1950 - 1960 yılları arasında geçen bir aşk hikayesi.
Kızıl saçları ile göçmen bir hemşire, Hamra. Eski bir asker olan mert ve kaba bir adam Alparslan Kürşat.
Bir av.
Bir sevda.
❤️
"Avda yaraladığım ceylanı istiyorum. Her gecem de her gündüzüm de...
Sürprizlere bayılırım 🤭🤭🤭 İyi geceler canlarım bugün size tatlı bir sürpriz yapmak istedim. O yüzden hiç uzatmadan bölüme geçelim.
Bölüme geçmeden önce kalp bırakalım mı buraya? ❤️
Keyifli okumalar dilerim 💕💕
4.BÖLÜM "Abid"
Abid, kıvılcım.
Hoppsan! Denna bild följer inte våra riktliner för innehåll. Försök att ta bort den eller ladda upp en annan bild för att fortsätta.
Kapının çalınmasıyla bilincim yerine oturdu. Yavaşça gözlerimi açarak bedenimi gerdim. Gözlerini kırpıştırarak sırtımı yataktan kaldırdım. "Buyurun?" dedim boğuk sesimle.
İçeri genç bir kız girdi. Elindeki elbiseyle yatağa yaklaştı. "Günaydın hanım efendi ben Esra. Beni Alparslan beyim gönderdi kahvaltı hazır." dedi gülümserken.
Başımı sallarken kızı inceledim. Uzun boylu, siyah saçları beline uzanan, incecik bir kızdı. Ona gülümserken elbiseyi uzattı bana. "Bugün odanız hazır olur. Ben çıkayım da siz giyinin."
"Teşekkür ederim bu arada bana Hamra de Esra, hanımefendi demene gerek yok." dedim gülümserken.
"Ama-"
"Lütfen!" dedim elbiseye uzanırken.
"Peki." dedi ve arkasını dönerek odadan çıktı. Elbiseyi inceledim. Uzun kollu beyaz bir kazak ve askılı uzun bir elbiseydi.
Elbiseyi üzerime giydikten sonra aynanın önüne geçerek saçlarımı düzelttim. Elbise dizlerimde bitiyordu ama çok güzel olmuştu üstüme.
Gözlerimi yüzüme çıkardım. Kürşat ile 1 gün önceki konuşmamızı hatırladım. Onun üstüne hiç açmamıştı konuyu. Aslında kabul etmeyi düşünüyordum. Hem zaten nereye gidecektim ki? Gidecek bir yerim bile yoktu.
'Bırakmam!'
Seni zihnimde yankılanınca içim titredi. Sanki bir daha o anı yaşıyor gibiydim. Hızlanan kalp atışlarımla kapıya doğru yöneldim. Dün hekim gelmiş sargıyı değiştirmişti. Bir iki güne kalmaz kurtulacağımı söylemişti. Artık az da olsa yürüyebiliyordum.
Odadan çıkarak merdivenlerden aşağı indim yavaşça. Oturma odasına girince kahvaltı eden Ahu ve Kürşat'ı gördüm.
"Günaydın." dedim gülümserken.
"Günaydın."
Ahu gülümseyerek önüne döndü. Kürşat bedenimi baştan aşağı inceleyerek kahvesini dudaklarına götürdü. Önüne dönerek hiç umurunda değilmişim gibi yaptı.
