အိပ်ပျော်နေတဲ့မင်ထျန်နဲ့ သားဖြစ်သူကို
ကြည့်ပြီး ကွမ်ယောင်နောင်တတွေများစွာရနေခဲ့တယ်။သားဖြစ်သူကို သူဆုံးရှုံးရမှာကြောက်လာမိတယ်..မင်ထျန်ကရော သူ့ကို ခွင့်လွှတ်ပါ့မလား။
ရှဖေးကို သူ့ဘက်က မသတ်ခဲ့ရင်ကောင်းသား။ကျောက်မာန်နဲ့.အားမာန်ပြောတဲ့အတိုင်းသူမလုပ်ခဲ့ဘူးဆိုရင်...ခုနေ အခြေအနေတွေက တမျိုးပြောင်းနေနိုင်တယ် မဟုတ်လား။
သူက အမှန်တော့ အတ္တစိတ်ကို သတ်ပုံမှားပြီးရေးမိသွားတဲ့ စာဖြေသူလိုပဲ..သူ့အတ္တအတွက်ပဲ ကြည့်ခဲ့မိတာ..အဲ့ဒီအတွက် အခုသူကိုယ်တိုင်သတ်ပုံမှားနေရခြင်းမျိုး။
အမှားတွေ..နောင်တတွေဟာ ပြင်ဆင်ချိန်လင့်နေမှ သူဘယ်လိုဆက်လုပ်ရမှာ။
အခိုင်မာဆုံး ဆုံးဖြတ်မှုတစ်ခု သူလုပ်မှရတော့မယ်လေ...မင်ထျန်ရဲ့ခွင့်လွှတ်မှုနဲ့ သူ့ဘက်က ဖမ်းဆီးခံမဲ့အကြောင်းပါ။
'ငါ့ အမှားတွေအတွက်..ဘယ်လိုပြန်ပြီးပေးဆပ်မှ ကျေနိုင်မှာလဲကွာ...'
လက်ထဲက အရက်ခွက်က ငါးခွက်မြောက်နေပြီ..သူ့ရဲ့အမြင်အာရုံတွေထဲ ဝေဝါးလာတော့သည်။ဒီလိုနဲ့သူ့ခြေလှမ်းတွေက..
ဒါနဲ့ပဲ မင်ထျန်နဲ့ကလေးရှိရာကုတင်ဘေး
ရောက်လာတဲ့ ကွမ်ယောင်..
ကိုယ်က အထီးကျန်မှုတွေနဲ့မို့ ခုချိန်မှာ
သူ့ဘေးနားရှိနေတဲ့ မင်ထျန်နဲ့ကလေးကိုပွေ့ဖက်ထားချင်တာ သူ့ဆန္ဒပဲ။
အိပ်ပျော်နေသော မင်ထျန်ကိုယ်လေးကို
နောက်ကနေသိုင်းဖက်လိုက်တဲ့ကွမ်ယောင်ကြောင့် လန့်နိုးလာတဲ့ မင်ထျန်...
''မင်း..ဘာလုပ်တာလဲ.. လွှတ် ငါ့ကိုလွှတ်...''
မင်ဝမ်လေးက အိပ်ပျော်နေတဲ့အတွက်..
အသံကျယ်ကျယ်လဲပြောလို့မရရှာ
ထိုအဖြစ်တွေနဲ့ ဒေါသပုန်ထနေရတဲ့မင်ထျန်...
''ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်.. မင်ထျန်
ကိုယ့်ကိုခွင့်လွှတ်ပါကွာ..ကိုယ်မင်းကိုအရမ်းလွမ်းနေခဲ့တာ..
မင်းကို ချစ်တယ်...ချစ်တယ် ယုံကြည်ပေးပါ။ ''
မင်ထျန်ရဲ့လည်ဂုတ်သားတွေကို နမ်းရှိုက်ရင်း... ခါးကလက်တွေက မင်ထျန်ရဲ့အင်ကျီအောက် နေရာပြောင်းလာတဲ့အတွက်..
မင်ထျန်ရဲ့ဒေါသက ငယ်ထိပ်ရောက်လာပါလေရော...
