ENGELSİZ

Geri Dönüş

Selaam:)) Malum sınavlardan dolayı kısa bir ara vermiştik. Ama artık geri döndük diyebiliriz. Yarı yıl tatili boyunca vakit buldukça bölüm yayınlamaya çalışacağız. İyi okumalar...

Lana Del Rey - Dark Paradise

◆◆◆◆◆◆

Tam bir hafta. O utanç verici olayın üzerinden koskoca bir hafta geçmişti. Kendime çok kızıyordum. Nasıl böyle bir hata yapabilmiştim ki ben? Bir daha asla benimle konuşmayacaktı. Zaten konuşsa bile onun yüzüne nasıl bakabilirdim ki? Eskisi gibi nasıl güvenebilirdi ki bana?

Onu öptükten sonra hemen çekip gitmişti. Bende öylece kalakalmıştım. Utançtan yerin dibine bile girebilirdim. Gözyaşlarım şiddetli bir yağmuru aratmayacak cinsten akıyordu. O anı hiç yaşamamış gibi davranmayı, umursamaz takılmayı ne kadar isterdim oysa ki...

Bu olayın üzerinden bir hafta geçtiği gibi okula da bir haftadan beri gitmiyordum. Daha doğrusu gitmeyi göze alamıyordum. Düşüncelerimi bölen telefon sesiyle irkildim ve ekrana baktım ah Berra arıyordu. Tabii ki de sevgili arkadaşlarım beni bu zorlu süreçte yalnız bırakmamışlar, hatta bana bir anne şefkatiyle destek olmuşlardı. Sanırım annemde göremediğim şefkati dostlarımdan alıyordum. Daha fazla bekletmeden telefonu açtım ve Berra'nın heyecanlı sesiyle karşılaştım."Hey! Naber?" Bu cıvıldayışına gülümsedim ve "Ah sanırım hala depresyonun izleri üstümde." Yalan söyleyecek halim yoktu ya.

"Ah hadi ama çabuk o kıçını yatağından kaldır ve okula gel artık biz yıldık senin bu durumundan. Her gün okula gelmeyip daha da dikkat çekiyorsun. Okuldakiler artık hasta numarasını yemiyorlar. Bir an önce geliyorsun itiraz istemiyorum."

Tam cevap verecektim ki karşı taraftan gelen bip sesi susmamı sağladı. Konu Berra ve itiraz kabul etmediğiyse orada sular dururdu. Bu da demek oluyordu ki okula gidip ne yaşanacaksa yüzleşmeliydim.

Hemen ayağa fırladım ve aynanın karşısına geçtim. Bu saçlarımın hali de neydi böyle? Yıkamazsam imkansız şekle girmezdi. Hemen duşa girdim ve hangi şampuanı bulduysam kafama döktüm ve anında durulayıp dolabıma koştum. Altıma siyah dar paça üstüme de lacivert gömleğimi giydim ayakkabılarımı da giyip okulun yolunu tuttum ne olucaksa yüzleşmeye hazırdım geri dönüşüm muhteşem olacaktı.

◆◆◆◆

10 dakikadan beri okulun kapısının önündeydim. İnsan ne kadar kararlı olursa olsun bazen tereddüt edebiliyordu işte. Ben de bu insanlardan biriydim. Bir yandan kendime gaz vermeye çalışıyor, bir yandan da geri dön hiç gelmemiş gibi davran diye düşünüyordum. Artık içeri girme vaktiydi. Okulun kapısından içeri girdim ve bana dönen gözlerle karşılaştım. Bu normal bir şeydi sonuçta bir haftadan beri ortalıkta yoktum. Gözleri önemsememeye çalışarak koridordan geçtim ve sınıfa girdim. Berra ve Ezgi oradalardı, henüz beni fark etmemişlerdi. Onların yanlarına gittim ve "Selaaam!"diyerek bağırdım ikisi de aynı anda "Suadaaa!"diye cırladılar ve boynuma atladılar. Eğer gerçek arkadaşlara sahipseniz en kötü anlarınızda bile sizi mutlu edebiliyorlardı. Bu yüzden onları hiçbirşeye değişmezdim. Berra " Sözümü dinlemene sevindim koca bebek." Dinlemesem kafamı kırardın. Tabi ki de bunu söylemedim ve " En iyi arkadaşlarımın sözünü dinlemeyeceğim de kimin sözünü dinleyeceğim? " dedim. Onların kendimi toplamam konusunda verdikleri süper (!) öğütlerden sonra Ezgi

" Asıl konuya gelirsek." dedi

"Asıl konu?" Bu seferde Berra

" Sence Deniz'in sırları var mıdır? Dışarıdan çok gizemli duruyor da." Deniz adını duyunca kalbim bir anda daha hızlı atmaya başladı. "B-ben b-bilmiyorum."diyebildim sadece.

"Deniz'in her zaman yanından ayırmadığı bir defteri var belki görmüşsündür. Biz Berra ile birlikte onun bir günlük ya da gerçekten manevi değeri olan bir şey olduğunu düşünüyoruz. Var mısın Suada? Deniz'in sırları olup olmadığını çözmeye var mısın?"

Duyduklarımı idrak edemiyordum sanki beynim durmuştu. Düşünemiyordum. Evet diyip gerçekleri mi öğrenmeli yoksa hayır diyip bu şüphelerle mi yaşamalıydım?

"Varım. Sırları ortaya dökmeye varım." Beni neyin beklediğini bilmiyordum ama sanırım buna karşı hazırlıklı olmalıydım.