Unicode//
တိတ်ဆိတ်ခြင်း ကြီးစိုးသော လမိုက်ည ။
မှောင်မိုက်သော အိမ်ေတာ် ။
အကျည်းတန်သော အခန်းကျဉ်း ။
သူ့ဒေါသကို ဖြေသိမ့်ရာ သူ့စိတ်ဖြေရာ နေရာတစ်ခု ။
အခန်းဝတွင် အမည်းရောင်ဝမ်းဆက်ဝတ်ထားတဲ့ လူတစ်စုက အသင့်စောင့်ကြိုနေသည် ။
သူမေးငေါ့ပြလိုက်သောအခါ ခိုင်းသည့်အတိုင်း လုပ်ပြီးကြောင်း ပြိုင်တူခေါင်းငြိမ့်ပြကြသည် ။
သူတပည့်များအား လက်ပြ၍ အဝေးသို့ထွက်သွားစေကာ အခန်းတွင်းသို့ တစ်လှမ်းချင်း လှမ်းဝင်ခဲ့ပေသည်။
' ကျွီ..... '
အခန်းတံခါး ဖြည်းညင်းစွာ ပွင့်လာခဲ့သည် ။
အဝတ်အုပ်ထားသည့်တိုင် စူးရှသောအလင်းရောင်က မျက်လုံးသို့တိုက်ရိုက် ထိုးနေသောကြောင့် ခေါင်းလွှဲလိုက်ရသည် ။
ဖိနပ်သံ.....
တစ်လှမ်းချင်း ဖြည်းနှေးစွာ လှမ်းလာသော ဖိနပ်သံ
တဖြည်းဖြည်းနှင့် နီးကပ်လာခဲ့သည် ။
ရပ်.....ရပ်သွားပြီ ဖိနပ်သံ ရပ်သွားပြီ ။
တုန်လှုပ်မှုက တစ်ကိုယ်လုံးသို့ ဖြန့်ကျက်လျက် ။
စိုးရိမ်ထိတ်လန့်မှုများက လွှမ်းမိုးနေခဲ့သည် ။
ခေါင်းတွင်စွပ်ထားသော အမည်းရောင်အဝတ်ကြီးကို ဖယ်လိုက်သော်လည်း စကားပြော၍မရသေး ။ပါးစပ်တွင် စည်းနှောင်ထားသေးသည် ။
နဂိုကတည်းကပင် လမ်းလျှောက်ခြင်းမစွမ်းနိုင်၍ ထွက်ပြေးဖို့ကား မဖြစ်နိုင် ။ သို့ကြောင့် ခြေထောက်တွင်တော့ ကြိုးများစည်းနှောင်မထား ။
လက်နှစ်ဖက်တွင်ကား ရုန်းဖို့မပြောနှင့် လှုပ်၍ပင်မရနိုင်အောင် ကြိုးများဖြင့် တုပ်နှောင်ထားသည် ။
မျက်နှာ.... တစ်ဖက်ကလူရဲ့မျက်နှာကို သေချာစွာ မမြင်ရ ။
အလင်းကိုကွယ်၍ရှိနေခြင်းကြောင့်လည်းကောင်း အဝတ်အုပ်တာ ကြာနေပြီဖြစ်သောကြောင့် မျက်လုံးဝါးနေ၍လည်းကောင်း တစ်ဖက်လူကို ကောင်းကောင်းမမြင်ရ ။
ကျွန်တော် တစ်ခုခုပြောဖို့ ကြိုးစားနေသည်ကို သိ၍ထင် ပါးစပ်တွင် စည်းထားသော အဝတ်ကို ဖြည်ပေးသည် ။
" မင်း မင်း ဘယ်သူလဲ ငါ့ကို ဘာလို့ ဖမ်းတာလဲ မင်းက ဘယ်သူလဲ ငါ မသိဘူး ငါ မင်းကို မသိဘူး ငါ့ကို အခုလွှတ်ပေး "
" ဟက် ကျွန်တော့်ကို မသိဘူးဟုတ်လား သေချာကြည့်ပါအုံး မသိတာ သေချာရဲ့လားဗျ "
မျက်နှာကို အတင်းဆွဲမော့၍ သူ့မျက်နှာနား တိုးကပ်ပေးသည် ။
မြင်ဖူးတယ်.....မြင်ဖူးတယ် သူ့ကို မြင်ဖူးတယ် ဘယ်မှာ..... ဘယ်မှာ......
