Ακτινογραφία Καρδιάς

Κεφάλαιο 2

Την επόμενη μέρα έχουν μάθημα στην σχολή. Η Αλίκη πάει νωρίτερα για να πάρει έναν φυσικό χυμό αφού δεν πρόλαβε να πιει στο σπίτι. Καφέ δεν πίνει. Όσους έχει δοκιμάσει της φαίνονται πικροί και είπε να παρατήσει την προσπάθεια και να αρκεστεί σε άλλα ροφήματα.

Αφού πάρει τον χυμό της πηγαίνει να κάτσει σε μία αυλή που είναι σχεδόν μπροστά από την αίθουσα που έχει μάθημα. Εκεί βλέπει κάποιους συμφοιτητές της και κάθεται δίπλα τους καλημερίζοντας τους.

Χάζευε στο κινητό της και δεν κατάλαβε τον Νίκο που κάθισε δίπλα της.

<Καλημέρα όμορφη. Τι κάνεις;> την ρώτησε με ένα στραβό χαμόγελο.

<Καλημέρα Νίκο. Καλά είμαι. Νυστάζω λίγο αλλά θα αντέξω. Εσύ;> τον ρώτησε.

<Τώρα που σε είδα πολύ καλύτερα.> της απάντησε χωρίς να χάσει το χαμόγελο του. <Από εχτές δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου το σώμα σου. Μπορώ να πω ότι είναι τέλειο. Με τα πιασίματα του, με τα όλα του.> της είπε και η Αλίκη αυτόματα έγινε πιο κόκκινη και από ντομάτα.

<Νίκο σε παρακαλώ σταμάτα. Με κάνεις να νιώθω άβολα. Ντρεπόμουν πάρα πολύ που έπρεπε να αλλάξω εκεί μπροστά σε άλλους.> του είπε κοιτώντας τα χέρια της από ντροπή.

<Δεν χρειάζεται να ντρέπεσαι. Έχεις υπέροχο σώμα. Για αυτό κιόλας ήρθε αυτός ο ψηλός να σου μιλήσει. Πάντως αν θέλεις μπορώ να τον τακτοποιήσω εγώ την επόμενη φορά.> της είπε θυμίζοντας της το περιστατικό με τον αδιάκριτο φοιτητή.

<Όχι σε ευχαριστώ. Νομίζω πως μπορώ να τον αντιμετωπίσω και μόνη μου. Έλα τώρα πάμε γιατί ο Θεοδώρου ήρθε.> σηκώθηκαν από το παγκάκι και πήγαν να πιάσουν θέσεις στην αίθουσα.

Ο Νίκος δεν ήταν κακό παιδί. Απλά φλέρταρε με όλα τα θηλυκά και αυτό ήταν λίγο σπαστικό. Βέβαια κανείς δεν τον έχει δει να βγαίνει με κοπέλες ή να έχει σχέση. Ξέρει να κρύβει καλά την προσωπική του ζωή. Η Αλίκη τον θεωρούσε φίλο της και η παρέα μαζί του ήταν ευχάριστη, αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι της την έπεφτε. 

Τα μαθήματα τελείωσαν και η Αλίκη είχε επιστρέψει σπίτι της. Είδε την μαμά της στην κουζίνα να μαγειρεύει για αύριο αφού δουλεύει τα πρωινά και δεν έχει άλλο χρόνο μέσα στην ημέρα.

<Γεια σου μαμάκα. Τι κάνεις;> την ρώτησε και άφησε την τσάντα της στην καρέκλα.

<Καλώς την. Πονάω λίγο αλλά θα πάρω ένα παυσίπονο και θα μου περάσει.> της απάντησε και κάθισε απέναντι της.