"အား!...အ!...ဦးခန္႔ညား ဘာလို႔ကိုက္တာလဲ?.."

"အသဲယားလို႔...
ဒီဘက္မလွည့္ဘူးလား...
မလွည့္ရင္ကိုက္မွာေနာ္..."

"လူဆိုးႀကီး...ဟြန္႔...
ေပး..."

ခန္႔ညားလည္း ဒီဘက္ျပန္လွည့္လာတဲ့ဧကရဲ႕လက္ေလးကိုလွမ္းယူလိုက္ၿပီး..ပန္းအစား လက္စြပ္ေလးတစ္ကြင္းကို ဆင္ေပးလိုက္သည္..။
ဧကလည္း အံ့ၾသသြားၿပီး..ဘာေျပာရမွန္းမသိျဖစ္သြားေလသည္..။

"ဦးခန္႔ညား...."

"အင္း...ကေလးက ကိုယ့္အပိုင္ျဖစ္သြားၿပီေနာ္..."

"ဟင္..."

"ဟုတ္တယ္....
ေနာက္လထဲမွာ ကိုယ္နဲ႔အတူ ကေလးရဲ႕ေဖေဖတို႔ဆီသြားၾကမယ္ေနာ္..."

"ဦးခန႔္ညား တကယ္ေျပာေနတာလား..."

"ဟုတ္ပါတယ္ဆို..."

"အဟင့္...အဖိုးႀကီး လူကို supriseလာလုပ္ေနေသးတယ္...ဟင့္..."

"ဟာ...အဲ့တာ ဘာျဖစ္တာလဲ?...
ငိုစရာမဟုတ္တာကို..."

"ဟင့္...လူဆိုးႀကီး..."

မ်က္ရည္ေတြက်ကာ လူကိုေျပးဖက္လာတဲ့ေကာင္ေလးေၾကာင့္..ခန္႔ညားလည္း အလိုက္သင့္ ျပန္ဖက္ထားလိုက္သည္..။

"ငိုစရာလည္း မဟုတ္ဘဲနဲ႔...
ကေလးဆိုးေလး ငိုဖို႔ပဲသိတယ္..."

"ငိုတာမဟုတ္ဘူး မ်က္ရည္က်တာ...႐ႊတ္.."

"အဟက္...ဟုတ္ပါၿပီ မ်က္ရည္က်တာ..."

အဟက္...ဘယ္လိုကေလးဆိုးေလးမွန္းမသိဘူး...

ဒီကေလးေလးနဲ႔အတူ အနာဂတ္ခရီးလမ္းကိုျဖတ္သန္းဖို႔ ကြၽန္ေတာ္အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီေလ.....



____________________________

"ဦးခန္႔ညား သိလား..."

"မသိဘူး..."

"ဟာ...ကြၽန္ေတာ္ ဘာမွမေျပာရေသးဘူးေလ.."

"အင္းေလ...ကေလးမွ မေျပာရေသးတာ ကိုယ္ဘယ္လိုလုပ္သိမွာလဲ?..."

"ဟာ...ဦးခန္႔ညား လာေနာက္ေနတာလား...
ကြၽန္ေတာ္က အေကာင္းေျပာမလို႔ဟာကို..."

"ကန္စြန္းဥမစားဘူးလား...
စကားမ်ားေနတာ..."

"ကန္စြန္းဥက စကားေျပာၿပီးမွစားမယ္...
အခုစကားအရင္ေျပာမယ္..."

ဦးရဲ႕ကေလးဆိုးေလး (ခ်စ္ေတာ့ခ်စ္တယ္..အလိုမလိုက္ဘူး..) (completed)حيث تعيش القصص. اكتشف الآن