" မင်း...မင်း..."
" မှတ်မိသွားပြီထင်တယ် ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုလုပ်မလဲဗျ ခင်ဗျားမှာ အခြားသူကိုပြောဖို့ အခွင့်အရေး မရှိတော့ဘူး ခင်ဗျားရဲ့အဆုံးသတ်ချိန် ရောက်ပြီမို့ "
" အားးးးးးးး"
နာကျင်မှု ကျွန်တော့်ဝမ်းဗိုက်တွင်းကလား
စိုရွှဲနေတဲ့ခံစားချက်ကရော ကျွန်တော့်ကိုယ်ကထွက်တဲ့သွေးစက်တွေလား
ကျွန်တော် ကျွန်တော် တကယ်အဆုံးသတ်ရတော့မှာလား ။
ကျွန်တော် ဘာအမှားလုပ်မိလို့လဲ
" မင်း....မင်း.....ငါ မင်းကို ဘာလုပ်လို့လဲ ငါ....ငါ..ဘာအပြစ်ရှိလို့လဲ....."
" အပြစ် ဟုတ်လား ဟားးးးးဟားးးးး "
ကျောချမ်းစရာေကာင်းေသာ လှောင်ရီသံကား အခန်းတွင် ပဲ့တင်ထပ်နေခဲ့သည် ။ ရီသံကြားရုံဖြင့်ပင် ကြောက်စရာကောင်းလွန်းလှသည် ။
" မင်းအပြစ်က "
ကျွန်တော့်နားသို့ ယခင်ကထက် ပို၍တိုးကပ်လာခဲ့သည် ။
ကြောက်စိတ်ကြောင့် သူ့အလိုလိုပင် နောက်သို့ တိုးဆုတ်နေခဲ့မိသည် ။
ကျွန်တော့်အကျီကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့်လှမ်းဆွဲပြီး သူ့အနားသို့ တိုးကပ်လိုက်သည် ။ ကျွန်တော့်နား နားသို့ကပ်၍
" ငါ့ အ ရုပ် လေး နား ရှိ နေ ခဲ့ လို့ "
စကားတစ်လုံးချင်းကို ပီသဖြည်းနှင်းစွာ ပြော၍
ကျွန်တော့်ဝမ်းဗိုက်တွင်းသို့ ဓားချက်များ အဆက်မပြတ် ဝင်ရောက်လာခဲ့သည် ။
ကျွန်တော့်အသက်ဇီဝိန်ကို ခြွေသွားခဲ့သည် ။
.........................
မျက်နှာတွင် စင်နေသော သွေးစက်အချို့ကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဖိသုတ်လိုက်သည် ။
" ဟက် ဖြိုးလေးနားက အမှိုက်တစ်ကောင် ထပ်ရှင်းလိုက်ရပြန်ပြီဘဲ "
မဲ့ပြုံးတစ်ချက်ဖြင့် သွေးအိုင်ထဲမှလူကို ကျောခိုင်းထွက်လာခဲ့သည် ။
အပေါက်ဝတွင် ရပ်စောင့်နေသော လူတစ်စုကို မျက်ရိပ်ပြပြီး ရှင်းခိုင်းလိုက်သည် ။
သူကတော့ ခုနကနှင့်မတူစွာ လွတ်လပ်မှုအပြည့် စိတ်အေးချမ်းမှုအပြည့်ဖြင့် အိမ်တော်အတွင်းမှ ပြန်ထွက်လာခဲ့သည် ။
မီးရောင်စုံများလင်းတဲ့ လမ်းမထက် ကားနက်လေးတစ်စီး အရှိန်ဖြင့် မောင်းနှင်နေသည် ။
ကားထဲတွင်ကား အသိစိတ်ကင်းလွတ်နေသော လူတစ်ဦး.......
