1950 - 1960 yılları arasında geçen bir aşk hikayesi.
Kızıl saçları ile göçmen bir hemşire, Hamra. Eski bir asker olan mert ve kaba bir adam Alparslan Kürşat.
Bir av.
Bir sevda.
❤️
"Avda yaraladığım ceylanı istiyorum. Her gecem de her gündüzüm de...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Yüzümü Alparslan'ın boynuna gömmüştüm utançtan. O kadar insanın bakışlarını üzerimde hissetmek rahatsızlık vermişti bana. Yüzüm boynuna gömülü haldeyken kokusunu soldum. Artık aşinası olduğum kahve kokusu burnuma dolunca derin bir nefes aldım.
Alparslan'ın kolları arasındayken yürüdüğünü hissediyordu adamın. Etrafta sadece sesler duyuyordu Gözler kapalı oluğu için bir şey göremiyordu.
"Buyurun beyim."
"Çıkın odadan."
Güçlü sesini duyunca bedenim ürperdi. Ne oluyordu bana böyle?
Kapı kapanma sesi duyulunca derin bir nefes bıraktım. Kasılan bedenimi gevşettim. "Çıkabilirsin afra, kimse yok."
Alparslan'ın sesiyle gözlerimi yavaşça açarak yüzümü boynundan uzaklaştırdım. Kızıl saç tellerim çenesinin altında olan sert sakallarına tutundu. Gözlerimi yavaşça yukarı çevirdim. Alparslan gözlerini yüzümde dolaştırıyor, gözünü kırpmadan beni izliyordu.
Yanağımın ısısını artırdığını hissettiğimde gözlerimi kaçırdım. Gözlerimi odanın içinde gezdirdim. Siyah ve çift kişilik olan büyük bir yatak vardı odada. Yatağın hemen yanında bir sehpa vardı, üzerinde lamba bulunuyordu. Büyük ve geniş odada dikkatimi çeken kalın siyah perdeler olmuştu. İçeriye ışık girmesine izin vermiyorlardı perdeler.
Büyük aynalı siyah bir gömme dolap vardı hemen yan tarafında ise kapı bulunuyordu. Gözlerimi odadan çekerek Alparslan'a çevirdim.
Gözlerini üzerimden hiç çekmemiş, öylece tepkilerimi izliyordu. Ela gözlerine baktım. Kirpiklerini kırpmadan yüzümü inceliyordu. Acaba yüzümde ir şey mi vardı?
Elimi yanağıma götürdüm. Yanağımı okşadım ama elime bir şey gelmedi. Alparslan bu halime tebessüm ederek yürümeye başladı. Yatağın yanına geldiğimizde bacağıma dikkat ederek yavaşça sırtımı yatağa yasladı.
Bedenimi yatağa bıraktıktan sonra geri çekilmeden yatağın kenarına oturdu. Gözlerimi yüzüne çevirdiğimde yaralı olan bacağıma baktığını gördüm.
"İyiyim."
Sesimi duyduğunda yüzünü bana çevirdi. Tebessüm ederek ona baktım. Benim için endişelenmesini istemiyordum.
"İyi ol." Başımı sallayarak onayladım onu. Yataktan kalkarak konuşmaya başladı. "Biraz dinlen sen. Benim birkaç işim var geldiğimde görüşürüz." dedi bakışlarını üzerimde gezdirirken.
