"ရတယ္ မင္းေနခဲ့လိုက္ ငါသြားေခၚလိုက္မယ္ သူ႔ကို"
"အမ္ အဲ့လိုရလား။အဲ့ဒါဆိုလည္းသြားေခၚလိုက္ေနာ္"
"အင္း"
ထက္ဘုန္းကၿဖိဳးဉာဏ္ကိုေခါင္းညိမ့္ျပၿပီးေနာက္ စာၾကည့္တိုက္ဘက္သို႔ေျပးသြားသည္။စာၾကည့္တိုက္နားကိုေရာက္ေတာ့ သူေျပးတာကိုအရွိန္ေလွ်ာ့လိုက္ၿပီး စာၾကည့္တိုက္ထဲကိုဝင္လာသည္။ေက်ာင္းဆင္းတဲ့အခ်ိန္မို႔လို႔ လူသိပ္မရွိေတာ့ေပမယ့္ တစ္ေယာက္စ၊ႏွစ္ေယာက္စေတာ့က်န္ေသးသည္။စာၾကည့္တိုက္မႉးကေတာ့ ခုံမွာထိုင္ကာ ငိုက္ျမည္းေနသည္။အခုခ်ိန္တစ္ခုခုခိုးသြားရင္ေတာင္ သိမည့္ပုံမေပၚ။
စာအုပ္စင္ေတြကအမ်ားႀကီးမို႔လို႔ ထက္ဘုန္းေဆာင္းဦးကိုေသခ်ာရွာရသည္။သူကိုယ္တိုင္ကတစ္လတစ္ခါေတာင္ စာၾကည့္တိုက္ပုံမွန္လာသူမဟုတ္လို႔ စာအုပ္စင္ေတြၾကားထဲမွာတစ္ေယာက္တည္းမူးေနာက္ေနသည္။တစ္တန္းခ်င္းစီေလွ်ာက္ရွာရင္း ေနာက္ဆုံးေတြ႕သြားေသာေၾကာင့္ သူ႔ေျခလွမ္းေတြကိုရပ္လိုက္သည္။
ေဆာင္းဦး၏နာမည္ကိုမေခၚေသးဘဲ စာအုပ္စင္ကိုမွီရပ္ကာ သူ႔ရဲ႕လႈပ္ရွားမႈတစ္ခုခ်င္းစီကို ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးလိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။စာအုပ္ေတြစီကိုသာ အာ႐ုံေရာက္ေနသည့္ေကာင္ေလးက သူရွိေနသည္ဆိုတာကိုေတာင္ သတိထားမိသည့္ပုံမေပၚေပ။
ေဆာင္းဦးကစာအုပ္ေတြကိုရွာေနရင္း တစ္ခုခုအလိုမက်ျဖစ္တာကို သူဖ်တ္ခနဲေတြ႕လိုက္ရသည္။႐ုတ္တရက္ေဆာင္းဦးက သူ႔ဘက္လွည့္လာေသာေၾကာင့္ သူတစ္ဖက္သို႔လွည့္ကာေဆာင္းဦး မျမင္ေအာင္ပုန္းလိုက္ရသည္။ေဆာင္းဦးဘာလုပ္တာလဲဆိုတာၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူကစာအုပ္ယူဖို႔မမွီလို႔ခုံကိုသြားယူတာျဖစ္သည္။သူတိတ္တိတ္ေလးရီလိုက္ၿပီးေတာ့ ေဆာင္းဦးကိုဆက္ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။
ေဆာင္းဦးကခုံေပၚတက္ၿပီး ေျခဖ်ားကိုေထာက္ကာ သူလိုခ်င္သည့္စာအုပ္ကိုလွမ္းယူေနသည္။စာအုပ္ကအတြင္းဘက္ကိုနည္းနည္းေရာက္ေနသည့္အတြက္ သူေသခ်ာဆြဲထုတ္ေနရသည္။ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ေျခေထာက္ကေခ်ာ္ကာ ယိုင္ၿပီးေအာက္သို႔ျပဳတ္က်ေတာ့သည္။ဒါကိုေတြ႕ေသာထက္ဘုန္းက ခ်က္ခ်င္းပင္သြားေျပးဖမ္းလိုက္ေသာေၾကာင့္ ေဆာင္းဦးက သူ႔ရင္ခြင္ထဲကိုတန္းကနဲက်လာသည္။
YOU ARE READING
My Nerdy Boy
RomanceYou're not my ideal type but still,you make my heart flutter uncontrollably. Note-This fiction is just my imagination.Thank you. Start date-1/11/2020 End date-21/2/2021
Chapter-15
Start from the beginning
