6 Kişi |Yarı Texting

yedi

Sabah telefonum çalınca uyanmıştım. Arayana bakmadan açtım. Zaten gözlerim açılmıyor.

-Ayral.
Çağın.
-Evet.
-Şey biz o gün ki kafedeyiz de gel diye haber verelim dedik.
-Uykum var yatacağım.
-Saat iki.
-Gece uyumadım Denis ile film izledim ve şimdi uyuyacağım.
Telefonu yüzüne kapatıp yatağın yanına attım. Allah kahretmesin uykum kaçmıştı. Yataktan kalkıp odamdaki banyoya gittim. Yüzümü yıkayıp telefonumu alıp aşağı indim. Mutfağa gidip hazır sandviç ve elma suyu alıp salona geçtim. Yemek bitince dişimi firçaladım. Üstüme rahat şort ve üst giyip bahçeye indim. Sabah sporumu -daha doğrusu öğlen oldu ama-yapmaya başladım.
"Yalanın kötü bir şey olduğunu öğretmediler mi?"

"Ne yalan söyledim?"

"Bana uyuyacağını söyledin."dedi Çağın.

"Senin aramanın üstünden bir saat geçti. Uyanmış olabilirim."

"Yeme bizi." Omuz silkip eve girdim. Onlarda peşimden.
"Üstümü değişeceğim." Yukarı çıkıp eşofman giyip aşağı indim.

"Dün neden telefonumuzu açmadın?"

"Dün dedim Bartu. Video çekiyordum."

"Tüm gün mü?"

"Hayır. Denis vardı ve telefonum sessizdeydi."

"Denis'in olmasıyla ne alakası var?"

"Bir günü kendimize ayırdık. Video hariç telefona bakmadık."

"Beş dakika arayıp konuşabilirdin. En azından birimizle."

"Dün iki saat içinde sadece beş dakikanızı ayırıp gelmeyeceğinizi haber verebilirdiniz. Hem siz beş kişisizin. En azından biriniz arayabilirdiniz." Acar dediği lafı geri çeker gibi birşey demedi. Titreşimde olan telefonum çalınca arayana bakıp açtım. 'Annem'
Üvey annemdi. Öz olan annem babamla birbirlerini sevmiyorlarmış ben doğunca babama bırakıp gitmiş kendisi. Annemle ben bir yaşındayken evlenmişler. Bana gerçekten annelik yapmıştı.

-Ayral.
-Denis?
-Kurtar beni.
-Ne yaptın?
-Birşey yapmadım.
-Söyle ne yaptın?
-Tamam birine kafa attım. Ya da dövdüm.
-Anneme ver.

-Ayral.
-Anne sal şu çocuğu.
-Cezasız kalamaz.
-Annecim,komiserim hadi sal lütfen orda bırakırsak daha büyük bela olur size. Hem o senin yeğenin.
-Tamam tamam bırakıyorum. Bir saat ona yetti.
-Anne bir saattir onu ordamı tuttun?
-Evet.
-Anne! Bunu konuşmuştuk.
-Bu cezayı haketti.

-Ayral canım benim seni çok seviyorum.
-Bende seni seviyorum Denis.
-Geliyorum ben. Hazırla sofrayı.
-Gelirken birşeyler al fazlaca.
-Öptüm.
-Bende.

"Birşey mi oldu?"diye sordu Efkel.

"Hayır üvey annem komiser Denis yine bir şeyler yapmış oda atmış içeri onu."

"Ciddimsin?"

"Fazlaca."

"Affettin mi?"

"Birdaha böyle bir şey olursa silerim hepinizi." Kapı çalınca açıp geri yerime oturdum. Denis elindekileri mutfağa bırakıp yanıma oturdu. Yanağımı sert ve sulu bir şekilde öptü.

"Teşekkürler Ayral'ım."

"Rahat dur. Birdahakine bir saat değil tüm gün orda kalırsın." Onaylayıp ayaklarını orta sehpaya uzattı.

"Çek şu ayaklarını yemek yiyeceğiz birazdan."

Mutfağa gidip Denis' in aldıklarını tabağa koydum. Dolaptan içecek çıkartıp içeri taşıdım. "Afiyet olsun gençler."

...