" ဟားးးဟားးးးးးဟားးးး "
လှောင်ရီသံများကား လမ်းမထက်ပျံ့လွင့်နေခဲ့သည် ။
မီးရောင်အောက် ဖြတ်သွားသည့်အချိန်တိုင်း တစ်ကိုယ်လုံးစိုရွှဲနေသော သွေးတို့ကို အတိုင်းသား မြင်နေရသည် ။
လှုပ်ရှားမှုကြောင့် ရင်ဘတ်ကဒဏ်ရာကလည်း သွေးများပြန်ထွက်လာခဲ့သည် ။
လမ်းမထက် မိုးစက်များ ကျဆင်းလာခဲ့သည် ။
ကားအရှိန်နှင့် တူညီစွာ မိုးများကလည်း သည်းထန်စွာ ရွာသွန်းနေခဲ့သည် ။ တစ်နေရာအရောက် လမ်းမီးတိုင်အောက်တွင် ရုတ်တရက်ကားရပ်သွားသည် ။
ကားထဲမှ လူတစ်ဦး ထွက်လာခဲ့သည် ။
မျက်ဝန်းထဲတွင် မိုးစက်များနှင့်အပြိုင် ငိုကြွေးနေခဲ့သည် ။
ဆုံးရှုံးရမှာကြောက်သည့်စိတ် လုယူသွားမှာစိုးသည့်စိတ်များက လူကို ထိုးနှက်နေခဲ့သည် ။
" ဖြိုးလေး မင်းအတွက် ကိုယ်အမှိုက်တစ်စ ထပ်ရှင်းလိုက်ပြီ
မင်း ကိုယ့်စကား နားမထောင်ရင် မင်းကိုလည်း ကိုယ်ဘာလုပ်မိမယ်မသိဘူး "
ခပ်ရွဲ့ရွဲ့ ရီမောကာ မိုးစက်များအောက် ဝမ်းနည်းစွာ ငိုကြွေးနေေသာ လူတစ်ဦး.......
စိတ်လွတ်နေသော အရူးတစ်ယောက်လို......
သူ့အား မျက်ရည်စက်များနှင့် မိုးစက်များက အဖော်ပြုပေးနေသည် ။
..............................
ညက စောအိပ်လို့ထင် မနက်အစောကြီး နိုးနေသောကြောင့် လမ်းလျှောက်ရန် ခြံဝင်းထဲသို့ဆင်းလာခဲ့သည် ။
ခြံဝင်းထဲ ခြေချမည့်ဆဲဆဲ ကိုခွန်းစစ်ကားသံကြားသောကြောင့် သွားကြိုမည်အပြု
ခြေလှမ်းများကား ဆွဲထားသလို သေနေသလို ရပ်တန့်သွားရသည် ။
တစ်ကိုယ်လုံးမိုးရေများစိုရွှဲကာ ဖြူဖျော့နေသော ကိုခွန်းစစ်ရဲ့ အသွင်
ရှပ်အကျီအဖြူပေါ်တွင် သွေးစက်များက အတိုင်းသား
ကျွန်တော့်နှလုံးသား နာကျင်ရသည် ။
ကိုခွန်းစစ်ကို ဤသို့ မမြင်ချင် ။
ဘာဖြစ်လာတာလဲ ကိုခွန်းစစ်ကို ဘယ်သူက လုပ်လိုက်တာလဲ
ကားပေါ်ကဆင်းသည့်ခြေထောင်များကပင် ယိုင်ထိုးနေသည်ကို ကျွန်တော်ရိပ်မိသည် ။ ကားတံခါးကို အားပြုပြီး ကားပေါ်က ဆင်းနေရသည် ။
ကျွန်တော်.......ကျွန်တော်.....ကိုခွန်းစစ်ဆီ သွားသင့်သလား
ကိုခွန်းစစ်....ကိုခွန်းစစ်ကို......
တွေးနေသောအတွေးများသည် ကိုခွန်းစစ်က ကျွန်တော့်ဘက် လှမ်းကြည့်လိုက်သော အကြည့်တစ်ချက်ကြောင့် ပျောက်ရှသွားရသည် ။
မျက်နှာထက် ကျဆင်းလာသော မျက်ရည်စက်များကို မထိန်းနိုင်ခဲ့ ။ မျက်ရည်များက ယောကျာ်းတန်မဲ့ အဘယ်ကြောင့် အတားအဆီးမရှိ ကျဆင်းနေရပါသနည်း ။
ကိုခွန်းစစ်ကို ကျွန်တော်ချစ်သည် သို့ထိတိုင် ကြောက်လည်းကြောက်သည် ။
ကိုခွန်းစစ်နားသွားရင် ကျွန်တော် ငိုကြွေးမိမည်မှာ အမှန်
ထိုအခါ ကိုခွန်းစစ် ပို၍ပင် စိတ်ဆင်းရဲရလိမ့်မည် ။
ကိုခွန်းစစ်ကလည်း သူ့ရဲ့အခုလိုပုံစံကို ကျွန်တော့်အား မြင်စေချင်မှာ မဟုတ်သည်ကို ကျွန်တော်သိသည် ။
ခြေလှမ်းများကား အပေါ်ထပ်ဆီသို့ ဦးတည်နေခဲ့သည် ။
ထို့နောက် ကျွန်တော့်အခန်းရှိ ကျွန်တော့်အိပ်ယာထက်သို့
အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်သည် ။
ထိုစဉ် အခန်းတံခါး ဖြည်းညင်းစွာ ပွင့်လာခဲ့သည် ။
ကျွန်တော်ထင်သည့်အတိုင်းပင် ကိုခွန်းစစ် ကျွန်တော့်ကို လာကြည့်ခြင်း......
