CHAPTER : 1.2
Unicode
Jun Ren သေတ္တာကိုဖွင့်လိုက်တဲ့အချိန် အဖြူနဲ့ခရမ်းရောင်စပ်ထားတဲ့ တိရစ္ဆာန်လှောင်အိမ်လေးကို တွေ့လိုက်ရသည်။ လှောင်အိမ်ထဲကကြောင်ကလေးကတော့ တိတ်ဆိတ်လို့နေသည်။
'သေနေပြီလား? အသက်ရှူကျပါပြီးသေသွားတာလား?'
Jun Ren အစာအိမ်အတွင်းမှထိန့်လန့်တုန်လှုပ်လာပြီးလှောင်အိမ်ကိုဖွင့်ကာအလျင် အမြန်ဖွင့်ကာ ကြောင်ကိုသူ့ရဲ့စားပွဲခုံပေါ်ကို တင်လိုက်သည်။ အဲ့အချိန်မှာဘဲ ကြောင်လေးရဲ့အသံကိုကြားလိုက်ရပြီးသူ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ဟာ ဘာထိခိုက်မှုမှမရှိဘဲ စာပွဲခုံပေါ်ကိုခုံဆင်းသွားသည်။
Jun Ren ကြောင်လေးကိုကြည့်နေခဲ့သည်။ သူ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်က နူးညံ့ပြီးအဖြူရောင်ရှိတဲ့ အမွှေးလေးတွေနဲ့ဖုံးထားပြီး သူ့ရဲ့အမြီးကို နောက်ကျောကနေပြီးတော့ဖော်ပြလို့နေသည်
(A/N : ဒီတစ်ကြောင်းကသိပ်နားမလည်လို့ အဆင်ပြေသလိုဘဲရေးထားတာပါနော်🥺)
သူတို့နှစ်ယောက်မျက်လုံးချင်းဆုံတဲ့အချိန်မှာ Jun Ren နက်ရှိုင်းပြီးအပြာရောင်ပင်လယ်နဲ့ တူတဲ့ကြောင်လေးရဲ့မျက်လုံးထဲမှာ သူ့ရဲ့ပုံရိပ်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ ပထမဦးဆုံးအနေနဲ့ သူဒီကြောင်လေးရဲ့ဆွဲဆောင်ခြင်းကိုခံလိုက်ရသည်။ Jun Renတိရစ္ဆာန်တွေကိုမုန်းသည် ဆိုသောအရာမှာ ဒီသေးငယ်တဲ့ကြောင်လေးကိုဆိုလိုခြင်းတော့မဟုတ်ပေ။
သူမျက်တောင်ခတ်လိုပြီး ကြောင်ကသူ့ရဲ့ဘဝကိုစတင်တောက်ပလာအောင်လုပ်နိုင်ခဲ့သည်။
'အား...! မင်းဘယ်လိုလုပ်ရဲတာလည်း! ငါက ဒီဘဝမှာရိုးရိုးကြောင်လေးပါ! မင်းကငါ့ကို ဒဏ်ရာရစေချင်တာလား! အား...! မင်းဘယ်လိုတောင်လုပ်နိုင်ရတာလဲ! ငါကမင်းရဲ့ တိရစ္ဆာန်ဖြစ်ချင်ဖြစ်မယ်ဒါပေမယ် ငါ့အသက်ငါ ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်ရမယ်ကွ!'
သူ့ရဲ့အမြီးကို ဇာတ်လိုက်ဘက်လှည့်လိုက်ကာ စာပွဲပေါ်ကနေအလျင်အမြန်ဆင်းလိုက်ပြီးအခန်းရဲ့ဘေးဘက်မှာရှိတဲ့ ပြတင်ပေါက်ဆီကိုသွားလိုက်သည်။ ကြောင်လေးကပြတင်းပေါက်ပေါ်ကိုတက်လိုက်ပြီး ညဘက်ကြီးမြို့ထဲမှာဘာတွေဖြစ်ပျက်နေလဲဆိုတာကိုသာ ကြည့်နေလိုက်သည်။
Jun Ren နည်းနည်းတော့စိတ်ဆိုးသွားသည်။ ဒီကြောင်ကတော်တော်ထူးဆန်းနေသည်။ သူက သူ့(Jun Ren)ဆီကနေ အာရုံစိုက်မှုရအောင်လည်း ပွတ်သပ်မနေခဲ့ပေ။ ဒါ့အပြင်သူ့ကို ခြစ်ရာလေးတစ်ခုကိုတောင် မကုတ်ခဲ့ပေ။ အရမ်းကိုထူးဆန်းနေပြီး အရမ်းကိုအေးဆေးဖြစ်လွန်းနေသည်။
'ဒီတစ်ခါတော့ ငါကဘဲပထမဦးဆုံးမင်းနဲ့ အကျွမ်းတဝင်ဖြစ်အောင် လုပ်သင့်ပါတယ်လေ။ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ငါကသူ့ရဲ့သခင်ဖြစ်နေပြီဘဲ။ မကြာခင်မှာငါသူ့ရဲ့ အာရုံစိုက်မှုကို ရနိုင်ပါတယ်။ ခနနေပါဦး...ဘယ်သူကကြောင်ကိုဘယ်လိုနားလည်နိုင်မှာလဲ? ဘယ်သူကတိရစ္ဆာန်တွေကိုနားလည်နိုင်မှာလည်း?
