AWAKE ⁷ Namjin

Özel Bölüm• Future

09.01.2021

İlk başlarda hayal kurdukça her şey çok basit geliyordu. Çıkış yaparız, şovlar için çalışırız, albümler ve şarkılar çıkartırız ama işimizden kalan zamanda birbirimizle ilgileniriz diyordum. Hayalini kurunca çok basit ve güzel geliyordu. Hiç bu kadar zor ve yorucu olacağını düşünmemiştim.

13 Haziran 2013.

Kurduğumuz tüm hayallerin gerçekleşmesinin ilk adımı, heyecanından uyuyamadığımız, yorgunluktan konuşamadığımız ama en mutlu olduğumuz gün. Çıkış yaptığımız gün.

Yaşarken bile hayal gibiydi. O sahneye çıkana kadar yaşadığımız heyecan, gözlerimize vuran ışıklar, adımız gibi ezberlediğimiz koreografi, sanki ilk sözümüzmüşçesine aşina olduğumuz şarkımız. Bizim şarkımız. Her kelimesiyle, melodisiyle gurur duyduğumuz şarkımız. Hala en derinlerimde hissediyorum o anları.

Şimdi ise üzerinden çoktan 7 yıl geçti. Yedi ay önce yedinci yılımızı kutladık. Rüya gibi geçen yedi yılı ardımızda bıraktık. O kadar çok zorlandık ki pes etmeyi bile düşündük. Aramızda defalarca ayrılmak hakkında konuştuk. Zor kararlar verdik. Ama sonucunda biz hep sizinleydik. BTS ve A.R.M.Y yedi yıl boyunca hep aynı yoldaydı ve birbirine çok şey borçluydu.

Mesela aldığımız ödüller, hakkımızda yazılan makaleler, yaptığımız işbirlikleri ve dahası mükemmeldi. Ama bunlar sadece insanların gördükleriydi. Yedi yıl buyunca hepimiz ne kadar çok acı çekmiştik kimse bilmiyordu. Kimse işin bu tarafını görmek istemiyordu. Dünyaca ünlü pop grubu BTS ve onların başarıları. Evet, çok ego tatmin edici ama bir o kadar da acı verici. Yalnızsınız. Dünyada belki milyonlarca seveniniz var ama yalnızsınız. Belki de sadece nankörsünüz. Yine de minnettarsınız.

Her şeyin içinde kendimi en şanslı hissettiğim konu sahip olduğum altı insan. Onlar olmasa ben şu an neler yaşardım diye düşündüğüm her an korkuyorum.  Sonra şükrediyorum.

Son zamanlarda stajyer olduğumuz dönemlerde yaşadıklarımızı düşünüyorum. Seokjin'i özlüyorum. Çıkış yapmadan önce onunla yaşadıklarımı, her çalışmayı bıraktığımızda birbirimizi bulmamızı özlüyorum. Eskiden daha huzurlu geçirdiğimiz ve ilişkimiz adına korkmadığımız zamanları. Gözler o kadar çok üzerimizde ki bazen kameraların önündeyken ona bakmaya bile korkuyorum. Bizi destekleyecek kısımların varlığını biliyorum fakat yine de kötü etkilenmemizden çok korkuyorum.

Korona dönemi içerisinde çıkarttığımız single, Dynamite beklediğimizden daha büyük bir patlama yapmıştı. Cidden hiç bu kadar fazlasını yapacağını hayal etmemiştik. Çok fazla sevinsek bile sevincimiz kadar zordu bunun üstesinden gelmesi. Bir kere o rekorların hakkını verebilmek için her zamankinden daha çok çalışmak zorundaydınız. Biz de öyle yapıyorduk.

Dynamite çıktıktan sonra başka bir albüm daha çıkartıp onun promosyonlarını ve Dynamite'ın promosyonlarını birlikte yürütmüştük. Sonra ödül törenleri, yıl sonu gösterileri, yıl sonu konserleri derken tüm günümüz çalışmakla geçiyordu.

Bu dönem hepsinden daha zordu. Mesela Yoongi Hyung yanımızda değildi. En büyük zorluk buydu belki bizim için. Sahnede eksik olmak o kadar alışmadığımız ve hayalinden dahil korktuğumuz bir ihtimalken onun ufak bir operasyon yüzünden yılın son çeyreğinde bizimle olmaması üzücüydü.

Yeni yılın ilk ödül törenlerinden birine katılacaktık yarın. Bu sefer Yoongi Hyung da gelecekti. Bunun sevinci vardı hepimizde. Hepimiz saklasak da vardı işte...

Uzun lafın kısası. Sadece çalışıyoruz. Bedenimiz çalışmasa kafamız, kafamız çalışmasa beynimiz çalışıyor. Birbirimize vakit ayıramıyoruz. Özlemden kudurmamın tek sebebi bu. Hayalimiz sürekli çalışacağımız bu hayattı ama bu kadar zorlu olduğunu hangimiz bilebilirdik?