" ဖြိုးလေးကို ကိုယ်အရမ်းချစ်တယ် အဆုံးရှုံးမခံနိုင်သည်အထိမို့ ကိုယ့်ကို ဘယ်တော့မှ ထားမသွားပါနဲ့လား ကိုယ့်ရဲ့အဝေးကို ဘယ်တော့မှ ထွက်မသွားပါနဲ့လား "
စိုစွတ်မှု ကျွန်တော့်ပါးပြင်ထက်က ရေတွေက ဘာတွေလဲ
ကိုခွန်းစစ်........ကိုခွန်းစစ် ငိုနေတာလား.......
ကျွန်တော့်ကြောင့် ကျွန်တော့်ကြောင့် ကိုခွန်းစစ် ငိုနေတာလား
ဟင့်အင်း....မငိုပါနဲ့ ကျွန်တော့်အတွက်နဲ့ ကိုခွန်းစစ် မငိုပါနဲ့
တောင်းပန်ပါတယ် မငိုပါနဲ့.......
အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ရာမှထ၍ ထိုသို့ပြောလိုက်ချင်သော်လည်း မပြောဖြစ်ခဲ့
တစ်စုံတစ်ခုက ကျွန်တော့်ကိုဆွဲထားသည် ။
တစ်စုံတစ်ခုက ကျွန်တော့်ကို တားနေသည် ။
တုံးစံအတိုင်းပင် ကျွန်တော့်ရဲ့နဖူးထက်သို့ အနမ်းတစ်ပွင့်ပေးရင် ကိုခွန်းစစ် ထွက်သွားခဲ့သည် ။
ကိုခွန်းစစ်ထွက်သွားမှ ထိန်းချုပ်ထားသော မျက်ရည်များက ပါးထက်သို့ စီးဆင်းလာခဲ့သည် ။
ချစ်တယ် ကျွန်တော်လည်း ကိုခွန်းစစ်ကိုချစ်တယ်
ကျွန်တော့်အသက်ထက်ကို ပိုချစ်တယ် ။
ကျွန်တော့်ကို ချစ်တဲ့အကြောင်းပြောလိုက်ပါလား
နှောင့်နှေးခြင်းမရှိဘဲ ကျွန်တော်လက်ခံမှာမို့ ပြောလိုက်ပါတော့လား ကျွန်တော့်ကိုချစ်တယ် လို့
ဘာလို့.....ဘာလို့ အခုလို ကြိတ်ပြီးခံစားနေတာလဲဗျာ.......
....................
စိတ်ချပါ ကိုခွန်းစစ်ကလွဲ
ကျွန်တော်ဘယ်သူ့ကိုမှ မချစ်ဘူး.........
စိတ်ချပါ ကိုခွန်းစစ်နားကနေ
ကျွန်တော်ဘယ်တော့မှ ထွက်မသွားဘူး.........
စိတ်ချပါ ကိုခွန်းစစ်ကလွဲ
ကျွန်တော့်ဖြစ်တည်မှုဆိုတာ မရှိတော့ပြီ...........
