Alleen jij en ik, wij

Goedemorgen

Klabengs. Met een knal slaat Wolfs de wekker uit. Met frisse tegenzin rolt hij onder zijn dekens vandaan. Jezus wat is het weer koud! Hij kleed zich aan en zachtjes, om Eva niet te wekken, loopt hij naar beneden. Een bakje koffie zou hem nu wel goed doen. Op z'n drooie gemak maakt Wolfs een simpel ontbijt klaar voor zichzelf. Ook voor Eva maakt hij wat klaar met de wetenschap dat ze het meestal toch niet opeet. Toch doet hij het telkens weer, want je zult zien dat ze, net als hij niks maakt, opeens wel tijd heeft om te eten. Van boven hoort hij gestommel, dat zal Eva zijn. Met hoge snelheid komt ze de keuken binnen gerent, met haar schoenen in haar handen. "Schiet dan o-op", zegt ze. "Waarvoor zou ik moeten opschieten, we hebben nog e...." Hij krijgt niet de kans om zijn zin af te maken. "Neem je telefoon dan op", zucht Eva. "Fuck, ligt nog boven." "Ja goed uh Mechels belde, achtervolging na een heterdaad bij een pinautomaat. We moeten er ook achteraan." Snel stopt Wolfs nog een stuk brood in zijn mond, rent naar boven voor zijn schoenen en mobiel. Als hij beneden komt hoort hij de motor van de auto al draaien. Hij gooit de deur met een klap in het slot en voordat hij de autodeur goed en wel dicht heeft drukt Eva het gaspedaal al diep in. Wolfs bukt zich en plakt het zwaailicht op het raam. Snel trekt hij zijn schoenen aan. Ondertussen heeft Eva Mechels al gebeld voor wat detailinformatie. Blauwe SUV, jonge kerels bewapend met machinegeweren, er was iemand in de buurt van het PD die meteen heeft gebeld. Dit was al de zoveelste plofkraak, maar ze hadden nog geen dader kunnen vinden, die lui gaan verdomd goed te werk. Tot nu dus. Via de portofoon horen ze de exacte locatie: "Hij gaat nu de Fort Willemweg op, richting de N2." "Shit", scheld Eva,  "Dat is België, bel Mechels en vraag of de Belgische collega's al klaar staan." "Ja Wolfs hier, staan de Belgische collega's al klaar?...... Ja, ze gaan richting de N2....... Hmm ja, is goed....... Nou daar kunnen ze inderdaad maar beter voor zorgen ja." "En?" Eva kijkt vlug naar haar collega om zich daarna weer op de SUV te richten waar ze ondertussen achter zitten. "Erachter blijven, de Belgische collega's zijn onderweg om ze op te pakken." "Ze staan nog niet klaar?!" De vraagtekens kun je zo aflezen op het gezicht van Eva. "Nee, nog niet ingelicht." Met piepende banden gaan ze nu een bocht om, de snelweg op. Niet lang meer en dan zullen ze de grens overgaan en mogen ze de jongens niet meer aanhouden.