မိဘမဲ့ေဂဟာေ႐ွ႕မွာကားရပ္လုိက္ရင္းအထဲဝင္သြားလုိက္တယ္..ကေလးေတြကျပံဳးရယ္ကာ သက္တန္႔ငယ္ဆီေျပးလာၾကတယ္..

" ကိုရီးသက္တန္႔! သားတို႔ဆီလာတာလား.. "

" သားတို႔ဆီလာတာေပါ့..ကိုရီးကသားတို႔အတြက္ မုန္႔လဲလုပ္လာတယ္..ေန႔လည္စာစားၿပီးမွစားရမယ္ေနာ္ "

" ဟုတ္ကဲ့!!! "

" သားတို႔လာတာလား "

အိမ္ထဲကထြက္လာတဲ့ အန္တီရဲ႕အသံေၾကာင့္...

" ဟုတ္ က်ေတာ္တို႔လာတာပါ..ဒီရက္ပိုင္း အဆင္ေျပရဲ႕လား အန္တီ "

" ေျပပါတယ္ကြယ္..အလႉရင္ေတြလည္းလာပါတယ္..ဒါဆိုသားတို႔ ညေနက်မွျပန္ေနာ္.. "

တြဲထားတဲ့လက္ကိုျမင္သြားေတာ့..

" ဟို သားတို႔က.... "

" က်ေတာ္တို႔ ခ်စ္သူေတြျဖစ္သြားပါၿပီ "

တစ္ခ်ိန္လံုးတိတ္ေနတဲ့ကမာၻေျမကဝင္ေျပာလိုက္တာေၾကာင့္..

" ohh!! ေကာင္းလိုက္တာ ဟိုတစ္ေခါက္လာထဲက ဒီသားေလးက သက္တန္႔ေလးကိုအရမ္းဂ႐ုစိုက္တာ..အခု အန္တီထင္တဲ့အတိုင္းျဖစ္သြားၿပီေပါ့..ဂုဏ္ယူပါတယ္ကြယ္..လာ သားတို႔ အထဲဝင္ၾက...သားတို႔ ထမင္းစားၿပီးမွျပန္ေနာ္.. "

" ရပါတယ္..က်ေတာ္တို႔ ဟို... "

" ဟုတ္ပါၿပီ အန္တီနားလည္ပါၿပီ..ကေလးေတြကေလ သက္တန္႔ေလး ပံုျပင္လာဖတ္ျပတာကိုေစာင့္ေနၾကတာ "

" ဟုတ္..က်ေတာ္ အခုဖတ္ျပလိုက္ပါမယ္..ဒါဆို သားတို႔ ကေလးေတြဆီသြားလိုက္ဦးမယ္.. "

" ဟုတ္ၿပီ သားတို႔ သြားေလ. "

ကေလးေတြက

" ကိုရီးတို႔ သားတို႔ေဘာလံုးကန္ၾကမယ္ "

" ေဘာလံုးလား ကန္ၾကမယ္ေလ! "

" ေရး!!! "

ေဘာလံုးကန္တာ သက္တန္႔ငယ္ကတစ္သင္း ကမာၻေျမကတစ္သင္း..ကိုယ္ေသးေသးေလးနဲ႔သက္တန္႔ကို ကမာၻေျမကအေလ်ွာ့ေပးေနေတာ့ ဟိုကေလး ဂိုးေတြပဲစြတ္သြင္းေနေတာ့တာေပါ့...

" ကိုႀကီး သားတို႔႐ႈံးေတာ့မယ္ "

" စိတ္ခ် မ႐ႈံးေစရဘူး.. "

My Little symphony ( U + Z ) Where stories live. Discover now