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Zawgi //
တိတ္ဆိတ္ျခင္း ႀကီးစိုးေသာ လမိုက္ည ။
ေမွာင္မိုက္ေသာ အိမ္ေတာ္ ။
အက်ည္းတန္ေသာ အခန္းက်ဥ္း ။
သူ႔ေဒါသကို ေျဖသိမ့္ရာ သူ႔စိတ္ေျဖရာ ေနရာတစ္ခု ။
အခန္းဝတြင္ အမည္းေရာင္ဝမ္းဆက္ဝတ္ထားတဲ့ လူတစ္စုက အသင့္ေစာင့္ႀကိဳေနသည္ ။
သူေမးေငါ့ျပလိုက္ေသာအခါ ခိုင္းသည့္အတိုင္း လုပ္ၿပီးေၾကာင္း ၿပိဳင္တူေခါင္းၿငိမ့္ျပၾကသည္ ။
သူတပည့္မ်ားအား လက္ျပ၍ အေဝးသို႔ထြက္သြားေစကာ အခန္းတြင္းသို႔ တစ္လွမ္းခ်င္း လွမ္းဝင္ခဲ့ေပသည္။
' ကၽြီ..... '
အခန္းတံခါး ျဖည္းညင္းစြာ ပြင့္လာခဲ့သည္ ။
အဝတ္အုပ္ထားသည့္တိုင္ စူးရွေသာအလင္းေရာင္က မ်က္လုံးသို႔တိုက္ရိုက္ ထိုးေနေသာေၾကာင့္ ေခါင္းလႊဲလိုက္ရသည္ ။
ဖိနပ္သံ.....
တစ္လွမ္းခ်င္း ျဖည္းေႏွးစြာ လွမ္းလာေသာ ဖိနပ္သံ
တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ နီးကပ္လာခဲ့သည္ ။
ရပ္.....ရပ္သြားၿပီ ဖိနပ္သံ ရပ္သြားၿပီ ။
တုန္လွုပ္မွုက တစ္ကိုယ္လုံးသို႔ ျဖန႔္က်က္လ်က္ ။
စိုးရိမ္ထိတ္လန႔္မွုမ်ားက လႊမ္းမိုးေနခဲ့သည္ ။
ေခါင္းတြင္စြပ္ထားေသာ အမည္းေရာင္အဝတ္ႀကီးကို ဖယ္လိုက္ေသာ္လည္း စကားေျပာ၍မရေသး ။ပါးစပ္တြင္ စည္းေႏွာင္ထားေသးသည္ ။
နဂိုကတည္းကပင္ လမ္းေလၽွာက္ျခင္းမစြမ္းနိုင္၍ ထြက္ေျပးဖို႔ကား မျဖစ္နိုင္ ။ သို႔ေၾကာင့္ ေျခေထာက္တြင္ေတာ့ ႀကိဳးမ်ားစည္းေႏွာင္မထား ။
လက္ႏွစ္ဖက္တြင္ကား ႐ုန္းဖို႔မေျပာႏွင့္ လွုပ္၍ပင္မရနိုင္ေအာင္ ႀကိဳးမ်ားျဖင့္ တုပ္ေႏွာင္ထားသည္ ။
မ်က္ႏွာ.... တစ္ဖက္ကလူရဲ့မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာစြာ မျမင္ရ ။
အလင္းကိုကြယ္၍ရွိေနျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း အဝတ္အုပ္တာ ၾကာေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မ်က္လုံးဝါးေန၍လည္းေကာင္း တစ္ဖက္လူကို ေကာင္းေကာင္းမျမင္ရ ။
ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခုခုေျပာဖို႔ ႀကိဳးစားေနသည္ကို သိ၍ထင္ ပါးစပ္တြင္ စည္းထားေသာ အဝတ္ကို ျဖည္ေပးသည္ ။
" မင္း မင္း ဘယ္သူလဲ ငါ့ကို ဘာလို႔ ဖမ္းတာလဲ မင္းက ဘယ္သူလဲ ငါ မသိဘူး ငါ မင္းကို မသိဘူး ငါ့ကို အခုလႊတ္ေပး "
" ဟက္ ကၽြန္ေတာ့္ကို မသိဘူးဟုတ္လား ေသခ်ာၾကည့္ပါအုံး မသိတာ ေသခ်ာရဲ့လားဗ် "
မ်က္ႏွာကို အတင္းဆြဲေမာ့၍ သူ႔မ်က္ႏွာနား တိုးကပ္ေပးသည္ ။
ျမင္ဖူးတယ္.....ျမင္ဖူးတယ္ သူ႔ကို ျမင္ဖူးတယ္ ဘယ္မွာ..... ဘယ္မွာ......
" မင္း...မင္း..."