ကုတင်ပေါ်ကနေ.. ကန်ချလိုက်တဲ့မင်ထျန်
ကြောင့် အမူးသမားကွမ်ယောင်ကတော့
ကြမ်းပြင်ပေါ် ခြေကားယားလက်ကားယားနဲ့အကျနာခဲ့ရပြီ။
''အားယိုး...နာလိုက်တာ..''
မင်ထျန်ကတော့ သူ့သားကိုဖက်ပြီး အနားကလုံးဝခွာမပေး..ကွမ်ယောင်ကိုသူ့ဘက်ကနည်းနည်းလေးမှမျက်နှာသာမပေး..
''နှာဘူးကောင် သေသေ..အဲ့မှာ..''
မျက်စောင်းခဲပြီးမင်ဝမ်လေးကိုချီကာ..
အခန်းလွတ်တခုထဲဝင်သွားတဲ့မင်ထျန်..
''ငါ့နောက်လိုက်မလာနဲ့.. နှာဘူးကောင်။''
ကွမ်ယောင်ကတော့ မျက်နှာကြီးရှုံ့မဲ့စွာနေရာမှာပဲ ကျန်နေခဲ့တော့တယ်။
'ငါစိတ်ရှည်ရမယ်..အချိန်ပေးရမယ် ထင်တာပဲ.. ဟူးးး..မူးတဲ့အမူးလေးတွေတောင်
ဘယ်ဆီရောက်သွားမှန်းမသိဘူး...မင်ထျန်ရာ ငါ့ကို ခုထိလက်မခံနိုင်သေးဘူးလား။'
ဝမ်ရိပေါ်အိမ်ကိုရောက်တာနဲ့ သူ့ရဲ့အားရှန့်နဲ့ ဝမ်ဝမ်လေးကို အရင်ရှာတယ်။
သားဖနှစ်ယောက်ကို တွေ့တော့မှ စိတ်အေးလက်အေး သက်ပျင်းချလျှက်..
''ဟူးးးတော်သေးတာပေါ့..''
''အားရှန့်...သမီးအိပ်သွားပြီလား..''
''အင်း..ဟုတ်တယ်ကော ဝမ်ဝမ်လေးအိပ်သွားပြီ.. ကောရဲ့သမီးက ဒီနေ့လိမ်မ္မာနေတယ်လေ အစောကြီးအိပ်သွားလို့။''
''ချောင်လျန်ကော မျက်နှာလဲမကောင်းပါလား..ဘာဖြစ်လို့လဲ။''
ရိပေါ်ဘေးနားက စိတ်အိုက်နေတဲ့ ချောင်လျန်ရဲ့ပုံစံကို ရှောင်ကျန့်မြင်ပြီး အကဲခတ်
ကာမေးလိုက်လေခြင်းပဲ။
''အားရှန့်..ဒီနေ့ ပြသနာအနည်းငယ် ဖြစ်တယ်။
ရှောင်ပိုင်ကောနဲ့ မင်ဝမ်လေးကို
ပြန်ပေးဆွဲသွားကြလို့..''
''ဘာ...ပြန်ပေးဆွဲတယ်..ဘယ်သူတွေကလည်း ကောရာ။''
''ကွမ်ယောင်... သူနဲ့ ရှောင်ပိုင်ကောနဲ့က အရင်ကပက်သက်မှုရှိခဲ့ကြတယ်။
မင်ဝမ်လေးက ကွမ်ယောင်ရဲ့သားပဲ အားရှန့်။''
မျက်လုံးဝိုင်းလေးတွေနဲ့ရှောင်ကျန့်သူ့ရဲ့နှုတ်မှလည်း ''မယုံနိုင်ခြင်းများစွာပဲ..ကောရာ။''
''ဒီလောက်ဆိုရင် ကွမ်ယောင်က ရှောင်ပိုင်ကောနဲ့မင်ဝမ်လေးကို အန္တာရယ်မပြုနိုင်လောက်ဘူးထင်တယ်။
သူ့ရဲ့သွေးသားနဲ့ချစ်ရသူကိုတော့ သူ့ဘက်က ဘာမှမလုပ်လောက်ပါဘူး။
ချောင်လျန်ကောလဲ စိတ်အေးအေးထား
မကြာခင် ရှောင်ပိုင်ကောနဲ့မင်ဝမ်လေးတို့
ပြန်လာကြလိမ့်မယ် အားရှန့်အတတ်သိတယ်။''
''ကောနဲ့ချောင်လျန်ကောတို့ရေချိုးကြတော့
ပြီးရင် ညစာအတူတူစားကြမယ်..
