ချည်မိ​နှောင်ကြိုး တည်တံ့​စေ(ခ်ည္မိေႏွာင္ကျိဳးတည္တံ့ေစ)

နှောင်ကြိုးတစ်စ

#Unicode

​ဆောင်းဒီ​ခေတ် POV

ဒီ​နေ့ ​ကျောင်း​တွေပြန်ဖွင်တဲ့ ဇွန်လ တစ်ရက်။

​အတန်းတစ်တန်းတက်သွားပြီဆိုတာကလွဲရင် မူလတန်းက​နေစတက်ခဲ့​သော​ကျောင်းမှာပဲ အရင်သူငယ်ချင်း​တွေနဲ့ ဖြတ်သန်းရမှာမို့ ကျွန်​တော့်အတွက် အထူး​အထွေ စိတ်လှုပ်ရှားစရာမရှိခဲ့။

မိုး​စက်​တွေတဖွဲဖွဲ စွတ်စို​နေတဲ့ ​ကျောင်း၀န်းကြီးကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်ပြီး ​အ​ပေါ်၀တ်ဂျာကင်က
ဦးထုပ်ကိုဆွဲယူ​ဆောင်းလို့ ခပ်သုတ်သုတ် ၀င်လာခဲ့​တော့တယ်။

​ကျောင်း​ပေါက်၀​ရောက်​တော့ ​ကျောင်းထဲမ၀င်ချင်လို့ ငိုမဲ့မဲ့ ဖြစ်​နေတဲ့ ​ကျောင်းသားကို သူ့အ​​မေက ​ချော့​မော့​နေဟန်​ကြားမိ​တော့ တစ်ချက်​စောင်းငဲ့ ကြည့်ရင်း စပ်စုမိလိုက်တယ်။

ရှပ်လက်ရှည်နဲ့ပုဆိုး၀တ်ထားတာမြင်မိ​တော့ မျက်ခုံးပင့်မိသွားတယ်။

ကျွန်​တော်နဲ့ရွယ်တူမဟုတ်​တောင် အလယ်တန်း​ကျောင်းသားဖြစ်​နေတဲ့သူက ဘယ်နှယ့် ​ကျောင်း မသွားချင်လို့ ဂျစ်တိုက်​နေတယ်တဲ့။

က​လေးဆန် လိုက်တာလို့ စိတ်ထဲကျိတ်​တွေးရင်း ​နောက်ကျ​နေပြီမို့ အတန်းဆီ သွက်သွက် လှမ်းလိုက်​တော့တယ်။

အတန်းထဲ​ရောက်​တော့ ဆရာမ မ​ရောက်​သေးတာမြင်​တော့ ​တော်ပါ​သေးတယ် ​တွေးပြီး သူငယ်ချင်း ဦး​ပေးထားတဲ့ခုံမှာ အမြန်၀င်ထိုင်လိုက်ရတယ်။

ကျွန်​တော်တို့​ကျောင်းမှာ သတ်မှတ်ချက်ထဲမပါ​ပေမယ့် လိုက်နာရတဲ့ စည်းကမ်း​တွေရှိတယ်။

ဥပမာ ပထမဆုံး​နေ့မှာ ​ကျောင်းမတက်ခင် လေးဆယ့်ငါးမိနစ် ကြို​ရောက်ရမယ်တို့ ဘာတို့​ပေါ့ဗျာ။

​​မကြာပါဘူး ကျောက်သင်​ပုန်း​ဘေးမှာကပ်ထားတဲ့ အချိန်ဇယားကူး​နေတုန်း ဆရာမ ၀င်လာတယ်။

​​ကျောင်းသားအားလုံးလည်း မတ်တပ်ရပ် နှုတ်ဆက်လိုက်ကြတယ်။

ဆရာမ က နာမည်​ခေါ်ကာ လူစစ်ပြီး ​ကျောင်းသားသစ်​နောက်ကျတယ် ဆိုပြီး ဆူပူ​နေပါသည်။

မကြာလိုက်ပါ အခန်းအ​ပေါက်၀တင်ရပ်ကာ
"၀င်ခွင့်ပြုပါ ခင်ဗျ"
ဆိုတဲ့ အသံ​ကြောင့် တစ်တန်းလုံး အကြည့်က ထိုတစ်​ယောက်ဆီသို့။

​ကျောင်းသားသစ်​တော့ ဆူခံရမှာ​သေချာပြီလို့ အားလုံးကတွက်ပြီးသားမို့ သူ့ကို သနားသလိုကြည့်​နေကြသည်။

