A new start

Fourty - two

Maddie

De rit naar zijn huis verloopt rustig. Ik neurie mee met de muziek, en er zijn geen anonieme berichten of oproepen die mij storen. Reece tikt mee op het stuur en af en toe knoopt hij een gesprekje aan, maar voor het grootste gedeelte is het stil. Er hangt geen ongemakkelijke stilte, en ik voel me daarentegen op mijn gemak.
Reece parkeert zijn auto op de oprit en stap snel uit. Hij opent de deur voor mij en pakt onze tassen uit de kofferbak. Ik draai me om naar het huis en steek mijn handen in mijn zakken. Ik haal diep adem en laat mijn ogen glijden over het huis, maar schrik op als Reece naast me komt staan. 'Je maakt jezelf helemaal gek. Wordt eens rustig.' fluistert hij. Ik knik enkel en loop achter hem aan naar de veranda. Zonder aan te bellen opent hij de deur en laat de tassen vallen. Ik rol met mijn ogen maar loop achter hem aan de keuken in.
'Ah, Reece! Je bent er!' met een grote glimlach draait zijn moeder zich om en komt met open armen op hem aflopen. Hij grinnikt maar slaat zijn armen stevig om zijn moeder heen. Het beeld is lief, maar het voelt ongemakkelijk om te staren, dus laat ik mijn ogen door de keuken glijden. De gezellige keuken is precies groot genoeg, er hangen verschillende foto's aan de muur en er staan al verschillende versieringen op tafel voor het diner van morgen.
'En jij moet Maddie wezen.' Ik schrik op uit mijn gedachten en kijk met een kleine glimlach naar Reece zijn moeder. 'Ik hoop dat het niet teveel lasten met zich meedraagt dat ik er ben. Het is nogal een impulsief idee geweest van Reece.' 'Nee joh, hoe meer mensen, hoe meer vreugd! Ik ben blij dat Reece een meisje meeneemt.' In mijn ooghoek zie ik hem met zijn ogen rollen maar zijn blik blijft op mij gericht. Zijn moeder sluit haar armen om mijn heen, wat mij overvalt. Voorzichtig doe ik het zelfde maar twijfelend kijk ik naar Reece. Hij glimlacht klein. 'Heel erg bedankt dat ik hier mag zijn, mevrouw.' 'Ach lieverd, noem me maar Monica.' Ik knik enkel met een kleine glimlach.
'Jullie zullen wel honger hebben na zo'n lange reis. Ik zal even wat eten voor julie maken.' ze draait zich al om en opent de koelkast, maar Reece houd haar tegen. 'Mam, we hebben onderweg gegeten. Wij gaan even naar boven.' Hij draait zich om en slenterd de keuken uit. Ik volg hem snel en loop achter hem aan naar boven.

