•yetişkin içerik bulunur[ şiddet ve korku öğeleri]
• Elleri kanla kaplı adamın aşkı ne kadar güvenilirdi pembe gülün yanında?
~Zalim kral ve Pembe gülün hikayesi
Başlangıç tarihi: 07/04/20
*kitap kapağı için @seffafgolge'ye çok teşekkür ederim
...
"Her şeyi yanlış anladım Tanrım! Hayır, zaman geriye aksın ve o bana kalsın"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Burada durmak Saray'da durmaktan daha beterdi. Saray'da kafanı meşgul edecek bir sürü şey vardı ama burda az ötenden kılıç sesleri gelirken sürekli ölü askerlerin bedenleri yanına taşınırken kafanı dağıtacak hiçbir şeyin yoktu.
"Kraliçem. Yardım edebilir misiniz?"
Doktor kadına kafamı salladım. Acıdan inleyen askere bakmamaya çalışarak ona yardım ediyordum. Doktor onun ağzına bir kumaş yerleştirdi. Bu sırada Asker bana bakıyordu.
"Kraliçem ağğhh"
Ona döndüm. Doktor onun canlı canlı ayağını dikerken onun sadece gözlerinin içine bakabiliyordum. O da bana bir şey demek ister gibi ağzını açıyor daha sonra acıdan inlemesiyle laflar ağzına tıkılıyordu.
Sonunda dayamadım ve bakışlarımı ondan çekip savaşın olduğu tarafa çevirdim.
O sırada onu gördüm. Ağzımdan çığlık kaçarken onun olduğu tarafa koşmaya başlamıştım bile.
"Yoongi!"
Onu taşıyan askerler beni görünce durdular. Yoonginin karnında giren bıçağı görebiliyordum. Ellerim yarasının etrafını sardı. Deli gibi titremesine rağmen sanki bir şey biliyormuş gibi ellerimi onun yara dolu bedeninde dolaştırdım.
"Aman Tanrım! Ne oldu sana böyle?"
Yutkundu. Ne yaptığını bilmeyen ellerimi sardı elleri .
"Ji...Jimin. Kralı"
O an sanki zaman durdu. Sadece Kalbimin sesini vardı. Deli gibi atan ve kaburgamı kırmaya yaklaşan kalbimin sesi.
Tae'yi öldürmüş müydü Jimin?
"Kralı. Yakaladı"
Gözlerim sonuna kadar açıldı.
"Ne..nerede?"
Kekeledim. Eliyle dağın tepesini işaret etti. Kafamı salladım ve bir saniye bile düşünmeden onun kınındaki bıçağını çektim.
Askerler gözleri açık bana dönerken onları umursamamış doktor kadına dönmüştüm.
"Hemen onu iyileştirin!"
Yoongiye eğildim.
"Bana bak Min. Ölmek yok. Tamam mı? Beni bekle. Ölürsen acımam!"
Bana hafifçe gülümsedi.
Koştum ve Kar'ın üstüne atladım. Şu an ne yaptığımın farkında değildim. Beynim sadece onun adını sayıklıyordu.
