Reverse Falls(willdip) 《'•~•'》

^-^ *-*^-^ *-*

Kim demiş mason tatlı olamaz diye gelsin karşıma jsjsaj telif yememek için:"miraculous crystal wolfie rose" yaptı. Tamam güldük eğlendik devam edek*
     Ağrıdan ölüyor olmama rağmen uyumayı başarmıştım. Annemin geldiğini de görmedim. Sahneyi siz hayal edin:')
    "Mason!"
    Kafamı çeviremicek durumdayken nasıl doğruldum bilmiyorum ama... dogrulduğumda üzerimdeki beyaz t-shortte baya bir kan vardı. Annemin yüzüne baktım; aşırı korkmuş görünüyordu.
   Nasıl yani? Bana birşey oldu diye mi korktu? Neden umurundaydım ki!?
   Sanki beni önemsermiş gibi... 8 yaşında ağaçtan düşüp bileğimi kırıp dizimi yarmıştım. O sadece bana camdan bakıp perdeyi çekti! 1-2dakika ağladıktan sonra kardeşim geldi iyi ki de beni amcamla beraber hastaneye götürdüler. Bu ifadesini ilk defa görüyordum, aslında hoşuma gitti... ifadesiz olmasındansa korkmuş olmasını yeğlerim.
*sosyopat Mason mod on*
  Annem
  "Ne oluyor?! Ne oldu sana!?"
   Will durumu özet geçti. Ve gayet doğru tahmin olarak beni azarlamaya başladı. Ayakta kafamı hafif yere eğmiş duruyordum. Az önceki hali daha iyiydi. Lan ben burada geberiom o dio orada ne işin vardı? Mabel ın deme hakkı var, çünkü o beraber büyüdüğüm ve "hatırladığım" kardeşimdi.
  Kanadığımı görmüyor muydu? Yoksa umursamıyor muydu? Bilmiyorum...
  Başım dönmeye başladı, hani yer ayaklarının altından kayar gibi olur ya? Sendeledim,will olacağı anlamış olacak annemi kenara itti(normalde ona dokunmaz bile) ve yere düşerken beni tuttu. Sonra...sanırım bayılmışım.*kafanızda Mason ın yaralandığını unutun birkaç saniyecik
ve benim gibi shipiniz tuttu diye sevinin sjsnsnsn*
  .         .       .        .         .        .         .      
Ayıldığımda başta gözlerimi açmadım. Will olduğunu tahmin ettiğim biri saçımı okşuyordu.*not:will zaten*
  Annem ve kardeşim tartışıyordu  'şaşırmadım'. Gözlerimi açtım. Will ağlamıştı(buna şaşırmayın) ve yatağımın kenarında oturuyordu. Aşağıdan mabel ve annemin sesi geliyordu ama ne dedikleri herzamanki gibi anlaşılmıyordu.
  Uyanmış olduğumu görmesine rağmen saçımı okşamayı bırakmadı. Zaten şikayet etmezdim.
*Bunu yazan ben:😋 bunu okuyan sen:😏😁😊*
   Gözlerim ışığa alışamadığı için biraz bekledim.
  "Canın çok yanıyor mu?"
  Konuşmakta bile zorlansam da korkmasın diye
   "H-hayır, dayanabilirim"
    Güldü
   "Yalan söylediğinde anlayabiliyorum"
  
         Şu an siz;

    Elini yanağıma koydu.
   "Ama beni düşündüğünü bilmek güzel"
    Kızardım ama gizlemek için birşey yapmadım. Yüzüme koyduğu elini tuttum sadece.*nah sevmion sen bu çocuğu*
    "Geldiklerimde uyuyormuş gibi yapmanı öneririm."
     Güldüm
    "Önerini dikkate alacağım"
  Neden yaptım ben şimdi bunu?! Beynimi kullanmadım herhalde!      
      Ama ... O.... mutlu görünüyor... bu... garip... bir his...
     Merdiven sesi duydum ve elini bıraktım.*siz rap god hızında sövmeden önce yazim. Küfür yok bacım;)*
   Mabel girdi içeri
   "Dipper iyi misin?!"
   "İyi mi görünüyorum?"
   Göğsümdeki kanlı sargı bezlerine baktı.
    "Annemle tartıştık-"
    "Yaralıyım sağır değil"
    "Herneyse...  Will odadan çık!"
    "Kalabilir"
     Will kimi dinlicem ifadesiyle yüzümüze baktı.
    Mabel
  "Tamam, öyle istiyorsan..."
  Will mutlu mutlu geçip karşımdaki sandalyeye oturdu.
          
         UwU bu bölümü yazarken çok eğlendimXD 7 yıldız gelmesse atmicam sonraki bölümü başka türlü olmicak. Ship tutmaya başladı~ hikayemin okunacağını hiç sanmazdım coh mutluyum.
           Cya miachel afton drajeli çikolatalı wafflelerim♡♡UwU♡♡

       Son olarak