" မွတ္မိသြားၿပီထင္တယ္ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲဗ် ခင္ဗ်ားမွာ အျခားသူကိုေျပာဖို႔ အခြင့္အေရး မရွိေတာ့ဘူး ခင္ဗ်ားရဲ့အဆုံးသတ္ခ်ိန္ ေရာက္ၿပီမို႔ "
" အားးးးးးးး"
နာက်င္မွု ကၽြန္ေတာ့္ဝမ္းဗိုက္တြင္းကလား
စိုရႊဲေနတဲ့ခံစားခ်က္ကေရာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကထြက္တဲ့ေသြးစက္ေတြလား
ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္ေတာ္ တကယ္အဆုံးသတ္ရေတာ့မွာလား ။
ကၽြန္ေတာ္ ဘာအမွားလုပ္မိလို႔လဲ
" မင္း....မင္း.....ငါ မင္းကို ဘာလုပ္လို႔လဲ ငါ....ငါ..ဘာအျပစ္ရွိလို႔လဲ....."
" အျပစ္ ဟုတ္လား ဟားးးးးဟားးးးး "
ေက်ာခ်မ္းစရာေကာင္းေသာ ေလွာင္ရီသံကား အခန္းတြင္ ပဲ့တင္ထပ္ေနခဲ့သည္ ။ ရီသံၾကား႐ုံျဖင့္ပင္ ေၾကာက္စရာေကာင္းလြန္းလွသည္ ။
" မင္းအျပစ္က "
ကၽြန္ေတာ့္နားသို႔ ယခင္ကထက္ ပို၍တိုးကပ္လာခဲ့သည္ ။
ေၾကာက္စိတ္ေၾကာင့္ သူ႔အလိုလိုပင္ ေနာက္သို႔ တိုးဆုတ္ေနခဲ့မိသည္ ။
ကၽြန္ေတာ့္အက်ီကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္လွမ္းဆြဲၿပီး သူ႔အနားသို႔ တိုးကပ္လိုက္သည္ ။ ကၽြန္ေတာ့္နား နားသို႔ကပ္၍
" ငါ့ အ ႐ုပ္ ေလး နား ရွိ ေန ခဲ့ လို႔ "
စကားတစ္လုံးခ်င္းကို ပီသျဖည္းႏွင္းစြာ ေျပာ၍
ကၽြန္ေတာ့္ဝမ္းဗိုက္တြင္းသို႔ ဓားခ်က္မ်ား အဆက္မျပတ္ ဝင္ေရာက္လာခဲ့သည္ ။
ကၽြန္ေတာ့္အသက္ဇီဝိန္ကို ေႁခြသြားခဲ့သည္ ။
.........................
မ်က္ႏွာတြင္ စင္ေနေသာ ေသြးစက္အခ်ိဳ႕ကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဖိသုတ္လိုက္သည္ ။
" ဟက္ ၿဖိဳးေလးနားက အမွိုက္တစ္ေကာင္ ထပ္ရွင္းလိုက္ရျပန္ၿပီဘဲ "
မဲ့ျပဳံးတစ္ခ်က္ျဖင့္ ေသြးအိုင္ထဲမွလူကို ေက်ာခိုင္းထြက္လာခဲ့သည္ ။
အေပါက္ဝတြင္ ရပ္ေစာင့္ေနေသာ လူတစ္စုကို မ်က္ရိပ္ျပၿပီး ရွင္းခိုင္းလိုက္သည္ ။
သူကေတာ့ ခုနကႏွင့္မတူစြာ လြတ္လပ္မွုအျပည့္ စိတ္ေအးခ်မ္းမွုအျပည့္ျဖင့္ အိမ္ေတာ္အတြင္းမွ ျပန္ထြက္လာခဲ့သည္ ။
မီးေရာင္စုံမ်ားလင္းတဲ့ လမ္းမထက္ ကားနက္ေလးတစ္စီး အရွိန္ျဖင့္ ေမာင္းႏွင္ေနသည္ ။
ကားထဲတြင္ကား အသိစိတ္ကင္းလြတ္ေနေသာ လူတစ္ဦး.......
