"ကုန္ေႂကြး လာေကာက္တယ္ေဟ့"
ကုန္ေႂကြးလာေတာင္းေသာ ဦးေလးႀကီးက ေဘာက္ခ်ာတစ္႐ြက္ကို ေပးလာေတာ့ အထြန္း အေသအခ်ာ ၾကည့္လိုက္သည္။
"ေျခာက္ေသာင္း သုံးေထာင့္ ေလးရာ ေနာ္"
အထြန္းက ေျပာရင္းျဖင့္ပင္ ပိုက္ဆံျခင္းထဲမွ ပိုက္ဆံတို႔ကို ထုတ္ကာ ေရသည္။
ပိုက္ဆံေပးၿပီးေသာ အခါတြင္ေတာ့ အထြန္း သက္ျပင္းခ်ရေတာ့သည္ ။
ကုန္ေဈးေတြကလည္း ႀကီးလာလိုက္တာ ၊ တစ္ေခါက္တစ္ေခါက္ ပစၥည္းေရာက္ရင္ ရွင္းရတဲ့ေငြကမနည္းဘူး ။ ပစၥည္းအနာေတြ ပါလာလို႔ လႊင့္ပစ္ရတာေတြမ်ားတဲ့ အေခါက္ဆိုရင္ အထြန္းတို႔ ထိုင္ပါငိုခ်င္ရဲ႕။
လက္က်န္ေငြေလးကို တယုတယ ကိုင္ရင္း ေတြးမိျပန္သည္ ။ အထြန္း ပိုက္ဆံစုရဦးမွာပဲ။ စုဘူးေလးထဲမွာ ပိုက္ဆံျပည့္ရင္ အေမ့ကို လုပ္ေပးခ်င္တာေတြမွ အမ်ားႀကီး ။
"ဟဲ့ အထြန္း ဒီႏွစ္သၾကၤန္ ခရီးထြက္ၾကမလို႔တဲ့ ၊ နင္ လိုက္ခဲ့ပါလား "
အထြန္း ေခါင္းသာခါျပလိုက္သည္။
"မလိုက္ေတာ့ပါဘူး လွၾကည္ရယ္ ၊ အကုန္အက်ေတြ မ်ားတယ္ "
"အမ်ားႀကီးမကုန္ပါဘူးဟယ္ ၊ အခုလည္း လူစုၿပီး သြားၾကမွာ လူမ်ားရင္ ပိုေတာင္ သက္သာေသး"
"ကုန္တာကေတာ့ ကုန္တာပဲေလ ၊ ၿပီးေတာ့ ငါက ပိုက္ဆံစုေနရတာ "
ထိုအခါမွ လွၾကည္က လက္ေလွ်ာ့ဟန္ျဖင့္ ေခါင္းညိတ္သည္။
"ေအးပါ အထြန္းရယ္ ၊ တကယ္ပဲ တစ္ရက္တစ္ရက္ ဘာလို႔ အဲေလာက္ စုေနမွန္းမသိဘူး "
မ်က္ေစာင္းတထိုးထိုးျဖင့္ ေျပာေနေသာ လွၾကည္ကို အထြန္း ရယ္သာ ျပလိုက္သည္။
ပိုက္ဆံစုတာ သုံးစရာရွိလို႔ေပါ့ ။
စုထားတဲ့ ပိုက္ဆံျပည့္ရင္ အထြန္း အိမ္ေလးကို ျပန္ျပင္ရမွာ ။ ၿပီးေတာ့ အထြန္းတို႔ ၿခံဝိုင္းေလးကိုလည္း ျပင္ရဆင္ရဦးမွာ။
အထြန္း ေတြးရင္းျဖင့္ပင္ လႈိက္ခနဲ ေပ်ာ္လာသည္ ။
အေတြးထဲတြင္ေတာ့ အေမက အိမ္အသစ္မွာ ၿပဳံးလို႔ ၊ ေပ်ာ္လို႔ ။
အထြန္းေလ အိမ္ျပန္ေဆာက္ၿပီးရင္ ဒီလို မေခြၽတာေတာ့ဘူးသိလား ။ မုန႔္ေတြ အမ်ားႀကီးလည္း ဝယ္စားပစ္မွာ ။
*****
သၾကၤန္အႀကိဳေန႔
"အေမ ထမင္းခ်က္ေပးခဲ့တယ္ ၊ အိုးထဲမွာ ဟင္းရွိတယ္ေနာ္"
"ဟုတ္"
အထြန္းက မ်က္လုံး ႏွစ္ဖက္ကို ပြတ္သပ္ရင္း တဝါးဝါး သန္းသည္။
"အေမ သြားေတာ့မွာလား"
"သီလေပးတာ ေစာေစာေပးမွာဆိုေတာ့ ေနာက္က်မွာစိုးလို႔ေလ"
"ဟုတ္ "
"ဒါဆို အေမသြားၿပီေနာ္ ၿခံတံခါးေသခ်ာပိတ္ထား"
"ဟုတ္"
အထြန္းက အေမ့ကို လိုက္ပို႔ၿပီး ဝါးကပ္ ႏွစ္ခ်ပ္သာ ရွိေသာ ၿခံတံခါးကို ပိတ္သည္ ။