အချိန်ဇယားကိုသာ အသည်းသန် ကူး​နေ​​သော ကျွန်​တော်က ဆရာမရဲ့ ​ ​​အော်လိုက်သံကြားမှ ​လှမ်းကြည့်မိ​တော့ ​ကျောင်း​ပေါက်မှာ​တွေ့ခဲ့တဲ့ ​ဂျစ်တိုက်​နေတဲ့​​ကျောင်းသား။

သူက​သော်တာယံ့​ဘေးခုံမှာ၀င်ထိုင်လိုက်ပြီး ခပ်ကုပ်ကုပ်​လေးသာ ​နေသည်မို့ ​ခေါင်းအသာရမ်းရင်း စိတ်မ​ကောင်းဖြစ်မိ​သေးတယ်။

​နောက်ရက်​တွေ ​သတိထားကြည့်မိ​တော့ ​ကျောင်းကိုအမြဲတမ်း​​​​စောရောက်​နေတတ်တဲ့ ​နှောင်းရိပ်မာန်ဆိုတဲ့ ​​ကျောင်းသားသစ်​လေး။

​သူ့ကို​တွေ့လိုက်တိုင်း အမြဲ မရွှင်မပြ ဖြစ်​နေတာကို သတိထားမိသည်။

သူကလည်း ဆရာမ​တွေဆီက မကြာခဏဆူခံရတတ်ပြီး ဒီ​ကျောင်းက ထွက်​ပြေးချင်စိတ်​ပေါက်​နေဟန်။

ကျွန်​တော်​ပြောခဲ့ပါ​ရောလား ကျွန်​တော်တို့​​ကျောင်းမှာ စည်းကမ်းချက်ထဲမပါ​ပေမယ့် လိုက်နာ​နေရတဲ့ အရာ​တွေရှိတယ်လို့။

သူ့လို အသစ်​လေးတစ်​ယောက်အတွက်​တော့ သတိမထားမိခင်မှာပဲ အပြစ်ကျူးလွန်မိ​နေတာ​ပေါ့။

သူ့ကိုသတိထားမိ​ပေမယ့် သူနဲ့ရင်းနှီး​အောင်​တော့ မကြိုးစားမိခဲ့။

ကျွန်​တော်ကိုယ်တိုင်ကလည်း လူ​တွေနဲ့ အ​ရောတ၀င်​နေရတာ သိပ်သ​​ဘောမကျ။ အတန်းထဲကလူ​တွေနဲ့လည်း ခပ်တန်းတန်းသာ ဆက်ဆံဖြစ်သည်။

ပထမဆုံးလပတ်စာ​​မေးပွဲ​ဖြေ​တော့ ကျွန်​တော့်အဆင့်ကပုံမှန်အတိုင်းထိပ်ပိုင်း မှာရှိ​နေမြဲ။ ​ကျောင်းသားသစ် အ​ခြေ​အနေကို သိချင်တာမို့ စပ်စုကြည့်​တော့ အဆင့်​နောက်ဆုံးက​ရေရင် ဒုတိယတဲ့။

သူက အရင်​ကျောင်းတုန်းက ခရိုင်အဆင့်​တွေ​တောင်ဆုရဖူးတဲ့ ထိပ်တန်း​ကျောင်းသားဆို အခု​​တော့ ဘယ်လိုဖြစ်တာပါလိမ့်လို့​တွေးမိသည်။

မကြာပါ ​သော်တာယံ့ဆီက​နေ သူ့အ​ကြောင်း​တွေကြားရသည်။ ဒီ​ကျောင်းက​နေ ​ပြောင်း​ပေးမလားဆိုပြီး စာမလုပ်ခြင်းဖြစ်​ကြောင်း သူအရမ်းစိတ်ပျက်​နေ​ကြောင်း​တွေနဲ့အတူ သူ့အ​မေက အတန်းပိုင်ကျူရှင်ပို့မည်ဆိုတဲ့အ​ကြောင်း​ရော​ပေါ့။

​နောက် တစ်လ​လောက်ကြာ​တော့ အရင်က​လောက် ထိုင်းမှိုင်း​လေးကန်​နေတာမျိုး မဟုတ်​တော့ဘဲ တက်တက်ကြွကြွဖြစ်လာတာကို ​တွေ့ရသည်။ အတန်းထဲကသူများနဲ့ပါ ​ဖော်​ဖော်​ရွေ​ရွေ ​နေလာ​တာမြင်​တော့ ကျွန်​တော်၀မ်းသာမိသည်။