" ဟားးးဟားးးးးးဟားးးး "
ေလွာင္ရီသံမ်ားကား လမ္းမထက္ပ်ံ႕လြင့္ေနခဲ့သည္ ။
မီးေရာင္ေအာက္ ျဖတ္သြားသည့္အခ်ိန္တိုင္း တစ္ကိုယ္လုံးစိုရႊဲေနေသာ ေသြးတို႔ကို အတိုင္းသား ျမင္ေနရသည္ ။
လွုပ္ရွားမွုေၾကာင့္ ရင္ဘတ္ကဒဏ္ရာကလည္း ေသြးမ်ားျပန္ထြက္လာခဲ့သည္ ။
လမ္းမထက္ မိုးစက္မ်ား က်ဆင္းလာခဲ့သည္ ။
ကားအရွိန္ႏွင့္ တူညီစြာ မိုးမ်ားကလည္း သည္းထန္စြာ ရြာသြန္းေနခဲ့သည္ ။ တစ္ေနရာအေရာက္ လမ္းမီးတိုင္ေအာက္တြင္ ႐ုတ္တရက္ကားရပ္သြားသည္ ။
ကားထဲမွ လူတစ္ဦး ထြက္လာခဲ့သည္ ။
မ်က္ဝန္းထဲတြင္ မိုးစက္မ်ားႏွင့္အၿပိဳင္ ငိုေႂကြးေနခဲ့သည္ ။
ဆုံးရွုံးရမွာေၾကာက္သည့္စိတ္ လုယူသြားမွာစိုးသည့္စိတ္မ်ားက လူကို ထိုးႏွက္ေနခဲ့သည္ ။
" ၿဖိဳးေလး မင္းအတြက္ ကိုယ္အမွိုက္တစ္စ ထပ္ရွင္းလိုက္ၿပီ
မင္း ကိုယ့္စကား နားမေထာင္ရင္ မင္းကိုလည္း ကိုယ္ဘာလုပ္မိမယ္မသိဘူး "
ခပ္ရြဲ႕ရြဲ႕ ရီေမာကာ မိုးစက္မ်ားေအာက္ ဝမ္းနည္းစြာ ငိုေႂကြးေနေသာ လူတစ္ဦး.......
စိတ္လြတ္ေနေသာ အ႐ူးတစ္ေယာက္လို......
သူ႔အား မ်က္ရည္စက္မ်ားႏွင့္ မိုးစက္မ်ားက အေဖာ္ျပဳေပးေနသည္ ။
..............................
ညက ေစာအိပ္လို႔ထင္ မနက္အေစာႀကီး နိုးေနေသာေၾကာင့္ လမ္းေလၽွာက္ရန္ ၿခံဝင္းထဲသို႔ဆင္းလာခဲ့သည္ ။
ၿခံဝင္းထဲ ေျခခ်မည့္ဆဲဆဲ ကိုခြန္းစစ္ကားသံၾကားေသာေၾကာင့္ သြားႀကိဳမည္အျပဳ
ေျခလွမ္းမ်ားကား ဆြဲထားသလို ေသေနသလို ရပ္တန႔္သြားရသည္ ။
တစ္ကိုယ္လုံးမိုးေရမ်ားစိုရႊဲကာ ျဖဴေဖ်ာ့ေနေသာ ကိုခြန္းစစ္ရဲ့ အသြင္
ရွပ္အက်ီအျဖဴေပၚတြင္ ေသြးစက္မ်ားက အတိုင္းသား
ကၽြန္ေတာ့္ႏွလုံးသား နာက်င္ရသည္ ။
ကိုခြန္းစစ္ကို ဤသို႔ မျမင္ခ်င္ ။
ဘာျဖစ္လာတာလဲ ကိုခြန္းစစ္ကို ဘယ္သူက လုပ္လိုက္တာလဲ
ကားေပၚကဆင္းသည့္ေျခေထာင္မ်ားကပင္ ယိုင္ထိုးေနသည္ကို ကၽြန္ေတာ္ရိပ္မိသည္ ။ ကားတံခါးကို အားျပဳၿပီး ကားေပၚက ဆင္းေနရသည္ ။
ကၽြန္ေတာ္.......ကၽြန္ေတာ္.....ကိုခြန္းစစ္ဆီ သြားသင့္သလား
ကိုခြန္းစစ္....ကိုခြန္းစစ္ကို......
