"သူ့သားက ခြောက်နေတာတဲ့"
"ကုသိုလ်ကံ အကြောင်းတရားပေါ့ဟယ်"
"အေးလေ ဝဋ်ကြွေးတွေ"
အထွန်း မကြားချင်သော စကားများဖြစ်သော်လည်း ပီပီသသ ပင် ကြားလိုက်ရပါသည်။
စေတီဘက်သို့ မျက်နှာမူကာ ဘုရားရှိခိုးနေသော
အမေကတော့ ကြားဟန်မတူ ။
အမေ ဘုရားရှိခိုးပြီးသည် နှင့် အထွန်း အမေ့ အနားသို့ ကပ်သွားလိုက်သည်။
"အမေ အထွန်းတို့ ပြန်ကြမယ်လေ"
အထွန်း အသံတိုးတိုးဖြင့် ပြောလိုက်တော့ အမေက ခေါင်းညိတ်သည်။
"ကြီးကြီးတို့ အအေးသောက်ပါဦး"
ထမည့် ဆဲဆဲမှာပင် ရင်းနှီးနေသော အသံတစ်ခုကို ကြားလိုက်ရသည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ အထွန်းဆီသို့ ကမ်းပေးလာသော အအေးခွက် တစ်ခွက်။
"အကိုထက်အောင် "
အအေးခွက်ဗန်း ကို ကိုင်ထားသော အကိုထက်အောင်က ရင်းရင်းနှီးနှီးပင် ပြုံးပြလာတော့ အထွန်းလည်း ပြန်ပြုံးပြရင်း အအေးကို လှမ်းယူလိုက်သည်။
ပြန်ဖို့လုပ်နေပေမယ့် လက်ထဲရောက်လာပြီပဲ၊ သောက်ရတော့မှာပေါ့ ၊ ပြီးတော့ မသောက်ရင် အလှူရှင်က စိတ်မကောင်းဖြစ်ရမှာ ။
အလှူရှင် ဒါနမြောက်အောင် သောက်လိုက်ပါ့မယ်လေ။
အထွန်းက မတ်ခွက် ဖြင့် အပြည့်ထည့်ထားသော သံပုရာရည်ကို တစ်ကြိမ်တည်းပင် မော့သောက်လိုက်သည်။
"အကို "
"ဪ အထွန်း ထပ်ထည့်ပါဦးလား"
"ဟုတ်"
မငြင်းပါဘူး ၊ အလှူရှင်က စေတနာနဲ့ တိုက်တာပဲ ။ ကိုမိုးက လွဲရင် အခြားသူတွေဆီက မစားမသောက် ချင်ပေမယ့် ဒါက အလှူပဲ။
ဒုတိယအကြိမ်ရောက်လာသော သံပုရာရည်ကို သောက်အပြီးတွင်တော့ အထွန်း ဗိုက်ပင်ပြည့်သွားပြီ။
"အထွန်း ပြန်ချင်နေပြီဆို"
"ဟုတ်"
အမေ ပြောသံကြားမှ အထွန်းလည်း ခွက်ကို သေချာ ပြန်ပေးလိုက်ပြီး ထွက်လာခဲ့တော့သည်။