အထြန္း ဒီေန႔ အိမ္ေစာင့္ရမွာပဲ။ ဟင့္အင္း ဒီေန႔ အႀကိဳေန႔ ၊ အထြန္း ကိုမိုးနဲ႔ ေတြ႕ရမယ့္ေန႔ ။
အထြန္းက အိမ္ထဲ ျပန္ဝင္ၿပီး အဝတ္အစားေ႐ြးသည္။
ဒီေန႔ ပုဆိုးအနီေလးဝတ္မယ္ ၊ ကိုမိုးေပးထားတဲ့ ဆြယ္တာေလး ဝတ္မယ္ ။
ျပင္ဆင္ၿပီးေသာအခါတြင္ေတာ့ အထြန္းက မွန္ေရွ႕တြင္ ဆယ့္ငါးေခါက္ေလာက္ ျပန္ၾကည့္သည္။
ကိုမိုးေပးတဲ့ ဆြယ္တာေလးနဲ႔ လိုက္သြားေအာင္ သနပ္ခါးထပ္လိမ္းရမလား ။
ေတာ္ပါၿပီ ၊ သနပ္ခါးေတြ ေပကုန္မွာစိုးရတယ္ ။
အထြန္းက အိမ္တံခါးကို ေသာ့ခတ္သည္ ၊ ၿခံတံခါးကို အသာ ပိတ္ၿပီး ခပ္သြက္သြက္ ထြက္လာလိုက္သည္။
လမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ခုန္လိုက္ေပါက္လိုက္သြားေနရင္းက ေဘးဘီသို႔ တစ္ခ်က္ၾကည့္သည္။ လူသြားလူလာ မေတြ႕ရေသာအခါ အထြန္း က သြားမ်ားေပၚသည္အထိ ၿပဳံးသည္။
ပုဆိုးစကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ကိုင္ၿပီး အျခားလက္တစ္ဖက္က ခါးကို ေထာက္ၿပီးေသာ အခါ ေျခခ်င္းလိမ္းကာ ေခါင္းကို ေမာ့ရင္း တစ္လွမ္းခ်င္းေလွ်ာက္ေတာ့သည္။
လူေတြရွိရင္ အထြန္း ဒီလို လြတ္လြတ္လပ္လပ္မွ မေနရတာ ။ လူေတြ ရွင္းတဲ့ အခ်ိန္မွ အထြန္းတို႔က ေဟာဒီလို ေဟာဒီလို ေနရတာ ။
ေတြးလည္းေတြး ေလွ်ာက္လည္းေလွ်ာက္ရင္း လမ္းေဘးတြင္ ရွိေသာ ေရကန္ေလးကို သြားေတြ႕သည္။ အထြန္း ကန္စပ္နားသို႔ပင္ သြားကာ အနီးကပ္ၾကည့္လိုက္ျပန္သည္။
ေဗဒါပန္းေတြ ရွိမလားမသိဘူး ။
"ေဗဒါပ်ံ အံကိုခဲ ပန္းပန္လွ်က္ပဲ"
ဆိုသာ ဆိုရတာ ဘယ္ထဲက စာသားမွန္းေတာ့ အထြန္းမသိပါဘူး ။ ဒါေပမယ့္ ဒီစာသားေလးကို အထြန္း သေဘာက်လိုက္တာ။
**
"ကိုမိုး "
"ေဟာ အထြန္း ေရာက္လာၿပီလား "
"ကိုမိုး ေစာင့္ေနတာ ၾကာၿပီလားဟင္"
အထြန္း အားနာသလို ေမးၾကည့္မိေတာ့ ကိုမိုးက ေခါင္းခါသည္။
"အင္း အထြန္း ေနာက္က်ေနလို႔ စိတ္ပူေနတာ"
စိတ္ပူေနတာတဲ့လား ၊ ကိုမိုးက စိတ္ပူေနတာတဲ့လား ။ အထြန္း ရင္ထဲ လႈိက္ခနဲ ဝမ္းသာသြားရသည္။
"အထြန္း ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး စိတ္မပူနဲ႔ေတာ့ေနာ္ အခု ဘုရားသြားၾကေတာ့မလား "
"ေနဦးေလ အထြန္းရဲ႕ ၊ မနက္ ဘာစားၿပီးၿပီလဲ"
အထြန္းေခါင္းသာ ခါျပလိုက္သည္။
အလွျပင္ေနရတာနဲ႔ စားဖို႔ေတာင္ ေမ့လာခဲ့တာ။
" အထြန္းမစားရေသးရင္ တစ္ခုခုသြားစားၾကမယ္ေလ"
