"ကိုႀကီး"

"ေျပာ ငယ္ေလး"

"ကြၽန္ေတာ့္ကိုဖုန္းခဏေလာက္ယူေပးပါလား။ကြၽန္ေတာ္ၿဖိဳးဉာဏ္ကိုဖုန္းေခၚမလို႔"

"အင္း ခဏေနာ္ ယူေပးမယ္"

သူအိပ္ရာေပၚကထကာ စာၾကည့္စားပြဲေပၚမွာ တင္ထားေသာ ေဆာင္းဦး၏ဖုန္းကိုသြားယူလိုက္သည္။ၿပီးေနာက္ ေဆာင္းဦးကိုဖုန္းေပးလိုက္သည္။သူ႔အစ္ကိုေပးေသာ ဖုန္းကိုယူကာ ေဆာင္းဦးကၿဖိဳးဉာဏ္ကိုဖုန္းေခၚလိုက္သည္။တစ္ခါလည္းမကိုင္၊ႏွစ္ခါလည္းမကိုင္ႏွင့္ သုံးေခါက္ေျမာက္က်မွပဲ ကိုင္ႏိုင္ေတာ့သည္။

"ဟယ္လို ေဆာင္းဦး၊ေဆာရီးကြာ ငါခုနကမုန္႔စားမလို႔ ေအာက္ထပ္မွာမုန္႔သြားဆင္းယူေနလို႔။မင္းကဘာလို႔ဖုန္းဆက္တာလဲ။ေျပာစရာရွိလို႔လား"

"ငါေနမေကာင္းဘူး သိလား။ဖ်ားေနတယ္"

"အယ္ ဟုတ္လား။ဘယ္လိုျဖစ္လို႔လဲ"

"ေရအၾကာႀကီးခ်ိဳးလိုက္မိလို႔နဲ႔တူတယ္။အဲ့ဒါငါေနာက္ရက္ေတြ မင္းတို႔နဲ႔လိုက္ဖို႔အဆင္ေျပမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး သိလား"

"ေအးပါ မင္းဘာသာမင္းေနေကာင္းေအာင္ေန။မင္းအသံကလည္းေနာ္ အျပင္ထြက္လို႔မရေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ေပ်ာ္ျမဴးေနတာပဲ"

"ဟီးဟီး အဲ့လိုလည္းမဟုတ္ပါဘူး မင္းကလည္း။ဪ ေျပာဖို႔ေမ့ေနတာ။မနက္ျဖန္ေလငါတို႔အိမ္မွာ မုန္႔လုံးေရေပၚနဲ႔ေ႐ႊရင္ေအးလုပ္စားမွာ။မင္းလာရင္လာခဲ့ပါလား။မင္းမနက္ျဖန္အျပင္မသြားဘူးမလား ၿပီးေတာ့"

"အာ ေသခ်ာေပါက္လာခဲ့မွာေပါ့ ဟဲဟဲ။ေကာင္းထက္တို႔ကိုပါေခၚခဲ့မယ္ေနာ္"

"အင္း ေကာင္းတယ္။အယ္ သူတို႔ပါလာရင္ကိုထက္လည္းပါမွာေပါ့ေနာ္"

"ပါမွာေပါ့ကြ။ဘာလို႔လဲ"

"ဟင့္အင္း ဘ....ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး။ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္။မနက္ျဖန္မွေတြ႕မယ္ေနာ္ အဲ့ဒါဆို"

"ဟုတ္ၿပီ မင္းလည္းကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ဂ႐ုစိုက္"

"ေအးပါ"

ေဆာင္းဦး ၿဖိဳးဉာဏ္ႏွင့္ဖုန္းေျပာၿပီးေတာ့ ဖုန္းကိုအိပ္ရာေပၚသို႔ ပစ္ခ်လိုက္သည္။ေဘးမွာသူ႔အစ္ကိုရွိေနတာေတာင္ သတိမရဘဲ ရင္ဘတ္ကိုဖိၿပီး မ်က္ႏွာေတြကလည္း နီရဲတြတ္ေနသည္။သူ႔ကိုမ်က္စိေဒါက္ေထာက္ကၾကည့္ေနတဲ့ ေလျပည္ဦးကေတာ့ သူ႔ညီကိုၾကည့္ကာ အလန္႔တၾကားျဖစ္သြားရသည္။

My Nerdy BoyWhere stories live. Discover now