အားရှန့်စောင့်နေမယ်..ကဲသွားကြတော့။''
ရိပေါ်ကတော့ စစ်ကျွေးကို ဖုန်းဆက်ပြီး
ကွမ်ယောင်ရဲ့တည်နေရာကို လိုက်စုံစမ်းခိုင်းထားတယ်။
အဲ့ဒီနောက်..
ရေချိုးပြီး ညစာအတူတူစားကြတဲ့ သူတို့သုံးယောက်။
ကွမ်ယောင်.. သူလက်မလျှော့ဘူး..
မင်ထျန်ရဲ့အခန်းတံခါးကို ထုရိုက်ပြီး တံခါးဖွင့်ခိုင်းနေပြန်တယ်။
''မင်ထျန်.. ကိုယ့်ကို တံခါးလာဖွင့်ပေးပါကွာ
သားနဲ့မင်းအပေါ် ကိုယ်အမှားတွေ ထပ်မလုပ်ပါဘူး..ကျေးဇူးပြုပြီး တံခါးဖွင့်ပါကွာ။''
အခန်းလေးထဲ သားဖြစ်သူကို သိပ်ပြီး..
မင်ထျန်..တံခါးဖွင့်ပြီး ကွမ်ယောင်နဲ့ ထိပ်တိုက်စားရင်းရှင်းကြပြန်တယ်။
''မင်းဘယ်လောက်ထိ ပြောင်းလဲနိုင်မလဲဆိုတာ ငါ့ဘက်က ကြည့်ရသေးတာပေါ့..ကွမ်ယောင်ရာ။
ဒီမှာ ငါ့ဘဝမှာ မင်းကို ရင်ထဲကအနက်ရှိုင်းဆုံးဆိုတဲ့နေရာကနေ မုန်းတာ...မင်းမြဲမြဲမှတ်သားထား ကွမ်ယောင်..ငါက ဘုရားရှင်ဖန်တီပေးထါးတဲ့ သဘာဝတရားကြီးနဲ့ရှင်သန်နေရပေမဲ့ မင်းလို အတ္တကြီးပြီးနှလုံးသားမမဲ့ဘူး။
ဒါကြောင့် ငါမုန်းတဲ့မင်းရဲ့သွေးသားကိုလောကထဲခြေချခွင့်ပေးမိခဲ့တယ်။
ကလေးက ဘာအပြစ်မှမရှိဘူး..
အပြစ်ရှိတာက မင်းပဲ..ငါ့ဘဝကြီးအမှောင်ဖုံးခဲ့တဲ့နေ့ရက်တွေမှာ ငါဘယ်လိုရှင်သန်ခဲ့ရသလဲဆိုတာ မင်းမသိနိုင်ဘူး။
မင်းကို ငါ ဘယ်သောအခါမှ ခွင့်လွှတ်ပေးမှာမဟုတ်ဘူး ကွမ်ယောင်။
ဒီတော့ ငါနဲ့သားကို အနေခက်ရအောင်ဆက်မလုပ်ပါနဲ့။
မနက်ဖြန်မှာ ငါ့ကိုပေကျင်း ပြန်ပို့ပေးပါ..
မင်းလူစိတ်ရှိသေးရင်ပေါ့...''
