Chapter 25

52 1 0
                                    

***
Chapter 25

Like

I woke up having a strange feeling. I opened my eyes and the white ceiling welcomed me. Parang hindi ko maramdaman ang sariling katawan. Hindi ko maiangat ang aking mga kamay.

I roamed my eyes in the room. Hindi ko alam kung nasaan ako o kung bakit ako nandito. Puro puti ang nakikita ko sa apat na sulok na kwartong ito. May naririnig din akong tunog sa aking tabi.

I heard a sound of the door opening.

"Thank God! My angel your awake." Naramdaman kong may humawak sa aking kamay at bumungad sa akin ang isang lalake. May pinindot pa siyang kung ano.

Nakita ko kung paano namula ang mga mata niya hanggang sa tumulo ang luha niya.

A tall man wearing a white coat entered the room. I think he's a doctor. May hawig siya sa lalakeng katabi ko pero magkaiba ang kanilang aura. The guy beside me has this strong and dangerous aura.. ibang iba sa lalakeng kakapasok lang. His face is angelic. Maaliwalas at maamo ito.

"Angel, can you here me?" Pagtatanong nung lalake kanina. Tiningnan niya ako ng maigi.

"S-sino ka? Nasaan ako?" Kumunot ang noo niya at nagtataka sa aking tanong.

"Angel," he keeps calling me that. 'Yon ba ang pangalan ko? "I'm your brother can't you remember?" He asked.

Hindi ko na alam kung papaniwalaan ko ba siya.. dahil sarili kong pangalan ay hindi ko maalala.

"Kiel, what's happening why can't she remember me?" Binalingan niya naman ang doctor.

The doctor turned to me. "Do you know who you are? Your name? Or anything about you?" Sunod sunod na tanong niya.

Umiling ako sa kaniya.

"Jaze you should let her rest first. Don't worry we'll be monitoring her and run some test." Sinabi niya doon sa lalakeng nagpapakilalang kapatid ko.. pagkatapos ay umalis na. Naiwan nalang kami nung lalake kanina.

I flinched when I felt his hand on mine. Napabitaw naman siya dahil doon.

I feel like I'm a new born. Tanging pagtibok ng puso ko at paghinga lang yata ang hindi ko nakalimutan.

Naramdaman kong tumutulo na ang mga luha sa aking mga mata. Hindi ko alam kung paano ako mabubuhay nito.. wala akong kaalam alam kung sino ako at anong buhay ba ang meron ako.

I felt a hand on my cheek and he wiped the tears from the side of my face. I turned my gaze on that person.

"Hush now, angel. Atleast you survive and manage to live. Don't worry I'll help you regain your memory, hmm?" He's looking at me. "I'm always here for you, my angel." He said then he hugged me.

I can feel his warm embrace. I cried again. Parang gumaan ang loob ko dahil sa kaniya.

Danger Jaze Saldivar, that's his name. He told me to call him Danger.

"Xin, your name is Xin Majestia Valderama." I asked him my name.

"Xin Majestia." I whispered. Nilingon ko siya. "Pero bakit tinawag mo akong angel?" He smiled at me.

"That's my endearment for you." He answered.
 
 "Sabi mo magkapatid tayo? Bakit iba ang apelyido mo? At nasaan ang mga magulang natin?" Sunod sunod na tanong ko.

"Well, we have the same father but our moms are different." He said. "And my Mom's already resting in peace. While your parents are in the Philippines." He explained.

"Sorry," mahina kong saad.

"It's okay angel. You don't have to say sorry." He smiled at me.

BLINDED BY THE RAINBOW (Montellano Series #1)Where stories live. Discover now