စာသင်နှစ်၀က် မ​ရောက်ခင်​လောက်မှာ ကျွန်​တော် အသည်း​ရောင် အသား၀ါဖြစ်ကာ ​​ဆေးရုံတက်ရ​သော​ကြောင့် ​ကျောင်း ၁လနီးပါး​လောက်နားလိုက်ရတယ်။

ပြန်သက်သာလာပြီး ​ကျောင်းပြန်တက်​တော့ နှစ်၀က်စာ​မေးပွဲကနီး​နေပြီဖြစ်တာ​ကြောင့် ကျူရှင်အချိန်ပိုယူဖို့ လူကြီး​တွေကတိုက်တွန်းလာတယ်။

သော်တာယံတို့နဲ့အတူ သီးသန့်၀ိုင်းတက်တာမို့ အချိန်ပို​ယူဖို့က မခက်ခဲ​ပေမယ့် ဆရာမကိုအားနာတယ် လို့အ​ကြောင်းပြကာ ပိတ်ရက် အတန်းမှာပဲ သွားတက်မယ်လို့ ​ပြောခဲ့တယ်။

ကျူရှင်စတက်​တော့ ကျွန်​တော့်ကို မသိမသာ အကဲခတ်​နေတဲ့ ​နှောင်းရိပ်မာန်ကို သတိထားမိ​ပေမယ့် မသိချင်​​ယောင်​ဆောင်​နေဖြစ်ခဲ့တယ်။

အခြားသူ​တွေက​တော့ နဂိုကတည်းက စကားများများ​ပြောရတာ မကြိုက်တဲ့ ကျွန်​တော့်အ​ကြောင်း သိ​နေကြတာမို့ အထူး​ထွေ စပ်စုမ​နေကြ။

နှစ်၀က်စာ​မေးပွဲပြီးသွား​ပေမယ့် ပိတ်ရက်အတန်းကို ဆက်တက်ဖြစ်ခဲ့တယ်။

ပိတ်ရက်အတန်းကသူ​တွေက အချင်းချင်း စလိုက်​နောက်လိုက် နဲ့ အ​နေတည်တဲ့ကျွန်​တော်​​တောင် ​ပျော်ရွှင်သလို ခံစားလာရတယ်။

တစ်ခုပါပဲ ရင်းနှီးသွားကြတဲ့​နောက် ကျူရှင်လာကြို​ပေးတဲ့ ကျွန်​တော့်အစ်မကို စ​နောက်တတ်ကြတာကို သည်းမခံနိုင်တာပါပဲ။

အဲ့ချိန်ဆို စကားနည်းတဲ့ကျွန်​တော်က ပြန်ခံ​ပြောပြီး တရှူးရှူးတရှားရှား စိတ်ဆိုး​နေတာကို သူတို့​တွေသ​ဘော​ခွေ့တယ်ထင်။

​အဲ့လူ​တွေထဲ ​နှောင်းရိပ်မာန် မပါလို့ ကျိတ်ချီးကျူး​နေမိတယ်။ ချီးကျူးလို့မဆုံး​သေးဘူး တစ်ရက်သူနဲ့ကျွန်​တော် အိမ်ကလာမကြို​သေးလို့ အတူ​စောင့်​နေကြတုန်း အစ်မလာကြိုတယ်။

သူ့ကိုပြန်ပို့​ပေးရမလား​မေး​တော့ မြင်လို့​တောင်မ​ကောင်း​​​အောင် နွားပွဲစားလို သွားကြီးဖြီးလို့ ​ကျေနပ်ကာ အစ်မကို ငမ်း​နေ​လေရဲ့။

​ဒေါသ ​ထောင်းခနဲထွက်သွားကာ သူ့ကို ဂျိုကြည့်ကြည့်​ပေးလိုက်​တော့ မျက်နှာပိုးသတ်ကာ မလိုက်​တော့ပါဘူးဆိုပြီးအစ်မကိုပြန်​ဖြေ​​ပေးလိုက်​လေရဲ့။

​နောက်​နေ့​တွေ့​တော့* အစ်မက ​​ချောတယ်​နော် *တဲ့။ မ​ကျေနပ်ချက်​တွေ အ​တောမသပ်နိုင်​ပေမယ့် စိတ်ထိန်းကာ တစ်မျိုးတစ်​ဆွေလုံး ​ချောတာလို့ ​ဘောက်​​ဆောက်​ဆောက်​ဖြေ​ပေးလိုက်​တော့ ကျိတ်ရယ်​နေတာ မြင်လိုက်​ပေမယ့် လျစ်လျူရှုထားလိုက်​တော့တယ်။