ဘာစကားမှ မပြောနိုင်ပေမဲ့..ကွမ်ယောင်နောက်ဆုံးပြောခဲ့တဲ့စကားကတော့
''သေချာသွားပြီလား မင်ထျန်..ကိုယ့်ကို လုံးဝခွင့်မလွှတ်ဘူးပေါ့ ဟုတ်လား။
ကိုယ် မင်းကို ရှာနေခဲ့တာ ကြာပြီဆိုတာရော မင်းမသိနိုင်ဘူး မင်ထျန်။
ဒီတော့ ချစ်ရတဲ့သူ မုန်းတာခံရမဲ့အတူတူ
ဟော်ဒီမှာ ကိုယ်သတ်သေပြစ်လိုက်မယ်
မင်ထျန်။''
သေနတ်ထဲကို ကျည်တွေ တတောင့်ချင်းဖြည့်နေတဲ့ကွမ်ယောင်ကြောင့်...
''မင်း..မင်း..မင်းဘာလုပ်မလို့လဲ ကွမ်ယောင်''
''ငါသတ်သေမလို့လေ..ကြည့်ထား''
မင်ထျန်သေနတ်ကိုလုယူလိုက်ပြီး ရေထဲပစ်ချလိုက်တော့တယ်။
''အဟက်..ဘာလဲ မင်ထျန် ငါ့ကိုသေဖို့ခွင့်မပေးဘူးလား။''
''ငါ့ပယောဂမကင်းသလို ခံစားရလို့..''
''လိမ်နေတာ...ညာနေတာ မင်ထျန်ရာ
ငါက မင်းရဲ့အကြောင်းတွေအားလုံးကိုသိတယ်။
ဘာလို့လည်းသိလား... မင်းရဲ့မသိစိတ်ထဲက ငါ့ကိုစိုးရိမ်စိတ်ပူနေလို့ပဲ။''
မျက်နှာတွေ နီလာတဲ့မင်ထျန်..''မဟုတ်ဘူး။''
mp Rockeain
Zawgyi
အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့မင္ထ်န္နဲ႕ သားျဖစ္သူကို
ၾကည့္ၿပီး ကြမ္ေယာင္ေနာင္တေတြမ်ားစြာရေနခဲ့တယ္။သားျဖစ္သူကို သူဆုံးရႈံးရမွာေၾကာက္လာမိတယ္..မင္ထ်န္ကေရာ သူ႕ကို ခြင့္လႊတ္ပါ့မလား။
ရွေဖးကို သူ႕ဘက္က မသတ္ခဲ့ရင္ေကာင္းသား။ေက်ာက္မာန္နဲ႕.အားမာန္ေျပာတဲ့အတိုင္းသူမလုပ္ခဲ့ဘူးဆိုရင္...ခုေန အေျခအေနေတြက တမ်ိဳးေျပာင္းေနနိုင္တယ္ မဟုတ္လား။
သူက အမွန္ေတာ့ အတၱစိတ္ကို သတ္ပုံမွားၿပီးေရးမိသြားတဲ့ စာေျဖသူလိုပဲ..သူ႕အတၱအတြက္ပဲ ၾကည့္ခဲ့မိတာ..အဲ့ဒီအတြက္ အခုသူကိုယ္တိုင္သတ္ပုံမွားေနရျခင္းမ်ိဳး။
အမွားေတြ..ေနာင္တေတြဟာ ျပင္ဆင္ခ်ိန္လင့္ေနမွ သူဘယ္လိုဆက္လုပ္ရမွာ။
အခိုင္မာဆုံး ဆုံးျဖတ္မႈတစ္ခု သူလုပ္မွရေတာ့မယ္ေလ...မင္ထ်န္ရဲ႕ခြင့္လႊတ္မႈနဲ႕ သူ႕ဘက္က ဖမ္းဆီးခံမဲ့အေၾကာင္းပါ။
'ငါ့ အမွားေတြအတြက္..ဘယ္လိုျပန္ၿပီးေပးဆပ္မွ ေက်နိဳင္မွာလဲကြာ...'
လက္ထဲက အရက္ခြက္က ငါးခြက္ေျမာက္ေနၿပီ..သူ႕ရဲ႕အျမင္အာ႐ုံေတြထဲ ေဝဝါးလာေတာ့သည္။ဒီလိုနဲ႕သူ႕ေျခလွမ္းေတြက..
ဒါနဲ႕ပဲ မင္ထ်န္နဲ႕ကေလးရွိရာကုတင္ေဘး
ေရာက္လာတဲ့ ကြမ္ေယာင္..
