The Other Hale || Teen wolf ( DUTCH)

[1]

Ik werd wakker net zoals elke dag, alles werd anders vandaag. Ik mocht eindelijk naar een openbare school. Niet met mijn echte naam. Ik moest een andere naam hebben omdat mijn vader niet wilde dat iemand van mij afweet. Ik snap niet waarom, heeft hij iets slechts gedaan? Of erger, heb ik iets slechts gedaan? Al deze gedachten spoken rond in mijn hoofd. Ik lig in bed en ik staar naar het plafond. Vandaag verandert alles, letterlijk alles. Ik ga uit mijn bed en ik maak mijn bed op. Ik doe snel wat aan en ik ren naar beneden. Ik zie mijn vader al zitten aan de tafel, hij heeft alvast eten gemaakt.

"Goedemorgen pap!" Zeg ik met een lach op mijn gezicht.

"Jij ziet er blij uit, heb je er een beetje zin in? Je kan altijd nog thuis blijven he." zegt mijn vader met een bezorgd gezicht.

"Ik heb er super veel zin in! Ik kan niet wachten om eindelijk vrienden te maken en-" voordat ik mijn zin af kan maken breekt mijn vader me af.

"Wacht even, je mag vrienden maken maar je weet wat ik gezegd heb.." zei hij terwijl hij pannenkoeken voor mijn neus zet.

"Ja ja, ik weet het! Niemand mag weten dat ik Lindsay Hale heet. Ik snap het echt wel! Ik vertel tegen iedereen dat ik Lindsay heet en als ze vragen om mijn achternaam dan zeg ik Mae." zeg ik terwijl ik een hap neem van mijn pannenkoek, de pannenkoeken die mijn vader maakt zijn altijd heel erg lekker. Ik zag mijn vader knikken en hij begon te praten over het weer en de lessen. Ik let niet echt op en eet gewoon heel snel mijn pannenkoek op.

"Bedankt voor het eten pap!" Ik geef mijn vader een zoen op zijn wang en ik ren snel naar een spiegel. Ik doe mijn haar in een staart en pak mijn jas. Ik doe snel mijn jas aan en ik pak mijn tas.

"Veel plezier lieverd" zegt mijn vader

"Dankjewel!" zeg ik. Ik ren naar buiten en ik pak mijn fiets. Ik fiets richting de school en ik zie in de verte iets staan. Beacon Hills High School

{~~~~~~~}

Ik loop naar binnen en ik zie allemaal mensen staan. Mijn blije gevoel gaat snel weg, ik word een beetje bang en zenuwachtig. Ik was nog nooit in zo'n drukke plaats geweest met zo veel mensen. Ik loop langzaam door de gangen en ik zoek voor lokaal 208.   Ik kijk rond en voel ineens iemand tegen me aanbotsen, ik draai me snel om en ik zie in jongen die wat langer is dan mij. Hij heeft bruin haar en hele lichte bruine ogen.

"Oh sorry! Ik zag je niet!" zegt de jongen die het een beetje ongemakkelijk vindt worden.

Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen. "Oh.. geeft niet hoor". Zeg ik met een kleine glimlach

De jongen kijkt me raar aan alsof er iets mis is. Ik draai een paar keer rond om te kijken of het misschien iets anders is, maar het is duidelijk dat hij naar mij kijkt.

"Ben je nieuw? Ik ken letterlijk iedereen in Beacon Hills, maar jou heb ik nog nooit gezien." zegt hij met een nieuwsgierig gezicht.

Ik weet niet hoe ik moet antwoorden, ik woon al meer dan 15 jaar in Beacon Hills, maar ik ben nog nooit echt buiten geweest. Het is best logisch dat hij mij niet kent! Ik glimlach naar hem en ik probeer iets te zeggen. "Oh ja, ik ben nieuw hier.."

De jongen glimlachte naar me. "Welkom in Beacon Hills! Ik ben Stiles trouwens. Leuk je te ontmoeten!"

Ik voelde me al een stuk beter door hem. Gelukkig trapte hij erin. "Ook leuk om jou te ontmoeten Stiles! Ik ben Lindsay! Lindsay Ha-..." mijn mond gaat dicht. Ik was bijna vergeten dat ik van mijn vader tegen niemand mocht vertellen hoe ik heet.

Stiles zijn ogen worden groter en ik krijg het antwoord dat ik juist niet wilde horen. "Hale..?"

Mijn hart begint sneller te bonken, hoe wist hij mijn naam?! Ik moest iets verzinnen! Wat kan ik zeggen. Uhhh uhhh... "L-Lindsay Mae- niet Hale.. hahah..." ik probeerde zo echt mogelijk te lachen maar het bleek niet zo goed te lukken.