"စိတ္ရႈပ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာကြာ"

"ဘာေတြတစ္ေယာက္တည္းစိတ္ရႈပ္ေနတာလဲ ထက္ရဲ႕။ေျပာပါဦး"

"ဒီတိုင္းပဲဟိုလိုလို၊ဒီလိုလိုပါ။စိတ္ထဲမထားနဲ႔"

"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ။ကဲ ေရာ့ မနက္စာစားလို႔ရၿပီ"

"ရိပ္လည္းထိုင္ေလ အတူတူစားရေအာင္"

ရိပ္ကသူ႔ကိုေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္ကာ ေဘးဘက္မွာဝင္ထိုင္လိုက္သည္။

"ဒီေန႔ရိပ္လာေတာ့မွမနက္စာကိုေသခ်ာစားရတယ္။အရင္ေန႔ေတြကဆိုေပါင္မုန္႔ရယ္၊ႏြားႏို႔ရယ္နဲ႔ပဲႏွစ္ပါးသြားေနရတာ"

"ထက္ကပ်င္းေနတာကို။တကယ္တမ္းဆိုဘယ္ေလာက္မွေတာင္မၾကာတာ"

"အဲ့ဒါကေတာ့အက်င့္ျဖစ္ေနလို႔"

သူ႔ကိုဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ ၿပဳံး၍သာေခါင္းခါလိုက္ေတာ့သည္။ထက္ကတကယ္ကိုငပ်င္းေလး။ႏွစ္ေယာက္စလုံးမနက္စာစားၿပီးသြားေတာ့ ရိပ္ကပန္းကန္ေဆးရန္ အေနာက္သို႔ျပန္ဝင္သြားၿပီး ထက္ဘုန္းကေတာ့ဧည့္ခန္းဘက္ကိုဦးတည္လိုက္သည္။

ထို႔ေနာက္ဆိုဖာေပၚတြင္ထိုင္လိုက္ၿပီး laptopကိုဖြင့္ကာ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ဖို႔ျပင္ဆင္လိုက္သည္။အခုခ်ိန္ကစာလုပ္ဖို႔ေစာေသးသည္မဟုတ္လား။

လရိပ္ကပန္းကန္ေတြေဆးၿပီးေတာ့ ႏြားႏို႔ဘူးကိုထုတ္ကာ ႏြားႏို႔ကိုဖန္ခြက္တစ္ခြက္ထဲထည့္လိုက္ၿပီး ထက္ဘုန္းနားသို႔ေရာက္လာသည္။ထက္ဘုန္းေဘးနားမွာထိုင္လိုက္ၿပီးေတာ့ သူ႔ကိုေမးလိုက္သည္။

"ထက္ ႏြားႏို႔ေသာက္ဦးမလား"

"ဟင့္အင္း ေန႔တိုင္းေသာက္ေနရတာ ၾကာရင္ႏြား႐ုပ္ထြက္သြားလိမ့္မယ္။ရိပ္ပဲကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ေသာက္ေတာ့"

"ဟားဟား ထက္ကေတာ့ေလ ေျပာလိုက္ရင္တစ္ဆုံးပဲ"

လရိပ္ကဆိုဖာေပၚတြင္ေျခေထာက္တင္ထိုင္လိုက္ကာ ထက္ဘုန္းပုခုံးေပၚကိုေခါင္းမွီထားလိုက္သည္။ႏြားႏို႔တစ္ခါေသာက္လိုက္တိုင္းလွ်ာကိုသပ္သပ္ေနေသာေၾကာင့္ ထက္ဘုန္းမ်က္လုံးေထာင့္စြန္းကေနလရိပ္ကိုၾကည့္ၿပီး တံေတြးခဏခဏၿမိဳခ်ေနမိသည္။႐ုပ္ရွင္ကိုေတာင္သိပ္ၿပီးအာ႐ုံမရေတာ့ေပ။လရိပ္ကလည္း သူ႔ကိုထက္ဘုန္းကၾကည့္ေနတာကို သတိမထားမိဘဲ လွ်ာကိုခဏခဏသပ္ေနမိသည္။

My Nerdy BoyWhere stories live. Discover now