သူများ​တွေစလို့ မကြိုက်တဲ့အချိန် စိတ်ဆိုး​ပေမယ့် ခဏနဲ့​မေ့​မေ့​ပျောက်​ပျောက်ဖြစ်သွားတတ်​ပေမယ့် အခု ​နှောင်းရိပ်မာန် အလှည့်မှာ​တော့ ​တော်​တော်ကိုအမြင်ကပ်​နေမိတယ်။

အားတိုင်း ​ကျောင်းမှာမြင်တိုင်း လိုက်စ​နေတဲ့ သင်းကို ​အချဥ်​ပေါက်လာပြီ။

တစ်ရက်​တော့
" မင်းလို​ကောင်နဲ့ငါ့အစ်မကိုဘယ်​တော့မှ သ​ဘောမတူဘူး"

လို့ ​ပြောလိုက်​တော့ မျက်နှာတစ်ချက်ပျက်သွား​ပေ
မယ့် ခဏအတွင်းစပ်ဖြဲဖြဲရုပ်ပြန်ဖြစ်သွားတာပါပဲ။

သူ အစ်မကို တကယ်ကြိုက်​နေတာလား ​တွေးမိ​တော့ ၀မ်းနည်းသလိုလို ​ဒေါသထွက်သလိုလို ခံစားချက်ကြီးက ၀င်​ရောက်လာသည်။

​​သူက စာ​တော်သလို ကြိုးလည်းကြိုးစားသည်။
ကျွန်​တော်က​တော့ ဥာဏ်​လေး​ကောင်းတာကို အမှီပြုပြီး အပါးခိုတတ်သည်။

စာ​​မေးပွဲ​ဖြေတိုင်း သူမသာကိုယ်မသာ အမှတ်​တွေနဲ့ သ​ရေကျ​နေတတ်​ပြီး လက်​ရေးမလှတဲ့သူ့ကို ခနဲ့ကာ စကားဆိုမိ​တော့ လက်​ရေးလှဖို့ အသည်းသန်ကြိုးစား ​လေ့ကျင့်​နေတဲ့ သူ့ကို​တွေ့ရ​တော့ ကျိတ်၀မ်းသာရ​သေးသည်။

သူ့ထက်လက်​ရေးလှ​တာ တစ်ခု သာ​နေတာကို ​ကျောချင်တဲ့ စိတ်နဲ့​ပြောတာဆိုတာထက် သူ့လက်​ရေးလှ​အောင် ပြင်​စေချင်တဲ့ ​စေတနာကိုတော့ သူမြင်မယ်မထင်။

သူ​ရေးဖို့ ​​သော်တာယံ​ပေးတဲ့ မင်အ​ဖျော့နဲ့ ​ဘောပင်က ကျွန်​တော်ကိုယ်​တိုင် အမျိုး​ပေါင်းများစွာကိုတစ်​ချောင်းချင်း မှင်စမ်းပြီး ​ရွေး​၀ယ်ပေးခဲ့တာကိုလည်း သူဘယ်တော့မှ သိမှာမဟုတ်ပေ။

ကြိုး​လေးတစ်စက
မသိလိုက်မိခင် အချိန်ကပင်
ချည်​နှောင်ဖို့ စတင်ခဲ့မိ​လေပြီ....

#Zawgyi
ေဆာင္းဒီ​ေခတ္ POV

ဒီ​ေန႔ ​ေက်ာင္း​ေတြျပန္ဖြင္တဲ့ ဇြန္လ တစ္ရက္။

​အတန္းတစ္တန္းတက္သြားၿပီဆိုတာကလြဲရင္ မူလတန္းက​ေနစတက္ခဲ့​ေသာ​ေက်ာင္းမွာပဲ အရင္သူငယ္ခ်င္း​ေတြနဲ႔ ျဖတ္သန္းရမွာမို႔ ကၽြန္​ေတာ့္အတြက္ အထူး​အေထြ စိတ္လႈပ္ရွားစရာမရွိခဲ့။

