"Seungmin beni sevmiyor. Ben, kulaklarım ve kuyruğum artık yolumuza yanlız devam edeceğiz."
Kaosun bol olduğu bir yılbaşından sonra herkes aynı rutinini gerçekleştiriyordu. Hyunjin hariç. En azından ortamdaki kavgalar azalmıştı ve Seungmin çok olmasa da memnundu.
"Ne bunun bu hali?"
Jeongin, Hyunjin'e kısa bir bakış attıktan sonra, Seungmin'e dönüp sorduğunda, derin bir nefes alıp yanıtladı Seungmin.
"O kargaşada sorusuna cevap vermediğim için konuşmuyor benimle. Ha bir de biz neyiz diye sordu cevap veremedim-"
"Sevgili değil miydiniz? Ben yokken hallettiniz zannediyordum."
Omuz silkti Seungmin "Bilmiyorum, o konuları konuşmadık hiç." son bir kez Hyunjin'e bakıp tekrar Jeongin'e döndü "Senden taktik isterdim, ama senin dediklerini yapmak, kendini dipsiz bir kuyuya atmakla eş değer."
"Hey!"
"Seungmin'im haklı! Çiş kafalıların sözüne uyulmaz!"
"Sen ordan karışmasana be!"
Erken konuşmuşum..
-
"Hepimizin Minho'nun evinde buluşmasını planlayan kimdi?!"
Hyunjin ve Felix hariç diğer hepsi koltuklara yayılmış, hayatı sorgularken, Chan'ın bağırmasıyla kendilerine gelmişlerdi. Hyunjin ve Felix ise, Minho'nun kedileri ile ilgileniyordu.
"Minho sürekli Felix'i görmek istediği ve Hyunjin'in onunla yakın olduğu için beni aradı ve Felix'i alıp geldik. Siz niye burdasınız bilmiyorum."
"Chan'ı ben çağırdım, çiftlerin arasında tek kalamazdım, ehe."
Seungmin ve Jeongin konuştuktan sonra kafalar Jisung ve Changbin ikilisine dönmüştü. Onlar buraya ne ara geldi ve kim çağırdı kimse bilmiyordu anlaşılan. Zaten çoğunlukla onların ne yaptığını takan yoktu, buna gerek de yoktu zaten. O kişi sadece birbirleriyle ilgileniyordu.
"Soonie beni tırmaladı!" Hyunjin yüksek sesle bağırıp, eline sanki kopmuş gibi bakmaya başlamıştı. Sahte bir şekilde ağlamaya benzer sesler çıkardığında Seungmin ayaklanıp yanına gelmişti. Elindeki küçük çiziğie bakıp abarttığını söylemişti.
"Abartmıyorum ben! O çirkin Soonie kedilerle iyi anlaşmayı bilseydi böyle olmazdı!"