ကိုယ္က အထီးက်န္မႈေတြနဲ႕မို႔ ခုခ်ိန္မွာ
သူ႕ေဘးနားရွိေနတဲ့ မင္ထ်န္နဲ႕ကေလးကိုေပြ႕ဖက္ထားခ်င္တာ သူ႕ဆႏၵပဲ။
အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ မင္ထ်န္ကိုယ္ေလးကို
ေနာက္ကေနသိုင္းဖက္လိုက္တဲ့ကြမ္ေယာင္ေၾကာင့္ လန့္နိုးလာတဲ့ မင္ထ်န္...
''မင္း..ဘာလုပ္တာလဲ.. လႊတ္ ငါ့ကိုလႊတ္...''
မင္ဝမ္ေလးက အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့အတြက္..
အသံက်ယ္က်ယ္လဲေျပာလို႔မရရွာ
ထိုအျဖစ္ေတြနဲ႕ ေဒါသပုန္ထေနရတဲ့မင္ထ်န္...
''ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္.. မင္ထ်န္
ကိုယ့္ကိုခြင့္လႊတ္ပါကြာ..ကိုယ္မင္းကိုအရမ္းလြမ္းေနခဲ့တာ..
မင္းကို ခ်စ္တယ္...ခ်စ္တယ္ ယုံၾကည္ေပးပါ။ ''
မင္ထ်န္ရဲ႕လည္ဂုတ္သားေတြကို နမ္းရွိုက္ရင္း... ခါးကလက္ေတြက မင္ထ်န္ရဲ႕အင္က်ီေအာက္ ေနရာေျပာင္းလာတဲ့အတြက္..
မင္ထ်န္ရဲ႕ေဒါသက ငယ္ထိပ္ေရာက္လာပါေလေရာ...
ကုတင္ေပၚကေန.. ကန္ခ်လိဳက္တဲ့မင္ထ်န္
ေၾကာင့္ အမူးသမားကြမ္ေယာင္ကေတာ့
ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေျခကားယားလက္ကားယားနဲ႕အက်နာခဲ့ရၿပီ။
''အားယိုး...နာလိုက္တာ..''
မင္ထ်န္ကေတာ့ သူ႕သားကိုဖက္ၿပီး အနားကလုံးဝခြာမေပး..ကြမ္ေယာင္ကိုသူ႕ဘက္ကနည္းနည္းေလးမွမ်က္ႏွာသာမေပး..
''ႏွာဘူးေကာင္ ေသေသ..အဲ့မွာ..''
မ်က္ေစာင္းခဲၿပီးမင္ဝမ္ေလးကိုခ်ီကာ..
အခန္းလြတ္တခုထဲဝင္သြားတဲ့မင္ထ်န္..
''ငါ့ေနာက္လိုက္မလာနဲ႕.. ႏွာဘူးေကာင္။''
ကြမ္ေယာင္ကေတာ့ မ်က္ႏွာႀကီးရႈံ႕မဲ့စြာေနရာမွာပဲ က်န္ေနခဲ့ေတာ့တယ္။
'ငါစိတ္ရွည္ရမယ္..အခ်ိန္ေပးရမယ္ ထင္တာပဲ.. ဟူးးး..မူးတဲ့အမူးေလးေတြေတာင္
ဘယ္ဆီေရာက္သြားမွန္းမသိဘူး...မင္ထ်န္ရာ ငါ့ကို ခုထိလက္မခံနိုင္ေသးဘူးလား။'
ဝမ္ရိေပၚအိမ္ကိုေရာက္တာနဲ႕ သူ႕ရဲ႕အားရွန့္နဲ႕ ဝမ္ဝမ္ေလးကို အရင္ရွာတယ္။
သားဖႏွစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ေတာ့မွ စိတ္ေအးလက္ေအး သက္ပ်င္းခ်လွ်က္..
''ဟူးးးေတာ္ေသးတာေပါ့..''
''အားရွန့္...သမီးအိပ္သြားၿပီလား..''