မိုး​စက္​ေတြတဖြဲဖြဲ စြတ္စို​ေနတဲ့ ​ေက်ာင္း၀န္းႀကီးကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္ၿပီး ​အ​ေပၚ၀တ္ဂ်ာကင္က
ဦးထုပ္ကိုဆြဲယူ​ေဆာင္းလို႔ ခပ္သုတ္သုတ္ ၀င္လာခဲ့​ေတာ့တယ္။

​ေက်ာင္း​ေပါက္၀​ေရာက္​ေတာ့ ​ေက်ာင္းထဲမ၀င္ခ်င္လို႔ ငိုမဲ့မဲ့ ျဖစ္​ေနတဲ့ ​ေက်ာင္းသားကို သူ႔အ​​ေမက ​ေခ်ာ့​ေမာ့​ေနဟန္​ၾကားမိ​ေတာ့ တစ္ခ်က္​ေစာင္းငဲ့ ၾကည့္ရင္း စပ္စုမိလိုက္တယ္။

ရွပ္လက္ရွည္နဲ႔ပုဆိုး၀တ္ထားတာျမင္မိ​ေတာ့ မ်က္ခုံးပင့္မိသြားတယ္။

ကၽြန္​ေတာ္နဲ႔ရြယ္တူမဟုတ္​ေတာင္ အလယ္တန္း​ေက်ာင္းသားျဖစ္​ေနတဲ့သူက ဘယ္ႏွယ့္ ​ေက်ာင္း မသြားခ်င္လို႔ ဂ်စ္တိုက္​ေနတယ္တဲ့။

က​ေလးဆန္ လိုက္တာလို႔ စိတ္ထဲက်ိတ္​ေတြးရင္း ​ေနာက္က်​ေနၿပီမို႔ အတန္းဆီ သြက္သြက္ လွမ္းလိုက္​ေတာ့တယ္။

အတန္းထဲ​ေရာက္​ေတာ့ ဆရာမ မ​ေရာက္​ေသးတာျမင္​ေတာ့ ​ေတာ္ပါ​ေသးတယ္ ​ေတြးၿပီး သူငယ္ခ်င္း ဦး​ေပးထားတဲ့ခုံမွာ အျမန္၀င္ထိုင္လိုက္ရတယ္။

ကၽြန္​ေတာ္တို႔​ေက်ာင္းမွာ သတ္မွတ္ခ်က္ထဲမပါ​ေပမယ့္ လိုက္နာရတဲ့ စည္းကမ္း​ေတြရွိတယ္။

ဥပမာ ပထမဆုံး​ေန႔မွာ ​ေက်ာင္းမတက္ခင္ ေလးဆယ့္ငါးမိနစ္ ႀကိဳ​ေရာက္ရမယ္တို႔ ဘာတို႔​ေပါ့ဗ်ာ။

​​မၾကာပါဘူး ေက်ာက္သင္​ပုန္း​ေဘးမွာကပ္ထားတဲ့ အခ်ိန္ဇယားကူး​ေနတုန္း ဆရာမ ၀င္လာတယ္။

​​ေက်ာင္းသားအားလုံးလည္း မတ္တပ္ရပ္ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ၾကတယ္။

ဆရာမ က နာမည္​ေခၚကာ လူစစ္ၿပီး ​ေက်ာင္းသားသစ္​ေနာက္က်တယ္ ဆိုၿပီး ဆူပူ​ေနပါသည္။

မၾကာလိုက္ပါ အခန္းအ​ေပၚ၀တင္ရပ္ကာ "၀င္ခြင့္ျပဳပါ"

ဆိုတဲ့ အသံ​ေၾကာင့္ တစ္တန္းလုံး အၾကည့္က ထိုတစ္​ေယာက္ဆီသို႔။

​ေက်ာင္းသားသစ္​ေတာ့ ဆူခံရမွာ​ေသခ်ာၿပီလို႔ အားလုံးကတြက္ၿပီးသားမို႔ သူ႔ကို သနားသလိုၾကည့္​ေနၾကသည္။

အခ်ိန္ဇယားကိုသာ အသည္းသန္ ကူး​ေန​​ေသာ ကၽြန္​ေတာ္က ဆရာမရဲ့ ​ ​​ေအာ္လိုက္သံၾကားမွ ​လွမ္းၾကည့္မိ​ေတာ့ ​ေက်ာင္း​ေပါက္မွာ​ေတြ႕ခဲ့တဲ့ ​ဂ်စ္တိုက္​ေနတဲ့​​ေက်ာင္းသား။

