Darling | CemBar

-7-

"Ya kayak yapalım hadi!"

Cemal Can yalvarırcasına bakıyordu arkadaşlarına.

"Bana uyar babako."

"Ben zaten doğuştan hazırım." Dedi Nisa.

Sercan yanağından öptü.

"Sevgilimin olduğu yerde bende varım."

Cemal Can dilini çıkartıp kusuyor taklidi yaptı.

"Burak, Evo, Yaso? Siz ne diyorsunuz?"

"Ben istemiyorum. Şuradaki cafede sıcak çikolata için sizi izleyeceğim."

"Bende Evrimle oturayım. Beceremem ben şimdi."

Cemal alttan alttan sırıttı. Yasin'in mimiklerinden anlamıştı niyetini.

Burak "Bende onlarla oturayım." Dedi.

"Hayatta bırakmam Burki seni. Sensiz yapamam! Hadi sende gel canim!"

Barış sahte bir şekilde öksürürken ona dönüp göz kırptı.

"İyi madem."

Cemal Can el çırptı ve beraber kayak merkezine yürümeye başladılar.

Yasin ve Evrim ise cafeye yürüyorlardı.

"Hayırdır, sen normalde bana 1 salise katlanamayan adamsın."

Yasin koruma mekanizmasını aktif etti.

"Üstüne alınma hemen kayak yapasım gelmedi."

Evrim göz devirdi. Yere eğildi.

"Noldu?"

"Bağcığımı bağlayacağım."

Yasin oflayıp onu beklerken yüzüne kar topu yedi. Evrim kahkaha atıyordu.

"Sen var ya! Sinsi!"

Oda ona kar topu fırlattı ve böylece kar topu savaşına başladılar.

"Yasin şuraya bak!"

Evrim onu tuzağa düşürmüştü. Arkasına baktığı an içine kar bıraktı.

Yasin çığlık attı.

"Anam dondum! Manyak! Gel buraya kaçma!"

Evrim'i kovalarken Evrim hızla ondan kaçıyordu ama karda koşmak zordu.

Aniden kendini yere bıraktı.

"Pes ediyorum!"

Yasin ona yaklaşırken elinden tutup yanına çekti. Yanyana uzanmışlardı.

"Donuyorum! Ne diye yattık ki? Hasta olacağız."

"Amma dır dır ettin koca bebek. Hasta olursan çorban benden tamam."

"İçine zehir katarsın sen."

"Ben sen miyim be? Ayrıca sen adada bizi az doyurmadın bir çorbada yapalım yani."

"İyi madem."

"Bak çocukken böyle yapardık kara yatıp. Melek şekli. Sende denesene."

Kollarını ve bacaklarını açıp kapatırken gülümsüyordu. Yasinde onu taklit etti.

"Ne saçma işlerle uğraştırıyorsun kızım bizi ya."

"Saçma ama eğlenceli. Bazen kendimi çocuk gibi hissetmek hoşuma gidiyor.

Keşke hep çocuk kalsaydık. Ne güzel olurdu di mi?"

Yasin'in yüzündeki gülümseme soldu. O kesinlikle tekrar çocuk olmak istemezdi.

Bir anda Evrimde yaptığı hatayı fark etti. Elini tuttu.

"Yasin... Özür dilerim..."

"Sorun yok. Hadi kalkalım artık."

El ele kalktılar. İkiside istemsizce ellerine baktılar.

Yasin kendine gelip elini çekti ve önden yürümeye başladı.

Evrim ona yetişip koluna girdi.

"Atkımı yaktın dondum be senin yüzünden."

Yasin kardan dolayı hafif ıslanmış olan atkısını çıkartıp onun boynuna sardı.

"Yok vermen için demedim. Sen üşürsün."

"Üşümem ben. Buzların kralı son soğuk bükücü Yasoyum ben."

"Ya senin olmadığın bir şey var mı sabah?"

Senin aşkın.

"Mükemmel bir insan olduğum için yok. Bu cafede amma uzaktaymış arkadaş!"

"Aynen."

Evrim tekrar koluna girdi ve yürümeye devam ettiler.

• Okuyan var mı hâlâ bilmiyorum ama başka hesabım var oraya dalınca bu hesabı, kitabı unutmuşum 🤦🏻‍♀️ Geri geldim! Bu bölüm Yasin ve Evrim olsun dedim.