ေတြးေနေသာအေတြးမ်ားသည္ ကိုခြန္းစစ္က ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေသာ အၾကည့္တစ္ခ်က္ေၾကာင့္ ေပ်ာက္ရွသြားရသည္ ။
မ်က္ႏွာထက္ က်ဆင္းလာေသာ မ်က္ရည္စက္မ်ားကို မထိန္းနိုင္ခဲ့ ။ မ်က္ရည္မ်ားက ေယာက်ာ္းတန္မဲ့ အဘယ္ေၾကာင့္ အတားအဆီးမရွိ က်ဆင္းေနရပါသနည္း ။
ကိုခြန္းစစ္ကို ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္သည္ သို႔ထိတိုင္ ေၾကာက္လည္းေၾကာက္သည္ ။
ကိုခြန္းစစ္နားသြားရင္ ကၽြန္ေတာ္ ငိုေႂကြးမိမည္မွာ အမွန္
ထိုအခါ ကိုခြန္းစစ္ ပို၍ပင္ စိတ္ဆင္းရဲရလိမ့္မည္ ။
ကိုခြန္းစစ္ကလည္း သူ႔ရဲ့အခုလိုပုံစံကို ကၽြန္ေတာ့္အား ျမင္ေစခ်င္မွာ မဟုတ္သည္ကို ကၽြန္ေတာ္သိသည္ ။
ေျခလွမ္းမ်ားကား အေပၚထပ္ဆီသို႔ ဦးတည္ေနခဲ့သည္ ။
ထို႔ေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္အခန္းရွိ ကၽြန္ေတာ့္အိပ္ယာထက္သို႔
အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္သည္ ။
ထိုစဥ္ အခန္းတံခါး ျဖည္းညင္းစြာ ပြင့္လာခဲ့သည္ ။
ကၽြန္ေတာ္ထင္သည့္အတိုင္းပင္ ကိုခြန္းစစ္ ကၽြန္ေတာ့္ကို လာၾကည့္ျခင္း......
" ၿဖိဳးေလးကို ကိုယ္အရမ္းခ်စ္တယ္ အဆုံးရွုံးမခံနိုင္သည္အထိမို႔ ကိုယ့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ ထားမသြားပါနဲ႔လား ကိုယ့္ရဲ့အေဝးကို ဘယ္ေတာ့မွ ထြက္မသြားပါနဲ႔လား "
စိုစြတ္မွု ကၽြန္ေတာ့္ပါးျပင္ထက္က ေရေတြက ဘာေတြလဲ
ကိုခြန္းစစ္........ကိုခြန္းစစ္ ငိုေနတာလား.......
ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္ ကိုခြန္းစစ္ ငိုေနတာလား
ဟင့္အင္း....မငိုပါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္နဲ႔ ကိုခြန္းစစ္ မငိုပါနဲ႔
ေတာင္းပန္ပါတယ္ မငိုပါနဲ႔.......
အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရာမွထ၍ ထိုသို႔ေျပာလိုက္ခ်င္ေသာ္လည္း မေျပာျဖစ္ခဲ့
တစ္စုံတစ္ခုက ကၽြန္ေတာ့္ကိုဆြဲထားသည္ ။
တစ္စုံတစ္ခုက ကၽြန္ေတာ့္ကို တားေနသည္ ။
တုံးစံအတိုင္းပင္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့နဖူးထက္သို႔ အနမ္းတစ္ပြင့္ေပးရင္ ကိုခြန္းစစ္ ထြက္သြားခဲ့သည္ ။
ကိုခြန္းစစ္ထြက္သြားမွ ထိန္းခ်ဳပ္ထားေသာ မ်က္ရည္မ်ားက ပါးထက္သို႔ စီးဆင္းလာခဲ့သည္ ။
ခ်စ္တယ္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကိုခြန္းစစ္ကိုခ်စ္တယ္
ကၽြန္ေတာ့္အသက္ထက္ကို ပိုခ်စ္တယ္ ။
ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းေျပာလိုက္ပါလား
ေႏွာင့္ေႏွးျခင္းမရွိဘဲ ကၽြန္ေတာ္လက္ခံမွာမို႔ ေျပာလိုက္ပါေတာ့လား ကၽြန္ေတာ့္ကိုခ်စ္တယ္ လို႔
ဘာလို႔.....ဘာလို႔ အခုလို ႀကိတ္ၿပီးခံစားေနတာလဲဗ်ာ.......
....................
စိတ္ခ်ပါ ကိုခြန္းစစ္ကလြဲ
ကၽြန္ေတာ္ဘယ္သူ႔ကိုမွ မခ်စ္ဘူး.........
စိတ္ခ်ပါ ကိုခြန္းစစ္နားကေန
ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ေတာ့မွ ထြက္မသြားဘူး.........
စိတ္ခ်ပါ ကိုခြန္းစစ္ကလြဲ
ကၽြန္ေတာ့္ျဖစ္တည္မွုဆိုတာ မရွိေတာ့ၿပီ...........
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