သူက​ေသာ္တာယံ့​ေဘးခုံမွာင္ထိုင္လိုက္ၿပီး ခပ္ကုပ္ကုပ္​ေလးသာ ​ေနသည္မို႔ ​ေခါင္းအသာရမ္းရင္း စိတ္မ​ေကာင္းျဖစ္မိ​ေသးတယ္။

​ေနာက္ရက္​ေတြ ​သတိထားၾကည့္မိ​ေတာ့ ​ေက်ာင္းကိုအျမဲတမ္း​​ေရာက္​ေနတတ္တဲ့ ​ေႏွာင္းရိပ္မာန္ဆိုတဲ့ ​​ေက်ာင္းသားသစ္​ေလး။

​သူ႔ကို​ေတြ႕လိုက္တိုင္း အျမဲ မရႊင္မၿပ ျဖစ္​ေနတာကို သတိထားမိသည္။

သူကလည္း ဆရာမ​ေတြဆီက မၾကာခဏဆူခံရတတ္ၿပီး ဒီ​ေက်ာင္းက ထြက္​ေျပးခ်င္စိတ္​ေပါက္​ေနဟန္။

ကၽြန္​ေတာ္​ေျပာခဲ့ပါ​ေရာလား ကၽြန္​ေတာ္တို႔​​ေက်ာင္းမွာ စည္းကမ္းခ်က္ထဲမပါ​ေပမယ့္ လိုက္နာ​ေနရတဲ့ အရာ​ေတြရွိတယ္လို႔။

သူ႔လို အသစ္​ေလးတစ္​ေယာက္အတြက္​ေတာ့ သတိမထားမိခင္မွာပဲ အျပစ္က်ဴးလြန္မိ​ေနတာ​ေပါ့။

သူ႔ကိုသတိထားမိ​ေပမယ့္ သူနဲ႔ရင္းႏွီး​ေအာင္​ေတာ့ မႀကိဳးစားမိခဲ့။

ကၽြန္​ေတာ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း လူ​ေတြနဲ႔ အ​ေရာတ၀င္​ေနရတာ သိပ္သ​​ေဘာမက်။ အတန္းထဲကလူ​ေတြနဲ႔လည္း ခပ္တန္းတန္းသာ ဆက္ဆံျဖစ္သည္။

ပထမဆုံးလပတ္စာ​​ေမးပြဲ​ေျဖ​ေတာ့ ကၽြန္​ေတာ့္အဆင့္ကပုံမွန္အတိုင္းထိပ္ပိုင္း မွာရွိ​ေနျမဲ။ ​ေက်ာင္းသားသစ္ အ​ေျခ​ေနကို သိခ်င္တာမို႔ စပ္စုၾကည့္​ေတာ့ အဆင့္​ေနာက္ဆုံးက​ေရရင္ ဒုတိယတဲ့။

သူက အရင္​ေက်ာင္းတုန္းက ခရိုင္အဆင့္​ေတြ​ေတာင္ဆုရဖူးတဲ့ ထိပ္တန္း​ေက်ာင္းသားဆို အခု​​ေတာ့ ဘယ္လိုျဖစ္တာပါလိမ့္လို႔​ေတြးမိသည္။

မၾကာပါ ​ေသာ္တာယံ့ဆီက​ေန သူ႔အ​ေၾကာင္း​ေတြၾကားရသည္။ ဒီ​ေက်ာင္းက​ေန ​ေျပာင္း​ေပးမလားဆိုၿပီး စာမလုပ္ျခင္းျဖစ္​ေၾကာင္း သူအရမ္းစိတ္ပ်က္​ေန​ေၾကာင္း​ေတြနဲ႔အတူ သူ႔အ​ေမက အတန္းပိုင္က်ဴရွင္ပို႔မည္ဆိုတဲ့အ​ေၾကာင္း​ေရာ​ေပါ့။

​ေနာက္ တစ္လ​ေလာက္ၾကာ​ေတာ့ အရင္က​ေလာက္ ထိုင္းမွိုင္း​ေလးကန္​ေနတာမ်ိဳး မဟုတ္​ေတာ့ဘဲ တက္တက္ႂကြႂကြျဖစ္လာတာကို ​ေတြ႕ရသည္။ အတန္းထဲကသူမ်ားနဲ႔ပါ ​ေဖာ္​ေဖာ္​ေရြ​ေရြ ​ေနလာ​ေတာ့ျမင္​ေတာ့ ကၽြန္​ေတာ္

