part 7

7.8K 598 51
                                    

Zawgyi#

ေ႐ွာင္က်န္႔ကို စိတ္ဆိုးဆိုးနဲ႔ ထြက္လာၿပီး ဧည့္ခန္းထဲမွာ ထိုင္ေနလိုက္သည္

"ေတာက္ ဒီေလာက္ မလႈပ္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ထားတာေတာင္ အိမ္က ျပန္ခ်င္ေနေသးတယ္ ငါေသရင္ေတာင္ မင္းကို ျပန္မလြတ္ဘူး ႐ွင္းလား အလကား ေလကုန္ခံမေနနဲ႔ ေနာက္တခါ အဲ့စကား ထပ္ေျပာၾကည့္ ေျခေထာက္ေနာက္တဖက္ပါ ငါရဲ႕ ဘစ္ေဘာစာမိသြားမည္မယံုမ႐ွိနဲ႔"

စိတ္ဆိုးဆိုးနဲ႔ အသံျခစ္ကာ ေအာ္လိုက္ေတာ့မွ စိတ္သက္သာရာ နည္းနည္းရသြားသည္

📞📞👈🏻👈🏻👈🏻

"Hello ကေလး ေျပာ "

". ......"

"အင္းရတယ္ေလ ဘာလို႔လဲအခုလား "

". ..........."

"အင္းအင္း အဲ့ဒါဆို ကိုကို လာခဲ့မယ္ ခဏေနရင္ "

". ........."

"ဟုတ္ကဲ့ ခင္ဗ်ာ ဒီက ကိုကို ကလည္း အရမ္းအရမ္းခ်စ္ပါသတဲ့ "

". .........."

"အင္း အာဘြားအာဘြား ခဏေနေတြ႔မယ္ "

ဖုန္းခ်လိုက္ၿပီး

"ဦးေလးႀကီး ဦးေလးႀကီး ဦးေလးႀကီး "

"လာ လာ လာပါၿပီ သခင္ေလး "

"ဟိုတစ္ေယာက္ကို တခုခုေကြၽး မဟုတ္ေသးဘူး မေကြၽးနဲ႔ အငတ္ထားလိုက္ သူအခန္းထဲက ေျခတလွမ္းထြက္လာတာျမင္တာနဲ႔ ေရာ့ ဒီ ေဘ့စ္ေဘာတုတ္နဲ႔ ႐ိုက္သာ႐ိုက္ျပစ္လိုက္ ဦးေလးႀကီးအျပစ္မျဖစ္ေစရဘူး "

"ဟုတ္ ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့ "

"သြားေတာ့ "

ေဘ့စ္ေဘာတုတ္ကို ကိုင္ၿပီး ျပန္လွည့္လာတဲ့ ဦးေလးႀကီးစိတ္ထဲမွာေတာ့

*သခင္ေလး ႐ိုက္လို႔ အသက္ေမ်ာ့ေမ်ာ့ဘဲ က်န္ေနတဲ့သူက ဘယ္လို အခန္းျပင္ကို ထြက္လာႏိုင္မွာလဲ သခင္ေလးရယ္ *

ဦးေလးႀကီးခဗ်ာ ရိေပၚ့ကို ေၾကာက္ရသလို ေ႐ွာင္က်န္႔ကို သနားလြန္းလို႔ ဘယ္လို လုပ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနေတာ့သည္ ဒါပင္မယ့္ ဦးေလးႀကီးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဒီထက္ဆိုးလာရင္ သခင္ႀကီးဆီ လွမ္းအေၾကာင္းၾကား မယ္လို႔လည္း ေတးထားသည္

It's Hurt 🌚🌚(Uni+zaw)mini fic #completed #Wo Geschichten leben. Entdecke jetzt