mabuti ang kalooban ng mga ito.
"Okay, good"
Bumalik na kami sa normal na routine namin, wala akong schedule surgery kaya tumitingin ako sa mga files ng pasyente ko ng.
"Pina kolekta sakin ni Dok Nieves lahat ng files ng mga residente natin, at alam mo ba ang natuklasan ko?"
Gumilid ako ng kaunti para hindi nila ako mapansin. May dalawang nurse na nag uusap.
"Yung file ni Dra. Sy, ang status nya, separated. Meaning, ikinasal na dati!"
"OMG! Sa tingin mo ba, nalaman ni Dok Leo yun kaya hindi na sya tinuloy ligawan?"
"Baka, siguro or baka naman, mag-asawa sila ni Doc Leo dati at nagpipilit syang ayusin ang relasyon nila"
"OMG, revelation! Akala ko pa naman pure yang si Dok D"
Sa sobrang tutok ko sa usapan nila ay hindi ko pinansin ang malakas na paglagatok ng heels sa tiles na sahig, hindi ko kasi malaman kung bakit interesadong-interesado sakin tong mga nurses na ito.
Napalingon ako ng may humarang sa dalawang nurse.
"I see, you're busy meddling with personal files, let me give you the information you need" kusang huminto ang puso ko ng lingunin ako nito ng nakataas ang kilay. "Dakota Sy, is my brother's ex-wife, meaning to say, she was the former young madame of the Montenegro Corp, the one who owns this hospital now"
Tila pinagbagsakan ng langit at lupa yung dalawang nurse.
"Nurses! Show some respect!" mabilis na nginitian ako ni Samantha, masungit ito sakin kaya nakakapanibago, lumapit ito sa lugar nila. "I'm so sorry, hindi na ito mauulit, nurses, please meet Dra. Celestine Montenegro"
"C" hindi ko napigilan ang sariling tawagin sya.
Mabilis itong lumapit sakin, sa tabi nya ay si Samantha.
"Long time no see, D" she gave me a wicked smile. "I have made a decision"
"Ano po Dra?" Samantha asked.
"I won't buy the hospital anymore, instead I will fully support it, yung funds, expansion, medical equipment, you name it, ako ang magbabayad" sabi nito, namamangha naman syang nilingon ni Samantha.
"Totoo po?!"
"In one condition" ngumisi ito at humarap sakin. "I am taking back to Manila, two of your doctors"
"Po? Sige po!"
She smiled at me.
"I am taking Dra. Sy, and Dr. Hermosa along with me to Manila"
Tila napigil ko ang paghinga ko dahil sa sinabi nito.
Celestine, is not someone to mess up with, which means, I am going back to my hometown.
Kakaharapin ko na ang bagyo.
Magkikita na kami ni Storm.
--------
To be continued.
Happy 100K satin!
- Noona