''အင္း..ဟုတ္တယ္ေကာ ဝမ္ဝမ္ေလးအိပ္သြားၿပီ.. ေကာရဲ႕သမီးက ဒီေန႕လိမ္မၼာေနတယ္ေလ အေစာႀကီးအိပ္သြားလို႔။''
''ေခ်ာင္လ်န္ေကာ မ်က္ႏွာလဲမေကာင္းပါလား..ဘာျဖစ္လို႔လဲ။''
ရိေပၚေဘးနားက စိတ္အိုက္ေနတဲ့ ေခ်ာင္လ်န္ရဲ႕ပုံစံကို ေရွာင္က်န့္ျမင္ၿပီး အကဲခတ္
ကာေမးလိုက္ေလျခင္းပဲ။
''အားရွန့္..ဒီေန႕ ျပသနာအနည္းငယ္ ျဖစ္တယ္။
ေရွာင္ပိုင္ေကာနဲ႕ မင္ဝမ္ေလးကို
ျပန္ေပးဆြဲသြားၾကလို႔..''
''ဘာ...ျပန္ေပးဆြဲတယ္..ဘယ္သူေတြကလည္း ေကာရာ။''
''ကြမ္ေယာင္... သူနဲ႕ ေရွာင္ပိုင္ေကာနဲ႕က အရင္ကပက္သက္မႈရွိခဲ့ၾကတယ္။
မင္ဝမ္ေလးက ကြမ္ေယာင္ရဲ႕သားပဲ အားရွန့္။''
မ်က္လုံးဝိုင္းေလးေတြနဲ႕ေရွာင္က်န့္သူ႕ရဲ႕ႏႈတ္မွလည္း ''မယုံနိုင္ျခင္းမ်ားစြာပဲ..ေကာရာ။''
''ဒီေလာက္ဆိုရင္ ကြမ္ေယာင္က ေရွာင္ပိုင္ေကာနဲ႕မင္ဝမ္ေလးကို အႏၱာရယ္မျပဳနိုင္ေလာက္ဘူးထင္တယ္။
သူ႕ရဲ႕ေသြးသားနဲ႕ခ်စ္ရသူကိုေတာ့ သူ႕ဘက္က ဘာမွမလုပ္ေလာက္ပါဘူး။
ေခ်ာင္လ်န္ေကာလဲ စိတ္ေအးေအးထား
မၾကာခင္ ေရွာင္ပိုင္ေကာနဲ႕မင္ဝမ္ေလးတို႔
ျပန္လာၾကလိမ့္မယ္ အားရွန့္အတတ္သိတယ္။''
''ေကာနဲ႕ေခ်ာင္လ်န္ေကာတို႔ေရခ်ိဳးၾကေတာ့
ၿပီးရင္ ညစာအတူတူစားၾကမယ္..
အားရွန့္ေစာင့္ေနမယ္..ကဲသြားၾကေတာ့။''
ရိေပၚကေတာ့ စစ္ေကြၽးကို ဖုန္းဆက္ၿပီး
ကြမ္ေယာင္ရဲ႕တည္ေနရာကို လိုက္စုံစမ္းခိုင္းထားတယ္။
အဲ့ဒီေနာက္..
ေရခ်ိဳးၿပီး ညစာအတူတူစားၾကတဲ့ သူတို႔သုံးေယာက္။
ကြမ္ေယာင္.. သူလက္မေလွ်ာ့ဘူး..
မင္ထ်န္ရဲ႕အခန္းတံခါးကို ထုရိုက္ၿပီး တံခါးဖြင့္ခိုင္းေနျပန္တယ္။
''မင္ထ်န္.. ကိုယ့္ကို တံခါးလာဖြင့္ေပးပါကြာ
သားနဲ႕မင္းအေပၚ ကိုယ္အမွားေတြ ထပ္မလုပ္ပါဘူး..ေက်းဇူးျပဳၿပီး တံခါးဖြင့္ပါကြာ။''
အခန္းေလးထဲ သားျဖစ္သူကို သိပ္ၿပီး..
