werewolf...

hoofdstuk 1

(de foto is nikki haar wolf)

ik ben nikki, ik ben 17 jaar en ik ben een weerwolf de maan is mijn beste vriend en ik heb een zwart-bruine vacht en mijn poten zijn wit, ik vond dat altijd al irritant want aangezien je op je poten loopt en de grond eigenlijk altijd vies is wordt je vacht daar ook vies, het was iets handiger geweest als mijn poten ook zwart-bruin waren. Maar ik ben dus een weerwolf en ik vind het geweldig alleen er zit een nadeeltje; ik ben een alpha wolf... dat is de hoogste wolven rang die je kan heben. Ik vind het vreselijk om een alpha wolf te zijn je moet overal bij zijn elke vergadering en je mag niks! het is vreselijk, maar op een dag verlos ik mezelf daar gewoon van!!

                   }•{

Ik rende door het bos de wind door mijn vacht, ik rende steeds harder tot ik zo hard rende dat mijn poten de grond amper raakten, ik gromde, ik hoorde gehuil ik remde af om te horen wat het probleem was "IEDEREEN NAAR DE VERZAMELPLAATS KOMEN!" hoorde ik, ik wist niet van wie die oproep kwam maar ik rende gewoon op het gehuil af. Ik hoorde geritsel achter mij, ik gromde en legde mijn oren plat op mijn kop en stond stil ik luisterde zo goed mogelijk ik hoorde een grom "niet doen" las ik in remco's gedachten "ik ben het maar" las ik weer, ik draaide me met een ruk om en daar stond hij: Remco, mijn alles,mijn vriendje,mijn steun, mijn wolf, mijn rede om te leven. "Remco...wat is er moet jij ook naar de bijeenkomst?" dacht ik want ik wist dat hij ook mijn gedachtes kon lezen "ja..en kom straks komen we nog telaat" las ik weer in zijn gedachtes  ik sprintte weer verder en binnen een paar secondes was ik bij de roedel ik maakte me zo klein mogelijk, maar ik wist dat ze me hadden horen aankomen "nikki, mijn dochter,kom eens hier" las ik in mijn vaders gedachtes " ja vader" dacht ik en liep zo nonchalant mogelijk de rots op, ik gromde zachtjes "nou wolven dit is mijn prachtige dochter nikki" huilde hij, iedereen huilde oeehh en aaahh "ik weet dat ze een mooie vacht heeft maar ze is ook nog een alpha wolf!" huilde hij zo trots mogelijk en hij stak zijn borst naar voren om het teken van de alpha te laten zien "nou en...ooit verlos ik mezelf er uit"  huilde ik "ik zou zo in jou schoenen willen staan" huilde Elïsis "oh dat wil je niet,echt het is vreselijk niet normaal...je mag niks zelfs niet met de omega mensen om gaan of die andere weet ik veel hoe dat heet...ja ik weet ik mag het niet vergeten maar het boeit me niet!" huilde ik, het boeit me echt niet, ik had eindelijk de waarheid gesproken " NIKKI!! HOE KAN JE DAT ZEGGEN!! HET IS EEN EER OM ALPHA TE ZIJN!!" huilde mijn vader "ja dus? Voor mij niet..."  gromde ik en sprintten weg "nikki!! Wacht!! WE ZIJN NOG NIET KLAAR MET DE BIJEENKOMST!"  huilde mijn vader en de roedel huilde mijn naam "ik weet hoe je je voelt" gromde Remco, "hoe weet jij dat nou? Jij hebt niet eens in Omega gezeten"  gromde ik, ik was boos, ik concentreerde me op mij in mensen vorm en binnen 2 seconden was ik weer mens 'kom...' zei ik want ik wist dat Remco ook was veranderd 'wat is er? Waar wil je naar toe?' vroeg Remco evenlater, na een lange stilte 'ik wil je wat laten zien, loop nou maar door!' zei ik en begon te rennen 'oke...oke...doe...even...rusti...' Remco stotterderde toen hij zag wat ik wou laten zien 'mooi he?' zei ik, het Alpha paleis 'nou..mooi kan ik het niet noemen...het is eerdeer prachtig' lachde hij en hij sloeg een arm om mijn middel en ik legde mijn hoofd op zijn schouder, hij rook naar wolf en naar bos, naar wildernis, naar vrijheid het rook heerlijk. Een ritsel verstoorde de rust 'als je durft ons aantevallen ruk ik je kop van je schouders' zei ik en draaide me met een ruk om naar de wolf die ons aan het besluipen was "sorry hoor" gromde Robin "ja inderdaad sorry" zei Ryan en evenlater kwam Xander er ook nog bij staan, ik voelde een blik in mijn rug prikken: Elïsis, "ik zou haar niet aanvallen" gromde Sam "precies wat ik wou zeggen"  zei Bart en ik voelde nog een aanwezigheid, mijn vader...niet nog een keer "pas op kleintje" huilde mijn vader