THE WEDDING DRESS

17. Promenade

"Oh that! I was playing basketball that time I only said it so you can stop pestering me. I can't believe you took it seriously!"

"Sana hindi mo nalang sinabing YES kung NO naman pala. Alam mo namang BOBO ako eh! And I am sorry for PESTERING you!!"

He is saying something but I end the call cutting him off. Even the thickest skin of mine can no longer stand what he just said. Pestering?!

*tenenenen tenenenen tene neneneen* 

#nokiamemories [T/N: the classic nokia tone yan haha :]

My phone rings and it's Heins. Hindi ko sinagot hanggang sa tumigil ito. After a while nag-ring ulet. Hmp! Hindi ako madadala sa pagtawag tawag mo.. Pumunta ka dito.. hahahaha XD

*tenenenen tenenenen tene neneneen* 

Hindi ko pa rin sinasagot. Hawak hawak ko lang yung phone ko. Tinititigan. Nagbibilang. Mga 5 attempts.. sasagutin ko na... XD

After that, hindi na ulet nagring. Naghintay ako. Nagbilang up to 10. 20. 30. Hanggang sa ilang minuto na yata akong nakatayo lang sa labas ng Gymnasium ng school kung saan gaganapin ang ball habang dinaraanan ako ng mga masasayang couples.  So ganun lang? Walang effort!

Magsisimula na sana akong umiyak ulet nang biglang tumunog ulet ang cellphone ko.

*tenen-

"Hello." Mabilis pa sa speed of light na sagot ko. Ay tanga ba't sinagot ko agad!

"Abara I'm really sorry for that, I'm so used to saying just anything insulting to you I never thought you would feel that way.." He pauses, breathing. "Just so you know, you're always pestering me but you're the pest I won't get rid of."

Hindi ako nakasagot. Ninanamnam ang bawat katagang binitawan nya. Now I love the word pestering! ^_^ Hahaha okay na sa aking maging peste..

Hindi parin ako nagsasalita. I suppress the kilig. I can hear him taking a deep breath. "I'd love to accompany you but I'm with someone else right now. I'm sorry."

Peste! Pampa lubag-loob lang pala yon!! =/

"You said you're in your room." Walang emosyon kong sagot although gusto ko ng magwala. Then realizing something.. "Don't tell me may kaanohan ka sa kwarto mo?!!"

"What? Ka anohan? What is that?"

"Yung.. ano.. ano.. yong nagaano.. yung nagaanuhan!"

He laughs. "I lied. I'm actually here in Kabayohan."

"Huh? Anong kabayuhan yan!" Napalakas na yung sigaw ko. Marami tuloy napatingin sakin saka ko lang napagtanto ang lahat. Kabayohan Island.. Kasama nya si Pocahontas!

"O-kay.. I understand. Okay.. Okay lang kahit di ka makapunta marami namang lalaking nagkakandarapa sakin dito.." I can't help sobbing so I ended up the call before he hears me crying.

I switch off my phone and head to the rest room.

Pagdating ko sa comfort room andameng babaeng nagreretouch. Natulala sila sa akin. =______=  Hmp mga wala na kayong pagasa!

Pagtingin ko sa salamin kumalat na pala yung eyeliner ko. Kaya pala..

Naging pang horror ang theme ko. Naka-itim pa naman ako.

Umalis ako ayoko ng pinagtitinginan. Crowded din sa locker room kaya naglakad nalang ako sa sa pinakamalapet na building. Yung building nung mga seniors. It looks desolated so probably walang tao sa mga CR dito. Pag pasok ko agad kong ini-lock ang pinto at saka humagulgol habang nakaharap sa salamin.