Hij opent de laatste deur in de gang en stapt naar binnen. Hij zet mijn tas neer op het bed en draait zich naar mij om. 'Jij slaapt hier. Er liggen meer dekbedden in de kast als je het nodig heb. Ik slaap hier recht tegenover, als er wat is. De badkamer is hiernaast. De handdoeken liggen in de badkamer op de plank. Doe alsof je thuis bent.' Ik knik en kijk de kamer rond. Posters hangen aan de donkerblauwe muur. Er staat een tv aan zijn voeteinde met een playstation ernaast. Een zwart dekbed op het tweepersoonsbed, en een fotolijst met een foto van een man met een meisje op zijn arm en een jongen tegen zijn been aangedrukt. 'Dit is jouw kamer.' Ik kijk hem aan maar hij knikt alleen maar. 'Ik slaap in de logeer kamer.' zegt hij simpel. 'Ik ga daar wel slapen. Jij moet gewoon in je eigen bed.' 'Nee, dit bed ligt lekkerder. Jij slaapt hier.' 'Maar waarom?' 'Doe niet zo moeilijk en ga gewoon hier slapen.' Ik rol met mijn ogen maar zet enkel een grote stap naar voren en drukt een kus op mijn voorhoofd. Ik houd mijn ogen gericht op de foto. 'Is dat je vader?' Hij draait zich om, maar houd een arm om mij heen geslagen. 'Ja.' Ik maak me los en pak de foto. 'Je was schattig.' 'Echt niet.' Hij buigt over me heen en pakt de foto uit mijn handen.
Hij is niets veranderd. Met een versleten spijkerbroek, een blouse en een petje dat voor zijn ogen hangt, staat hij met een grote glimlach op de foto. 'Echt wel.' Ik pak de foto van hem af en kijk aandachtig. 'Je lijkt op hem.' fluister ik. Hij legt zijn handen op mijn heupen maar geeft verder geen reactie.
'Ik heb beneden koffie of thee, oh.' Ik draai me om en voel mijn wangen rood worden. 'Sorry, ik wist niet dat ik iets onderbrak.' Reece grinnikt maar laat me los. 'Je onderbrak niks, mam.' 'Hij was lief he?' Ik kijk haar aan maar haar blik hangt op de fotolijst. 'Ja, echt wel.' Een trotse glimlach komt op haar gezicht, maar ze schrikt op als de voordeur in het slot valt. 'Je zus is er.' Ze draait zich om en loopt weer terug naar beneden. 'Kom je?' 'Ja.' Hij pakt mijn hand en trekt me mee naar beneden.
Een klein meisje met lange blonde haren staat met haar rug naar ons toe een kop thee te maken, terwijl ze staat te ratelen. 'Ik snapte er gewoon helemaal niks van. Het eerste onderdeel ging echt goed, maar toen ik bij het tweede onderdeel kwam snapte ik het niet en raakte ik in paniek. Ik kon wel janken. Zeker omdat ik mezelf zo goed had voorbereid.' 'Dus dat word een onvoldoende?' vraagt Reece op een norse toon. Ze draait zich om en grijnst. 'Alsof jij zo'n genie bent.' Ze loopt op hem af en slaat zijn armen om hem heen. Ze heeft mooie rondingen en lijkt op haar moeder, maar ze is een grote kop kleiner dan haar broer. Hij knuffelt haar stevig terug maar laat haar dan weer los. 'En jij moet het meisje zijn wat in de auto bleef zitten en door wie mijn broer laatst zo snel terug moest naar huis.' 'Helaas wel ja.' grinnik ik. Ze begint te lachen. 'Je had hem moeten zien. Hij wist niet hoe snel hij weer naar huis moest. Het was zo lief. Ik ben Avery trouwens.' Ik grinnik en kijk hem aan, maar hij ontwijkt mijn oogcontact. 'Ik heb hem eigenlijk nog nooit zo gezien. Je hebt hem echt wel om je vinger gedraait.' 'Nou zo kan het wel weer.' Hij komt los van zijn plek en maakt twee koppen koffie. Een geeft hij aan mij en loopt dan langs me heen naar de woonkamer. Ik ga aan de andere kant van de bank zitten en klem mijn mok tussen mijn handen. 'Waar kom jij eigenlijk zo laat nog vandaan?' Append komt Avery de woonkamer binnen en kijkt hem vragend aan. 'Het is pas half negen.' 'Dat vroeg ik niet.' 'Ik was gewoon met wat vrienden wat eten.' Hij knikt klein.

Zo'n anderhalf uur kletsen we over van alles en nog wat, en maken Reece en Avery elkaar belachelijk, maar het is duidelijk dat hun band hecht is. Wanneer ik begin te gapen kijkt Reece mij vragend aan maar ik haal enkel mijn schouders op. 'Wij gaan maar eens naar boven. Het was een lange dag.' Reece staat op en trekt mij overeind, en samen lopen we naar boven.
Ik pak mijn spullen en kleed mezelf snel om, poets mijn tanden en slenter terug naar de slaapkamer. Reece zit in enkel een joggingbroek op zijn bed en scrollt wat door zijn telefoon. Ik ga naast hem zitten en kijk hem even aan. Hij stopt zijn telefoon weg en kijkt mij vragend aan. 'Alles oke?' Ik knik. 'Je familie is lief.' Hij knikt. 'Ik weet het.' Hij laat zijn ogen over mijn gezicht glijden maar zijn ogen blijven hangen bij mijn lippen. Zijn ademhaling verzwaard maar ik onderbreek het door mijn lippen op de zijne te drukken. Ik begraaf mijn handen in zijn haar en hij pakt mijn heupen stevig vast. Zonder moeite buigt hij over mij heen en ligt hij op mij. Zijn handen glijden over mijn lichaam en zijn lippen zakken af naar mijn nek. Ik bijt op mijn lip om een kreun te onderdrukken en zet mijn nagels in zijn rug. 'Baby.' kreunt hij zacht. Ik open mijn benen en hij laat zich volledig op mij rusten. Hij drukt zijn lippen weer op de mijne en laat zijn handen onder de zoom van mijn shirt glijden. Een genietend gevoel verspreid zich door mijn lichaam en even vergeet ik alles. Maar dan houd hij op. Ik open mijn ogen en haal hijgend adem. Alles dringt weer tot me door en snel kom ik overeind. 'Waarom zit er een litteken van een brandwond op je zij?' Ik ontwijk zijn blik en klem mijn handen om mijn middel. 'Het is niks. Ga weg.' 'Mads,' 'Ga weg.' 'Kom op, wat is,' 'Reece ga weg!' Voor enkele seconden blijft het stil, maar dan staat hij op en loopt hij met zware voetstappen zijn kamer uit, en valt de deur met een harde klap in het slot.