မင္ထ်န္..တံခါးဖြင့္ၿပီး ကြမ္ေယာင္နဲ႕ ထိပ္တိုက္စားရင္းရွင္းၾကျပန္တယ္။
''မင္းဘယ္ေလာက္ထိ ေျပာင္းလဲနိုင္မလဲဆိုတာ ငါ့ဘက္က ၾကည့္ရေသးတာေပါ့..ကြမ္ေယာင္ရာ။
ဒီမွာ ငါ့ဘဝမွာ မင္းကို ရင္ထဲကအနက္ရွိုင္းဆုံးဆိုတဲ့ေနရာကေန မုန္းတာ...မင္းၿမဲၿမဲမွတ္သားထား ကြမ္ေယာင္..ငါက ဘုရားရွင္ဖန္တီေပးထါးတဲ့ သဘာဝတရားႀကီးနဲ႕ရွင္သန္ေနရေပမဲ့ မင္းလို အတၱႀကီးၿပီးႏွလုံးသားမမဲ့ဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ငါမုန္းတဲ့မင္းရဲ႕ေသြးသားကိုေလာကထဲေျခခ်ခြင့္ေပးမိခဲ့တယ္။
ကေလးက ဘာအျပစ္မွမရွိဘူး..
အျပစ္ရွိတာက မင္းပဲ..ငါ့ဘဝႀကီးအေမွာင္ဖုံးခဲ့တဲ့ေန႕ရက္ေတြမွာ ငါဘယ္လိုရွင္သန္ခဲ့ရသလဲဆိုတာ မင္းမသိနိုင္ဘူး။
မင္းကို ငါ ဘယ္ေသာအခါမွ ခြင့္လႊတ္ေပးမွာမဟုတ္ဘူး ကြမ္ေယာင္။
ဒီေတာ့ ငါနဲ႕သားကို အေနခက္ရေအာင္ဆက္မလုပ္ပါနဲ႕။
မနက္ျဖန္မွာ ငါ့ကိုေပက်င္း ျပန္ပို႔ေပးပါ..
မင္းလူစိတ္ရွိေသးရင္ေပါ့...''
ဘာစကားမွ မေျပာနိုင္ေပမဲ့..ကြမ္ေယာင္ေနာက္ဆုံးေျပာခဲ့တဲ့စကားကေတာ့
''ေသခ်ာသြားၿပီလား မင္ထ်န္..ကိုယ့္ကို လုံးဝခြင့္မလႊတ္ဘူးေပါ့ ဟုတ္လား။
ကိုယ္ မင္းကို ရွာေနခဲ့တာ ၾကာၿပီဆိုတာေရာ မင္းမသိနိုင္ဘူး မင္ထ်န္။
ဒီေတာ့ ခ်စ္ရတဲ့သူ မုန္းတာခံရမဲ့အတူတူ
ေဟာ္ဒီမွာ ကိုယ္သတ္ေသျပစ္လိုက္မယ္
မင္ထ်န္။''
ေသနတ္ထဲကို က်ည္ေတြ တေတာင့္ခ်င္းျဖည့္ေနတဲ့ကြမ္ေယာင္ေၾကာင့္...
''မင္း..မင္း..မင္းဘာလုပ္မလို႔လဲ ကြမ္ေယာင္''
''ငါသတ္ေသမလို႔ေလ..ၾကည့္ထား''
မင္ထ်န္ေသနတ္ကိုလုယူလိုက္ၿပီး ေရထဲပစ္ခ်လိဳက္ေတာ့တယ္။
''အဟက္..ဘာလဲ မင္ထ်န္ ငါ့ကိုေသဖို႔ခြင့္မေပးဘူးလား။''
''ငါ့ပေယာဂမကင္းသလို ခံစားရလို႔..''
''လိမ္ေနတာ...ညာေနတာ မင္ထ်န္ရာ
ငါက မင္းရဲ႕အေၾကာင္းေတြအားလုံးကိုသိတယ္။
ဘာလို႔လည္းသိလား... မင္းရဲ႕မသိစိတ္ထဲက ငါ့ကိုစိုးရိမ္စိတ္ပူေနလို႔ပဲ။''
မ်က္ႏွာေတြ နီလာတဲ့မင္ထ်န္..''မဟုတ္ဘူး။''
mp Rockeain