၀မ္းသာမိသည္။

စာသင္ႏွစ္၀က္ မ​ေရာက္ခင္​ေလာက္မွာ ကၽြန္​ေတာ္ အသည္း​ေရာင္ အသား၀ါျဖစ္ကာ ​​ေဆး႐ုံတက္ရ​ေသာ​ေၾကာင့္ ​ေက်ာင္း ၁လနီးပါး​ေလာက္နားလိုက္ရတယ္။

ျပန္သက္သာလာၿပီး ​ေက်ာင္းျပန္တက္​ေတာ့ ႏွစ္၀က္စာ​ေမးပြဲကနီး​ေနၿပီျဖစ္တာ​ေၾကာင့္ က်ဴရွင္အခ်ိန္ပိုယူဖို႔ လူႀကီး​ေတြကတိုက္တြန္းလာတယ္။

ေသာ္တာယံ့တို႔နဲ႔အတူ သီးသန္႔၀ိုင္းတက္တာမို႔ အခ်ိန္ပို​ယူဖို႔က မခက္ခဲ​ေပမယ့္ ဆရာမကိုအားနာတယ္ လို႔အ​ေၾကာင္းျပကာ ပိတ္ရက္ အတန္းမွာပဲ သြားတက္မယ္လို႔ ​ေျပာခဲ့တယ္။

က်ဴရွင္စတက္​ေတာ့ ကၽြန္​ေတာ့္ကို မသိမသာ အကဲခတ္​ေနတဲ့ ​ေႏွာင္းရိပ္မာန္ကို သတိထားမိ​ေပမယ့္ မသိခ်င္​​ေယာင္​ေဆာင္​ေနျဖစ္ခဲ့တယ္။

အျခားသူ​ေတြက​ေတာ့ နဂိုကတည္းက စကားမ်ားမ်ား​ေျပာရတာ မႀကိဳက္တဲ့ ကၽြန္​ေတာ့္အ​ေၾကာင္း သိ​ေနၾကတာမို႔ အထူး​ေထြ စပ္စုမ​ေနၾက။

ႏွစ္၀က္စာ​ေမးပြဲၿပီးသြား​ေပမယ့္ ပိတ္ရက္အတန္းကို ဆက္တက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။

ပိတ္ရက္အတန္းကသူ​ေတြက အခ်င္းခ်င္း စလိုက္​ေနာက္လိုက္ နဲ႔ အ​ေနတည္တဲ့ကၽြန္​ေတာ္​​ေတာင္ ​ေပ်ာ္ရႊင္သလို ခံစားလာရတယ္။

တစ္ခုပါပဲ ရင္းႏွီးသြားၾကတဲ့​ေနာက္ က်ဴရွင္လာႀကိဳ​ေပးတဲ့ ကၽြန္​ေတာ့္အစ္မကို စ​ေနာက္တတ္ၾကတာကို သည္းမခံနိုင္တာပါပဲ။

အဲ့ခ်ိန္ဆို စကားနည္းတဲ့ကၽြန္​ေတာ္က ျပန္ခံ​ေျပာၿပီး တရႉးရႉးတရွားရွား စိတ္ဆိုး​ေနတာကို သူတို႔​ေတြသ​ေဘာ​ေခြ႕တယ္ထင္။

​အဲ့လူ​ေတြထဲ ​ေႏွာင္းရိပ္မာန္ မပါလို႔ က်ိတ္ခ်ီးက်ဴး​ေနမိတယ္။ ခ်ီးက်ဴးလို႔မဆုံး​ေသးဘူး တစ္ရက္သူနဲ႔ကၽြန္​ေတာ္ အိမ္ကလာမႀကိဳ​ေသးလို႔ အတူ​ေစာင့္​ေနၾကတုန္း အစ္မလာႀကိဳတယ္။

သူ႔ကိုျပန္ပို႔​ေပးရမလား​ေမး​ေတာ့ ျမင္လို႔​ေတာင္မ​ေကာင္း​​​ေအာင္ ႏြားပြဲစားလို သြားႀကီးၿဖီးလို႔ ​ေက်နပ္ကာ အစ္မကို ငမ္း​ေန​ေလရဲ့။

​ေဒါသ ​ေထာင္းခနဲထြက္သြားကာ သူ႔ကို ဂ်ိဳၾကည့္ၾကည့္​ေပးလိုက္​ေတာ့ မ်က္ႏွာပိုးသတ္ကာ မလိုက္​ေတာ့ပါဘူးဆိုၿပီးအစ္မကိုျပန္​ေျဖ​​ေပးလိုက္​ေလရဲ့။

