Zawgi
"ခ်ာတိတ္ကပန္းခ်ီဆြဲတာဝါသနာပါတာလား”
"နည္းနည္းပါပါး”
ခဲေတြကိုၾကည့္ေနတဲ့ခ်ာတိတ္ကိုစကားစမိေတာ့ ခပ္တိုး
တိုးသာျပန္ေျပာေလသည္။ သူလိုခ်င္သည့္ အရာေလးေတြကို ေသျခာၾကည့္ေနသည့္ မ်က္ဝန္းေမွး
ေမွးေလးေတြက အေရာင္ေတာက္ေနသည္မွာ တလဲ့လဲ့
ျဖင့္သာ။
"မုန္႔စားမလား”
"အင္းစားမယ္ေလခင္ဗ်ားေကာဘာစားမလဲ”
ေစသနာရယ္လို႔မ႐ွိေသာ္ညား အခ်ိန္ကုန္ခံ၍လိုက္ပို႔
ေသာထိုလူကို ေက်းဇူးတင္သည့္အေနျဖင့္ဘမုန္႔တစ္ခုခု
ဝယ္ေႂကြးဖို႔ျပင္ရမည္ေလ။ မဟုတ္ရင္ ေက်းဇူးမသိ
တတ္ဘူးထင္ေနပါဦးမယ္။
"ဝယ္ေႂကြးမလို႔လားကိုယ့္ကို”
"အင္းေလ ခင္ဗ်ားကလိုက္ပို႔ေပးတာဆိုေတာ့ေလ”
"မုန္႔ထက္ပစၥည္းတစ္ခုခုဝယ္ေပးပါလားအမွတ္တရေပါ့
ေသးေသးေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ”
"ပိုက္ဆံကအမ်ားႀကီးမပါခဲ့ဘူးေလ”
ပိုက္ဆံအိတ္ကိုဖြင့္ၿပီး ေရရြတ္သလိုေျပာေနသည့္ေကာင္
ေလးေၾကာင့္သူရယ္ရံုသာရယ္လိုက္မိသည္။ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ေတြ႔ဖို႔ဂြင္ဖန္ေနမွန္းလည္း မသိေပ။
ဒူလိုက္ထာမွလြန္ေရာ။
"ခ်ာတိတ္ပိုက္ဆံ႐ိွရင္ဝယ္လာေပးေလၿပီးရင္ကိုယ့္ကို
ဖုန္းဆက္လိုက္ေပါ့”
"အာ...ဟုတ္”
အခုလိုၾကေတာ့လည္းလိမၼာတဲ့ကေလးေလးအတိုင္း
တစ္ဟုတ္ဟုတ္နဲ႔ ၿငိမ္ေနေလရဲ႕။
"ခင္ဗ်ားဖုန္းနံပါတ္ေပးထားေလ”
"ခ်ာတိတ္ဖုန္းနံပါတ္ေျပာကိုယ္ေခၚလိုက္မယ္”
"ေပးဖုန္းကြၽန္ေတာ္မွတ္ေပးမယ္”
လက္သြယ္သြယ္ေလးေတြကေန ဖုန္းကိုယူကာမွတ္ေပး
ေနတဲ့ေကာင္ေလးေၾကာင့္ သူတစ္စိမ့္စိမ့္သာၾကည့္ေနမိ
သည္။ တကယ့္ကိုလွရက္လြန္းတဲ့ ပန္ခ်ီကားခ်ပ္ေလး
အတိုင္း ၿပီးျပည့္စံုေတာ့ အၾကည့္ပင္မလြဲျခင္ေပ။