ကျစ်...ဒီတော့ညီမလေးရေ...မဟုတ်သေးဘူး...
ငါသူ့ကိုငါ့ဆီမှာဘဲအာရုံရှိနေတာကိုလိုချင်တယ်။ သူ့ရဲ့မျက်လုံးလှလှလေးတွေက ငါ့ဆီမှာဘဲရှိနေတာကိုဘဲလိုချင်တယ်။ ငါကြောင်တွေကြိုက်တဲ့ပစ္စည်းတွေကို အဆင်သင့်ရှိအောင်လုပ်ထားဖို့လိုတယ်။
သူအတွေးတွေကိုရပ်လိုက်ကာ Jun Ren သူ့ရဲ့ကွန်ပျူတာရှေ့ကိုလှည့်လိုက်ပြီး စတင်ကာအွန်လိုင်းဈေးအရောင်းအဝယ်အချို့ကိုရှာဖွေနေလိုက်သည်။
ထိုအချိန်မှာ hostကတော့ systemလိုင်းပြန်တက်လာအောင် အကျိုးမရှိကြိုးစားလို့နေသည်။
'***system! မင်းပြန်လာတဲ့အချိန်ကြရင်! အရှင်လတ်လတ်အရေခွံစုတ်ပစ်မယ်! ဂါး...!'
4.9.2020
Friday
Zawgyi
Jun Ren ေသတၲာကိုဖြင့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ အျဖဴနဲ႔ခရမ္းစပ္ထားတဲ့ တိရစၧာန္ေလွာင္အိမ္ေလးကိုေတြ့လိုက္ရတယ္။ ေလွာင္အိမ္ထဲကေၾကာင္ေလးကေတာ့ တိတ္ဆိတ္လို႔ေနေလသည္။
'ေသေနပီလား? အသက္ရႉက်ပ္ၿပီးေသသြားတာလား? သူအစာအိမ္အတြင္းမွထိန႔္လန႔္တုန္လႈပ္လာၿပီး ေလွာင္အိမ္ကိုဖြင့္ကာ အလ်င္အျမန္ ဘဲေၾကာင္ကိုသူ႔ရဲ့စာပြဲခုန္ေပၚတင္လိုက္သည္။ အဲ့အခ်ိန္မွာဘဲေၾကာင္ေလးရဲ့အသံကိုၾကားလိုက္ရၿပီး သူ႔ရဲ့ခႏၶာကိုယ္ကဘာထိခိုက္ မႈမွမရိွဘဲ စားပြဲခံုေပၚကိုခုန္ဆင္းသြားသည္။
Jun Ren ေၾကာင္ေလးကိုၾကၫ့္ေနခဲ့သည္။ သူ႔ရဲ့ခႏၶာကိုယ္ကို ႏူးညံ့ၿပီးအျဖဴေရာင္ရိွတဲ့ အေမႊးေလးေတြနဲ႔ဖံုးထားၿပီး သူ႔ရဲ့အၿမီးကိုေနာက္ေက်ာကေနၿပီးေတာ့ေဖာ္ျပလို႔ေနသည္။
(A/N:ဒီနားေလးကိုသိပ္မရွင္းလို႔ သိသေလာက္ဘဲျပန္ထားပါတယ္။)
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္မ်က္လံုးခ်င္းဆံုတဲ့အခ်ိန္မွာ Jun Ren နက္ရိႈင္းၿပီး အျပာေရာင္ပင္လယ္နဲ႔ တူတဲ့ေၾကာင္ေလးရဲ့မ်က္လံုးထဲမွာသူ႔ရဲ့ပံုရိပ္ ကိုေတြ့လိုက္ရသည္။ ပထမဦးဆံုးအေနနဲ႔ သူဒီၾကာင္ေလးရဲ့ဆြဲေဆာင္ျခင္းကိုခံလိုက္ရသည္။ Jun Ren တိရစၧာန္ေတြက္ုမုန္းသည္ဆိုေသာအရာမွာ ဒီေသးငယ္တဲ့ေၾကာင္ေလးကို ဆိုလိုျခင္းေတာ့မဟုတ္ေပ။
သူမ်က္ေတာင္ခတ္လိုက္ၿပီးေၾကာင္ကသူ႔ရဲ့ဘဝကိုစတင္ေတာက္ပလာေအာင္ လုပ္ႏိုင္ခဲ့သည္။
'အား...! မင္းဘယ္လိုေတာင္လုပ္ရဲတာလဲ! ငါကဒီဘဝမွာရိုးရိုးေၾကာင္ေလးပါ! မင္းကငါ့ကိုဒဏ္ရာရေစခ်င္တာလား! အား...!?မင္းဘယ္လိုေတာင္လုပ္ႏိုင္ရတာလဲ! င္ကမင္းရဲ့တိရစၧာန္ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္ ဒါေပမယ့္ငါ့အသက္ငါ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရမယ္ကြ!'