"ဟုတ္ ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ခါ အထြန္း ေကြၽးမယ္ေနာ္"
"အကိုက အႀကီးေလကြာ ၊ အကို ေကြၽးမွာေပါ့"
"ဟင့္အင္း ဒါဆို အထြန္းမစားေတာ့ဘူး"
အထြန္း ႏႈတ္ခမ္းဆူပစ္လိုက္သည္။ ဒီလိုလုပ္လို႔ရ႐ိုးလား ၊ အႀကီးဆိုၿပီးေတာ့ အထြန္းေကြၽးတာ မစားရင္ အထြန္း စိတ္ဆိုးပစ္လိုက္မွာ ။
အထြန္း၏ ဆူပုတ္ပုတ္မ်က္ႏွာကို ျမင္ေတာ့ ကိုမိုးက ရယ္ေတာ့သည္။
"လူႀကီးက ကေလးဆီက စားရင္ ေကာင္းပါ့မလား အထြန္းရဲ႕"
"ဟင့္အင္း ကိုမိုးက အထြန္းေကြၽးတာကို မစားခ်င္လို႔မလား "
အထြန္း မ်က္ႏွာေလးကို ငယ္ ျပလိုက္ေတာ့ ကိုမိုးက ေခါင္းခါရင္း ၿပဳံးျပန္သည္။
"ကဲပါ အထြန္းရယ္ ၊ လာပါ ဟိုဘက္က ဆိုင္မွာ ေခါက္ဆြဲ သြားစားရေအာင္ "
"ဟုတ္"
ဒါပါပဲ ၊ ကိုမိုးနဲ႔ ရင္းႏွီးလာေလေလ ကိုမိုး အေၾကာင္းကို ပိုသိလာရေလေလပါပဲ ။
အထြန္း မ်က္ႏွာ ဆူပုတ္ေနရင္ ကိုမိုးက ေခ်ာ့သည္။
အထြန္းမ်က္ႏွာ ညႇိဳးေနလွ်င္ ကိုမိုးက အလိုလိုက္ေတာ့သည္။
"ေခါက္ဆြဲသုပ္ ပဲေၾကာ္နဲ႔တစ္ပြဲ အလြတ္တစ္ပြဲ"
အေၾကာ္ပါေသာ ပန္းကန္ကို ကိုမိုးေရွ႕ခ်ေပးေတာ့
"အထြန္း အေၾကာ္နဲ႔ မစားဘူးလား"
"ဟင့္အင္း အထြန္း အေၾကာ္မႀကိဳက္ဘူး"
အထြန္း၏ အေျဖကို ကိုမိုးက မယုံသလို ၾကည့္ျပန္သည္။
"တကယ္ အထြန္း မႀကိဳက္လို႔ပါ "
ထိုအခါမွ ေခါက္ဆြဲကို ဆက္စားေတာ့သည္။
အထြန္းသိတာေပါ့ ကိုမိုးက အထြန္း ပိုက္ဆံကုန္မွာစိုးလို႔ ေဈးသက္သာတဲ့ ဆိုင္မွာစားတာ။
ဒါေပမယ့္လည္း အထြန္းက တစ္ခါတေလေလး ေကြၽးရတာေလ ။ ကိုမိုးကို စားေစခ်င္တာေပါ့ ။
ဆိုင္ထဲက ထြက္လာေတာ့ မနက္ ကိုးနာရီ ။
"အထြန္း ဘုရားသြားၾကေတာ့မလား"
"ဟုတ္"
အထြန္းက ကိုမိုးေဘးက ကပ္ကာ ေလွ်ာက္သည္။ ကိုမိုးကေတာ့ အထြန္းကို တစ္ခါ ငုံ႔ၾကည့္ရင္း ၊ တစ္ခါၿပဳံးရင္း ။
ကိုမိုးနဲ႔ အတူ နံ႔သာေသြးပြဲ သြားရေတာ့မယ္။
ဒီႏွစ္ နံ႔သာေသြးပြဲ က အထြန္းအတြက္ တကယ္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာပဲ ။
*********
AN
အထြန္းေလးကို ခ်စ္ေပးၾကတာ တကယ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
အရည္အခ်င္းဆိုတာ မရွိေသးေပမယ့္ ပိုပို ႀကိဳးစားပါ့မယ္လို႔ 😍😍
လိုအပ္ခ်က္ေတြအမ်ားႀကီးကိုလည္း ေသခ်ာျပင္ဆင္ပါ့မယ္လို႔ 😍
ဒါနဲ႔ ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ ကဗ်ာေလး