​ေနာက္​ေန႔​ေတြ႕​ေတာ့* အစ္မက ​​ေခ်ာတယ္​ေနာ္ *တဲ့ မ​ေက်နပ္ခ်က္​ေတြ အ​ေတာမသပ္နိုင္​ေပမယ့္ စိတ္ထိန္းကာ

တစ္မ်ိဳးတစ္​ေဆြလုံး ​ေခ်ာတာလို႔ ​ေဘာက္​​ေဆာက္​ေဆာက္​ေျဖ​ေပးလိုက္​ေတာ့ က်ိတ္ရယ္​ေနတာ ျမင္လိုက္​ေပမယ့္ လ်စ္လ်ဴရႈထားလိုက္​ေတာ့တယ္။

သူမ်ား​ေတြစလို႔ မႀကိဳက္တဲ့အခ်ိန္ စိတ္ဆိုး​ေပမယ့္ ခဏနဲ႔​ေမ့​ေမ့​ေပ်ာက္​ေပ်ာက္ျဖစ္သြားတတ္​ေပမယ့္ အခု ​ေႏွာင္းရိပ္မာန္ အလွည့္မွာ​ေတာ့ ​ေတာ္​ေတာ္ကိုအျမင္ကပ္​ေနမိတယ္။

အားတိုင္း ​ေက်ာင္းမွာျမင္တိုင္း လိုက္စ​ေနတဲ့ သင္းကို ​

အခ်ဥ္​ေပါက္လာၿပီ။

တစ္ရက္​ေတာ့

" မင္းလို​ေကာင္နဲ႔ငါ့အစ္မကိုဘယ္​ေတာ့မွ သ​ေဘာမတူဘူး"

လို႔ ​ေျပာလိုက္​ေတာ့ မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္ပ်က္သြား​ေပမယ့္ ခဏအတြင္းစပ္ျဖဲျဖဲ႐ုပ္ျပန္ျဖစ္သြားတာပါပဲ။

သူ အစ္မကို တကယ္ႀကိဳက္​ေနတာလား ​ေတြးမိ​ေတာ့ ၀မ္းနည္းသလိုလို ​ေဒါသထြက္သလိုလို ခံစားခ်က္ႀကီးက ၀င္​ေရာက္လာသည္။

​​သူက စာ​ေတာ္သလို ႀကိဳးလည္းႀကိဳးစားသည္။

ကၽြန္​ေတာ္က​ေတာ့ ဥာဏ္​ေလး​ေကာင္းတာကို အမွီျပဳၿပီး အပါးခိုတတ္သည္။

စာ​​ေမးပြဲ​ေျဖတိုင္း သူမသာကိုယ္မသာ အမွတ္​ေတြနဲ႔ သ​ေရက်​ေနတတ္​ေတာ့ လက္​ေရးမလွတဲ့သူ႔ကို ခနဲ႔ကာ စကားဆိုမိ​ေတာ့ လက္​ေရးလွဖို႔ အသည္းသန္ႀကိဳးစား ​ေလ့က်င့္​ေနတဲ့ သူ႔ကို​ေတြ႕ရ​ေတာ့ က်ိတ္၀မ္းသာရ​ေသးသည္။

သူ႔ထက္လက္​ေရးလွ​တာ တစ္ခု သာ​ေနတာကို ​ေက်ာခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႔​ေျပာတာဆိုတာထက္ သူ႔လက္​ေရးလွ​ေအာင္ ျပင္​ေစခ်င္တဲ့ ​ေစတနာနဲ႔ ဆိုတာကို​ေတာ့ သူျမင္မယ္မထင္။

သူ​ေရးဖို႔ ​​ေသာ္တာယံ​ေပးတဲ့ မင္အ​ေဖ်ာ့နဲ႔ ​ေဘာပင္က ကၽြန္​ေတာ္ကိုယ္​တိုင္ အမ်ိဳး​ေပါင္းမ်ားစြာကိုတစ္​ေခ်ာင္းခ်င္း မွင္စမ္းၿပီး ​ေရြး​၀ယ္ေပးခဲ့တာကိုလည္း သူသိမယ္မထင္ပါ....။

ႀကိဳး​ေလးတစ္စက
မသိလိုက္မိခင္ အခ်ိန္ကပင္
ခ်ည္​ေႏွာင္ဖို႔ စတင္ခဲ့မိ​ေလၿပီ....