သူ႔ရဲ့အၿမီးကိုဇာတ္လိုက္ဘက္လွၫ့္လိုက္ကာ စားပြဲေပၚကေနအလ်င္အျမန္ဆင္းလိုက္ၿပီး အခန္းရဲ့ေဘးဘက္မွာရိွတဲ့ ျပတင္းေပါက္ဆီကိုသြားလိုက္သည္။ ေၾကာင္ေလးကျပတင္းေပါက္ဆီကိုတက္လိုက္ၿပီး ညဘက္ႀကီးညဘက္ႀကီး ၿမိဳ႔ထဲမွာဘာေတျြဖစ္ပ်က္ေနလဲဆိုတာကိုသာ ၾကၫ့္ေနလိုက္သည္။
Jun Ren အေနနဲ႔ နည္းနည္းေတာ့စိတ္ဆိုးသြားသည္။ ဒီေၾကာင္ကေတာ္ေတာ္ထူးဆန္းေနသည္။ သူက သူ႔(Jun Ren)ဆီကေနအာရံုစိုက္မႈရေအာင္လည္း ပြတ္သတ္မေနခဲ့ေပ။ ဒါ့အျပင္ သူ႔ကိုျခစ္ရာေလးတစ္ခုကိုေတာင္ မကုတ္ခဲ့ေပ။ အရမး္ကိုထူးဆန္းေနၿပီး အရမ္းကို ေအးေဆးျဖစ္လြန္းေနသည္။
'ဒီတစ္ခါေတာ့ငါကဘဲပထမဆံုး မင္းနဲ႔အကြၽမ္းတဝင္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္သင့္ပါတယ္ေလ။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ငါကသူ႔ရဲ့သခင္ျဖစ္ေနၿပီဘဲ။ မၾကာေသးခင္မွာ ငါသူ႔ရဲ့အာရံုစိုက္မႈကိုရႏိုင္ပါတယ္။ ခနေနပါဦး...ဘယ္သူကေၾကာင္ေတြကိုဘယ္လိုနားလည္ႏိုင္မွာလဲ? ဘယ္သူက တိရစၧာန္ေတြကို နားလည္ႏိုင္မွာလဲ? က်စ္...ဒီေတာ့ညီေလးေရ...မဟုတ္ေသးဘူး...ငါသူ႔ကို ငါ့ဆီမွာဘဲအာရံုစိုက္ေနတာကိုဘဲလိုခ်င္တယ္
သူ႔ရဲ့မ်က္လံုးလွလွေလးေတြက ငါ့ဆီမွာဘဲရိွေနတာကိုဘဲလိုခ်င္တယ္။ ငါေၾကာင္ေတြႀကိဳက္တဲ့ ပစၥည္းေတြကိုအဆင္သင့္ရိွေအာင္လုပ္ထားဖို႔လိုတယ္။'
သူအေတြးေတြကိုရပ္လိုက္ကာ Jun Renသူ႔ရဲ့ ကြန္ပ်ူတာေရ႔ွကိုလွၫ့္လိုက္ၿပီးစတင္ကာ အြန္လိုင္းေဈးအေရာင္းအဝယ္အခ်ိဳ႕ကို ရွာေဖြေနလိုက္သည္။
ထိုအခ်ိန္မွာဘဲhostကေတာ့ systemလိုင္းျပန္တက္လာေအာင္အက်ိဳးမရိွႀကိဳးစားလို႔ေနသည္။
'***system! မင္းျပန္လာတဲ့အခ်ိန္ၾကရင္! အရွင္လတ္လတ္ အေရခြံကိုစုတ္ခြာပစ္မယ္!ဂါး...!!'
4.9.2020
Firday